واضح آرشیو وب فارسی:شاخه طوبی: مجری جوان دهه ۶۰، حالا دختری ۲۹ ساله دارد که ازدواج کرده و پسر ۲۷ ساله اش، دانشجوست. الهه رضایی، مجری محبوب دهه شصتی ها، چندان به شهرت فکر نمی کند برای همین تلاش نمی کند به هر قیمتی شده، آنتن داشته باشد.به گزارش شاخه طوبی، رضایی سبک خاص زندگی خودش را دارد و مثل همان زمانی که برنامه های کودک و نوجوان را با آرامش اجرا می کرد به سوالات ما درباره زندگی اش پاسخ می دهد. من از همان بچه های دهه شصتی هستم که پای برنامه های شما می نشست و از اجرای خوب شما لذت می برد ... خیلی هم اجراها خوب نبود! نمی دانم چرا بچه های آن دوره این قدر از اجرای ما خوششان می آمد ! شاید به این دلیل که بچه های آن دوره به جز تلویزیون که کوچک و بیشتر هم سیاه و سفید بود، سرگرمی دیگری نداشتند و مجبور بودند ما را تحمل کنند! تحمل نمی کردیم! در اجرای شما صمیمیتی بود که نیاز ما در آن دوره بود، سال هایی که جنگ بود و صمیمیت شما به ما آرامش می داد. این نظر قریب به اتفاق بچه های دهه شصتی است! صمیمیتی که شما از آن می گویید حس واقعی من و خانم خامنه بود که به بچه ها منتقل می کردیم به همین به دل شما می نشست. هر دوی ما حرف هایی را می گفتیم که به آنها اعتقاد داشتیم . در آن شرایط این حس آرامش را کجا دریافت می کردید که آن قدر قوی بود و می توانستید آن را به دیگران هم منتقل کنید. حس درونی بود. خیلی ها هنوز هم به من می گویند که تو مهربان هستی، آرامش شما، ما را هم آرام می کند و... البته من آدم بی خیال و خونسردی نیستم... خونسردی با بی خیالی و بی تفاوتی فرق می کند. بله آدم های خونسرد، آرام هستند و اطرافیان خود را هم آرام می کنند. خونسردی در آرامش فردی، خانواده، محیط کار، اجتماع و ... تاثیر دارد. اما معتقدم که اگر ویژگی شخصیتی و رفتاری در طول زمان در فردی ثابت بماند، یعنی در ذات او ریشه دارد. در یک خانواده شاید چند فرزند زندگی کنند که هر کدام خصلت های خاص خود را داشته باشند و مثلا یکی از آنها از دیگری آرام تر باشد. خانواده و شرایط تاثیرگذار است اما به شخصیت درونی آدم ها هم بستگی دارد. این ذهنیت در مردم هم ماندگار شده که خانم رضایی دهه 90 باید همان ویژگی های خانم رضایی دهه 60 را داشته باشد، آیا این خواسته مردم باعث شده این ویژگی در شما حفظ شود؟ بله. من از نظر اخلاقی و رفتاری با دهه 60 چندان تفاوتی نکرد ه ام. معتقدم شاید افراد در دوره ای از شرایط موجود، خصلت هایی را دریافت کنند و شبیه آنها شوند اما اگر این ویژگی در ذات آنها وجود نداشته نباشد به مرور زمان آن را از دست می دهند. من به عنوان یک آدم آرام بین مردم شناخته شده ام اما در موقعیت های مختلف واکنش های گوناگون نشان می دهم شاید گاهی هم عصبانی شوم اما چون ذاتا آرام هستم، عصبانیتم موقتی است و خیلی زود جایش را به آرامش می دهد. آن زمان که برنامه کودک را اجرا می کردید، 16 ساله بودید شهرتی که در آن سن و سال به دست آوردید، چقدر زندگی شما را تحت الشعاع قرار داد؟ شنیدم که همسر شما متخصص قلب است، آیا ازدواج شما ربطی به شهرت آن دوره داشت؟ زمانی که من ازدواج کردم، همسرم دانشجوی سال سوم پزشکی بود پس برایم مهم نبود که با آدم معروف و مشهوری ازدواج کنم. در آن سن و سال سواد و تحصیلات طرف مقابل برایم خیلی اهمیت داشت. اما هیچ وقت به این فکر نمی کردم که چون مجری هستم با مردی ازدواج کنم که در همه چیز اول بوده و به اصطلاح نامبروان باشد. برای همسرم هم مهم نبود که من مجری هستم و مشهور و می تواند از این بابت سود ببرد. متاسفانه الان برخی از آدم ها به دلیل منفعت های شخصی با یکدیگر ازدواج می کنند. پدر یا مادرتان در حرفه رسانه فعال بودند که شما به سمت اجرا رفتید؟ نه ! پدر و مادرم اصالتا دماوندی هستند. پدرم آن زمان کارمند دادگستری و بسیار مذهبی بود. او خیلی روی حلال و حرام مقید بود. مادرم هم مذهبی بود و رفتار و شخصیت آنها به شدت روی ما که چهار تا خواهر و برادر بودیم، تاثیر گذار بود. برخی از والدین به حلال و حرام مقید هستند و معتقدند که لقمه حلال باعث عاقبت به خیری فرزندان می شود، شما در یک خانواده مذهبی بزرگ شده اید تاثیر این نگرش را در زندگی خود دیده اید؟ بله بسیار موثر است. شاید بچه هایی که با این سبک تربیتی بزرگ می شوند از خیلی امکانات زندگی عقب بمانند و از موقعیت هایی کنار گذاشته شوند اما زندگی بهتر و با کیفیت تری خواهند داشت. خودم و همسرم در چنین خانواده ای بزرگ شده ایم و در زندگی مشترک هم به شدت مقید به حلال و حرام هستیم و به راهی نمی رویم که پول حرام وارد خانواده ما شود. برخی معتقدند که مذهب بازدارنده است و جلوی پیشرفت را می گیرد اما شما در دهه 60 در یک خانواده مذهبی بزرگ شده و مجری تلویزیون شدید، به نظرتان چگونه می توان هم مذهبی بود هم پیشرفت کرد و در عرصه های مختلف حضور داشت؟ اگر از مذهب شناخت درست وجود داشته باشد، متوجه می شویم که هیچ موضوع بازدارنده ای در آن وجود ندارد. همه آدم ها می توانند در همه موقعیت ها و عرصه هایی که مذهب ممانعتی برای آنها نگذاشته است، حضور داشته باشند. مذهب اصلا مانع و دست و پاگیر نیست؛ مگر در مسائل اخلاقی و همان حلال و حرامی که درباره اش صحبت کردیم. وقتی کارمان را بر اساس اخلاق انجام دهیم، می توانیم در همه عرصه ها حضور داشته باشیم و مذهب هم بازدارنده نباشد. شما سال هاست در حوزه رسانه فعالیت می کنید و بیشتر اجرای برنامه های کودک و خانواده را به عهده داشته اید به نظرتان چگونه باید مذهب را برای بچه های امروز تبیین و آموزش داد که آن را بپذیرند و با اصول آن همراه شوند؟ باید افراد متخصص این اصول را برای بچه ها به درستی بازگو کنند. این افراد در وهله اول باید خودشان مقید و متعهد به حرف هایی باشند که آنها را بازگو می کنند و باید آن قدر اطلاعات داشته باشند که بتوانند به سوالات ریز و درشت بچه ها پاسخ بدهند و مهم تر این که توانایی جلب اعتماد آنها را داشته باشند. یکی از مشکلاتی که جامعه امروزی ما و به خصوص خانواده ها را تهدید می کند، ریاکاری است! بچه ها در خانه با رفتارهایی روبه رو می شوند که عکس آن را در جامعه می بینند و در بیشتر مواقع دچار رفتار دوگانه می شوند به نظرتان در این شرایط چه باید کرد؟ این روزها هدایت و تربیت بچه ها کار دشواری است. رسانه ها زیاد شده و بچه ها خودشان از جاهای مختلف اطلاعاتی را دریافت می کنند که گاهی حتی خانواده ها به آن اطلاعات دسترسی ندارند. برای بچه های امروز سوالاتی پیش می آید که پدر و مادر ها نمی توانند به آنها پاسخ بدهند. در مقابل گاهی والدین به بچه ها چیزهایی می گویند که خودشان به آن عمل نمی کنند و این رفتار باعث می شود که آنها دچار رفتار دوگانه شوند، این اتفاق در مدرسه هم رخ می دهد. واقعیت این است که کار پدر و مادرها، مدارس، مسئولان و مدیران جامعه، این روزها خیلی دشوارتر از گذشته است. آنها باید تلاش کنند که از نسل امروز عقب نمانند. پدر و مادرها با همه مشغله ای که دارند، باید حواسشان به بچه ها باشد. دوستان فرزندانشان را بشناسند و بدانند که آنها با چه کسانی رفت و آمد می کنند و... اگر بخواهید الان برای بچه ها برنامه اجرا کنید باید چه ویژگی هایی داشته باشید؟ باید اطلاعاتم را در همه زمینه ها افزایش دهم و با کارشناسان زیادی در ارتباط باشم تا بتوانم به عنوان یک مجری، جوابگوی سوالات و نیاز کودکان و نوجوانان باشم. بچه های امروزی با بچه های دهه 60 خیلی فرق دارند. مشکلاتی که این بچه ها با آن درگیر هستند در دهه 60 اصلا وجود نداشت، بنابراین من باید راه گفت وگو و تعامل با بچه های امروز را پیدا کنم تا کلامم در آنها موثر باشد. انتهای پیام/ منبع:زنان کویر
پنجشنبه ، ۱۰دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شاخه طوبی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]