واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: در پی پایداری آلودگی هوای تهران، یکی از مواردی که از علل استمرار این معضل برشمرده می شود، نبود تعامل کافی میان دولت و شهرداری است.جوان؛ سقف خانه تهرانی ها این روزها، آسمانی خاکستری است، انبوه دود و آلودگی نه مجال تنفس شان می دهد و نه حتی رنگ و بوی زندگی بر قامت شهرشان باقی گذاشته است. می گویند در پس این حجم از آلودگی، مرگی خاموش در کمین است، حکایتی تلخ که اگر هرچه زودتر چاره اندیشی نشود، فرجام جبران ناپذیری درپی خواهد داشت. درباره حال نامساعد هوای پایتخت علل گوناگونی برشمرده می شود، گاه بحث کیفیت نامطلوب بنزین مطرح می شود و گاه طرح های ناکارآمد ترافیکی و یا شهروندانی که تک سواری بر رخش خود را به استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی ترجیح می دهند، ملامت می شوند. انگشت اتهام گاهی هم به سمت صنایع و کارخانه ها می رود.حتی کاربری در فضای مجازی در اظهارنظری جالب توجه، حال ناخوش این روزهای هوای تهران را تاوان و تقاص توجه ناکافی مسئولان پایتخت نشین به وضعیت ریزگردها و آلودگی هوای خوزستان می داند. در حقیقت اما می توان گفت همه این عوامل دست به دست هم داده ند تا آسمان شهر سراسر خاکستری شود و سلامت ساکنانش در وضعیت هشدار قرار گیرد و در این میان، ساکنان شهر جملگی به انتظار اقدامی چاره ساز از سوی مسئولان بنشینند. تفرقه میان دستگاه های اجرایی بازوی سوم غول آلودگی با نگاهی به تیترهای این هفته بسیاری از رسانه ها، به روشنی می توان دریافت که غول بی رحم آلودگی در کنار عوامل آلاینده محیط زیست از یک بازوی قدرتمند دیگر نیز مدد می جوید، عنصری به نام "تفرقه" . آنجا که رسانه ای دولتی از "اقدامات شهرداران جهان برای مهار آلودگی" می گوید و رسانه ای وابسته به شهرداری از همان عنوان استفاده می کند و واژه "اختیارات" را جایگزین "اقدامات" می کند تا بگوید آن شهرداران این اختیارات را داشتند که چنان کردند و در این میان سخنی از "تعامل" دستگاه های یاد شده در سطح جهانی! به میان نمی آید، این فضای مسموم و به دور از تعامل، حتی از هوای آلوده تهران نیز نفس گیرتر می شود. تاملی بر این مسائل ذهن را بدین سو می برد که در وضعیتی که هر یک از ما می تواند همان نفر بعدی باشد که جانش را در نبود دمی هوای پاک از دست می دهد، آیا حرکت در مسیر به کارگیری خرد جمعی و اتحاد دستگاه های مربوطه، راهگشاتر از به دنبال مقصر گشتن نیست؟ تقدم رسیدگی به این معضل بر مسائل حاشیه ای چنان بدیهی است که نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز این موضوع را روز گذشته در صحن علنی مطرح کردند و حتی یکی از نمایندگان گفت: اصلا آلودگی هوا تقصیر ماست! اما جان مردم مهم ترین مسئله است و باید هرچه زودتر در این خصوص تصمیم گیری شود. همچنین وزیر بهداشت در تاکید بر ضرورت هماهنگی کلیه دستگاه های اجرایی می گوید: کاهش آلودگی هوا کار یک وزارتخانه یا دولت یا شهرداری به تنهایی نیست، همان طور که همه در این خرابکاری نقش دارند، همه دستگاه ها باید برای جبران آن تلاش کنند. "سید حسین هاشمی"استاندار تهران نیز در این خصوص در گفت وگو با خبرنگار دولت باشگاه خبرنگاران جوان ، بیان داشت: ما در مقابل یکدیگر نیستیم، اما قبول دارم که تعامل میان این دو دستگاه باید بیشتر شود تا بتوانیم از پس حل معضل آلودگی هوای تهران برآییم. وی افزود: در حال حاضر 100 هزار تاکسی فرسوده در تهران وجود دارد که این تعداد باید بی درنگ از رده خارج شود، چراکه این خودروها تمام وقت مشغول خدمت رسانی هستند و جایگزینی آنها با خودروهای نو و سالم کمک بزرگی به حل مشکل آلودگی هوای تهران می کند. اظهارات استاندار تهران در تاکید بر ضرورت گسترش تعامل و همدلی میان دولت و شهرداری، شاید بی ربط به اظهارات اخیر رئیس جمهور کشورمان در کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی نباشد. وی در آن کنفرانس بر لزوم گسترش همبستگی و اتحاد میان کشورهای اسلامی تاکید کرد و اذعان داشت کشورهای اسلامی باید ضمن حفظ وحدت، نخستین کشورهایی باشند که دستاوردهای مثبت را از آن خود می کنند. تفکری بر این جملات این پرسش را در ذهن پدیدار می کند که چرا نباید ضرورتی چون وحدت و تعامل را میان دستگاه های اجرایی کشور برقرار کنیم و از این سیاست، افزون بر مسیر اعتلای جایگاه دین مبین اسلام در مسیر منافع ملی بهره بریم؟ چرا نباید میهن اسلامی مان، چنان که رئیس جمهور بیان داشت، یکی از "ترین"های مثبت دنیا باشد؟ تصورش هم زیباست که روزی نام کلانشهرهای میهن مان را در میان پاک ترین کلانشهرهای جهان ببینیم، آن روز بی شک ایرانمان افتخار جهان اسلام نیز خواهد بود. گزارش از فاطمه رهنما
پنجشنبه ، ۱۰دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]