واضح آرشیو وب فارسی:تهران پرس: حتما مردم انقلابی ایران اسلامی بایستی در جایی خشم و انزجار خود را از آل سعود فریاد می زدند و در این راه بایستی نهادهای متولی چون «شورای هماهنگی تبلیغات» برنامه ریزی عاجلی را صورت می داد و حتما بایستی وقتی تجمع خودجوشی شکل می گرفت نیروی انتظامی و امنیتی از قبل پیش بینی های لازم را انجام می داد.به گزارش تهران پرس ، محسن پیرهادی عضو هیات رییسه شورای شهر طی یادداشتی در خبرگزاری دانشجویان ایران نوشت: 1. هر بار که دردی بر دل انسان می نشیند، نمی توان نسخه واحدی برای درمان آن پیچید. روز شنبه مانده بودم بغضم را از نبودنش چگونه فرونشانم. با یک دوستِ اهل دل به مدرسه امام قائم (حوزه علمیه چیذر) رفتیم. هر چند من از بیرون فقط به درِ مدرسه می نگریستم؛ دری که «شیخ نمر» برای ورود به دنیای «فقاهت» از آن گذر می کرد. به قول اقبال: ای صبا ای پیک دورافتادگان اشک ما بر خاک پاک او رسان 2. در آنات و لحظات زندگی باید بین مشکلات و تحولات زندگی فردی و اجتماعی، موضوعات را «اصلی» و «فرعی» کنیم. به راستی اگر بر اساس تئوری «واقع بینی» که در علوم سیاسی و روابط بین الملل، بسیار بر آن تاکید می کنند بخواهیم به اتفاقات نگاه کنیم، امروز بین موضوع «شهادت شیخ نمر باقر نمر» و «حمله به سفارت سعودی» کدام اصلی است و کدام فرعی؟ کدام جهان اسلام را به خیزش علیه ظلم و جنایت سعودی برمی انگیزد؟ کدام انسجام داخلی را تقویت می کند؟ کدام حکام روسیاه سعودی را به تحقیر و خواری می کشاند؟ خون به ناحق ریخته «شیخ نمر» یا آتش کوته فکری حمله به سفارت سعودی؟ اکنون بر نخبگان و فعالان رسانه ایست که در تحلیل ها و انعکاس اخبار ، به گونه ای مشی نمایند که روشن شود آل سعودی که به نیابت از آمریکا و اسراییل، گروههای تروریستی چون داعش و جبهه النصره را تغذیه مالی و تامین نیرو می کند چگونه و چرا صدای ملایم و دلنشین استاد شهید «نمر» را با تیغ شمشیر جلادانش خاموش کرد. امروز که به دلیل جنایت سعودی در ماجرای فرودگاه جده، فاجعه تأثربرانگیز منا و اعدام مظلومانه آیت الله نمر، موج بزرگی از احساسات ضد سعودی در میان مردم شکل گرفته و یکپارچگی ملی در کشورمان بیشتر نمایان شده است، خوش نیست که به دلیل کار غلط عده ای جوان، موضوع اصلی را فراموش کنیم. 3. بدون تردید حمله به سفارت و کنسولگری سعودی یا هر کشور دیگر با تمام رهنمودهایی که از رهبر حکیم انقلاب داریم، کاری قبیح و خارج از گفتمان انقلاب اسلامی تلقی می شود. البته باید تأکید کرد که ملت ایران و مخصوصا جوانان انقلابی، خشم سنگینی از آل سعود (و پشتیبانان آن در کاخ سفید و تل آویو) دارند اما این مجوزی نمی شود که حرکت های اینگونه رخ دهد. هر چند حرکت های مدنی و اجتماعات اعتراضی از حقوق ملت ایران است لیکن تا آنجا که قانون محدوده آن را مشخص کرده است. البته از این رهگذر نمی توان از کم کاری مجموعه انتظامی و سیستم امنیتی در حفاظت از سفارت یک کشور اظهار گلایه نکرد. حتما مردم انقلابی ایران اسلامی بایستی در جایی خشم و انزجار خود را از آل سعود فریاد می زدند و در این راه بایستی نهادهای متولی چون «شورای هماهنگی تبلیغات» برنامه ریزی عاجلی را صورت می داد و حتما بایستی وقتی تجمع خودجوشی شکل می گرفت نیروی انتظامی و امنیتی از قبل پیش بینی های لازم را انجام می داد. در پایان بار دیگر بر جان پاک «نمر» درود می فرستم. شهیدی که سراپا شیفته و شیدای اباعبدالله (ع) بود. بر روان پاک او درود می فرستم و رجاء واثق دارم که او مشمول رحمت و رضوان الهی خواهد شد و در حسرت این معما می مانم که چگونه با آن همه فشاری که ما قطره ای از آن را مطلعیم، تا پای جان، از انقلاب خمینی و خامنه ای دست نکشید؟ ای صبا با تو چه گفتند که خاموش شدی چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی
چهارشنبه ، ۱۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تهران پرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]