واضح آرشیو وب فارسی:شاخه طوبی: لازم است بیماران از خیساندن پا در آب و محلول های دیگر به مدت طولانی خودداری کنند و یک شستشوی ساده با آب ولرم و شامپوی بچه کافی است.به گزارش شاخه طوبی، دکتر مهناز سنجری در گفت وگو با خبرنگار مهرخانه ، گفت: بیماری دیابت یک بیماری مزمن و پیش رونده است. این بیماری از این جهت مزمن است که همواره همراه بیمار باقی می ماند و پیش رونده است از این جهت که همیشه باید تحت مراقبت و کنترول باشد؛ چراکه این بیماری به دلیل ویژگی هایی که دارد روی عروق خونی و اعصاب محیطی بدن، به خصوص پا تأثیر نامطلوب می گذارد. شدت مسئله در حدی است که طبق آمار جهانی هر 20 ثانیه در دنیا یک پا به دلیل بیماری دیابت قطع می شود. عضو پژوهشگاه علوم غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی تهران در خصوص فرد مبتلا به دیابت، اظهار داشت: این فرد در ابتدا باید بپذیرد که بیمار است و لازم است از خود مراقبت کند و باید همیشه قند خون خود را در محدوده مناسب نگه دارد. این محدوده با توجه به سن، جنس و این که بیمار مبتلا به دیابت نوع 1 یا 2 است، در حال مصرف چه دارویی است و چه مدت زمانی از ابتلا به دیابت او می گذرد یا در حال حاضر چه بیماری های دیگری دارد، تعیین می شود. با انجام مراقبت های ساده می توان از قطع پا جلوگیری کرد او با بیان این که با انجام یکسری مراقبت های ساده می توان از این اتفاق جلوگیری کرد، عنوان داشت: مهم ترین امر این است که بیمار خود را ملزم کند با استفاده از دارو، رژیم غذایی، تحرک و فعالیت بدنی کافی، قند خود خود را در محدوده مناسب قرار دهد. رعایت موارد ذکرشده باید به صورت هم زمان باشد، برای مثال نمی توان تنها با مصرف دارو، بدون رعایت رژیم غذایی و تحرک کافی، قند خون را پایین آورد. 2 بار در روز پای خود را بررسی کنید عضو پژوهشگاه علوم غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی تهران در خصوص مراقبت های لازم برای جلوگیری از زخم پای دیابتی، اظهار داشت: یک فرد دیابتی باید 2 بار در روز پای خود را بررسی کند؛ چراکه بهتر است قبل از این که خراش یا زخمی روی پا ایجاد شود، مراقبت ها صورت گیرد و فرد وارد مرحله درمان نشود. به همین دلیل لازم است زمانی که فرد از خواب بیدار می شود، کاملاً کف، رو و لای انگشتان پا را به دقت بررسی کند. همچنین بهتر است از آینه برای دیدن کف پا استفاده کند. اگر فرد بیمار سالمند است و مشکل بینایی و شنوایی دارد، بهتر است یکی از اعضای خانواده به او کمک کند. تأکید بر شستشوی روزانه پاها سنجری با بیان این که نکته بعد انجام شستشوی روزانه پا است، گفت: این مورد از این جهت اهمیت دارد که آلودگی در سطح پا وجود نداشته باشد؛ البته لازم است بیماران از خیساندن پا در آب و محلول های دیگر به مدت طولانی خودداری کنند و یک شستشوی ساده با آب ولرم و شامپوی بچه کافی است. شامپوی بچه، PHخنثی دارد؛ نه اسیدی است و نه قلیایی و به پا صدمه نمی زند. از اجسام زبر برای شستشوی پاها استفاده نکنید او تأکید کرد: بیماران باید توجه داشته باشند که این بیماری به دلیل تأثیری که بر روی اعصاب محیطی پا می گذارد، با پای معمولی تفاوت دارد. این افراد اغلب پوست خشک و شکننده ای دارند. به همین دلیل تأکید می شود شستشوی پا حتماً با درجه ملایم آب انجام شود و از سنگ پا و کیسه و اجسام زبر استفاده نکنند. بعد از اتمام شستشو نیز سطح پا و لای انگشتان، با یک پارچه تمیز و نرم خشک شود و از کشیدن پارچه روی سطح پا خودداری گردد. همیشه پای خود را مرطوب نگه دارید/ لای انگشتان پا را چرب نکنید عضو پژوهشگاه علوم غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان این که افراد دیابتی بعد از شستشوی روزانه حتماً با استفاده از کرم های مرطوب کننده پای خود را چرب کنند، اظهار داشت: البته لازم نیست برای این کار از کرم های گران قیمت استفاده شود، بلکه استعمال یک وازلین ساده هم مناسب است. این افراد باید توجه داشته باشند که لای انگشتان پا را چرب نکنند؛ چراکه همین رطوبت، پای فرد را مستعد آسیب می کند. افراد دیابتی باید این نکته را در نظر داشته باشند که اگر پای خود را روزانه در لگن و وان مورد شستشو قرار می دهند، از پای خود برای پی بردن به دمای آب استفاده نکنند؛ چراکه ممکن است براثر اختلال حسی که در پا وجود دارد و فرد از آن بی اطلاع است، با دمای بالای آب، دچار صدمه و تاول در پا شوند. حتی در خانه هم با پای برهنه راه نروید این پزشک با بیان این که افراد مبتلا به دیابت نباید در خانه با پای برهنه راه بروند، عنوان داشت: به دلیل درگیرشدن اعصاب محیطی ممکن است اگر شی تیز وارد پا شود، متوجه نشوند. همچنین هرگز به این عنوان که می خواهند پایشان هوا بخورد، کفش را بدون جوراب نپوشند و بیشتر از جوراب نخی و سفید که کش سفتی ندارد استفاده کنند؛ زیرا این کار ممکن است مانع جریان درست خون در پا شود. سعی کنند اگر روزها سر کار می روند، هرچند ساعت یک بار پای خود را از کفش دربیاورد و آن را حرکت دهند؛ این، نکته بسیار مهمی است که باید حتماً به آن توجه شود. چگونه فرد مبتلا به دیابت کفش مناسب انتخاب کند؟ عضو پژوهشگاه علوم غدد و متابولیسم درخصوص نحوه انتخاب کفش، بیان داشت: برای انتخاب کفش، این افراد باید توجه داشته باشند که جنس آن بهتر است از چرم اصل یا کتان باشد تا هوا را به خوبی عبور دهد. به هیچ وجه از کفش های تنگ استفاده نکنند؛ البته ابن به این معنی نیست که باید کفش آن ها گشاد یا همیشه یک درجه بزرگ تر باشد، بلکه باید کاملاً اندازه و مناسب باشد. او تشریح کرد: به دلیل تأثیری که این بیماری روی اعصاب پا دارد، ممکن است پای فرد دیابتی دچار دفرمگی یا بدشکلی شود. برای مثال ممکن است یک انگشت روی دیگری قرار بگیرد یا قوس کف پا افزایش یابد که موجب آسیب بیشتر به پا می شود. اگر چنین موردی وجود دارد، توصیه می شود بیماران کفش مناسب حالت پایشان را سفارش دهند. سنجری با بیان این که بهترین زمان برای انتخاب کفش هنگام عصر است، افزود: در این زمان پا در بزرگ ترین اندازه خود قرار دارد. این افراد می توانند زمانی که جوراب و کفش به پا ندارند، پای خود را روی یک برگه سفید بگذارند و با خودکار ابعاد پای خود را بکشند. این روش باعث می شود اگر هنگام انتخاب کفش پایشان حس ندارد، با استفاده از تصویری که از اندازه پای خود دارند، کفش مناسب تری را انتخاب کنند. او ادامه داد: لازم است بیماران دیابتی از کفش هایی با پنجه های گرد و دارای عمق مناسب استفاده کنند تا پنجه و روی پا، تحت فشار قرار نگیرد. همچنین بیشتر از کفش های بنددار یا کش دار استفاده کنند؛ چراکه اگر به هر دلیلی پای شان دچار تورم شد، بتوانند مطابق با وضعیت پا، کفش را متناسب کنیم. عضو پژوهشگاه علوم غدد و متابولیسم با بیان این که افراد دیابتی نباید از کفش هایی با پاشنه بیش از 3 سانت استفاده کنند، اظهار داشت: این گونه کفش ها پا را در حالت خمیده و نامناسب قرار می دهد، کفش های بدون پاشنه هم زیاد مناسب نیستند؛ چراکه قوس طبیعی بدن حفظ نمی شود. به هیچ وجه از کفش های جلو باز یا پشت باز استفاده نشود. بهترین اندازه پاشنه 3 سانتی متر است. ناخن های پا را چگونه کوتاه کنیم؟ او تأکید کرد: هفته ای یک بار باید ناخن های پا به صورت یک سطح صاف و نه گرد و اریب گرفته شود؛ زیرا ممکن است تحت فشار کفش، داخل گوشت پا برود و باعث آسیب شود. نباید ناخن ها را خیلی از ته گرفت. همچنین بعد از گرفتن ناخن آن را سوهان بزنید تا تیزی هایی که ممکن است آسیب زننده باشد، برطرف شود. توجه اطرافیان به بیمار انگیزه می دهد این پژوهشگر علوم غدد و متابولیسم در نهایت خاطرنشان کرد: حتی اگر قند خون افراد دیابتی تحت کنترل است، باید طبق یک برنامه منظم به پزشک مراجعه کنند و از او بخواهند تا پایشان را از نظر عدم آسیب دیدگی بررسی کند. همچنین همراهی اطرافیان در امر مراقبت بسیار تأثیرگذار است؛ چراکه برخی از مواقع ممکن است بیمار به دلیل مشغله یا بی حوصلگی این کار را فراموش کند و توجه اطرافیان موجب انگیزه بیمار می شود.
سه شنبه ، ۸دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شاخه طوبی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]