واضح آرشیو وب فارسی:جهان اقتصاد: علیرضا خوشبخت ۱- اقدام جنایت کارانه و غیرمسؤولانه دولت عربستان سعودی، در اعدام آیت الله نمر روحانی عالی رتبه شیعه، حلقه آخر اقدامات غیرمسؤولانه این دولت است. اقداماتی که در طول سالیان گذشته نقشی اساسی در ثبات زدایی از منطقه و درافتادن خاورمیانه به بحران خونبار کنونی داشته است. این اقدام را بیش از هرچیز باید حاصل سردرگمی راهبردی، رهبران ریاض دانست. دولت عربستان سعودی که با حمایت از گروه های تروریستی و تکفیری و کوشش برای محدود کردن نفوذ شیعیان در منطقه نقشی جدی در مبدل کردن بهار عربی به هنگامه آشوب و سرکوب و ویرانی داشته است، با اعدام روحانی شیعه در میان تعدادی تروریست تکفیری، کوشیده است ضمن مواجه با داعش و هشدار به این گروه تروریستی و کاستن از دامنه اتهامات بر علیه خود پیرامون حمایت از تروریسم، هم چنان بر رویارویی با شیعیان تأکید ورزد؛ جنایتی نابخردانه که جز دمیدن بر آتش جنگ مذهبی در خاورمیانه حاصلی نخواهدداشت. ۲- موضوع یادداشت حاضر اما پرداختن به تجمع و حمله گروهی از افراد به سفارت عربستان سعودی در تهران و کنسولگری این دولت در شهر مشهد است. شنبه شب خبر رسید که گروهی در اعتراض به اعدام آیت الله نمر در مقابل سفارت عربستان سعودی در تهران تجمع کرده اند. به فاصله کوتاهی از این خبر فایل های صوتی و تصویری متعددی در شبکه های اجتماعی و پیام رسان منتشر شد که نشان می داد که معترضان از دیوار سفارت عربستان سعودی بالارفته و به ساختمان سفارت وارد شده اند. انتشار عکس هایی از اتاقی که گفته می شود اتاق کار سفیر عربستان است و نیز زبانه کشیدن شعله های آتش در ساختمان سفارت سعودی، خبرهای داغ بامداد یکشنبه بودند. ۳- اقدام بر علیه سفارتخانه های خارجی پیش از این رخ داده است و به جز تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در تهران به دست دانشجویان خط امام که در شرایط یک کشور انقلابی صورت گرفت و به فاصله کوتاهی توسط امام خمینی به صراحت تأیید شد، تا کنون هیچ یک از این اقدامات از سوی مقامات رسمی تأیید نشده است. تهاجم به سفارت عربستان در تهران دو پیامد مهم خواهدداشت. پیامد کوتاه مدت آن معکوس کردن موج خبری و رسانه ای به راه افتاده علیه دولت عربستان است. درحالی که صبح روز شنبه مهم ترین سایت های و رسانه های خبری، اعدام شیخ نمر توسط دولت عربستان را به عنوان خبر نخست خود برگزیده بودند، صبح یکشنبه تصویر سوختن ساختمان سفارت این کشور در تهران خبر اول این خبرگزاری ها بود. مخابره خبر و تصاویر اقدامی که به هیچ عنوان در عرف دیپلماتیک قابل قبول و توجیه نیست، فرصت خوبی برای دولت عربستان فراهم می آورد که از تبعات اقدام جنایت کارانه و تحریک آمیز خود بگریزد، و ژستی طلبکار و حق به جانب بگیرد. پیامد بلندمدت این اقدام، اما مخدوش کردن چهره ایران به عنوان کشوری مسؤول است. درحالی که حصول توافق هسته ای بین ایران و کشورهای ۱+۵ از ایران چهره ای مسؤولیت پذیر ارائه کرده است که در پی حل مسائل و مشکلات خود از مسیر مفاهمه و مذاکره است، نقض آشکار عرف های بین المللی در مقابل چشمان پلیس خدشه ای جدی به این تصویر وارد می آورد. در حالی که دولت عربستان به دلیل تغذیه مالی و ایدئولوژیک تروریسم تکفیری موقعیتی بسیار نامناسب در افکار عمومی جهان دارد، و بسیاری در غرب بر نقش این کشور در تقویت سلفی گری و افراطی گری تأکید می کنند، ایران به مدد دیپلماسی هسته ای و کوشش برای مشارکت در روندهای جهانی برای حل بحران سوریه، می کوشد نقش یکی از محورهای ثبات منطقه را ایفا نماید. بالارفتن از دیوار سفارت سعودی در تهران در چنین وضعیتی، تنها به خدشه دارشدن این تصویر منجر می شود، بدون آن که کوچکترین تأثیری در تغییر رفتار عربستان سعودی و حامیان آن داشته باشد. اشاره به این نکته ضروری است که اصولاً حمله به سفارت خانه یک کشور در شرایطی که دولت مستقر با آن کشور در حالت مخاصمه است، به هیچ عنوان رشادت و عملی شجاعانه محسوب نمی شود. عکس انداختن با اشیا و لوازم سفارتخانه ای خارجی نه اقدامی متهورانه یا اخلاقی که نشانه ای از عدم احترام به قانون است که هیچ تحسینی در هیچ کجای جهان برنمی انگیزد. ۴- اعتراضات به اقدامات دولت ها در مقابل سفارتخانه ها، عملی مرسوم در سراسر جهان است. در این شرایط معمولاً مقامات انتظامی هر کشوری، تدابیر لازم برای حفاظت از این مکان ها را اتخاذ می کنند. پیش بینی وقوع این اعتراضات در مقابل سفارت عربستان با توجه به اقدام جنایت کارانه و تحریک آمیز سعودی ها دشوار نبود. این سؤال وجود دارد که چرا نهادهای مسؤول تدابیر کافی برای جلوگیری از بروز این اتفاقات اتخاذ نکردند تا مانع از وارد آمدن لطمه به حیثیت دیپلماتیک کشور شوند؟ ۵- مهم ترین نکته اما توجه به ریشه های افراطی گری و خودسری است. اقدامات خودسرانه بیش از هر چیز از احساس مصونیت در مقابل قانون و احساس محق تر بودن نسبت به مقامات مسؤول ناشی می شود. گروه های خودسر تشخیص خود را برتر از قانون می دانند، و به بهانه احساس تکلیف مبانی و مجاری قانونی را نادیده می گیرند و حتی تحقیر می کنند. مسأله مهم این است که خودسری مرزی نمی شناسد و به هیچ حدی محدود نمی شود. ممکن است اقدامات چنین گروه هایی در مقطعی از زمان با نظرات و منافع برخی گروه های سیاسی همسو باشد. اما دیر یا زود تیغ خودسری یا بر روی این گروه ها هم کشیده می شود، و یا خراشی بر صورت منافع و مصالح ملی خواهدانداخت.
یکشنبه ، ۱۳دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جهان اقتصاد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]