واضح آرشیو وب فارسی:کشکوآنلاین: کدخبر: 898‘۱۳’ نوشته : خبرنگار تاریخ: ۹۴/۱۰/۱۳ بازدید: 8 بازدید اندازه فونت ذخیره چاپ ارزش میراث (Bequest Value)، روشی جهت اندازه گیری تمایل به حفاظت از منابع طبیعی می باشد. این روش نشان می دهد که نسل کنونی حاضر است چه میزان پرداخت نماید تا منبعی برای نسل آینده حفاظت شود. در یک مطالعه می دانی، ارزش میراث از دیدگاه پسته کاران شهرستان های انار و رفسنجان پرسیده شد. در این خصوص سئوال شد که به نظر شما کدامیک بهتر است، ارث گذاشتن ۱۰۰۰ قصب باغ پسته با منبع آب نا مطمئن یا ۵۰۰ قصب باغ پسته با منبع آب مطمئن؟ در پاسخ به این سئوال، ۹۳ درصد از کشاورزان گزینه ۵۰۰ قصب باغ پسته با منبع آب مطمئن را انتخاب کردند. یعنی اینکه، ۹۳ درصد از پسته کاران برای حفاظت از منابع آب و به ارث گذاشتن آن برای آیندگان، حاضرند از ۵۰ درصد از باغات پسته خود گذشته و از نیمی از درآمد خود چشم پوشی کنند. این بدان مفهوم است که کشاورزان به طور ذاتی طبیعت را دوست می دارند و حاضر به حفاظت از آن می باشند. حال باید دید که چرا همین کشاورزان، در شرایط فعلی، در حال تخریب طبیعت و به ویژه منابع آب هستند. چه عواملی باعث می شوند تا یک کشاورز ذاتا طبیعت دوست به یک کشاورز مخرب طبیعت تبدیل شود. در جدول زیر ویژگی های این دو گروه از کشاورزان با هم مقایسه شده اند: ویژه گی های پسته کاران مورد مطالعه پسته کارانی که برای حفاظت از منابع آب ارزش قایل نیستند پسته کارانی که برای حفاظت از منابع آب ارزش قایل هستند میانگین سن کشاورز ۶۹ ۵۳ میانگین سواد کشاورز (سال های تحصیلات رسمی) ۱ ۶ درصد استفاده از تکنولوژی های آبیاری پیشرفته ۱۴ ۵۲ درصد خوشبینی به آینده منابع آب در شرایط فعلی ۳۳ ۲ درصد اعتقاد به انتقال آب کارون ۸۳ ۴۷ درصد اعتقاد به حرام بودن رشوه ۵۰ ۹۱ درصد توجه به منافع شخصی به جای رعایت قانون ۵۰ ۱۳ همانگونه جدول فوق نشان می دهد، پسته کاران متمایل به حفاظت از منابع آب، دارای دانش بیشتر، جوان تر و نسبت به آینده آب نگران تر هستند. این گروه، از تکنولوژی های پیشرفته آبیاری بیشتر استفاده نموده، اعتقاد کمتری به انتقال آب کارون داشته، قانون مدار بوده و دارای اعتقادات مذهبی قوی تری می باشند. در مقابل، دانش پایین، خوش بینی نا آگاهانه نسبت به منابع آب، دل خوش کردن به پروژه های خیالی انتقال آب، بی بندو باری نسبت به قانون و پایبند نبودن به اعتقادات اخلاقی و مذهبی باعث شده است تا تخریب منابع آب بیشتر شود. بدین ترتیب، می توان جواب سئوال ابتدای مقاله را داد. چرا کشاورزان ذاتا خوب به کشاورزانی تبدیل شده اند که در عمل بد و تخریب کننده آب هستند؟ مقصر این جریان، افراد زیر می باشند: * مقصر کسانی هستند که اطلاعات درست و مفید را در اختیار کشاورزان قرار نداده اند. * مقصر کسانی هستند که سالهاست کشاورزان را به وعده های خیالی و غیر عملی انتقال آب سرگرم کرده اند. * مقصر کسانی هستند که تکنولوژی های استفاده بهینه از آب را ترویج نکرده اند. * مقصر کسانی هستند که در اجرای قوانین حفاظت از منابع آب کاهلی کرده اند. * مقصر کسانی هستند که با رفتارهای دوگانه خود، اعتقادات دینی و اخلاقی مردم را نابود کرده اند.
یکشنبه ، ۱۳دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کشکوآنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]