واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: نه فقط مردم، که برخی مسئولان دولتی و مدیران شهری هم میراث فرهنگی و حفاظت از این تمدن را سد راه «توسعه» می دانند، به اندازه ای که مترو را از زیر چهارباغ عباسی اصفهان عبور می دهند و برنامه ریزی می کنند تا خطی از این قطار پیشروِ توسعه را نیز به زیر میدان میدان نقش جهان ببرند و از سوی دیگر هر بنای قدیمی که مالکانش به این نتیجه برسند با ارتفاع سازی جای آن می توانند به پول برسند را مانعی برای توسعه می نامند و جای چرخ لودرها روی خاک های تاریخی خودنمائی می کند... به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در تدارک برگزاری همایشی با عنوان «میراث فرهنگی و توسعه پایدار» در 23 و 24 دی ماه است، همایشی که به نظر تلاش می کند تا نشان دهد توسعه در کشور می تواند در کنار حفاظت از میراث فرهنگی به راحتی و به درستی رخ دهد. سید محمد بهشتی، رئیس پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در گفت وگو با خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا نسبت بین میراث فرهنگی و توسعه پایدار را دارای سه حالت می داند و می گوید: در حالت نخست توسعه این احساس را دارد که موضوع حفاظت از آثار تاریخی مخالف اش است، بنابراین اولویت را با خود می داند و چون منابع، زور و قدرت سیاسی دست توسعه است، پس طبیعی است که به راحتی آثار تاریخی را تخریب کند تا به اهداف خود برسد. او با بیان این نکته که در طول 70 - 80 سال گذشته این اتفاق با همین روند رخ داده است، بیان می کند: تقریبا هیچ سد ، شهر و راهی نیست که توسعه پیدا کرده باشد و آثار تاریخی زیادی را در این اتفاق تخریب نکرده باشد، بنابراین با توجه به این که تقریبا اکنون همه فعالیت های عمرانی در مکان های دارای زیست از هزاره های گذشته رخ می دهند، طبعا توسعه در آن مکان ها آثار مخرب به همراه دارد. وی دومین حالت در نسبت بین میراث فرهنگی و توسعه پایدار را رعایت عرصه و حریم آثار تاریخی حتی در زمان رشد توسعه می داند و بیان می کند: این رفتار به آن معناست که اگر قرار است راهی از کنار یک تپه تاریخی عبور کند، مسیر خود را کج می کند تا به آن محوطه آسیب نرساند. او با تاکید بر این نکته که در بسیاری از نقاط دنیا این حالت وجود دارد اظهار می کند: کشوری مانند ایتالیا در طول سه قرن گذشته آثار تاریخی خود را بررسی و شناسایی کرده و با مستند سازی، نقشه باستان شناسی کاملی از محوطه های تاریخی خود تهیه کردند و همه دستگاه ها مکلف شدند این نقشه را مراعات کنند. در واقع این یک حالت است، یعنی توسعه در مسیر خود حرکت می کند اما مراعات بحث حفاظت از آثار تاریخی را نیز دارد. «بهشتی» سومین حالت در این نسبت را این گونه توضیح می دهد که، اگر صحبت از توسعه پایدار می کنیم باید مبتنی بر مزیت های تاریخی ، فرهنگی و طبیعی هر محیط باشد و می افزاید: این مزیت ها را امروزه نمی توان در مدت عمر کوتاه خود شناخت، اما یکی از مهمترین راه ها این است که ما از طریق آثار باقی مانده تاریخی فرهنگی این مشخصات محیطی را به دست آوریم. یک پل سلجوقی اطلاعات بیشتری از محیط دارد تا سازمان های تخصصی امروز رئیس پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری توضیح می دهد: اگر بخواهیم روی یک رودخانه پل بزنیم، باید به این نکته توجه کنیم که اندازه دهانه های پل بالاتر از میزان مقدار طغیان آب رودخانه در فصول مختلف باشد، بنابراین برای به دست آوردن این اندازه یکی از راه ها بررسی موقعیت از طریق سازمان هواشناسی است که چون این سازمان فعالیت خود را از سال 1340 آغاز کرده است پس اطلاعات کاملی از گذشته ی آن نداریم، چون این احتمال وجود دارد که رودخانه ها هر 150 سال یک بار طغیان کنند، بنابراین نمی توان با اتکا به اطلاعات سازمان هواشناسی ارتفاع دهانه های پل را مشخص کرد. به دست آوردن میزان دهانه های پل از روی داغ آب رودخانه که عمر آن بیش از 80 سال نیست نیز راهی علمی نیست. اما اگر روی همان رودخانه یک پل سلجوقی با هزار سال قدمت وجود داشت سندی محکم برای داشتن یک میزان ارتفاع در زمان طغیان رودخانه بود. او به دست آوردن اطلاعات کامل از وجود هر نوع تهدید و منابع در مناطق مختلف را به وجود آثار تاریخی در آن منطقه وابسته می داند و می گوید: در این مکان ها می توان به اطلاعات مورد نیاز پی برد، حال اگر بخواهیم توسعه ای پایدار یعنی توسعه ای قابل تداوم و ارزان که ظرفیت های زیست محیطی را آشکار کرده و به صرفه تر است داشته باشیم، مستلزم این است که متن و زمینه را خوب تشخیص دهیم. «بهشتی» آثار تاریخی - فرهنگی را دارای این خاصیت می داند که نشان می دهند، این نوع زمینه و متن ها چه هستند و ادامه می دهد: بنابراین این نگاه برای توسعه ضرورت دارد تا بتوان آثار تاریخی را حفظ کرد، چون آنها حاوی اطلاعاتی هستند که بیشترین استفاده اش درتوسعه خواهد بود. وی با بیان این نکته که رفتارها در نسبت بین توسعه و میراث فرهنگی دگرگون می شوند، توضیح می دهد: در دو رفتار نخست حالت دفاعی داریم و در رفتار سوم بیشتر یک حالت پیشقراولانه نسبت به توسعه به وجود می آید. با این وجود در همایش میراث فرهنگی و توسعه پایدار حالت سوم مدنظر است که برنامه ریزان کشور و کارشناسان میراث فرهنگی با یکدیگر گفت وگو کنند و فتح بابی شود تا بتوان این اقدامات را اجرایی کرد و به یک نسبت به الگوی میراث فرهنگی و توسعه به دست آید. رئیس پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از جمله نتایج اجرایی قابل به دست آمدن در این نوع همایش ها را برگزاری آنها در مکان های علمی مانند دانشگاه ها می داند و می گوید: زمانی این نوع همایش ها را در دانشگاه ها برگزار می کنیم که توقع یک فتح جدید است، چون در محیط آکادمیک رخ می دهد. بهشتی مکان برگزاری همایش «میراث فرهنگی و توسعه پایدار» را در سازمان مدیریت برنامه و بودجه بیان می کند و می گوید: اگر این بحث ها در چنین مکانی درست مطرح شوند و تداوم پیدا کنند ما شاهد یک نوع تغییر و نگاه نسبت به این موضوع خواهیم بود. به گزارش ایسنا، همایش «میراث فرهنگی و توسعه پایدار» با هدف بررسی چالش های موجود درمواجهه میراث فرهنگی و توسعه و همچنین ایجاد دیدگاه مشترک درهمراهی بین حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی و اجرای طرح های توسعه مهم برگزار می شود. شناخت ظرفیت های تاریخی کشور در بومی سازی مقتضیات توسعه و آمایش سرزمین هدف دیگر این همایش است . «میراث فرهنگی، توسعه پایدار و آمایش سرزمین»، «میراث فرهنگی، توسعه پایدار و مدیریت آب»، «میراث فرهنگی، توسعه پایدار و راه و شهرسازی»، «میراث فرهنگی، توسعه پایدار و صلح»، «میراث فرهنگی، توسعه پایدار و گردشگری» و «میراث فرهنگی، توسعه پایدار و هویت» از محورهای نخستین همایش «میراث فرهنگی و توسعه پایدار» است. این همایش که قرار است 23 و 24 دی برگزار شود دارای چهار ارکان شورای سیاست گذاری، کمیته علمی، پنل های تخصصی و کمیته اجرایی است.
جمعه ، ۱۱دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]