واضح آرشیو وب فارسی:ونیزان: بخشی از زاگرس بزرگ و زیبا را طی می کنیم تا به قلب خسته و رنجور آن برسیم، یعنی لرستان دلشکسته از زخم هایی که بر تن طبیعتش دارد. به شرق لرستان می رویم به دشتی که در میان قلل اشترن کوه، گرین و سفید کوه احاطه شده است، دشتی که هزاران سال نشیمن گاه ما انسان ها بوده و امروز نیز این دشت نشیمن گاه چندین شهر در شرق لرستان است: اشترینان، بروجرد، دورود و ازنا. صحبت از دشت باستانی سیلاخور است، یکی از حاصلخیز ترین دشت های زاگرس. دشتی باستانی که دو رودخانه ی بزرگ تیره و ماربره را به هم پیوند می دهد تا کیلومترها پایین تر، سزار و دز را تشکیل دهند . در قلب این دشت و شمال شهر دورود تا ۱۵ سال پیش شاهد چشم نوازی یکی از زیباترین تالاب های ایران بودیم. تالابی که هزاران سال زیستگاه پرندگان بومی و مهاجر، آبزیان، کنار آبزیان و گونه های محتلف جانوری و گیاهی بوده است. تالاب “تنوردر” دورود را ابتدای دهه ۸۰ مظلومانه خشکانده شد، آن هم توسط کسانی که بعضاً مسئول بودند اما نامسئولی کردند. بیش از هزار هکتار وسعت این تالاب زیبا را با زه کشی و کانال های طولانی خشکاندند تا برخی افراد ناآگاه و طمع ورز به اسم اشتغال زایی و توسعه اقتصادی منطقه، تیشه به ریشه زمینی بزنند که طبیعت آن دیگر رمقی برایش باقی نمانده است. تالاب تنوردر نه به واسطه کمبود آب و خشکسالی بلکه به وسیله ی برخی دستگاه های دولتی مثل جهاد کشاورزی و شیلات وقت، با سهل انگاری محیط زیست و منابع طبیعی، ۱۵ سال پیش با هزاران متر زه کشی، کانال و … کاملا خشکانده شد. نیمی از این تالاب را با حفاری های متعدد در ابعاد چند صد متری تبدیل به طرح مزارع پرورش ماهیان گرم آبی و بخشی دیگر را متصرفین تبدیل به زمین کشاورزی و … کردند. چندی پیش وقتی برای تهیه گزارش به این منطقه عزیمت نمودیم با تعطیلی مزارع پرورش ماهی، شاهد کشت چندین هکتار چغندر و هندوانه در بستر این تالاب بودیم! چغندرها گندیده و رها شده، هندوانه ها دانه ای صد تومان، مزارع پرورش ماهی تعطیل و … یعنی اشتغال زایی برای صفر نفر و توسعه اقتصادی در حد برگ چغندر! دستگاه های مربوط و برخی افراد با نفوذ برای رسیدن به منافع شخصی با این تالاب چه کردند، بماند! دید ن این منظره که اشک هر انسان خداجوی عاشق طبیعت لرستان را در به خصوص اگر وضعیت قبلی این منطقه پیش از اتفاقات دهه ۸۰ را دیده باشد، می آورد. امید است روزی عاملین این فاجعه ی زیست محیطی در درگاه خداوند پاسخگو باشند بلکه سرانجام اقدامات نادرست خود را ببینند. بعد از پی گیری های متعدد و مذاکرات با کارشناسان، آن ها این گونه اعلام نمودند که در صورت خارج نمودن متصرفین و متخلفین و آزاد سازی اراضی و تخریب زه کش ها و کانال ها، احتمال حیات مجدد این تالاب خشکیده شده بسیار زیاد است و تا ۵۰ درصد آن ظرف مدتی که چندان از تخریب آن ها نمی گذرد قابل احیا می باشد. دو سازمان محیط زیست و منابع طبیعی که در ابتدای دهه ۸۰ که یک روز چشم شان را بر روی این تخریب ها و فجایع زیست محیطی بستند تا امروز شاهد این اقدام فجایع باشیم اما متولیان کنونی این نهادها امروزه می توانند تا حدودی جبران بی تفاوتی های گذشته را نموده و به فرمایش مقام معظم رهبری مبنی بر این که «حفاظت از محیط زیست یک وظیقه همگانی است» با استفاده از قوانین موجود لبیک گویند. حال وقت آن رسیده در زمانی که سازمان محیط زیست بدون توجه به کنوانسیون رامسر (میثاق بین المللی حفاظت از تالاب ها) اجازه ویرانی این تالاب را می دادند امروز به دنبال جبران باشند تا دوباره شاهد پرواز هزاران پرنده ی مهاجر و بومی و غیره در این تالاب خشکیده شده باشیم. ما مردم دورود و علاقه مندان طبیعت، از دو دستگاه مرتبط با موضوع، خواستار پاسخ گویی روشن به افکار عمومی و بیان علت عدم پی گیری جدی در احیای این تالاب ارزشمند و زیبا هستیم حمیدرضا کاویانی چگنی و علی دالوند فعالین محیط زیست/ دورود منبع : یافته
چهارشنبه ، ۱۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ونیزان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]