تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836750776
دنیای ادبیات در غیاب این قلم ها
واضح آرشیو وب فارسی:اندیمشک جوان: مرگ، فرصت نداد علی غرضی دنیای ادبیات در غیاب این قلم ها یاشار کمال؛ خالق «اینجه ممد» نخستین نویسنده ای که سال ۲۰۱۵ از دوستداران ادبیات گرفت، «یاشار کمال» ترکیه ای بود. او ۲۸ فوریه در سن ۹۱ سالگی با زندگی وداع کرد. این نویسنده سرشناس ترک که آثار متنوعش به زبان های مختلف ترجمه شده، اولین نویسنده […]مرگ، فرصت نداد علی غرضی دنیای ادبیات در غیاب این قلم ها یاشار کمال؛ خالق «اینجه ممد» نخستین نویسنده ای که سال ۲۰۱۵ از دوستداران ادبیات گرفت، «یاشار کمال» ترکیه ای بود. او ۲۸ فوریه در سن ۹۱ سالگی با زندگی وداع کرد. این نویسنده سرشناس ترک که آثار متنوعش به زبان های مختلف ترجمه شده، اولین نویسنده کشورش بود که توانست کاندیدای دریافت جایزه نوبل ادبیات شود. یاشار کمال که از سرشناس ترین چهره های ادبیات ترکیه به حساب می آید، در جهان با رمان معروف «اینجه ممد» شناخته می شود؛ اثری که تاکنون به ۲۰ زبان برگردانده شده و بارها روی پرده سینما رفته است. ای.ال. دکتروف؛ آقای «رُگتایم» «ای.ال. دکتروف» نویسنده برجسته امریکایی که رمان های تاریخی اش شهرت فراوانی دارد، در اولین ماه سال گذشته میلادی در سن ۸۴ سالگی درگذشت. اختلالات پس از ابتلا به سرطان ریه علت مرگ این داستان نویس مشهور امریکایی که با کتاب «رگتایم» در دنیا شناخته می شود، اعلام شد. رمان «بیلی باتگیت» در سال ۱۹۸۹ دو جایزه مهم ادبی «پولیتزر» و «پن فاکنر» را برایش به ارمغان آورد. دکتروف علاوه بر ۱۰ رمان، دو مجموعه داستان کوتاه و چندین مقاله را نیز به چاپ رساند. «کتاب دانیل»، «آب کردن»، «شهر خدا»، «هومر و لنگلی» و «مغز اندرو» از دیگر کتاب هایی هستند که دکتروف از خود به یادگار گذاشت. تری پرچت؛ خالق « صفحه»ای برای جهان «تری پرچت» نویسنده فقید انگلیسی و خالق مجموعه رمان های «جهان صفحه» که از بیماری آلزایمر زودرس رنج می برد، در میانه ماه مارس در سن ۶۶ سالگی درگذشت. کتاب های این نویسنده بیش از ۷۵ میلیون نسخه در سراسر جهان فروش داشته است. پرچت پس از انتشار اولین رمان «جهان صفحه» به یکی از محبوب ترین نویسندگان انگلستان تبدیل شد. این رمان که «رنگ جادو» نام داشت، در سال ۱۹۸۳ به چاپ رسید. چهلمین رمان از همین مجموعه هم سال گذشته با عنوان «پرورش بخار» منتشر شد. پرچت سال ۲۰۰۹ نشان شوالیه را از سوی ملکه الیزابت انگلستان دریافت کرد. توماس ترانسترومر؛ شهیر مردم اسکاندیناوی دنیای ادبیات «توماس ترانسترومر» شاعر سوئدی و برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۲۰۱۱ را نیز در سال گذشته میلادی از دست داد. این نویسنده، شاعر و مترجم سوئدی از مهم ترین نویسندگان اسکاندیناوی پس از جنگ جهانی دوم بود و شعرهایش به بیش از ۶۰ زبان دنیا ترجمه شده است. از او بیش از ۱۰ کتاب به زبان سوئدی منتشر شد و مضمون اغلب شعرهایش تأملات درونگرایانه است که به رابطه انسان با طبیعت می پردازد و انزوای بشر را به تصویر می کشد. آکادمی نوبل چهار سال پیش در بیانیه ای دلیل اعطای جایزه ادبیات این آکادمی به توماس ترانسترومر را وجود تصویرهایی موجز و «شفاف» در آثار این شاعر عنوان کرد که از طریق آنها واقعیت به گونه ای نو در دسترس مخاطب قرار می گیرد. گونتر گراس؛ طبل ساز «حلبی» شاید بزرگ ترین جای خالی سال ۲۰۱۵ از آن «گونتر گراس» نویسنده آلمانی برنده نوبل ادبیات باشد. گراس سیزدهم آوریل در سن ۸۷ سالگی در بیمارستانی در شهر لوبک از دنیا رفت. یکی از جنجالی ترین رخدادهای زندگی گونتر گراس، مصاحبه او درباره کتاب «پوست کندن پیاز» در سال ۲۰۰۶ بود که طی آن، این برنده نوبل ادبیات اعتراف کرد زمانی عضو ارتش نازی بوده، در حالی که پیش از آن تصور می شد او به علت آنکه خیلی جوان بوده، در ارتش نازی عضویت نداشته است. جایزه «کارل گئورگ بوشنر» سال ۱۹۶۵، جایزه «توماس مان» ۱۹۹۶، جایزه «پرنس آستوریاس» ۱۹۹۹ و دکترای افتخاری دانشگاه آزاد برلین از جمله افتخارهای این نویسنده بزرگ آلمانی هستند. ادواردو گاله آنو؛ صدای امریکای لاتین «ادواردو گاله آنو» نویسنده مطرح امریکای لاتین و از مهم ترین نویسندگان کشور اروگوئه که با کتاب «رگ های باز امریکای لاتین» شناخته می شد، درست یک روز پس از درگذشت «گونتر گراس» شاعر و نویسنده نامدار آلمانی برنده نوبل، در سن ۷۴ سالگی درگذشت. گاله آنو که یکی از رساترین صداهای ضدکاپیتالیستی امریکای لاتین به حساب می آمد، در اثر ابتلا به بیماری سرطان از دنیا رفت. «رگ های باز امریکای لاتین» که مهم ترین کتاب اوست ، سال ۱۹۷۱ به چاپ رسید و در صدر فهرست پرفروش ترین آثار امریکا قرار گرفت. «هوگو چاوز» رهبر وقت ونزوئلا نسخه ای از این کتاب را در سال ۲۰۰۹ برای «باراک اوباما» رئیس جمهوری امریکا پست کرد. وین دایر؛ روان شناس نویسندگان یکی دیگر از نام های به تاریخ پیوسته در سال ۲۰۱۵ میلادی «وین دایر» است. او سخنران، روانکاو و از مشهورترین نویسندگان کتاب های روانشناسی بود که آثاری چون «قلمرو اشتباهات شما» و «آرامش درونی» را به نگارش درآورد و در ماه آگوست برای همیشه خاموش شد. دایر از مهم ترین نویسندگان حوزه روانشناسی و مثبت اندیشی به حساب می آید. «قلمرو اشتباهات شما» مشهورترین کتاب اوست که در سال ۱۹۷۶ به چاپ رسید. این اثر در حدود ۳۰ میلیون نسخه فروخت و جزو یکی از بالاترین فروش کتاب ها در تاریخ شد. دایر در سال ۱۹۸۷ به عنوان بهترین سخنران ایالات متحده امریکا شناخته شد. «۱۰۱ راه برای ایجاد تغییر در زندگی شما»، «راز موفقیت و آرامش درونی»، «۱۳۰ نکته کوچک زندگی»، «۲۰۰ گفتار برای زندگی بهتر»، «۳۶۵ راه برای به کارگیری نیروی معنوی در زندگی»، «۹ اصل معنوی برای رسیدن به تعادل و آرامش» و «آرامش درون » از دیگر کتاب های وین دایر هستند. برایان فریل؛ چخوف ایرلند «بــــرایــان فــریل» نمایشنامه نویس سرشناس ایرلندی بود که روز دوم اکتبر در سن ۸۶ سالگی درگذشت و خبر درگذشتش بسیاری از هالیوودی ها را به واکنش واداشت. او که به «چخوف ایرلند» ملقب بود، در طول عمر حرفه ای اش سه جایزه «تونی» را کسب کرد. «چخوف ایرلند» چهار دهه آثاری با مضمونی مالیخولیایی توأم با مزاح را خلق کرد و جوایز معتبر بسیاری را به خود اختصاص داد. فریل را بزرگ ترین نمایشنامه نویس در قید حیات ایرلند می دانستند. او زبانی با زیبایی های منثور شعرگونه و پرقدرت را در آثارش به کار می گرفت. فیلیس دوروتی جیمز؛ بانوی پلیسی نویس «فیلیس دوروتی جیمز» معروف به «پی.دی. جیمز» نویسنده معروف رمان های پلیسی که آثار ادبیات جنایی اش در سراسر دنیا میلیون ها نسخه فروخته است، در نوامبر سال گذشته میلادی در حالی که ۹۴ سال از عمرش گذشته بود، فوت کرد. این نویسنده که در عمر ادبی اش حدود ۲۰ رمان و شخصیت پلیسی از جمله «آدام دالگلایش» و «کارآگاه – شاعر اسکاتلندیارد» را خلق کرد، در انگلیس به «ملکه ادبیات پلیسی» شهرت داشت. جیمز نخستین رمان پلیسی خود را با عنوان «چهره پنهان» در سال ۱۹۶۲ یعنی زمانی که ۴۲ ساله بود منتشر کرد. این کتاب با استقبال خوانندگان انگلیسی مواجه شد، اما در واقع پس از انتشار «خون بی گناه» هشتمین رمان این نویسنده در سال ۱۹۸۰ بود که او به شهرتی جهانی رسید.این نویسنده همچنین جوایز ادبی متعددی را در کشورهای مختلف از آن خود کرد؛ در سال ۱۹۸۳ از سوی ملکه بریتانیا قدردانی شد و در سال ۱۹۹۱ عنوان «بارون» به او اعطا شد. کتاب های پی.دی. جیمز به زبان های مختلف ترجمه و براساس آنها نیز مجموعه های تلویزیونی ساخته شده است. سال ۲۰۱۵، روز پنجشنبه (۱۰ دی) به پایان رسید. در این سال، چهره های فرهنگی زیادی در حوزه سینما و ادبیات، در گوشه و کنار جهان، رخ در نقاب خاک کشیدند. سال گذشته میلادی نیز چون سال های پیش از آن اما پر تعداد تر، به سوگ بزرگانی از دیار ادبیات و سینما گذشت که هر یک از آنها چهره ای برجسته در میان همقطاران بودند و اثری از خود، در این جهان، ثبت کرده بودند. چهره هایی که حالا دیگر نیستند تا کاری تازه بیافرینند. کتاب ها و فیلم هایشان اما، جاودانه خواهند شد تا نسل امروز که در این روزگار، در کودکی و نوجوانی به سر می برد، در آینده آنها را بخواند و ببیند. آنانی که رفتند، تنها مختص به یک سرزمین و یک مردم نبودند، بلکه آثارشان را می توان به نوعی در قالب کلی میراث بشریت جای داد. در میان نویسندگان، «یاشار کمال» که محبوب مردم تُرکیه بود و «گونتر گراس» که میان آلمانی ها شهره بود تا «برایان فریل» که چخوف ایرلند لقب داشت و «ادواردو گاله آنو» که صدای مردم امریکای لاتین بود، درگذشتند. در میان فیلمسازان از میان رفته هم، «روژه هانن» که در میان فرانسوی ها به خاطر ایفای نقش ناوارو، بازپرس باهوش شهره بود و «ستسکو هارا» که ژاپنی ها دوستش داشتند تا «عمر شریف» که یک الجزایری به اسکار رسیده بود و «سعید جعفری» که یکی از کهنه کاران سینمای هند به حساب می آمد، در میان درگذشتگان قابل ذکر اند. حالا اما، در نخستین روزهای سال جدید میلادی، بر آن شدیم تا مروری هرچند کوتاه بر زندگی و آثار این چهره ها داشته باشیم. بدیهی است درگذشتگان سال ۲۰۱۵، بسیار بیش از این هستند و در این مقال، تنها حوزه های سینما و ادبیات، به اشاره آمده است. راد تیلور؛ «ماشین زمان» در میان «پرندگان» راد تیلور بازیگر استرالیایی که به هالیوود رفت و با فیلمسازانی چون آلفرد هیچکاک، جرج استیونز و دلبرت مان همکاری کرد، هفتم ژانویه (۱۷ دی ۱۳۹۳) در ۸۴ سالگی در خانه خود در لس آنجلس درگذشت. تیلور در ۱۹۶۰ با بازی در فیلم «ماشین زمان» به کارگردانی جرج پال که با اقتباس از کلاسیک علمی تخیلی اچ. جرج ولز ساخته شد، به شهرت رسید.او در کلاسیک «پرندگان» (۱۹۶۳) ساخته آلفرد هیچکاک نقش میچ برنر را بازی کرد. کارنامه تیلور شامل کمدی رمانتیک «یکشنبه در نیویورک» (۱۹۶۳) که در آن قابل جین فاندا بازی کرد، همین طور «۱۰۱ سگ خالدار» تولید دیزنی که در آن به جای پونگو حرف زد. تیلور سال ۲۰۰۹ در فیلم «لعنتی های بی آبرو» ساخته کوئنتین تارانتینو نقش وینستون چرچیل را ایفا کرد. فرانچسکو رُزی؛ «مسیح» سینمای ایتالیا فرانچسکو رزی کارگردان سرشناس ایتالیایی و خالق آثاری ماندگار چون «دست ها روی شهر»، «ماجرای ماتئی» و «سه برادر» ۱۰ ژانویه (۲۰ دی) در پی عفونت شدید ریه در خواب از دنیا رفت. او ۹۲ ساله بود.این فیلمساز متولد ناپل در کنار پی یر پائولو پازولینی، جیلو پونته کوروو، اتوره اسکولا و برادران تاویانی، یکی از چهره های تأثیرگذار سینمای پست نئورئالیستی ایتالیا در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بود. رزی سال ۱۹۵۸ با فیلم «چالش» – درباره یک خلافکار محلی که رودرروی خانواده های تبهکار ناپل می ایستد – برنده جایزه ویژه هیأت داوران جشنواره ونیز شد و پنج سال بعد با «دست ها روی شهر» جایزه شیر طلای این جشنواره را از آن خود کرد. «جسدهای سرشناس» (۱۹۷۶) در جوایز دیوید دوناتلو که از آن به عنوان جوایز اسکار سینمای ایتالیا یاد می شود، جوایز بهترین فیلم و کارگردان را دریافت کرد.رزی در ۱۹۷۹ برای فیلم «مسیح در ابولی توقف کرد» برنده جایزه بفتا بهترین فیلم خارجی زبان شد. این فیلم درباره تبعید کارلو لوی پزشک، نقاش و رمان نویس ضدفاشیست است. «سه برادر» (۱۹۸۱) فیلم بعدی رزی نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان شد.او سال ۲۰۱۲ جایزه شیر طلای یک عمر دستاورد شصت و نهمین دوره جشنواره فیلم ونیز را دریافت کرد. آن سال تقدیر برگزارکنندگان جشنواره ونیز از رزی با نمایش فیلمی مستند با صدای مارتین اسکورسیزی فیلمساز امریکایی همراه بود که در آن بخش هایی از معروف ترین فیلم های او به نمایش درآمد.رزی هفت جایزه دیوید دوناتلو در کارنامه داشت و از جشنواره بین المللی فیلم تائورمینا (۲۰۰۴)، جشنواره فیلم برلین (۲۰۰۸) و جشنواره بین المللی فیلم لوکارنو (۲۰۱۰) نیز جایزه یک عمر دستاورد دریافت کرد. بسیاری از کارگردانان سینما از کوستا-گاوراس و فرانسیس فورد کوپولا تا مارتین اسکورسیزی، اولیور استون و کن لوچ تحت تأثیر سینمای او بودند. روژه هانن؛ آقای «ناوارو» روژه هانن بازیگر و کارگردان فرانسوی که بیش از همه برای بازی در سریال پلیسی «ناوارو» شهرت داشت، ۱۱ فوریه (۲۲ بهمن) از دنیا رفت. او که باجناق فرانسوا میتران رئیس جمهوری پیشین فرانسه بود، هنگام مرگ ۸۹ ساله بود.هانن بیش از همه برای بازی در نقش کارآگاه ناوارو در مجموعه تلویزیونی فرانسوی «ناوارو» شهرت داشت که از سال ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۶ روی آنتن می رفت. هانن از اوایل دهه ۱۹۵۰ با بازی در فیلم «راه دمشق» (۱۹۵۲) وارد دنیای سینما شد و با بازی در نقش مردان خشن به شهرت رسید. لویی ژوردان؛ «ژی ژی» و اسکاری که نگرفت لویی ژوردان بازیگر معروف فرانسوی و ستاره فیلم هایی چون «ژی ژی»، «نامه زنی ناشناس» و «اکتاپوسی» ۱۴ فوریه (۲۵ بهمن) در ۹۳ سالگی از دنیا رفت. لویی ژوردان که پا جای پای موریس شوالیه و شارل بوایه، دیگر بازیگران فرانسوی گذاشت و راه خود را در هالیوود باز کرد و بیش از همه برای بازی در فیلم موزیکال «ژی ژی» و نقش ضدقهرمان فیلم جیمز باندی «اکتاپوسی» شهرت داشت، در خانه خود در بورلی هیلز درگذشت. ژوردان در ۲۰۱۰ در لس آنجلس نشان لژیون دونوور را دریافت کرد. تعدادی از دوستانش از جمله سیدنی پواتیه و کرک داگلاس در مراسم تقدیر از او حضور داشتند. لئونارد نیموی؛ «اسپاک»ی که در یادها خواهد ماند لئونارد نیموی بازیگر امریکایی که خاطراتش را در کتاب «من اسپاک نیستم» (۱۹۷۵) روایت کرد، اما برای همیشه با نقش آقای اسپاک در مجموعه تلویزیونی و بعدها سری فیلم های «سفر ستاره ای» در یادها خواهد ماند، ۲۷ فوریه (۸ اسفند) از دنیا رفت. زمانی که بازی در نقش آقای اسپاک، افسر نیمه زمینی/نیمه فضایی اهل ولکان و مرد بسیار منطقی در اولین مجموعه تلویزیونی «سفر ستاره ای» (۶۹-۱۹۶۶ – در ایران «پیشتازان فضا») به نیموی پیشنهاد شد. این سریال هشت سپتامبر ۱۹۶۶ روی آنتن رفت و از نیموی یک ستاره ساخت. اسپاک با ظاهری نامتعارف یکی از سرنشینان اصلی سفینه اینترپرایز بود، اما نیموی یک جورهایی نسبت به «سفر ستاره ای» تردید داشت. او پس از بازی در دو فیلم «سفر ستاره ای» با عنوان «سفر ستاره ای: فیلم سینمایی» (۱۹۷۹) و «سفر ستاره ا ی ۲: خشم خان» (۱۹۸۲)، دو فیلم این مجموعه سینمایی را کارگردانی کرد: «سفر ستاره ای ۳: جست و جو برای اسپاک» (۱۹۸۴) و «سفر ستاره ای ۴: سفر بازگشت به خانه» (۱۹۸۶). نیموی در سال های آخر عمر در «سفر ستاره ای» به کارگردانی جی.جی. آبرامز که سال ۲۰۰۹ به نمایش درآمد و این مجموعه را از نو آغاز کرد، حضوری کوتاه داشت. او در دنباله آن فیلم «سفر ستاره ای درون تاریکی» (۲۰۱۳) نیز بازی کرد که آخرین فیلمش هم بود.سفر ستاره ای ۵: آخرین مرز (۱۹۸۹) و «سفر ستاره ای ۶: سرزمین کشف نشده» (۱۹۹۱) دیگر فیلم هایی بودند که نیموی در آنها به نقش اسپاک ظاهر شد. مانوئل دی اولیویرا؛ کارگردان فعال ۱۰۶ ساله مانوئل دی اولیویرا کارگردان پرتغالی که دوران کاری اش ۹ دهه ادامه داشت و پیرترین فیلمساز در قید حیات دنیا بود، دوم آوریل (۱۳ فروردین) در ۱۰۶ سالگی از دنیا رفت. از دی اولیویرا به عنوان پیشکسوت سینمای پرتغال یاد می شود، همین طور فیلمسازی که بیشترین نقش را در افزایش اعتبار سینمای این کشور در صحنه بین المللی داشت.کار دی اولیویرا بسیار مورد تحسین بود و او در دوران کاری خود حدود ۱۲ جایزه یک عمر دستاورد از جشنواره های سینمایی مهم دنیا دریافت کرد، از جمله جایزه شیر طلای افتخاری جشنواره فیلم ونیز در سال ۲۰۰۴ و جایزه نخل طلای افتخاری جشنواره فیلم کن در سال ۲۰۰۸٫او همچنین سال ۱۹۹۹ برای فیلم «نامه» جایزه داوران جشنواره کن را گرفت و سال ۱۹۹۱ برای فیلم «کمدی الهی» برنده جایزه ویژه داوران جشنواره ونیز شد. با این حال، فیلم های دی اولیویرا به خاطر اینکه اغلب متون ادبی سنگین را مورد اقتباس قرار می داد، فضای تئاتری فیلم هایش و اینکه واژه ها به اندازه تصاویر در فیلم هایش اهمیت داشتند، در سطح بین المللی و بخصوص در امریکا به طور محدود توزیع می شد.دی اولیویرا تا ۵۵ سالگی تنها دو فیلم بلند داستانی را به پایان رساند، اما بعد از آن تا ۱۰۲ سالگی ۲۹ فیلم ساخت. عجیب اینکه یکی از این فیلم ها به نام «خاطرات و اعترافات» به درخواست او اکران عمومی نشد و دی اولیویرا خواست این فیلم بعد از مرگش به نمایش درآید. آخرین فیلم او «پیرمرد بلم» سال گذشته در جشنواره ونیز روی پرده رفت. ریچـــارد کــورلیس؛ قدیمی ترین منتقد مجله تایم ریچارد کورلیس منتقد فیلم نام آشنا و قدیمی مجله تایم که در دوران کاری خود حدود ۲۵۰۰ مطلب در این هفته نامه نوشت، ۲۳ آوریل (سوم اردیبهشت) در نیویورک از دنیا رفت. کورلیس به مدت ۳۵ سال برای مجله تایم در نیویورک مطلب می نوشت و قدیمی ترین منتقد فیلم این هفته نامه بود. کورلیس حدود پنج دهه در حوزه نقدنویسی فیلم فعال بود. او در دوران کاری خود در تایم حدود ۲۵۰۰ مطلب نوشت و در این مدت چهار کتاب هم به بازار داد. او در ۱۹۷۰ به تایم ملحق شد و به همراه ریچارد شیکل برای این مجله نقد فیلم می نوشت. او همزمان در حوزه تئاتر، تلویزیون و دیگر موضوعات مورد علاقه خود مطلب می نوشت. دان منکه ویتس؛ مردی که می خواست زنده بماند! دان منکه ویتس عضو یکی از خانواده های مهم هالیوود که برای فیلم «می خواهم زنده بمانم!» با بازی سوزان هیوارد نامزد اسکار شد و در تلویزیون نیز فعال بود، ۲۵ آوریل (پنجم اردیبهشت) در ۹۳ سالگی از دنیا رفت. او یکی از فیلمنامه نویسان فیلم «می خواهم زنده بمانم!» (۱۹۵۸) به کارگردانی رابرت وایز بود و برای کار خود نامزد اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی شد. اندرو لسنی؛ «ارباب حلقه ها»ی فیلمبرداران اندرو لسنی فیلمبردار استرالیایی که حدود ۴۰ سال در دنیای سینما فعال بود و در تمام فیلم های «ارباب حلقه ها» و «هابیت» کار کرد، ۲۷ آوریل (هفتم اردیبهشت) بر اثر سکته قلبی در ۵۹ سالگی از دنیا رفت. لسنی در سری فیلم های «ارباب حلقه ها» و «هابیت» به کارگردانی پیتر جکسن که بر مبنای مجموعه داستان های فانتری جی. آر. آر. تولکین ساخته شدند، کار کرد و فیلمبردار چند بلاک باستر چون «ظهور سیاره میمون ها» و «من افسانه هستم» با بازی ویل اسمیت هم بود.او پس از کار در مجموعه «ارباب حلقه ها» در فیلم های «کینگ کونگ»، «استخوان های دوست داشتنی» و این اواخر سه گانه «هابیت» به همکاری خود با جکسن ادامه داد. مایکل بلیک؛ «رقص با گرگ ها» پس از مرگ مایکل بلیک نویسنده امریکایی که برای اقتباس سینمایی از رمان «با گرگ ها می رقصد» نوشته خودش برنده جایزه اسکار شد، دوم مه (۱۲ اردیبهشت) در ۶۹ سالگی از دنیا رفت. او بعد از یک بیماری طولانی در توسان در ایالت آریزونا درگذشت. «با گرگ ها می رقصد» در سال ۱۹۹۰ مبنای فیلمی سینمایی به کارگردانی کوین کاستنر با بازی او در نقش اصلی شد. این فیلم برنده هشت جایزه اسکار از جمله جوایز بهترین فیلم و کارگردان شد و بلیک نیز جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی را دریافت کرد. او همچنین برنده جایزه گلدن گلوب و جایزه انجمن نویسندگان امریکا شد. کریستوفر لی؛ «دراکولا»ی سینما سر کریستوفر لی بازیگر بریتانیایی که بیش از همه برای بازی در نقش دراکولا شهرت داشت، هفتم ژوئن (۱۷ خرداد) در ۹۳ سالگی از دنیا رفت. لی بیش از همه برای بازی در نقش اصلی سری فیلم های «دراکولا» شهرت داشت که ازجمله آنها می توان به «دراکولا» (۱۹۵۸)، «دراکولا: شاهزاده ظلمت» (۱۹۶۵)، «دراکولا از گور برخاسته است» (۱۹۶۸) و… اشاره کرد. کارنامه شلوغ لی باعث شد اودر کتاب رکوردهای جهانی گینس چند رکورد داشته باشد، ازجمله بیشترین نقش آفرینی های مرتبط توسط یک بازیگر مرد در قید حیات، بیشترین تعداد فیلم دارای صحنه های شمشیربازی با حضور یک بازیگر مرد و بلندقدترین بازیگر مرد نقش های اصلی (قد لی حدود ۱۹۶ سانت بود). او سال ۲۰۰۹ شوالیه شد. جیمز هورنر؛ «شجاع دل» آهنگسازان «تایتانیک» سوار جیمز هورنر آهنگساز امریکایی که برای فیلم «تایتانیک« برنده دو جایزه اسکار شد و سازنده موسیقی فیلم هایی چون «آواتار»، «شجاع دل»، «آپولو ۱۳» و «یک ذهن زیبا» بود، ۲۲ ژوئن (اول تیر) درگذشت هورنر یکی از محبوب ترین آهنگسازان ۳۰ سال اخیر بود و موسیقی متن بیش از ۱۰۰ فیلم را ساخت. ساندترک «تایتانیک» و آهنگ موفق «My Heart Will Go On» با صدای سلین دیون که هورنر آن را با همکاری ویل جنینگز نوشت، پرفروش ترین آلبوم موسیقی متن تاریخ است. حدود ۳۰ میلیون نسخه از این آلبوم در دنیا به فروش رسیده است. او پنج جایزه گرمی نیز در کارنامه داشت که سه جایزه آن برای «تایتانیک» بود و شش بار دیگر نامزد دریافت این جایزه شد. عمر شریف؛ «لورنس» سینما عمر شریف بازیگر پرشور متولد مصر که با نقش های به یادماندنی در فیلم های «لورنس عربستان»، «دکتر ژیواگو» و «دختر بامزه» یکی از بزرگ ترین ستاره های سینمای جهان در دهه ۱۹۶۰ بود و بیش از ۱۰۰ اثر سینمایی و تلویزیونی در کارنامه هنری داشت، ۱۰ ژوئیه (۱۹ تیرماه) درگذشت. او ۸۳ ساله بود.شریف پس از موفقیت جهانی «لورنس عربستان» به کارگردانی دیوید لین در ۱۹۶۲ که در آن با پیتر اوتول همبازی بود، اولین بازیگر عرب بود که در دنیا به شهرت رسید. بخشی از این موفقیت به خاطر حضور جذاب شریف در فیلم حماسی لین بود. «لورنس عربستان» اولین نقش انگلیسی زبان شریف بود. این فیلم نامزدی اسکار بهترین بازیگر مرد مکمل و جایزه گلدن گلوب را برای او به همراه داشت.شریف به دنبال موفقیت «لورنس عربستان» یکی از بازیگران پرکار هالیوود شد. او در ۱۹۶۵ نیز در سه فیلم مقابل دوربین رفت که «دکتر ژیواگو» به کارگردانی دیوید لین یکی از آنها بود. «دکتر ژیواگو» که شریف در آن با جولی کریستی همبازی بود، دومین جایزه گلدن گلوب را برای او به همراه داشت. وس کریون؛ آنکه برای سینما، «جیغ» کشید وس کریون کارگردان فیلم های ترسناک «کابوس در الم استریت» و «جیغ» ۳۰ اوت (هشتم شهریور) از دنیا رفت. کریون بر اثر سرطان مغز در خانه خود در لس آنجلس درگذشت. او ۷۶ ساله بود.این فیلمساز همه فن حریف بیش از همه برای خلق شخصیت معروف فردی کروگر در فیلم های «کابوس در الم استریت» و «روح چهره» در فیلم های «جیغ» شهرت داشت.او در دوران کاری خود که بیش از ۴۰ سال ادامه داشت، حدود ۳۰ فیلم سینمایی و تلویزیونی کارگردانی کرد و در مقام نویسنده، بازیگر و تهیه کننده نیز بسیار فعال بود. ستسوکو هارا؛ روایت «داستان توکیو» ستسوکو هارا بازیگر افسانه ای سینمای ژاپن که بیش از همه برای بازی در فیلم «داستان توکیو» به کارگردانی یاسوجیرو اوزو شهرت داشت، پنجم سپتامبر (۱۴ شهریور) بر اثر ذات الریه در ۹۵ سالگی درگذشت. او در ۱۹۶۲ از دنیای بازیگری کناره گیری کرد و تا پایان عمر فردی گوشه گیر بود. خبر مرگ او پس از چند ماه توسط خانواده اش رسانه ای شد.هارا در فیلم های تاداشی ایمای و آکی را کوروساوا بازی کرد، اما علاقه مندان سینما او را بیش از همه با فیلم های یاسوجیرو اوزو به یاد دارند، از همه مهم تر «داستان توکیو» (۱۹۵۳) در نقش زنی بیوه به نام نوریکو (نام تعدادی از شخصیت های هارا در فیلم های اوزو) که از پدر و مادر همسر مرده اش مراقبت می کند. جان گیلرمن؛ جهنمی کردن سینما برای «آسمان خراش ها» جان گیلرمن کارگردان بریتانیایی که با فیلم هایی چون «آسمان خراش جهنمی» و «کینگ کونگ» شهرت داشت، ۲۷ سپتامبر (پنجم مهر) در ۸۹ سالگی از دنیا رفت. «آسمان خراش جهنمی» با بازی استیو مک کویین، پل نیومن، ویلیام هولدن، فی داناوی و فرد آستر در ۱۹۷۴ اکران شد و جوایز اسکار بهترین ترانه، تدوین و فیلمبرداری را برد. فیلم در هشت بخش نامزد دریافت جایزه اسکار بود. «آسمان خراش جهنمی» پرفروش ترین فیلم سال ۱۹۷۴ بود. جان گیلرمن همچنین یک فیلمنامه نویس بود و فیلمنامه تعدادی از فیلم هایش از جمله «بزرگ ترین ماجرای تارزان» و «تارزان به هند می رود» را نوشت. شانتال آکرمان؛ پیشرو در سینمای تجربی شانتال آکرمان کارگردان، فیلمنامه نویس، بازیگر و نظریه پرداز صاحبنام بلژیکی و یکی از چهره های پیشرو سینمای تجربی اروپا که کارگردان هایی چون میشائل هانکه و گاس ون سنت از او تأثیر گرفتند، پنجم اکتبر (۱۳ مهر) در ۶۵ سالگی از دنیا رفت. عناصر اضطراب و بیگانگی بر آثار آکرمان سایه انداخته اند. او چه در مقالات سینمایی خود و چه در آثار مستندش از روایات خطی و توضیح مستقیم رها بود و ترجیح می داد چیزهای اساسی ناگفته بماند. منتقدان و علاقه مندان سینما در سراسر دنیا همواره تجربیات جسورانه آکرمان در قالب فیلم های داستانی و غیرداستانی را مورد تحسین قرار می دادند. کارگردان هایی چون گاس ون سنت، تاد هینز، سالی پاتر و میشائل هانکه از آکرمان به عنوان یک منبع الهام مهم یاد کرده اند. آکرمان در ۱۹۹۱ یکی از داوران چهل و یکمین جشنواره فیلم برلین بود. مورین اوهارا؛ ستاره عصر طلایی هالیوود مورین اوهارا بازیگر ایرلندی و یکی از آخرین ستاره های بازمانده از عصر طلایی هالیوود که برای موهای قرمز و نقش آفرینی های پرشور خود شهرت داشت، ۲۴ اکتبر (دوم آبان) از دنیا رفت. او در خانه خود در بویسی در اوهایو در ۹۵ سالگی درگذشت. اوهارا بیش از همه برای بازی در نقش مری کیت داناهار در «مرد آرام» مقابل جان وین شهرت داشت. آکادمی علوم و هنرهای سینمایی در ۲۰۱۴ در ششمین دوره جوایز سالانه هیأت رئیسه خود با اعطای جایزه اسکار افتخاری از اوهارا قدردانی کرد. ملیسا ماتیسن؛ خالق نوشتاری «ئی.تی» ملیسا ماتیسن که برای فیلم «ئی. تی: موجود ماورای زمینی» به کارگردانی استیون اسپیلبرگ نامزد اسکار بهترین فیلمنامه غیراقتباسی شد، چهارم نوامبر (۱۳ آبان) از دنیا رفت. او که یکی از فیلمنامه نویسان فیلم «اسب سیاه» با بازی میکی رونی هم بود، در لس آنجلس درگذشت. ماتیسن ۶۵ ساله بود. اسپیلبرگ با همکاری نزدیک با ماتیسن ایده فیلم «ئی. تی: موجود ماورای زمینی» (۱۹۸۲) را با الهام از جدایی پدر و مادر خودش، شکل داد. سعید جعفری؛ مشهور ومحبوب مردم هند سعید جعفری بازیگر کهنه کار سینمای هند که سابقه همکاری با سینماگران نامداری چون ساتیاجیت رای، ریچارد آتن بورو، جان هیوستن و دیوید لین را داشت، ۱۵ نوامبر (۲۴ آبان) در ۸۶ سالگی درگذشت.جعفری در دوران کاری طولانی خود در بیش از ۲۰۰ فیلم و مجموعه تلویزیونی بازی کرد. از فیلم های مطرح او در سطح بین المللی می توان به «مردی که می خواست سلطان باشد» به کارگردانی جان هیوستن، «گاندی» به کارگردانی ریچارد آتن بورو و «گذرگاه هند» به کارگردانی دیوید لین اشاره کرد. او همچنین در تعدادی از فیلم های کلاسیک سینمای هند مانند «شطرنج بازان» به کارگردانی ساتیاجیت رای بازی کرد. جعفری که تابعیت بریتانیایی نیز داشت، به خاطر فعالیت های هنری خود از سوی ملکه بریتانیا نشان سلطنتی دریافت کرد.
شنبه ، ۱۲دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اندیمشک جوان]
[مشاهده در: www.andimeshkjavan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها