محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829134639
در مورد یک اعتیاد شغلی معتادان کار
واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا: معصومه متین نژاد- اولش با کمی تلاش بیشتر برای رفاه شروع می شود، ولی خیلی زود کار به چک و چک بازی و ترس از پرنشدن جای چک می کشد. بعد هم، این دغدغه درست مثل یک حفره که روز به روز عمیق تر و چنان از هدف اصلی خودش دور می شود که حالا درست مانند آسمانی که درعمق حفره از آن نشانی نیست، گم شود. اعتراض های اطرافیان هم که بالا می گیرد، فضا برای گریزان تر شدن از خانه و کاشانه بیشتر مهیا می شود تا جایی که در محل کارش، احساس آرامش بیشتری دارد از فضایی که روزی خودش داوطلبانه برای رفاه آن پیشقدم شده بود. حالا دیگر او از همه طلبکار است، چون به نظرش کسی قدر فداکاری هایش را نمی داند و این جرقه ای است برای آتشی مهیب و خانمان سوز. ممکن است جزئیات قصه اعتیاد خیلی از معتادان به کار با آنچه روایت شد، فرق کند ولی حتم بدانید که مسیر اعتیاد همه آن ها و سرانجام زندگی شان یکی خواهد بود. شاید به ظاهر، اعتیاد به کار، قبح اعتیاد به مواد مخدر را نداشته باشد ولی درباطن هر دو خانمان سوزند به شیوه های مختلف. ازاین رو، قصد داریم امروز با کنکاشی در علل و عوامل این اعتیاد، راهکارهایی را برای فرار از این مسئله به خانواده های گرفتار بدهیم. ازکجا بفهمیم که اعتیاد داریم؟ اعتیاد به کار نوعی مشکل یا بهتر بگوییم بیماری روحی است و از آنجایی که ما آدم ها اصلا عادت نداریم بیماری های روحی و روانی را جدی بگیریم، فهمیدن اینکه بیمار هستیم هم، کار دشواری است. برای همین شروع صحبت را با طرح چند سوال مهم و کلیدی دراین باره آغاز می کنیم. آیا همیشه اولین کسی هستید که سرکار حاضر می شوید و آخرین نفری هم هستید که آنجا را ترک می کنید؟ اگر جوابتان مثبت است و برای آن دلیل هم می آورید، مانند اینکه «صبح ها دفتر خلوت تر است و آدم راحت تر می تواند حواسش را جمع کند» یا «شب ها که بیشتر از بقیه سر کار می مانم، می توانم کارهایم را برای فردا راست و ریس کنم» بدانید که یک معتاد به کار هستید و فقط دارید محترمانه سر خودتان را شیره می مالید. هر روز وقت ناهار هم کار می کنید؟ آدم های معتاد به کار بیشتر فکر می کنند اگر بخواهند کار بیشتری انجام بدهند، باید ساعات بیشتری هم کار کنند، برای همین معمولا از وقت ناهارشان هم می زنند. اما واقعیت اینجاست که وقتی کارآمدی مان بیشتر می شود که هر روز چند ساعتی را به بازیابی توان از دست رفته و تازه کردن خودمان اختصاص بدهیم و چیزی به جز کار هم برایمان اهمیت داشته باشد. آیا در زندگی سرگرمی جدی به جز کار دارید؟ وقتی از شما سوال می کنند که دوست دارید، وقت آزادتان را چطور بگذرانید، چه جوابی می دهید؟ با خانواده یا دوستانتان باشید؟ مطالعه کنید؟ ورزش کنید؟ یا اینکه به کارهای معوقه تان رسیدگی کنید؟ متاسفانه برای افراد معتاد به کار، شغل فراتر از یک سرگرمی و درحقیقت خود زندگی است. وقتی سرکار نیستید، استرس دارید یا آرام هستید؟ داشتن کمی استرس در محل کار، نه فقط بد نیست؛ بلکه به شما کمک می کند که راحت تر کارتان را انجام بدهید. البته شاید استرس در محل کار کمی هم شدیدتر از این باشد و شما را به این فکر بیندازد که باید بیشتر به فکر کارتان باشید. هیچ کدام از این دو حالت اشکال خاصی ندارد، اما اگر وقتی سر کار نیستید، استرس می گیرید و دائم به فکر ضبط و ربط کارهایتان هستید، اعتیادتان به شدت جدی است. آیا از خود و تلاشتان واقعا راضی هستید؟ کوشش کردن برای رسیدن به مراحل و درجات بهتر، نه فقط بد نیست؛ بلکه جزو ویژگی هایی است که باید در رزومه کاری تان به آن اشاره کنید. اما اگر کار می کنید و کار می کنید و هرگز به مرحله ای نمی رسید که از خودتان و تلاشی که می کنید، راضی باشید؟ معتاد شده اید و خودتان بی خبرید. هرگز به یک مسافرت واقعی وبی دغدغه رفته اید؟ افرادی که در طول سفرهای شخصی، کمی هم به کارشان رسیدگی می کنند، سروقت ایمیل هایشان می روند، یکی دو تا تلفن می زنند و… معمولا خیلی مهم و باکلاس به نظر می رسند. اما آن هایی که بیش از لذت بردن از سفر و سرزدن به مناطق دیدنی یا استراحت کردن، کار می کنند، معمولا معتادند. یعنی حتی اگر آخر هفته هم در کنار دوستان یا خانواده شان باشند، بازهم فکر و ذکرشان کار است. جالب است که بدانید این افراد حتی وقتی هم که خیلی بیمارند، نمی توانند از کارشان دل بکنند. بیش از حد در دسترس همکاران هستید؟ اگر جزو آن دسته افراد هستید که به همکاران یا کارمندانتان گفته اید که هر وقت دلشان بخواهد، می توانند به شما زنگ بزنند و هیچ حد و مرز مشخصی را بین کار و زندگی خصوصی تان ایجاد نکرده اید، شما هم اعتیاد دارید و بی خبرید. آیا من واقعا یک معتاد به کارم؟ حتم دارم منظور ما را از طرح این سوال ها درک کرده اید. خیلی وقت ها، ما آدم ها با هزار و یک دلیل و توجیه، نمی خواهیم بپذیریم که مشکل داریم. به طور مثال افزایش حجم مشکلات اقتصادی خانواده، گرانی روزافزون و عقب افتادن کارها. بنابراین جواب این سوال و سوال های مشابه، دست کم به خود ما کمک خواهد کرد تا تکلیفمان را با خودمان مشخص کنیم. هرچند وقتی صدای اعتراض اطرافیان درباره طولانی بودن ساعات کاری ما بلند می شود، خودش به تنهایی گویای وخامت موضوع است. خودتان را گول نزنید؛ سخت کوشی و اعتیاد به کار دو مقوله کاملا مجزاست. وقتی کسی گرفتار یک وابستگی بدخیم شود، نسبت به عوارض و پیامدهای آن بی تفاوت می شود. این فرد آن چنان در کار خود غرق است که نمی تواند تخمین درستی از عوارض و پیامدهای این حالت بر زندگی شخصی و خانوادگی خود داشته باشد، درحالی که در مقوله سخت کوشی، سکان دار اصلی کار و زندگی خود فرد است؛ اوست که برای کار و روابطش برنامه ریزی می کند. این دو موضوع دقیقا مانند یک عاشقی منطقی و یک عشق احساسی می ماند که پیامدهای یکی آسیب زا و دیگری مایه رشد و کمال است. اعتیاد به کار با ما چه می کند؟ گفتیم که برای معتادان به کار، کار دارویی است که آن ها را مشغول نگه می دارد. در نتیجه آنان قادر به درک احساسات دیگرشان مانند صمیمیت و دوستی نیستند. کار درست مانند مواد مخدر بر همه زندگی شان سایه می افکند و عملکرد مغزشان را مختل می کند. این افراد در هر مکان و زمانی تمایل به کار کردن یا تفکر درباره کار دارند و همیشه و در هر شرایطی آماده به کارند. اعتیاد به کار شدید معمولا با نقصان حل مؤثر مسائل، ارتباطات ضعیف، ثبات کم در نقش های آشکار خانوادگی، مشارکت عاطفی کمتر، پاسخ های عاطفی ضعیف تر و کارکرد پایین در خانواده همراه است و فرد را با احساس نارضایتی از زندگی و استرس و اضطراب شدید مواجه می کند که این موضوع درنهایت منجر به ضعف در سلامتی و روابط بین فردی او با دیگران به ویژه همسر خواهد شد که ممکن است به طلاق عاطفی یا قانونی در زندگی هم بینجامد . استرس درحد کم خوب است و نیروی محرکه ای برای رشد و ترقی محسوب می شود ولی وقتی زیاد و به ویژه مداوم باشد، باعث ایجاد نگرانی و درماندگی می شود. نگرانی که خیلی زود منجر به بروز بیماری هایی همچون ناراحتی معده، فشارخون بالا و درد سینه خواهد شد و حتی ممکن است موجب تشدید و افزایش بیماری هایی شود که در حال حاضر به آن ها مبتلاست. درضمن استرس در این افراد منجر به بروز اختلال در نظم خواب خواهد شد که قدرت تصمیم گیری درست، تمرکز و تفکر و آرامش را در طول روز از آن ها خواهد گرفت. برای خلاصی از اعتیاد چه کنیم؟ اگر هنوز در ابتدای راه باشید، خودتان می توانید با کمی تجدید نظر و یک برنامه ریزی هماهنگ با سایر اعضای خانواده مشکل را برطرف کنید ولی اگر میزان اعتیادتان زیاد باشد، حتما باید از یک روان درمان یا مشاور کمک بگیرید تا او با بحث های منطقی و موشکافی موضوع، شما را از وخامت حالتان و پیامدهای آن مطلع کند. به یاد داشته باشید که هنوز قرص و شربت یا آمپولی برای درمان این نوع اعتیاد کشف نشده و فقط اراده شما را می طلبد. پس به شما توصیه می کنیم. کار را برای محل کار بگذارید: با وجود انواع فناوری های مدرن و پیشرفته امروزی که می توان هر لحظه با هر کسی و هر مکانی ارتباط برقرار کرد، ممکن است هیچ مرزی میان کار با خانه و خانواده وجود نداشته باشد، مگر اینکه خودتان آن را ایجاد کنید. پس آگاهانه زمان کار را از فرصت های شخصی خود جدا کنید و اجازه ندهید کار به محدوده زندگی شخصی شما راه پیدا کند، این موضوع را به دیگران هم بفهمانید. زمان خود را مدیریت کنید: وظایف کاری و خانوادگی خود را کارآمد و برنامه ریزی شده انجام دهید. سعی کنید یک برنامه روزانه از کارهایی که قرار است انجام دهید، آماده کنید. در نهایت کارهایی که باید انجام شود را انجام داده و سایر کارها را رها کنید. از پشتیبانی و حمایت کافی و لازم برخوردار باشید: در محل کار با همکارانی که می توانند به شما کمک کنند، همراه شوید. برعکس این مطلب نیز درست است، هنگامی که در سفرهای کاری هستید یا مجبور به اضافه کاری می شوید از دوستان و اقوام مورد اعتماد بخواهید تا در امور خانه به شما کمک کنند. خودتان را فراموش نکنید: غذاهای سالم و مقوی بخورید و ورزش مرتب و خواب کافی را نیز از یاد نبرید. هر روز زمانی خاص را برای انجام فعالیتی که از آن ها لذت می برید، اختصاصدهید؛ کاری مانند کتاب خواندن و حتی بهتر از این، فعالیت هایی را برگزینید که می توانید با همسر، خانواده یا دوستان خود انجام دهید، مانند پیاده روی و…. تعهد و انجام وظیفه را با بردگی اشتباه نگیرید: شما می توانید ضمن پایبند بودن به وظایف حرفه ای خود از استقلال هم برخوردار باشید. یعنی شما یکی از افراد ارزشمند این سیاره خاکی هستید و باید بیشترین تعهد و مسئولیت را درباره خودتان داشته باشید. این فقط زندگی شماست. به همین دلیل عاقلانه نیست که اجازه دهید کسب و کار شما سایر جنبه های زندگی تان را هم تحت الشعاع خود قرار دهد. مدیری که مشغولیت های حرفه ای و کارش به او اجازه نمی دهد به خود بیشتر بپردازد برای تصدی مقام مدیریت مناسب نیست؛ زیرا او قبل از آنکه مدیر موسسه ای باشد، مدیر اوضاع و شرایط زندگی خویش است. رقابت سالم داشته باشید: افرادی که بیش از حد، خودشان را با کارکردن مشغول می کنند و از رقابت دست برنمی دارند و تمام رفتار و گفتارشان مبتنی بر رقابت است، نه حاصل انتخاب آگاهانه، معمولا یک قربانی بیشتر نیستند. چند لحظه با خود بیندیشید و ببینید آیا شما هم تبلیغات و بازاریابی و رقابت را به دامی برای خود مبدل نکرده اید؟ در واقع پیشرفت چشمگیری که امروز در بخش صنعت و تکنولوژی مشاهده می کنید، حاصل قربانی شدن افراد بسیاری در میدان رقابت بوده است، پس مراقب باشید. به دنبال برد و باخت نباشید: تفاوت بازی های دوران کودکی با مسابقه های حرفه ای را ببینید. با انجام یکی، کلی انرژی می گیرید و از انجام یکی، فقط استرس و سرخوردگی. کار هم بر آدم های مختلف همین آثار را دارد، یعنی اگر از لحاظ عاطفی بیش از حد به کار متکی باشید و شادمانی و اندوه شما در گروی برد و باخت در کارتان باشد، نمی توانید هیچ وقت از کارتان لذت ببرید و آرامش داشته باشید. شغلتان را تغییر دهید: اگر از کارکردن در جایی که هستید، لذت نمی برید در فکر استعفا باشید. نگذارید هراس و نفرت انجام کاری که به آن علاقه ای ندارید، تمام توانتان را از شما بگیرد. هیچ گاه به صرف اینکه تغییر شغل امری خطیر و پرفراز و نشیب است، به کاری ملال آور و خسته کننده تن ندهید. ارزش روزهای باقیمانده را بدانید: طوری زندگی کنید که گویی بیش از ۶ماه دیگر زنده نخواهید بود. برای اینکه به کوتاهی عمر خود پی ببرید به این نکته توجه کنید که عمر شما در مقایسه با عمر حیات زمین بسیار ناچیز است. به این ترتیب ۶ماه از عمرتان ممکن است، تنها ۶دقیقه به نظر برسد. اکنون ببینید در این مدت به انجام چه کارهایی علاقه مند هستید و سعی کنید آن ها را انجام دهید. کارشناس: دکتر حمید صالح پور روان پزشک و مشاوره خانواده
پنجشنبه ، ۱۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا]
[مشاهده در: www.shahrara.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها