واضح آرشیو وب فارسی:گرداب: هفدهمین جلسه جبهه انقلاب اسلامی در فضای مجازی با حضور جمعی از خبرنگاران، فعالان شبکه های اجتماعی و کارشناسان این عرصه برگزار شد.به گزارش گرداب ، هفدهمین جلسه جبهه انقلاب اسلامی در فضای مجازی با حضور جمعی از خبرنگاران، فعالان شبکه های اجتماعی و کارشناسان این عرصه برگزار شد. این نشست که به صورت منظم و هر هفته با محوریت بررسی ابعاد مسایل جاری در فضای اینترنت، اخبار این عرصه و سایر مسایل مربوط به فضای مجازی برگزار می شود، یکشنبه شب به بررسی ابعاد گوناگون و راهبردهای استفاده از ظرفیت طنز در فضای مجازی اختصاص داشت. در ابتدای این جلسه موضوع فیلترینگ در تلگرام، نقش آفرینی شبکه های اجتماعی خارجی در انتخابات اسفندماه آتی ایران و مشکلات و مسایل اخلاقی ناشی از استفاده بیش از حد از اینشبکه ها مورد بحث و بررسی حاضران قرار گرفت. در ادامه علی میرزائی شاعر و طنزپرداز به عنوان سخنران جلسه، ضمن طرح موضوع «کاربرد طنز در فضای مجازی» به بررسی کارشناسیانهاین موضوع پرداخت. وی در ابتدا ضمن اشاره به اقسام مختلف طنز از نظر محتوا گفت: آنچه به عنوان طنز در ادبیات ما جا افتاده است، در واقع شامل هجو، فکاهه، هزل و نهایتاً طنز به معنای واقعی کلمه است. میرزائی با شاره به تفاوت های موجود بین این موارد گفت: «فکاهه در حقیقت به محتواهای و تولیداتی گفته می شود که با هدف شوخی، مطایبه و خنده تولید می شود اما لزوماً مرزها و حریم ها را نمی شکند. با این دید می توان برخی طنزهای نوشتاری مطبوعات و یا صداوسیمارا در این طیف دسته بندیرکرد.» وی در ادامه گفت: «هزل که متأسفانه بخش بزرگی از محتوای موجود در فضای مجازی را تشکیل می دهد، دقیقاً نقطه مقابل آن چیزی است که به عنوان حرف های جدی در محاورات عامیانه وجوددارد. چنین محتواهایی می توان شامل شوخی های رکیک و الفاظ هنجارشکنانه باشد که برای خنداندن دیگران به هر قیمتی، تولید و منتشر می شود.» این کارشناس عرصه طنز و فضای مجازی طنز و هجو رادو روی یک سکه دانست و گفت: «چه در طنز و چه در هزل، نواقص و مشکلات یک پدیده، شخص و یا یک جریان به ریشخند گرفته می شود اما تفاوت اساسی بین این در دلایل آنهاست. در طنز با هدف حل معضلات اجتماعی و حتی احقاق حق اقدام به خنداندن دیگران با محوریت نواقص و مشکلات می شود اما در هجو، تنها هدف و دلیل، برآورده کردن اغراض شخصی است؛ لذا کینه ها و عداوت ها، خرده حساب های شخصی بین افراد و جریان های سیاسی و نظایر این دلایل، می تواند از عوامل تولید انواع صورت های هجو باشد.» میرزائی همچنین با اشاره به سخنان و احادیث موجود درباره طنز خصوصاً در کلام امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام، گفت: «در کلام معصوم، ابعاد مختلفی از آسیب شناسی خنده مورد اشاره قرار گرفته است. از یک سو خندۀ مومن، تبسم دانسته شده و بر عوارض نابودکننده شوخی بیش از اندازه، تأکید شده و از سوی دیگر خنده خارج از اندازه را موجب قساوت قلب دانسته اند. البته شاید مهمترین بخش از احادیث موجود در این زمینه ان باشد که خنده بی مورد را از نادانی دانسته اند. امروز می بینیم که عوارض پدیده های فضای مجازی، از این طریق در جامعه نفوذمی یابد؛ به این معنا که با ایجاد زمینه خنده لغو و بی دلیل، مخاطبان و کاربران شبکه های اجتماعی را نسبت به آثار منفی و آسیب های روزافزون موجود در این گونه فضاها، بی تفاوت می کنند.» این طنزپرداز و فعال فضای مجازی ضمن اشاره به مسأله نفوذ دشمن در عرصه فرهنگ کشور گفت: «در حال حاضر با نگاهی واقع بینانه می توانیم بخشی بزرگ از خنده، شوخی، هجو، هزل و فکاهه های جاری در فضای مجازی را دریچه نفوذ دشمن بدانیم. اگر نگاهی به سیر حضور محصولات برامده از فناوری در زندگی امروز داشته باشیم، می بینیم که هر کدام از پدیده های کنونی شامل موبایل، رایانه، اینترنت، وبلاگ، شبکه های اجتماعی، اپلیکیشنهای تلفن همراه و موارد این چنینی، هر یک در مقطعی جداگانه از ظرفیت طنز در قابل تصاویر جذاب، کلیپ های مشهور به بلوتوثی، متن های عموماً کوتاه و خنده دار، کاریکاتور و پیامک های سرگرم کننده برای حضور در ابعاد مختلف زندگی ما استفاده کرده اند.» وی اشتباهات مدیریت فرهنگ طنز در عرصه های مختلف را از مشکلات جاری در کشور دانست و گفت: «سینما، تئاتر، صداوسیما، حوزه نشر شامل مطبوعات و کتاب و حتی محافل مختلف طنز، هر کدام به نحوی، در غیاب مهندسی فرهنگی، گرفتار آسیب های مختلفی شده اند؛ این آسیب ها امروز در گروه ها و کانال های تلگرامی در حال بروز و تبلور هستند. فحاشی به شخصیت های مختلف، تخریب و حرمت شکنی، هرزه نگاری و انتشار محتواهای مستهجن، در حال حاضر یکه تازی در این شبکه اجتماعی خارجی بوده و در حال در هم شکستن مرزها و حریم ها و هنجارها هستند.» میرزائی در بخش پایانی سخنان خود، ضمن اشاره به کاربرد طنز و حتی هجو در ادبیات گذشتگان، حافظ را نمونه استفاده استادانه و خلاقانه در این عرصه دانست و طنز جاری در فضای کنونی کشور را به سه دسته تقسیم کرده و گفت: «طنز گل آقایی با خصوصیاتی که شناخته شده است، طنز ساختارشکن که بیشتر در محافل، نشریات و سخنان شخصیت های جریان اصلاح طلب وجوددارد و قائل به حدود و مرزهای ادبی نیست و نهایتاً طنزی که با مجموعه دکترسلام در فضای اینترنت رواج پیدا کرد، انواع اصلی از طنز موجود در جامعه هستند.در این رهگذر گاه با استراتژی های اشتباه و ورود بی دلیل به مسائل قومیتی و سیاسی حتی در برنامه های تلویزیونی مثل خندوانه، علاوه بر ایجاد سوءتفاهم و دلخوری، باعث ایجاد خسارت های غیرقابل جبران می شویم. منبع: خبرگزاری دانشجو
چهارشنبه ، ۱۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گرداب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]