واضح آرشیو وب فارسی:گفت و گو: اختلاف نظر در مورد روز ولادت حضرت رسول(ص) که می توانست یک تهدید برای راه اندازی نزاع و دامن زدن به اختلاف مذهبی در جامعه ایران و امت اسلام باشد، با هوشمندی و درایت امام خمینی در اعلام فاصله بین روزهای دوازدهم تا هفدهم ربیع الاول به عنوان هفته وحدت به یک فرصت بی بدیل در جهت همگرایی و انسجام پیروان مذاهب مختلف اسلامی تبدیل شد، اما این مناسبت نیز همانند سایر مناسبت ها نیاز به مراقبت و مدیریت دارد تا در عالم واقع نیز به اتحاد و همدلی مسلمانان کمک کند. وحدت از دیدگاه امام دارای گستره وسیعی است که شامل وحدت نیروهای داخلی و امت اسلامی می شود. قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در میان عوامل داخلی وحدت نیروهای فرهنگی و دینی کشور، بیش از هر چیز دیگر مورد نظر امام بوده است و ایشان با هشیاری خاص کوشیدند تا وحدت داخلی را در میان گروه ها و نیروهای داخلی برقرار نمایند. بعد از پیروزی انقلاب نیز ایشان با درک ضرورت وحدت مسلمین «هفته وحدت» را اعلام و بر ترویج آن تأکید کردند. قطعاً نباید و نمی توان اندیشه های امام خمینی در زمینه وحدت را سخنی مصلحتی یا آرمانی صرف نامید، بلکه این اندیشه بر یک واقع نگری استوار است. قرآن کریم نیز مسلمانان را امت واحد می داند و علاوه بر آن، همه افراد بشر را نیز به وحدت و یکپارچگی فرا می خواند. به عبارت دیگر انسان ها با وجود عوامل اختلاف انگیز و تمایزها و تفاوت هایی که میان آنها حاکم است، مجموعه ای همگرا، همگون و متشکل، چون کاروانی منسجم و در حال حرکت به سوی هدف واحد تلقی می گردند. قرآن این حالت را کیفیت نخستین جامعه بشری و شکل مطلوب و معقول آینده بشر می داند. بنابراین از دیدگاه قرآن اصل بر وحدت و یکپارچگی است و به همین دلیل خداوند پیامبران را ابزار لازم برای رفع اختلاف فرستاده است. از سویی قرآن نوید می دهد که پیروزی و آینده درخشان از آن دین خدا و متقیان است. به نظر می رسد یکی از مهم ترین اقدامات در جهت تأثیرگذاری فعالیت های بین المللی این است که باید همزمان با تلاش برای انسجام و وحدت مسلمین در اقصی نقاط عالم، برای حفظ و ارتقای سطح ارتباط و وفاق دینی و ملی بین اقوام و مذاهب ایرانی نیز به صورت جدی و عملی اقدام شود، زیرا هرگونه تلاش و تبلیغ برای اتحاد و همراهی ملت های مسلمان در کشورهای مختلف با اهداف و آرمان های انقلاب اسلامی، به اندازه اقدامات عملی در راستای رسیدگی به نیازها و توسعه سطح زندگی و آزادی های مدنی برای اقلیت های مذهبی و اقوام ایرانی نمی تواند مؤثر باشد، چراکه دو صدگفته چون نیم کردار نیست. جامعه ایرانی، جامعه ای متکثر است. اکثریت جامعه ایرانی پیروان مذهب امامیه و شیعه اثنی عشری هستند، اما بسیاری از هموطنان ما پیروان مذاهب اربعه اهل سنت یعنی شافعی، حنفی، حنبلی و مالکی هستند. برادران و خواهران اهل سنت ایرانی در مناطق مختلف کشور پراکنده اند و بسیاری از این عزیزان وظیفه خطیر مرزداری ایران عزیز را برعهده دارند. هموطنان اهل سنت ما در شمال کشور، ترکمن ها هستند که دامنه وسیعی از صحرای گلستان تا خراسان شمالی را در بر می گیرد، همچنین بسیاری از هم میهنان کرد ما در غرب کشور، از برادران و خواهران اهل سنت هستند و نیز جمعی از ساکنین مرزهای شرقی ایران اسلامی در سیستان و بلوچستان، از قوم بلوچ و پیرو مذهب اهل سنت هستند که با سیستانی های دلاور در کنار هم، زیستی برادرانه و مسالمت آمیز دارند. در مرزهای خراسان رضوی با کشور های همسایه نیز هموطنان اهل سنت ما مقیم هستند. این در حالی است که در سایر مناطق کشور از جمله تهران، پایتخت ایران اسلامی عده ای از اهل سنت سکونت دارند و در بخش های مختلف اداری و خصوصی به فعالیت مشغولند. بدیهی است برای صدور اندیشه وحدت اسلامی بهترین راهبرد، رسیدگی به اهل سنت در داخل کشور است، چون در صورت عدم توجه به مطالبات مشروع و حقوق قانونی این هموطنان، شعار وحدت امت اسلامی برای سایر ملل مسلمان اثرگذار نخواهد بود. امیدوارم مسئولان امر از این منظر به پیام هفته وحدت بیندیشند. وحدت اسلامی یکی از مهم ترین ضرورت های تاریخی ، اجتماعی و سیاسی مسلمانان در جهت ایستادگی و پویایی و هویت امت اسلامی و از مهم ترین عوامل عزت و پیروزی آنها در همه صحنه هاست و در مقابل ، تفرقه و تشتت جز ذلت و پراکندگی و به هدر رفتن نیروهای فکری و سرمایه های انسانی امت اسلامی ثمری نخواهد داشت . شکی نیست که وحدت ، هم به حکم عقل و هم به حکم قطعی شرع ، ضرورت دارد و ایجاد اختلاف یا دامن زدن به برخی مسائل اعتقادی که در مرتبه بعد از توحید و نبوت و معاد قرار دارد، هرگز نمی تواند مجوز اختلاف باشد. پیروان شریعت محمدی (ص) هرگز نباید از این نکته غفلت نمایند که یکی از اقدامات اساسی و برنامه های پیامبر اکرم(ص) ایجاد وحدت و الفت و اخوت بین مسلمانان بوده است ؛ «وَذْکُرُوا نعْمَةَ للّه عَلَیْکُم ْ اذْ کُنْتُم ْ أَعْدَاءً فَاَلِّف َ بَیْن َ قُلُوبکُم ْ فَاَصْبَحْتُم بنعْمَته اخْوَاناً» (آل عمران 103). ملت ایران و مدیران و گردانندگان کشور باید بر گرد اصول اسلامی نظام جمهوری اسلامی مجتمع گشته و همه توان و نیروی خود را برای تحقق و حراست از آن متمرکز کنند. ملت ایران باید هشیار باشد و برای سازندگی کشور و مهم تر از آن برای اتحاد کلمه و یکپارچگی ملی و اتحاد اسلامی تلاش کند. اتحاد ملی و انسجام اسلامی باید حفظ شده و روز به روز تقویت شود. یعنی اتحاد کلمه همه آحاد ملت و قومیت های گوناگون و اصناف گوناگون ملی و در سطح بین المللی انسجام میان همه مسلمانان و روابط برادرانه میان آحاد ملت اسلامی از مذاهب گوناگون و وحدت کلمه آنها. امروز عظمت اسلام، وابسته به استقلال ملت ها و عزم راسخ آنهاست و ملت ایران در راه وحدت اسلامی پرچمدار بوده و خواهد بود. منبع: روزنامه ایران
چهارشنبه ، ۹دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گفت و گو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]