واضح آرشیو وب فارسی:ادیان نیوز: اصلی ترین چیزی که اعضای فرقه باید بیاموزند این است که آنها با افراد بیرون از فرقه فرق دارند و لذا پررنگ ترین خط کشی در ذهن هر عضو فرقه خطی فرضی است که بین خود و دیگران رسم می کند و به این ترتیب دنیای فرقه ها به ما و آنها تقسیم می شود.ادیان نیوز : یکی از وجوه بارز تاثیر عضویت در فرقه بر روی فرد تغییر سبک زندگی است. به دیگر سخن پس از اینکه فردی به عضویت یک فرقه درآمد ماهیت زندگی او دچار تحول می شود. در یادداشت حاضر برخی از ابعاد این تحول که سازو کار فرقه آن را به وجود می آورد بررسی شده است. تشخّص فرقه ای اولین و اصلی ترین کاری که هر فرقه انجام می دهد دست و پا کردن نوعی تشخص فرقه ای برای خود است تا از این روش به هویت مستقلی برسد و اعلام موجودیت نماید. نوع خاص لباس، آرایش مو و صورت، انتخاب حرکات نمادین، اصلاحات سمبولیک و نام های جدید فرقه ای از رایج ترین این کارهاست. برخی فرقه ها همچنین از لباس مخصوص یا هر نمود خارجی دیگری به عنوان نشانه های قابل رؤیت در تغییر دادن تازه واردان در جهت روش زندگی فرقه ای استفاده می کنند. اگر شما واقعاً بخواهید افراد را تغییر دهید باید ابتدا به تغییر ظاهر آنان بپردازید. بنابراین از اعضای فرقه خواسته می شود یا به آنها دستور داده می شود که موهای خود را کوتاه یا بلند کنند یا به مدل خاصی درآورند، لباس های متفاوتی بپوشند، اسامی جدید برای خود انتخاب کنند و قیافه ها و یا رفتارهای خاصی را از خود نشان دهند. قطع یا محدود سازی روابط با بیرون از فرقه تقریبا همه روابط قبلی اعضای فرقه حتی با پدر و مادر باید به صورت تعلیق درآید یا به شدت محدود گردد. این مقوله عبارت از کنترل کامل ارتباطات در درون گروه است. مطالعه کتاب در برخی از فرقه ها هدفمند و با نظارت دقیق رهبر فرقه و یا منتصبان او باید صورت گیرد و مطالعه کتاب هایی که علیه تعالیم فرقه نوشته شده باشد ممنوع است. ارتباطات دوستانه در داخل گروه نیز نباید از حد مشخصی فراتر رود. به عبارت دیگر، ارتباط میان دو نفر نباید به حدی برسد که یکی از آن دو بتواند بر دیگری اثرگذار باشد. این کار موجب پیشگیری از خارج شدن افراد از حوزه نفوذ رهبر گروه است. او همواره افراد را کف دست خویش می خواهد و باید همه چیز برایش روشن و آسان و در دسترس باشد. بنابراین ارتباطات دوستانه باید فقط حول محور فرمان های فرقه و شخص اول گروه باشد. در بسیاری از گروه ها ، قانونِ «هرگونه شایعه پراکنی ممنوع» که افراد را از بیان تردید هایشان یا ایراداتشان نسبت به آنچه اتفاق می افتد باز می دارد، اعمال می گردد. این قانون را معمولاً به این صورت توجیه می کنند که گفته می شود شایعه پراکنی بافت گروه را از هم می درد یا اتحاد را تخریب می کند، در واقع این قانون مکانیسمی برای بازداشتن اعضا از ارتباط با یکدیگر درباره هر چیزی غیر از اظهار تائیدات مثبت است. به اعضا آموخته می شود کسانی را که این قانون را می شکنند، لو بدهند. روشی که همچنین باعث می شود میان اعضا جدایی روی دهد و وابستگی آنها به رهبر افزایش یابد. محدود سازی دریافت اطلاعات از خارج از فرقه هیچ اطلاعاتی خارج از فرقه نباید به اعضا برسد خصوصاً آنکه این اطلاعات بر ضد فرقه باشد. پس غالب کانال های ارتباطی با بیرون از فرقه باید قطع شود یا به صورت خیلی محدود و مدیریت شده اطلاعات به صورت قطره ای به اعضا داده شود. برای کنترل کردن اعضای فرقه، رهبر فرقه مجبور است که محیط اطراف اعضا را نیز کنترل کند. گام نخست برای کنترل محیط پیرامون افراد این است که باید ورودی اطلاعات را کنترل کرد زیرا اگر ذهن افراد بتواند هرگونه اطلاعات تازه ای بگیرد، دنیایی که رهبران فرقه در اطراف افراد ساخته اند صدمه می بیند. از نظر رهبران فرقه، حقیقت تنها همان است که خودشان می گویند. اگر گروهی به شما آموزش می دهد که اطلاعات انتقادی درباره گروه را نخوانید، پس نشانی از فرقه بودن دارد. سازمان مجاهدین خلق به عنوان یک فرقة کنترل ذهن، سابقه ای طولانی در کنترل اطلاعاتی بر اعضای خود دارد. گواه این موضوع شهادت های بسیاری از اعضای جدا شده از فرقه مجاهدین است. تقسیم دنیا به «ما» و «آنها» اصلی ترین چیزی که اعضای فرقه باید بیاموزند این است که آنها با افراد بیرون از فرقه فرق دارند و لذا پررنگ ترین خط کشی در ذهن هر عضو فرقه خطی فرضی است که بین خود و دیگران رسم می کند و به این ترتیب دنیای فرقه ها به ما و آنها تقسیم می شود. در اصلِ گروهیِ « ما در برابر آنها» از نظام اعتقادی « همه چیز یا هیچ چیز» استخراج می شود: حق با ماست، آنها (بیرونی ها، غیر عضوها) اشتباه می کنند. آنها شیطانی، ارشاد نشده و ... هستند. هر عقیده یا عملی خوب است یا بد است، خالص است یا شیطانی است. کسانی که عضو می شوند به تدریج در جوهره محیط نقادانه و غیرواقعی فرقه – که تولید کننده ی احساس گناه و شرمساری است - حل می شوند. بسیاری از گروه ها مطرح می کنند که تنها یک شیوه ی فکر کردن، واکنش نشان دادن یا عمل کردن در هر وضعیت به خصوصی وجود دارد و جایی در وسط یافت نمی شود. بنابراین از اعضا انتظار می رود که در مورد خودشان و سایرین به توسط همین معیار «همه چیز یا هیچ چیز» قضاوت کنند. باید افزود تمامی این مباحث تنها بخشی از سبک زندگی عضو فرقه است که پس از ورود به یک فرقه انحرافی تغییراتی در آن به وجود می آید. اما به نظر می رسد مهم ترین آن تحول در شخصیت عضو است که با عنوان تشخص سازی مورد بحث قرار گرفت. در این مرحله شخص دارای یک شخصیت کاذب شده و به واسطه همین شخصیت که غالبا توسط قطب فرقه به او تحمیل می شود قربانی مطامع درون فرقه ای شده و با پیروی کامل از قطب به تمامی دستورات او عمل می کند که گاه با زیر پا گذاشتن مرزهای اخلاقی و انسانی همراه است. منبع: انجمن رهپویان هدایت
یکشنبه ، ۱۳دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ادیان نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]