تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860833193
تفاوت های پژوهش در پژوهشگاه و دانشگاه/ آیا پژوهشگاه ها باید کار آموزشی کنند؟
واضح آرشیو وب فارسی:میگنا: در دانشگاه آموزش اصل است و پژوهش فرع. در پژوهشگاه اما پژوهش اصل است و آموزش فرع. در دانشگاه پژوهش در خدمت آموزش است. در پژوهشگاه اما آموزش در خدمت پژوهش است.یکی از اهداف مهم جذب دانشجویان تحصیلات تکمیلی در پژوهشگاه ها، آموزش مبتنی بر پژوهش و فراهم سازی شرایط بهتر تحقیق و پژوهش برای دانشجویان و استادان و تربیت نیروهای متخصص پژوهشگر در راستای ایفای نقش مهم پژوهشگاه ها و مراکز تحقیقاتی در رشد و توسعه علمی کشور بوده است. اکنون با گذشت سالها از تصویب و اجرای آیین نامه جذب دانشجویان پژوهش محور در پژوهشگاه ها، شاید یکی از سوالات مطرح، تفاوت پژوهش در پژوهشگاه با پژوهش در دانشگاه باشد و این که اساسا آیا پژوهشگاه نیز به دانشجویان تحصیلات تکمیلی نیاز دارد؟ یا پژوهشگاه می تواند در کنار پژوهش، خدمات آموزشی ارائه کند؟ در همین زمینه خبرنگار ایسنا گفت وگویی با دکتر محسن کمالیان، استاد تمام پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، فارغ التحصیل دانشگاه تهران که نزدیک به ربع قرن در این پژوهشگاه و در حوزه ژئوتکنیک لرزه ای، به پژوهش مشغول است، انجام داده است. وی عضو هیأت امنای این پژوهشگاه، عضو هیأت ممیزه مشترک پژوهشگاه های زلزله، دانش های بنیادی و اقیانوس شناسی است که همچنین مسؤولیت سردبیری فصلنامه علمی پژوهشی «علوم و مهندسی زلزله» را بر عهده دارد. پژوهش در پژوهشگاه با پژوهش در دانشگاه چه تفاوتی دارد؟ سؤال خیلی مهمی را مطرح کردید. ببینید! پژوهش در پژوهشگاه به صورت مأموریت گرا و منسجم انجام می شود. هر پژوهشگاه مأموریتی دارد که پاسخ گویی به سؤالات تخصصی جامعه در حوزه ای خاص است. روش پژوهشگاه برای یافتن پاسخ های علمی و اصولی به این سؤالات تخصصی، پژوهش است. پس پژوهش در پژوهشگاه تنها و تنها در راستای مأموریتی خاص انجام می شود که پاسخ گویی به سؤالات تخصصی در حوزه ای خاص است. دقیقاً به همین سبب، پژوهش در پژوهشگاه شکلی منسجم دارد. عضو هیأت علمی پژوهشگاه متناسب با مأموریت سازمان و حوزه تخصصی خود، یکی دو محور پژوهشی انتخاب می کند و سال ها به شکلی پیوسته، متمرکز و منسجم اطراف این محورها کار می کند. پروژه های پژوهشی که عضو هیأت علمی پژوهشگاه تعریف می کند، همچنین مقالاتی که از پروژه های پژوهشی او منتج می شود، به لحاظ موضوع، منسجم و همگی اطراف همان چند محور معدود پژوهشی است . یعنی دانشجویان تحصیلات تکمیلی نمی توانند در پژوهشگاه به استاد راهنمای خود برای رساله، موضوع پیشنهاد کنند؟ به هیچ وجه. دانشجویان تحصیلات تکمیلی اصولاً بر مبنای نیاز پژوهشی اعضاء هیأت علمی پژوهشگاه است که انتخاب می شوند. مثلاً دانشجویان مقطع دکتری که وارد پژوهشگاه می شوند، از همان روز اول، استاد راهنما و موضوع کار رساله آنها مشخص است. در مورد انسجام پژوهشی در پژوهشگاه توضیح بیشتری دهید این انسجام پژوهشی نه تنها در سطح فعالیت تک تک اعضاء هیأت علمی ، که در سطح کلان پژوهشگاه نیز مطرح است. بدین معنا که پروژه ی پژوهشی عضو هیأت علمی پژوهشگاه معمولاً بخشی از یک طرح کلان پژوهشی چندساله است که پروژه های پژوهشی دیگری را نیز در بردارد. مجریان این پروژه ها، ممکن است اعضایی دیگر از هیأت علمی پژوهشگاه باشند که حتی در گروه های پژوهشی و چه بسا در پژوهشکده های دیگر عضویت دارند. یعنی پژوهشگاه برای پاسخ گویی علمی و اصولی به سؤالات تخصصی جامعه، طرح های کلان پژوهشی چندساله ای تعریف می کند که در چارچوب آنها، اعضاء هیأت علمی به شکلی گروهی و منسجم کنار هم قرار می گیرند و هر کدام متناسب با تخصص خود، گوشه ای از پژوهش را انجام می دهند؛ می خواهم بگویم که در پژوهشگاه نه تنها پژوهش هر عضو هیأت علمی حتماً شکلی منسجم دارد، بلکه میان پژوهش مجموعه ی اعضاء هیأت علمی نیز نوعی انسجام برقرار است. آیا در دانشگاه چنین نیست؟ خیر. در دانشگاه پژوهش وضعیتی دیگر دارد. پژوهش در دانشگاه مأموریت گرا نیست. چون دانشگاه مأموریت پاسخ گویی به سؤالات تخصصی حوزه خاصی را عهده دار نیست. دانشگاه مأموریت مهم دیگری دارد که تربیت نیروی متخصص در حوزه های مختلف است. بنابراین اعضاء هیأت علمی دانشگاه کاملاً آزاد هستند تا اطراف هر موضوعی که در راستای حوزه تخصصی آنها است، پژوهش کنند. پژوهشِ عضو هیأت علمی دانشگاه معمولاً به یکی دو محور پژوهشی محدود نیست و گستره موضوعات پژوهشی او معمولاً بسیار وسیع تر از عضو هیأت علمی پژوهشگاه است. حتی دانشجویان تحصیلات تکمیلی این امکان را دارند که به استاد راهنمای خود، موضوع پژوهش رساله کارشناسی ارشد یا دکترا را پیشنهاد کنند. نتیجه آن می شود که در دانشگاه نسبت به پژوهشگاه، پژوهش عضو هیئت علمی معمولاً انسجام بسیار کمتری دارد. میان فعالیت های پژوهشی اعضاء هیأت علمی دانشگاه نیز بر همین اساس، انسجام و هماهنگی بسیار کمتری موجود است. البته این به هیچ وجه نقص محسوب نمی شود. اقتضاء مأموریت دانشگاه چنین است. طبیعتاً اینهایی که گفتم، قاعده است. استثنائاتی هم البته همواره وجود دارد. پروژه های پژوهشی در پژوهشگاه ها مستقیماً توسط اعضای هیأت علمی انجام می شود، یا توسط دانشجویان تحصیلات تکمیلی؟ ببینید؛ هر عضو هیأت علمی پژوهشگاه معمولاً برخی پروژه های پژوهشی را خود منفرداً اجرا می کند، بعضی را نیز در قالب کار گروهی و با کمک دستیار. وجود دستیاران پرتوان پژوهشی در کنار عضو هیأت علمی، امری متعارف در سراسر جهان و واقعاً نیز یک ضرورت است . چرا به نظر شما وجود دستیاران تا این حد ضروری است؟ چون به عضو هیأت علمی امکان می دهد تا در کنار اجرای مستقیم چند پروژه ی پژوهشی، تعدادی پروژه پژوهشی دیگر را نیز به طور هم زمان هدایت کند. استفاده بهینه از انرژی و ظرفیت عضو هیأت علمی، به نوبه خود سرعت پاسخ گویی به نیازهای تخصصی کشور و همچنین سرعت تولید دانش را مضاعف می کند. طبیعتاً این به نفع کشور است. در همه ی نقاط دنیا نیز همین کار را می کنند. عضو هیأت علمی بر اساس دانش و تجربه و خلاقیت خود ایده پردازی می کند و دستیاران پژوهشی او، با برنامه ریزی و هدایت استاد، ایده های او را می شکافند. دکتر محسن کمالیان، استاد پژوهشگاه زلزله شناسی این دستیاران، آیا کارشناس هستند یا دانشجوی تحصیلات تکمیلی؟ طبیعتاً به چند دلیل بهتر است که این دستیاران پژوهشی، دانشجوی تحصیلات تکمیلی باشند تا کارمندِ کارشناس. اولاً، دانشجو، جوان است و پر انگیزه. انرژی و نشاط جوانی دارد همراه با انگیزه ای قوی برای پیشرفت، که خلاقیت، پشتکار، سرعتِ پاسخ گویی به نیازهای تخصصی کشور و نیز سرعتِ تولید دانش را افزایش می دهد. کارمندِ کارشناس اما متناسب با افزایش عمر، انرژی، نشاط و انگیزه ی پژوهشی اش قهراً کاهش می یابد. این نقیصه موجب می شود تا خلاقیت، پشتکار، سرعت پاسخ گویی به نیازهای تخصصی کشور و سرعت تولید دانش تقلیل یابد. ثانیاً، دانشجو پس از چند سال کار علمی پژوهشی، فارغ التحصیل و یک متخصص جدید به جمع نیروهای متخصص کشور اضافه می شود. کارمندِ کارشناس اما تنها خود تجربه کسب می کند و در فرایند پژوهش، نیروی متخصصِ جدید تربیت نمی شود. ثالثاً، استخدام کارمند کارشناس، تا پایان بازنشستگی او، طبیعتاً برای دولت بار مالی جدی دارد. دانشجو اما برای دولت چنین بار مالی ندارد . برخی مسؤولان اعتقاد دارند که پژوهشگاه نباید کار آموزشی کند و آموزش باید منحصر در دانشگاه باشد. نظر شما چیست؟ دانشجویان تحصیلات تکمیلی که قرار است در پژوهشگاه روی موضوعی پژوهش کنند، طبیعتاً نیازمند آن هستند تا قبل از آغاز پژوهش، برخی درس های تخصصی پیش نیاز را بگذرانند. خب؛ استاد راهنما و اعضاء هیأت علمی پژوهشگاه که سال هاست اطراف موضوع و محور مورد نظر، پژوهش و مرزهای دانش را جابجا کرده و می کنند، آیا تردیدی هست که در آن حوزه ی تخصصی، مسلط، به روز و صلاحیت کامل تدریس را دارا هستند؟ آیا تردیدی هست که صلاحیت اعضاء هیئت علمی پژوهشگاه برای تدریس دروسی که در اطراف آن مقالات متعددی را منتشر و تولید دانش کرده اند، اگر از اعضاء هیئت علمی دانشگاه بیشتر نباشد، قطعاً کم تر نیست؟ بنابر این استدلال ما اعتقاد داریم که ستاندن مسؤولیت آموزش دروس تخصصی از پژوهشگاه و منحصر کردن آن در دانشگاه، توجیه منطقی ندارد و خدمت به پژوهش و دانشجو و نظام علمی کشور نیست. دقیقاً به همین دلیل است که مرتب مشاهده می کنیم، در بسیاری از دروس تخصصی که پژوهشگاه ها ارائه می کنند، دانشجویان دانشگاه ها نیز به عنوان میهمان شرکت می کنند. همچنین به همین دلیل است که همه ساله، بسیاری از اعضاء هیأت علمی پژوهشگاه ها، برای تدریس پاره ای دروس تخصصی به دانشگاه ها دعوت می شوند ... شاید بتوانیم چنین بگوییم که دانشگاه و پژوهشگاه به نوعی مکمل هم هستند دقیقاً همین طور است. دانشگاه و پژوهشگاه دو رکن رکین نظام علمی کشور هستند با مأموریت های متفاوت. مأموریت دانشگاه تربیت نیروی متخصص است و مأموریت پژوهشگاه، پاسخ گویی به سؤالات تخصصی جامعه در حوزه ای خاص. این تفاوت در مأموریت ایجاب می کند که پژوهش در پژوهشگاه مأموریت گرا و منسجم باشد، در دانشگاه اما چنین محدودیتی نیابد. هم دانشگاه و هم پژوهشگاه، هر دو به دانشجوی تحصیلات تکمیلی نیاز دارند و هر دو نیز باید کار آموزشی کنند. واگذاری مسؤولیت آموزش دروس تخصصی دانشجویان تحصیلات تکمیلی پژوهشگاه به دانشگاه همان اندازه خطاست، که واگذاری مسؤولیت هدایت رساله های مقطع تحصیلات تکمیلی دانشگاه به پژوهشگاه. در دانشگاه آموزش اصل است و پژوهش فرع. در پژوهشگاه اما پژوهش اصل است و آموزش فرع. در دانشگاه پژوهش در خدمت آموزش است. در پژوهشگاه اما آموزش در خدمت پژوهش است.
سه شنبه ، ۸دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: میگنا]
[مشاهده در: www.migna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها