محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830263345
نقاشی دیواری، پدیده‌ای در خدمت زیباییِ شهر
واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه/سیدفرزام حسینی: مهرانِ کریمی نقاش است و مدیرِ کافه «لاسکو» یِ رشت؛ بهانه این گفتوگو اما کاری ست که او به همراه همکارش «حامد قلی‌زاده» بر دیوارِ ورودی خیابان استقامت از سمتِ خیابان ضیابری انجام داده‌اند و قرار است در محله‌های دیگر هم ادامه پیدا کند. نقاشی دیواری این دو نقاش بر آن دیوار طرفداران زیادی پیدا کرد و در شبکه‌های اجتماعی تصویرش دست به دست شد. کریمی دغدغه‌هایی در این حوزه دارد و طرح‌هایی که طی آنها می‌تواند رنگِ شهر را عوض کند و حال و هوایی نو ببخشد به دیوار‌هایش، طرح‌هایی که اگر شهرداری رشت یاری کند، به مرحله اجرا می‌رسد. اینکه نقاشی دیواری چیست و چه باید باشد و از این‌ها مهم‌تر، چه نباید باشد را، در این گفتوگو می‌خوانید و بعد آنچه که در رشت صورت گرفته و به انجام خواهد رسید. پیش از ورود به جزئیات و کاری که شما در شهرِ رشت انجام دادید، از اینجا شروع کنیم که نقاشی دیواری را اساسا چه طور باید تعریف کرد؟از نظر من نقاشی دیواری پدیده‌ای در خدمت زیبایی شهر است. در یک تعریف ساده و عام. مثل موسیقی یک فیلم که مستقل از آن نیست و در عین حال آنقدر خودش را به رُخ نمی‌کشد. به عنوان مثال، در محوطه‌ای پر از درخت و رنگ سبز، به راحتی می‌توان با یک رنگِ مسطح اُکر زمینه گرمی به محیط بخشید. این کار هم به نوعی زیرشاخه نقاشی دیواری محسوب می‌شود، یعنی لزومی ندارد حتما فُرم مشخص، یک روایت یا طرحِ انتزاعی کار کنیم.از نظر تاریخی، نقاشی دیواری از چه دوره‌ای در هنرِ جهان باب شد؟ آیا می‌شود نقاشی‌هایی که در دوره بدویت بر دیوار غار‌ها کشیده می‌شدند را نقاشی دیواری به حساب آورد؟نقاشی دیواری در تعریفِ شهری‌اش، عُمر طولانی ندارد. اما نقاشی دیوار غار‌ها در واقع پدر نقاشی دیواری محسوب می‌شود. چون در آن زمان نه بومی وجود داشته، نه کاغذ و نه حتی ابزارِ کارِ مناسب.نقاشی دیواری از چه زمانی در ایران باب شد؟ در دهه‌های ۶٠ و ٧٠ و بعد از دوران جنگ، عکس شهدا را روی دیوار‌ها می‌کشیدند، نقاشی دیواری در ایران به همان دوران بر می‌گردد یا پیش از آن و در دهه‌های ۴٠ و ۵٠ هم وجود داشته؟گمان نمی‌کنم قبل از دوران جنگ و طرح‌هایی که شما گفتید، چنین چیزی در ایران وجود داشته باشد، دست کم من حضور ذهن ندارم؛ زمان جنگ و روایت‌هایی که بر دیوار‌ها می‌کشیدند را به خاطر دارم.به عنوان مثال در تهران و در اوایل دهه ٧٠، نقاشی دیواری به منظور رسانیدن پیامی خاص کشیده بود، مانند شمایلِ شهیدان یا دشت لاله. آیا در کشورهای دیگر هم همچین کاربردی داشته یا صرفا برای جلوه بخشیدن به فضای شهری مورد استفاده قرار می‌گرفت؟در کشورهای دیگر هم به شکل مشابه ما، در زمان جنگ یا انقلاب کاربرد داشته است، اما نه به صورت رسمی و هدفمند؛ همواره یک حرکت توده‌ای و مردمی بوده. همانطور که در کشور ما و در زمان جنگ، آن شور و شوق و حماسه را به طور موازی به صورت تصویر نشان می‌دادند. اما معمولا عمده این کار‌ها مربوط به بعد آن اتفاقات و برای بیان خاطرات، درد و رنج‌های آن دوران است.
اهمیت نقاشی دیواری به عنوان یک اثر هنری مستقل و یا اثری در خدمت فضای شهری چیست؟قبل از اینکه به این موضوع بپردازم، باید مساله دیگری را مطرح کنم؛ فرض کنید جایی از شهر روی یک دیوار خلا و کمبودی احساس می‌شود، ابتدا باید ببینیم این دیوار از نظر جغرافیایی در جبهه باران ریز قرار دارد؟ یا شاید پشت آن تالابی نیست که نم و رطوبتش به دیوار سرایت کند؟ گاهی این قبیل مسائل الزامی ایجاد می‌کنند که از نقاشی با متریال رنگ فاصله بگیریم و با متریال دیگر مانند سیمان‌های رنگی، تکنیک موزاییک یا کاشی شکسته و… کار کنیم. باید به این مسائل توجه کرد، نه اینکه بودجه‌ای مشخص از طرف سازمان زیباسازی برای نقاشی دیواری و بدون توجه به مکان پروژه در نظر گرفته شود و بدون برنامه ریزی کار کنیم.یعنی شما معتقدید که نوع تقاضا باید با محیط همخوانی داشته باشد و اینطور نیست که هر طرحی روی هر دیواری اجرا شود؟بله تناسب متریال و تکنیک و هنر اجرایی با محیط، یک قاعده اصلی است. من فرم‌ها، جهان بینی و در نهایت اثر هنری خودم را دارم، نباید همان بوم شش در چهار متری که در آتلیه خودم کار کردم را روی دیوار ببرم. به ندرت پیش می‌آید که فرم‌ها و اثر یک هنرمند با محیط تناسب داشته باشد. این یک اتفاق نادر است و مسائل نباید بر اساس اتفاق پیش برود. وظیفه من این است که اگر محیطی به قدر کافی شلوغ باشد، یک فضای خلوت با رنگ‌های خنثی ایجاد کنم. سر و سامان دادن به محیط هم مهم است و نباید انتظار داشته باشیم که محیط همانطور که هست باقی بماند و هنرمند باید طرحش را با محیط هماهنگ کند. قاعده کلی که در این مورد وجود دارد، هماهنگی با محیط است اما کشورهای جهان سومی نمی‌توانند خودشان را با کشورهای توسعه یافته هم راستا قرار دهند. چرا که ممکن است چیزی که آنجا ایده آل است، برای ما ضد ارزش باشد. مثلا در کشور ما با توجه به مشکلات ترافیک و عدم رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی، برای فرهنگ سازی و آگاه کردن جامعه، می‌توان با زبان هنر اشاره‌هایی به این معضلات داشت اما در کشورهایی که این مسائل حل شده‌اند، نیازی به این کار نیست. یا حتی در بحران‌های انقلابی و جنگ‌های جهانی یا منطقه‌ای ممکن است صرفا توجه به بعد زیباسازی و فانتزی نقاشی دیواری، نتیجه عکس داشته باشد. مثلا شخصی در جنگ مصدوم شده یا حتی عزیزی را از دست داده و درد مشترکی در جامعه وجود دارد. به طور مثال کنسرت‌هایی که در شرایط جنگ و بحران اجرا می‌شوند، ترانه‌هایی امیدبخش می‌خوانند، نه موضوعات عاشقانه و بی‌ربط به فضای جامعه و دردهای جاری آن.برسیم که پروژه‌ای که شما در رشت اجرا کردید؛ پیشنهاد این پروژه از طرف شما مطرح شد یا سازمان زیباسازی شهرداری؟محل اجرای پروژه انتخاب من نبود اما به طور اتفاقی به ذهنیت من، فضای بومی با دست فروشی و دوره گردی نزدیک بود. پیشنهاد همکاری با سازمان زیباسازی هم از طرف یکی از آشنایان مطرح شد.شهرداری از این ایده استقبال کرد؟ و آیا همکاری‌های لازم از طرف آنها انجام شد یا با کارشکنی مواجه شدید؟بله از همان مرحله ارائه طرح، رضایت نسبی داشتند. نمی‌خواهم وارد بحث مدیریت بشوم چون قضیه کمی پیچیده می‌شود. من بی‌محابا پیش نرفتم و همه جنبه‌های کار را در نظر گرفتم که جواب نه نشنوم، چون بُعد فرهنگ سازی و اجتماعی کار برایم مهم بود. در کار اول نه می‌توانستم به طور کامل خودم باشم، و نه کار دم دستی ارائه دهم. در واقع میانه را گرفتم و شاید به همین دلیل کارشکنی اتفاق نیفتاد. اما مسائلی وجود دارد که شاید برای پیمانکاری در سطح کلان مشکلی ایجاد نکند. اما برای هنرمندی که منبع درآمد مشخصی ندارد و با کار هنری زندگی می‌کند، دشوار است که مثلا ٣٠٠ متر دیوار بگیرد و همه هزینه‌ها مثل خرید رنگ و رفت و آمد با خودش باشد. آن هم برای پروژه‌ای که یک پروسه دو ماهه طول کشید و تا حد امکان برایش وقت گذاشته شد.ایده اصلی طرحی که از بازاری‌ها و دوره گرد‌ها کشیدید، از خودتان بود یا در تعامل شکل گرفت؟تا حد زیادی سعی کردم تناسب لازم را به وجود بیاورم. ولی اگر طرف مقابلی وجود نداشت، طرح کمی متفاوت می‌شد. اما تعامل ما کاملا به دور از بحث و جدل و به صورت گفتوگو پیش رفت.پیش از این هم گروه‌های دیگری در خیابان‌های سعدی، معلم و نقاط دیگر شهر نقاشی‌های دیواری کشیدند. تفاوت کار شما با آنها چیست؟تعهد و عشقِ به کار؛ مشکل اینجاست که نمی‌دانم چطور عده‌ای پایشان به این کار باز شد. این اتفاق در زمان مدیریت قبلی سازمان زیباسازی، آقای عبدالهی اُفتاد و به طور مشخص هدف فقط کسب درآمد بوده و نه چیز دیگر. اینجا باید به مدیریت خرده گرفت. بار‌ها چه به طور مستقیم و چه غیر مستقیم شنیدم که می‌گفتند بودجه کم است و این برای من قابل درک نیست. چون بودجه با توجه به کل کار و طرح تعریف می‌شود، براساس چیزی که من شنیدم ٣٠میلیون تومان بودجه به طرحی که از چهار راه گلسار، خیابان سعدی و تا مصلی ادامه دارد اختصاص یافته است. با توجه به تصویری که اکنون از آن دیوار‌ها می‌بینم، فکر می‌کنم ٣٠ میلیون تومان برای آن کار زیاد است. سوال اینجاست که معیار ما در سنجش میزان کم یا زیاد بودن بودجه چه چیزی است؟ به عقیده من طرح و فرم‌هایی که در آن است، تعداد رنگ‌ها، تعدد بافت و مسایل مربوط به کمپوزیسیون است که مبلغ یک کار را تعیین می‌کند. مثلا اگر به من بگویند برای کار روی یک دیوار به مساحت ١٠٠ متر مربع، ٨٠٠ هزار تومان می‌دهیم، من هنرمند یا کار را قبول نمی‌کنم، و یا اگر قبول کنم کاری را متناسب با همین قیمت طراحی می‌کنم که در زمان کوتاهی به سرانجام برسد، طرحی با استفاده از سطوح تخت و تک رنگ یا طراحی با استفاده از خطوط. مساله بعدی این است که حتی اگر مبلغ قابل قبول هم تعلق بگیرد، متاسفانه بُعدِ کاسبی ماجرا خیلی پر رنگ شده است.حتی افرادی که با بخش کوچکی از کار هنری شما، چه موسیقی، چه نقاشی و چه شعر روبه رو شوند و بارقه‌های هنری در شما ببینند، به سرعت احساس صمیمیت و نزدیکی می‌کنند چون به قشر هنرمند اعتماد دارند. اما با شرایطی که الان به وجود آمده، ماجرا به جایی ختم می‌شود که این اعتماد از بین می‌رود. چون بقایای وجوه انسانی در هنرمندان و ورزشکاران مانده، یعنی کسانی که خودشان هستند و هدفشان فقط تولید و فروش نیست. فرض کنید پیمانکاری که در ساخت یک پل کم کاری کرده و بعد از دو سال مشکلاتی به وجود آمده، به نظر من اگر هنرمند یک دهم آن کم کاری کند، ١٠ برابر به خودش و صنف هنرمندان خیانت کرده. گلایه من هم همین است. مطمئنم در این شهر افراد زیادی وجود دارند که توانایی انجام کارهای بهتر داشتند اما بنا به دلایلی، افراد دیگری روی کار آمده‌اند و بازار را به دست گرفته‌اند. هنر و هنرمند هم با این حرکات زیر سوال می‌رود.تیم شما چند نفره بود و چه بازخورد از طرف مردم هنگام کار داشتید؟ما دو نفر بودیم. بازخورد‌ها آنقدر خوب بود که به خودم شک کردم! چون سلیقه‌ها حتی در موسیقی مورد علاقه مردم بسیار ضعیف است. دقیقا شک من از همین جا می‌آمد. افرادی که از کنار ما می‌گذشتند، لبخند می‌زدند و تشکر می‌کردند.کسی از کلیت کار و طرحی که می‌زدید ابراز نارضایتی نداشت؟تعدادشان خیلی کم بود کسانی که ناراضی بودند، با بعضی‌ها هم چند دقیقه‌ای بحث می‌کردیم و به یک درک متقابل می‌رسیدیم. سعی می‌کردم اگر ابهامی وجود دارد، برطرفش کنیم. حتی گاهی بحث از یک دید عامیانه نسبت به اثر شروع می‌شد و به گالری‌های نیویورک کشیده می‌شد! نکته دیگری هم وجود داشت؛ از آنجایی که آن دیوار متعلق به شهرداری بود، یک سری از پرسنل شهرداری که اتفاقا در همان ماه حقوقشان به تاخیر افتاده بود، گلایه داشتند که چرا این اُرگان به جای پرداخت حقوق، برای این کار هزینه می‌کند! (خنده) برای آنها هم توضیح می‌دادم بودجه‌ای که برای نقاشی دیواری اختصاص داده شده، جداست. باز هم می‌رسیم به بحث مدیریتی که موضوع صحبت ما نیست…فکر می‌کنید این پروژه در جاهای دیگر ادامه پیدا می‌کند؟ یا ایده‌هایی برای ادامه این حرکت دارید؟اتفاقا از شروع این حرکت، به ادامه‌اش فکر می‌کردم. البته نه از بُعد درآمدزایی، بلکه اصل پرداختن به کمبود‌ها و دردهاست. چون وقتی تعداد کار زیاد شود، هم آن زنجیره بهتر درک می‌شود و هم از نظر تجسمی دست باز‌تر می‌شود. احساس می‌کنم برای اینکه سازندگی داشته باشیم و بتوانیم کاری انجام بدهیم، نمی‌توانیم رادیکال عمل کنیم. هدف من این است که با تکرار این ریتم یک سِیر بصری در حال تکامل به وجود بیاورم که تصور مردم از نقاشی دیواری فقط چهره، فیگور و واقعیت نمایی نباشد. اگر چیزی که مد نظرم دارم، پیش برود و توانایی خودم هم یاری کند، اتفاقات خوبی رخ می‌دهد.
۱۵ دی ۱۳۹۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[مشاهده در: www.gilnegah.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها