واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: به گزارش شفا آنلاین ،حداکثر اطلاعات بیشتر افراد از بیماری های مقاربتی این است که «این بیماری ها طی تبادل مایعات جنسی یا خون میان همسران منتقل می شوند.» به دلیل پاره ای مسائل اطلاع رسانی کافی در این باره صورت نگرفته و بسیاری از مردم حقایق ساده را هم راجع به این بیماری ها نمی دانند مثلا این که اغلب بیماری های مقاربتی تا به وضع حاد برسند، هیچ نشانه ای را بروز نمی دهند، این نوع بیماری ها در زنان شدت بیشتری دارد و ممکن است دستگاه تناسلی خانم را دچار مشکلات حاد از جمله بارداری خارج رحمی یا ناباروری کند و این که بیماری های مقاربتی از مادر به جنین منتقل می شوند و این انتقال ممکن است در طول بارداری، هنگام زایمان یا بعد از تولد رخ دهد. نکته دیگر این که ابتلا به یکی از این بیماری ها فرد را نسبت به ابتلا به ایدز مستعد تر می کند و بسیاری مسائل دیگر که ندانستن آن ها می تواند افراد جامعه را مدت ها گرفتار کند. دکتر شیرین نیرومنش، استاد دانشگاه تهران اطلاعات مورد نیاز درباره این بیماری های را در اختیارتان قرار می دهد. علائم این بیماری ها چه هستند؟ معمول ترین بیماری های مقاربتی علائم متعددی دارند که شایع ترین آن ها عبارتند از: ۱. کلامیدیا: شایع ترین بیماری مقاربتی است و عامل باکتریایی دارد. این بیماری در ۸۰ درصد زنان و ۵۰ درصد مردان هیچ نشانه ای ندارد اما از علائم آن می توان به ترشحات زنانه یا مردانه و درد یا سوزش هنگام دفع ادرار اشاره کرد. بزرگ شدن گره های لنفاوی ناحیه کشاله ران از دیگر علائم این بیماری است. همسران می توانند طی هر نوع فعالیت جنسی این بیماری را به یکدیگر منتقل کنند و متاسفانه اگر خانمی درگیر این بیماری شود خطر بارداری خارج رحمی و نازایی برای او وجود دارد. این بیماری با آنتی بیوتیک درمان می شود. ۲. هرپس تناسلی: یکی از انواع این ویروس سبب ایجاد تب خال در دهان می شود و دیگری زخم های تناسلی را پدید می آورد. این عفونت می تواند حین زایمان به فرزند منتقل شود. می توان با دارو از شدت عفونت کاست اما رفع کامل آن ممکن نیست. ۳. هپاتیت A، B، C و D : هپاتیت B معمولا از تماس جنسی منتقل می شود و چشم ها و پوست بیمار را زرد می کند. بیمار مبتلا به هپاتیت Bخارش، تب و خستگی دارد و شاید حالتی شبیه آنفلوآنزا در او تشخیص داده شود. گاهی بیماری تا حدی پیش می رود که عوارض سیروز کبدی و سرطان کبد را هم به دنبال دارد. نکته جالب در مورد هپاتیت این است که یا سیستم ایمنی بدن آن را سرکوب می کند یا بیماری تا یک عفونت مزمن پیش می رود. برای درمان هپاتیت لازم است از داروهای مخصوص استفاده شود. هپاتیت نیز با انجام آزمایش خون قابل تشخیص است. ۴. سوزاک: این بیماری سبب ترشحات زنانه و مردانه، درد هنگام دفع ادرار، بارداری خارج رحمی و ناباروری می شود اما می توان با آنتی بیوتیک آن را مهار کرد. ۵. سفلیس: اگر سفلیس خفیف باشد اغلب غیر قابل تشخیص است و زخم های ناشی از آن هم خود به خود از بین می روند اما در موارد شدید ممکن است عوارضی مانند بیماری هرپس داشته باشد که با آنتی بیوتیک درمان می شود. ۶. ایدز: این بیماری که طی مقاربت، انتقال خونی و از سرنگ مواد مخدر منتقل می شود، به محض ورود به بدن می تواند از همین روش دیگران را هم آلوده کند. از علائم ایدز خستگی، تعریق شبانه، تب و لرز مداوم بیش از چند هفته، سردرد، سرفه و…. را می توان ذکر کرد. متاسفانه باید گفت هنوز درمانی برای این بیماری کشف نشده است. تشخیص ایدز طی آزمایش خون در صورتی که مدتی از ابتلا گذشته باشد، ممکن است. ۷. زگیل تناسلی: ویروس این بیماری برجستگی هایی را در ناحیه تناسلی یا مقعد ایجاد می کند که به روش دارو درمانی یا انجماد رفع می شوند. انواع خطرناک این ویروس دهانه رحم را دچار تغییراتی می کند و در نهایت مسبب سرطان دهانه رحم می شود. ۸. شپش تناسلی: حشراتی که میان موهای زائد ناحیه تناسلی رشد می کنند و سبب خارش ناحیه می شوند. این حشرات از ارتباط زناشویی یا وسایل شخصی آلوده منتقل می شوند. برای رفع آن ها باید ناحیه را کاملا پاکیزه نگه داشت و داروهای موضعی ضد شپش را مصرف کرد. ۹. گال: یک عفونت مسری است که با داروهای خوراکی و موضعی درمان می شود. تشخیص بیماری های مقاربتی برخی از این بیماری ها با معاینه در مطب قابل تشخیص اند و گروهی دیگر نیازمند آزمایش های خون یا ترشحات خانم یا آقا هستند. نتیجه این آزمایش ها هم بسته به نوع آزمایش زمان های مختلفی را می طلبد. روش های درمان بیماری های مقاربتی بیشتر این بیماری ها را می توان با آنتی بیوتیک خوراکی یا تزریقی و همچنین داروهای موضعی درمان کرد اما برخی از آن ها مانند ایدز تنها می توانند مهار شوند و رفع کامل آن ها توسط هیچ روشی تا امروز مقدور نبوده است. پیشگیری از بیماری های مقاربتی بهترین راه پیشگیری از این بیماری ها استفاده از کاندوم است زیرا این پوشش اجازه نمی دهد مایعات جنسی به بدن همسر منتقل شوند. بایدآموزه های دین مبین اسلام و فرهنگ اصیلی که بر کشورمان حاکم است را ستود زیرا تعدد شریک جنسی عامل اصلی انتقال این بیماری هاست. پس رعایت اصول اخلاقی هم یکی از روش های پیشگیری است. در آمارها مشاهده می شود افرادی که از چهارچوب خانواده فرا تر نمی روند و قبل از ازدواج رابطه ای نداشته اند، به میزان بسیار کمتری به این بیماری ها مبتلا می شوند. بعد از اطلاع از ابتلای همسر چه برخوردی داشته باشیم؟ قبل از هرگونه اقدام یا صحبتی آرامش خود را حفظ کنید و اگر در این مورد ضعف دارید حتما از پزشک معالج و یک مشاور با تجربه کمک بگیرید. این دو نفر روش های پیشگیری از انتقال بیماری همسرتان به شما را برای تان توضیح می دهند. مثلا بسته به نوع بیماری می توان از واکسن های موجود استفاده کرد. حتی اگر درمان تان را هم شروع کرده اید باز هم باید از کاندوم استفاده کنید تا تماس ها عفونت را بیشتر انتقال ندهند. این موارد را هم رعایت کنید: - تا هر زمان که پزشک دستور می دهد، درمان را ادامه دهید. - هرگز بیماری تان را از همسرتان مخفی نکنید. اگر متارکه کرده اید همسر جدیدتان باید حتما این موضوع را بداند. - آزمایش های تجویزی را دقیق و طبق دستورات پزشک و آزمایشگاه انجام دهید تا درصد خطا به حداقل برسد.
چهارشنبه ، ۹دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 114]