محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827603745
راهکاری برای افزایش بهره وری بیمارستان ها
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه شهروند: امیرحسین خواجوی| اعتباربخشی یا همان ارتقای سطح استانداردهای درمانی چند وقتی است که به یکی از مشغله های اصلی بیمارستان ها و مراکز درمانی دولتی و خصوصی تبدیل شده است. از چند سال گذشته بسیاری از مراکز درمانی با فراهم آوردن مقدمات و ایجاد زیرساخت های لازم سعی در کسب اعتبار و درجه بالاتری از استانداردهای درمانی و بهداشتی دارند. در این بین برخی از بیمارستان ها با تقویت شاخص های مدیریتی، تجهیزات، فرایندهای درمانی و بهداشتی، تقویت و ارتقای سطح دانش و تجربه کادر درمانی به موفقیت های چشمگیری دست یافتند و توانستند استانداردهای بین المللی در حوزه درمان را کسب کنند و برخی دیگر از مراکز درمانی به دلیل فقدان شناخت کافی نسبت به این مقوله همچنان در پیچ و خم ممیزی های فرآیند اعتباربخشی گرفتارند. این فرآیند جدا از افزایش بهره وری از آن جهت برای بیمارستان ها اهمیت دارد که مبنای تعیین تعرفه و به دنبال آن پرداخت هزینه های درمانی از سوی بیمه ها و اشخاص حقیقی به این مراکز است. اما باوجود گذشت 18 سال از ابلاغ اولین ضوابط و استانداردهای ارزشیابی بیمارستانی از سوی وزارت بهداشت و تأکید برنامه های توسعه در خلال این سال ها همچنان پیاده سازی و اجرای فرآیند اعتباربخشی مراکز درمانی و بیمارستان ها در کشور با چالش های متعددی مواجه است. اعتباربخشی یک فرآیند ارزیابی بیرونی است که طی آن یک سازمان مستقل بی طرف و دارای صلاحیت که در بیشتر موارد غیردولتی است مراکز بهداشتی درمانی را در قبال استاندارد های ایمنی و کیفیت خدمات سلامت ارزیابی کرده و مشخص می کند که این مراکز تا چه حد الزامات و استاندارد های مذکور را رعایت کرده و درنهایت اعتبار آن را تعیین می کند. هرچند این فرآیند در بیشتر کشورهای دنیا داوطلبانه است، با این حال در 50 سال گذشته اعتباربخشی نقش قابل توجهی در نظارت و ارزشیابی سازمان های بهداشتی و درمانی در جهان داشته است. مدیران و روسای بیمارستان ها و مراکز درمانی در کشورهایی که اعتباربخشی درآن اختیاری است از این فرآیند به عنوان ابزاری برای تغییر و توسعه سازمانی استفاده می کنند. چراکه استانداردهای تخصصی اعتباربخشی به مراتب بهتر از استانداردهای عمومی سایر مدل های مدیریت و بهبود کیفیت خدمات درمانی است. به عبارت دیگر ارزشیابی و اعتباربخشی بیمارستان ها و مراکز درمانی نقش قابل توجهی در ارتقای کیفیت، ایمنی و اثربخشی خدمات درمانی ارایه شده و افزایش کارایی سازمان های بهداشتی و درمانی دارد. تعیین اهداف بهینه در راستای استانداردهای اعتباربخشی و تلاش برای دستیابی به آنها منجر به ارتقای کیفیت و ایمنی خدمات می شود و این به معنای جلب رضایت حداکثری بیماران و مراجعان به مراکزدرمانی است. از طرف دیگر تمرکز بر افزایش کارایی و اثربخشی خدمات منجر به کاهش هزینه های غیرضروری و افزایش بهره وری بیمارستان ها می شود. کیفیت بیمارستان های ایران در مقایسه با کشورهای منطقه اما در کشور ما اعتباربخشی بیمارستان ها و مراکز درمانی با فراز و فرودهای فراوانی همراه بوده است. از مرداد 1376 که برای اولین بار شکل ساختاریافته ارزشیابی مراکز بهداشتی درمانی تحت عنوان ضوابط و استانداردهای ارزشیابی بیمارستانی از سوی معاونت درمان و داروی وزارت بهداشت، به دانشگاه های علوم پزشکی ابلاغ شد تا امروز که با گذشت بیش از 18 سال ضوابط اعتباربخشی دچار تغییر و تحولات زیادی شده است. این فرآیند و ضوابط آن همواره از سوی برخی صاحب نظران و کارشناسان این حوزه با انتقاداتی همراه بوده است. فاصله بین سیستم اعتباربخشی بیمارستان ها و مراکز درمانی کشور در مقایسه با کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی، ارایه مشاوره و آموزش های غلط از سوی برخی شرکت های فاقد صلاحیت، رعایت نشدن عدالت از سوی ممیزها (ارزیابان) و رفتار سلیقه ای آنها، بخشی و اجباری بودن استانداردها، زمان و نحوه پیاده سازی و روش امتیازدهی از محورهای مهم انتقادات نسبت به سیستم اعتباربخشی مراکز درمان کشور است. مشکلاتی که به گفته محمد جهانگیری، معاون نظارت و برنامه ریزی سازمان نظام پزشکی بیشتر به دلیل نوپا بودن سیستم اعتباربخشی در ایران است. او دراین باره به «شهروند» می گوید: «هرچند اداره ارزشیابی و اعتباربخشی مراکز درمانی وزارت بهداشت نقش کلیدی در حصول اطمینان از ارایه خدمات سلامت ایمن، اثربخش و باکیفیت توسط مراکز درمانی کشور برعهده دارد و تلاش می کند به مردم این اطمینان را بدهد که مراکز درمانی معتبر شناخته شده توسط این اداره خدمات اثربخش، ایمن و باکیفیت را به آنها ارایه می دهند. با این وجود، باید به خاطر داشت که سیستم اعتباربخشی ملی از سال 1391 شروع شده است. بنابراین، از این سیستم نمی توان انتظارات مشابه سیستم های اعتباربخشی کشورهای آمریکا، کانادا و استرالیا که نزدیک به 70سال سابقه دارند را داشت. در همان کشورهای توسعه یافته فرآیند توسعه استانداردها دستخوش ده ها بار تغییر شده است و آموزش ارزیابان به مرور زمان ارتقا یافته است.» او ادامه می دهد: «به عنوان مثال بیمارستان های ایران را نمی توان با استانداردهای سال 2014 JCI اعتباربخشی کرد. در کشور آمریکا استانداردها به مرور زمان توسعه یافتند و از حالت بخشی به حالت عملکردی تبدیل شدند. آموزش افراد نیاز به زمان دارد تا منجر به تغییر رفتار شود. سه دوره 4روزه آموزش در سال 1391 و چندین دوره تخصصی اعتباربخشی در سال های 1392 الی 1394 برای ارزیابان اعتباربخشی برگزار شده است. بدون شک این آموزش ها باید توسعه یابند و کاربردی تر شوند.» جهانگیری با بیان این که اعتباربخشی تلفیقی از علم و تجربه است و ما برای دستیابی به استانداردهای روز دنیا در این حوزه نیاز به آموزش و تجربه بیشتری داریم، اضافه می کند: «اعتباربخشی بیمارستان های ایران همانند سایر کشورهای دارای نظام اعتباربخشی با چالش هایی مواجه است. با این وجود به عنوان یک متخصص در زمینه ارزشیابی و اعتباربخشی موسسات پزشکی باید اعلام کنم که در همین مدت کم پیشرفت قابل ملاحظه ای داشته ایم.» او با اشاره به برخی انتقادات درخصوص پایین بودن شاخص های استانداردهای ملی در سیستم اعتباربخشی، می گوید: «بیمارستان های ما در مقایسه با کشورهای منطقه از وضع بهتری برخوردارند، آمارها نشان می دهد که بیمارستان های کشور ما در حالت عادی حدود 60 درصد از استانداردهای بین المللی را پاس می کنند درحالی که این رقم برای بیمارستان های کشورهای جنوب غرب آسیا 40 درصد است. این موضوع نشان می دهد که شاخص های استاندارد ملی برای اعتباربخشی کیفیت قابل قبولی دارد.» جهانگیری ادامه می دهد: «چند وقت پیش یکی از بیمارستان ها در مشهد موفق به دریافت سطح دایموند سیستم اعتباربخشی کشور کانادا شد نشانی که تاکنون تعداد معدودی از بیمارستان ها در جهان موفق به کسب آن شده اند. اینها نشان دهنده سخت گیرانه بودن سطح استانداردهای اعتباربخشی در کشور است، چرا که برگرفته از ضوابط کشورهای اروپایی و آمریکا است.» حرکت به سمت استانداردهای عملکردی معاون نظارت و برنامه ریزی سازمان نظام پزشکی با اشاره به عوامل طولانی شدن فرآیند اعتباربخشی در مراکز درمانی کشور می گوید: «بیمارستان های سازمان های اجتماعی بسیار پیچیده، بروکراتیک و چند تخصصی هستند که بخش عمده ای از هزینه های سلامت را به خود اختصاص می دهند، از طرف دیگر ارتقا و گنجانده شدن ضوابط جدید استانداردسازی خدمات درمانی در چند سال گذشته در کنار فراهم نبودن زیرساخت های نرم افزاری و سخت افزاری و محدودیت های تکنولوژیکی به دلیل تحریم ها از عوامل عمده طولانی شدن فرآیند اعتباربخشی است.» به گفته جهانگیری بخشی و اجباری بودن استانداردها یکی از انتقادات وارد بر فرآیند اعتباربخشی بیمارستان های کشور است. او دراین باره می گوید: «بخشی بودن استانداردها به این معنی که برای هر بخش و دپارتمان بیمارستان، مجموعه استاندارد های مرتبط و قابل کاربرد تدوین و ابلاغ شده است لذا هر واحدهای جراحی، بخش تغذیه، بخش آزمایشگاه و بخش های دیگر هرکدام مکلف به انطباق با همان استانداردها می باشند این روش در مقابل استاندارد های عملکردی است که در برخی کشورهای پیشرفته به کار می رود و برای عملکرد های اصلی بیمارستان نظیر ارزیابی بیمار، مراقبت از بیمار، حقوق بیمار، صلاحیت و آموزش کارکنان، صرف نظر از بخش های بیمارستان استاندارد تدوین می شود و واحد ها مکلف به انطباق با استاندارد های قابل کاربرد می باشند.» او ادامه می دهد: «در خصوص اجباری بودن استانداردها نیز، تمامی بیمارستان های کشور صرف نظر از وابستگی آنها (دولتی، خصوصی، نظامی، خیریه، تأمین اجتماعی)، دسترسی به منابع مانند کمبود جدی پزشکان متخصص در مناطق محروم، نوع بیمارستان آموزشی یا غیرآموزشی بودن، درجه تعالی (پیشرو در کیفیت یا بسنده به حداقل ها) برای امکان ادامه فعالیت می بایست در این برنامه شرکت کنند و تأیید صلاحیت شوند. درحالی که استاندارد های اعتباربخشی به عنوان حداکثر استاندارد های قابل دستیابی در نظر گرفته می شوند و حتیدر کشورهای اروپایی و پیشرفته همه مراکز نمی توانند با ضوابط اعتباربخشی منطبق شوند.» عملیات ارزیابی ضعیف ترین حلقه زنجیره اعتباربخشی معاون نظارت و برنامه ریزی سازمان نظام پزشکی در پاسخ به این پرسش که اجرای فرآیند اعتباربخشی در مراکز درمانی کشور را چطور ارزیابی می کند، می گوید: «هرچند فرآیند اعتباربخشی در بسیاری از کشورها داوطلبانه است، ولی در مجموع من نمره قبولی به اقدامات انجام گرفته در این خصوص می دهم. اعتباربخشی در نگاه اول شاید کمی هزینه داشته باشد ولی در درازمدت میزان بهره وری بیمارستان ها را به طرز چشمگیری افزایش می دهد، خوشبختانه مدیران و روسای بیمارستان های دولتی و خصوصی به اهمیت و لزوم این فرآیند آگاه شده اند و به همین دلیل امید دارم تا اعتباربخشی با شتاب بیشتری در چند سال آینده سطح خدمات درمانی کشور را ارتقا دهد.» جهانگیری به نقش ممیزها در اجرای هرچه بهتر اعتباربخشی بیمارستان ها اشاره می کند و دراین باره می گوید: «بیمارستان ها ماه ها و گاهی سال ها زحمت می کشند و نتایج کار خود را طی چند روز به بوته آزمایش می گذارند، پس عملیات ارزیابی در اعتباربخشی بالاترین اهمیت را دارد به خصوص این که در ایران این ارزیابی به ارزشیابی و تعیین درآمد مرکز هم گره خورده است.» او ادامه می دهد: «متاسفانه ضعیف ترین حلقه زنجیره اعتباربخشی در ایران عملیات ارزیابی است، بسیاری از ممیزها، ارزیابی را با بازرسی اشتباه گرفته اند، بعضی اوقات هم نگاه سلیقه ای ارزیاب ها مشکلاتی را برای مراکز درمانی به وجود می آورد، درحالی بی طرفی، واجد صلاحیت بودن و رعایت اخلاق از الزامات ارزیاب است.» معاون نظارت و برنامه ریزی سازمان نظام پزشکی سوءاستفاده برخی از شرکت های مشاور فاقد صلاحیت را یکی دیگر از مشکلات بیمارستان ها در فرآیند اعتباربخشی عنوان می کند و دراین باره می گوید: «با توجه به جدید بودن مدل ارزشیابی اعتباربخشی در کشور فرصتی برای شرکت های مشاوره ای ایجاد شد. متاسفانه برخی از این شرکت های غیرتخصصی و غیرحرفه ای آموزش ها و مشاوره های نادرستی به بیمارستان ها دادند و بر جنبه بروکراسی اعتباربخشی افزودند. آشنا نبودن برخی از این مشاوران با اصول علمی مدیریت باعث شد هزینه زیادی به بیمارستان ها تحمیل شود.» دوران طلایی اعتباربخشی اما اعتباربخشی فقط در بهبود کیفیت خدمات درمانی ارایه شده خلاصه نمی شود. براساس قانون پرداخت نظام های بیمه ای به بیمارستان ها باید براساس درجه بندی یا همان اعتبار واحد درمانی صورت گیرد. به عبارت دیگر بیمه ها به عنوان خریدار خدمت سعی دارند هزینه های خدمات درمانی را براساس رتبه بندی بیمارستان ها به آنها پرداخت کنند. به همین دلیل اعتباربخشی مراکز درمانی از همان ابتدا به یکی از موضوعات مناقشه برانگیز وزارت بهداشت و بیمه ها تبدیل شد. شاید بتوان گفت سال های 1377 تا 1381 همکاری بسیار خوبی بین وزارت بهداشت و سازمان های بیمه ای برای درجه بندی بیمارستان ها شکل گرفت. دورانی که محمدرضا واعظ مهدوی رئیس انجمن علمی اقتصاد بهداشت از آن به دوران طلایی روند اعتباربخشی بیمارستان ها یاد می کند. مشاور سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور با بیان این که با گذشت نزدیک به 20 سال از تأکید قانون بر ارتقای کیفیت خدمات درمانی همچنان بسیاری از مراکز درمانی به بهانه های مختلف از انجام آن سرباز می زنند، به «شهروند» می گوید: «ارتقای خدمات بالینی در قانون چهارم، پنجم و ششم توسعه به صراحت به آن اشاره شده است، حتی در سیاست های کلی ابلاغی از سوی مقام معظم رهبری در حوزه سلامت هم به این موضوع اشاره شده، همچنین در طرح تحول نظام سلامت هم یکی از برنامه های وزارت بهداشت توجه به افزایش کیفیت خدمات درمانی بیمارستان ها و مراکز درمانی است، با این وجود بسیاری از بیمارستان ها نتوانستند زیرساخت های لازم را برای اجرای این فرآیند آماده کنند.» بیمارستان ها در پیاده سازی فرآیند اعتباربخشی مشکل دارند مدیرعامل سابق سازمان بیمه خدمات درمانی کشور در پاسخ به این پرسش که چه عواملی باعث اجرایی نشدن این قانون در مراکز درمانی کشور شده است، می گوید: «متاسفانه ساختارهای لازم برای انجام این فرآیند شکل نگرفته است. مدیران ارشد مراکز درمانی هنوز به لزوم اجرای این فرآیند پی نبرده اند، به همین دلیل بارها به بیمارستان ها فرصت داده شد و از سال 1389 که استاندارد های اعتباربخشی بیمارستان در ایران به دانشگاه های علوم پزشکی ابلاغ شد، قرار بر این بود که این روش جایگزین روش مرسوم ارزشیابی بیمارستان ها شود، لذا با توافق سازمان های بیمه گر قرار شد که در سال 1390 ارزشیابی جدید انجام نشود تا بیمارستان ها فرصت پیاده سازی استاندارد های مذکور را داشته باشند، درنهایت هم اجرای آن به اواسط سال 92 موکول شد، با این همه همچنان بسیاری از مراکز درمانی در اجرای فرآیند اعتباربخشی ناتوان هستند.» واعظ مهدوی با رد انتقادات مطرح شده درخصوص روند شتاب زده فرآیند اعتباربخشی در بیمارستان ها و مراکز درمانی کشور، می گوید: «20 سال فرصت کمی نیست، از طرف دیگر اعتباربخشی همواره به روز می شود و استانداردها ارتقا پیدا می کند، مشکل اصلی بیشتر مراکز درمانی در پیداسازی است. این روند نیازمند تغییر نگرش کارکنان، تغییر فرهنگ سازمانی، آموزش های انبوه و مستمر، پایش و اصلاح مداوم برنامه ها و اهداف است، هرچند این مسائل نیاز به زمان دارد، ولی باید از نقطه ای این فرآیند آغاز شود.» او با اشاره به روند ارزیابی مراکز درمانی و برخی انتقادات مطرح شده درخصوص رفتار سلیقه ای ارزیابان، می گوید: «سیستم های مدیریتی جدید تأکید زیادی بر خود ارزیابی دارند، موضوعی که در معدود مراکز درمانی کشور انجام می شود. اگر خود ارزیابی وجود داشته باشد، بخش قابل توجهی از انتقادات برطرف می شود، ضمن این که در بیشتر کشورهای توسعه یافته و پیشرو در حوزه سلامت اجرای خود ارزیابی باعث شده فرآیند اعتباربخشی مراکز درمانی به کمترین چالش رو به جلو حرکت کند.»
پنجشنبه ، ۱۰دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه شهروند]
[مشاهده در: www.shahrvand-newspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها