تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804823121
یادداشت پرویز پرستویی در مورد « اینانلو»
واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:
یادداشت پرویز پرستویی در مورد « اینانلو»
روز نو : شده‌ایم پیام‌آور مرگ. مرگ عزیزان تکرارناپذیر. حالا هم این مردِ مردستان، این بالابلند پرصلابت با آن صدای بی‌نظیر که در تناسب کامل با آن هیبت و اندام بود. مرد ورزش و شکار و مستند و طبیعت. مستند از شکار و طبیعت. ورد زبانش این بود که ایران، جهانی درون یک مرز است که همواره در هر مقطعی از سال، چهار فصل را می‌شود درون این مرز سراغ گرفت.
مستندهایش هم مدام تلاشی برای اثبات همین ادعا بود. مدام در سفر بود برای ثبت گوشه گوشه این سرزمین، با دوربین و تفنگ.
هیبتش جان می‌داد بر اینکه تفنگ را اریب روی شانه بگذارد و در خط افق، در تاریکِ روشنای غروب قدم بردارد و تجسم شمایل مردان اسطوره‌ای شود.
محمدعلی اینانلو را از 40 سال پیش می‌شناختم، زمانی که دیگر ورزش را رها کرده بودم (والیبال تا سطح ملی) و در روزنامه‌ای که کار می‌کردم یکی از ستون‌های سرویس ورزشی بود و همچنان به حضور رسانه‌ای‌اش ادامه داد، با دو محور ورزش و طبیعت.
گفت ماشینت را همینجا بگذار و با من بیا که دارم می‌روم به کوه و دشت. و نپرس کجا. پشیمان نمی‌شوی. حالا پشیمانم که نرفتم. مثل پشیمانی بابت خیلی از کارهای کرده و نکرده.
قافله مرگ به نسل ما رسید و به تعبیر آیدین آغداشلو، آشنایان دور و نزدیک مثل درختی تنومند که تبر با طوفان به تنه‌اش زده درست بیخ گوش ما با صدایی مهیب، گرومبی بر زمین می‌افتند و هر بار پشت‌مان می‌لرزد.
تاریخ انتشار: ۱۳ دی ۱۳۹۴ - ۱۴:۴۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روز نو]
[مشاهده در: www.roozno.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 66]
-
گوناگون
پربازدیدترینها