واضح آرشیو وب فارسی:پایگاه خبری آفتاب: در حاشیه توهین رسانه انصارحزبالله به معاون رئیسجمهور؛ رسانه یا دشنامنامه؟
سریال تخریب و توهین برخی رسانه های تندرو به مسوولان دولتی به بهانه انتقاد از عملکرد آنها همچنان ادامه دارد. این جریان شبکهای و زنجیرهای جایگاه رسانه را تنزل داده و آن را تبدیل به ابزاری برای دشنامپراکنی و توهین قرار داده است.
آفتاب : سرویس سیاسی- نشریه یالثارات ارگان «انصار حزبالله» اخیراً مطلب توهینآمیزی منتشر و در آن نسبتهای ناروایی به دولت روحانی و خانم شهیندخت مولاوردی٬ معاون امور زنان و خانواده رئیسجمهوری نسبت داده بود.
به گزارش آفتاب، اقدام این نشریه تندرو اعتراض خانم مولاوردی را در پی داشت. اما این نشریه نهتنها از مواضع خود عقبنشینی و عذرخواهی نکرد بلکه در اقدامی حیراتانگیز، مطلبی تندتر و توهینآمیزتر در پاسخ به اعتراض خانم مولاوردی منتشر و بر اتهامات و توهینهای خود نسبت به دولت و معاون رئیسجمهور اصرار کرده است.
نکته جالب و عجیب در این میان این است که چطور یک رسانه مدعی ارزشمداری به خود اجازه میدهد بهصورت مکرر، بیپروا و هتاکانه از چنین ادبیات رکیکی استفاده و هرگونه توهین و اتهامی که بخواهد به مسئولان نسبت بدهد و کسی هم با آن برخورد نکند.
بهراستی چه کسی چنین مصونیتی به این رسانهها و افراد داده است که اینگونه برخلاف قانون و اخلاق به فحاشی و اتهامزنی به مسئولان میپردازند؟ چرا همفکران و رسانههایی همسو با آن که بارها علیه رسانههای حامی دولت -بهبهانههای دفاع از اخلاق و ارزشها- بهفضاسازی و پروندهسازی برای آنها پرداختهاند، حالا در قبال چنین سطحی از توهین و افترا در یک رسانه همسو سکوت اختیار کردهاند؟ آیا سیاست یک بام و دوهوا و رفتار دوگانه این رسانهها در برخورد با این مسئله، نشان از مشکوکبودن گفتار و شعار آنها در دفاع از ارزشها، قانون و اخلاق نیست؟
به گزارش آفتاب، اقدام نشریه «یالثارات» باعث اعتراض برخی رسانهها حامی دولت نیز شده و در همینزمینه خبرگزاری ایرنا در مطلبی نوشته است: توهین تازه یکی از رسانههای تندرو به «شهیندخت مولاوردی» معاون امور زنان و خانواده رییسجمهوری، نخستین برگ از دفتر کنش غیرحرفهای و سیاستزده رسانههایی از این دست نیست و آخرین آن هم نخواهد بود؛ دفتری که با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید و فعالیتهای تبلیغی منفی علیه مسوولان دولتی گشوده شد و با توجه به 2 انتخابات پیشرو بهنظر نمیرسد به این زودیها بسته شود.
عملکرد غیرحرفهای این شبه رسانهها اما نه تنها فضای عمومی جامعه در حوزههای سیاسی و اجتماعی را آلوده میکند، بلکه اعتماد عمومی به رسانه را هم خدشهدار خواهد کرد. در ارتباط با چرایی و همچنین پیامدهای رفتار غیراخلاقی و غیرحرفهای این دست حلقههای پیامپراکن در جامعه چند نکته لازم به یادآوری است:
1- در زمانهای که عصر ارتباطات نام گرفته و گسترش کمی و کیفی ابزارهای ارتباطی، انسداد جریان آزاد اطلاعات را غیرممکن کرده است، رسانهها برکنار از سیاست و سوگیری خاص خود، وظایف مهم و خطیری بر عهده دارند که اطلاعرسانی و آگاهسازی دقیق و صادقانهی افکار عمومی نسبت به واقعیتها، جزو مهمترین آنها است. رعایت اصول اخلاق انسانی، احترام به دیگران، راستگویی، پرهیز از نشر اطلاعات نادرست و پایبندی به منافع و خیر عمومی به عنوان مهمترین اصول حرفه ای روزنامه نگاری، ضمن آنکه در ذهن مخاطب تصویری واقعی از آنچه رخ داده ایجاد میکند، موجب عملیاتیشدن یکی از برجستهترین کارویژههای رسانه در جامعه یعنی آموزش و پیرایش اخلاق عمومی میشود.
کارکردهای مطلوب رسانه در صورت سوءاستفاده اصحاب و اهالی آن به کارکردهای منفی بدل خواهد شد. به عبارتی به همان اندازه که رسانهها میتوانند برای ساحتهای مختلف حیات انسان در جامعه سازنده باشند، عملکرد غیر اصولی شبه رسانهها آفتی برای جامعه خواهد بود.
رفتارهایی چون انتشار اخبار نادرست، دگرگون کردن واقعیت، تهمت زدن، فضاسازی مصنوعی، اغراق گرایی و افراطی گری، سانسور، غوغاگری (شانتاژ) و تلاش برای تحریک و برانگیختن افکار عمومی در جهت تامین منافع افراد و گروه های خاص پیامدهای نامطلوبی در جامعه به دنبال خواهد داشت؛ نتایجی چون تضعیف پایه های اخلاق عمومی، بی اعتمادی به رسانه ها و گروه های سیاسی، ایجاد انشقاق و تشتت در جامعه و کمرنگ شدن وحدت ملی.
2-برخی رسانه ها به بهانه انتقاد زبان به توهین و تخریب مسوولان می گشایند. این در حالی است که انتقاد به عنوان اصلی پیشرو در ارتباطات اجتماعی، این روزها در عالم مناسبات و تعاملات سیاسی مردمسالار هم جای خود را باز کرده است. کارآمدی و تاثیرگذاری این کنش مترقی در گرو رعایت مولفه هایی است که مرز آن از رفتارهایی چون عیب جویی، تحقیر، توهین، تخریب و ... جدا است. هدف قرار دادن کنش و کارنامه مسوولان و پرهیز از ترور شخصیت آن ها و بررسی همزمان نقاط ضعف و قوت عملکردها با محوریت منافع ملی و با قصد اصلاح امور، عنصر هدفمندی و سازنده بودن انتقاد را تضمین می کند.
در برابر، سوء برداشت یا سوءاستفاده از اصل انتقاد، این روزها در معدود رسانه هایی به تشدید پدیده یی منجر شده که می توان از آن با عنوان «لمپنیسم» یا «هجوگویی» یاد کرد. این رسانه ها از همه فرصت ها و ابزارهای اطلاع رسانی که در اختیار دارند بی محابا و با هر ادبیاتی برای مخالفت با مسوولان دولتی بهره می برند. در این ارتباط، بسیاری ظهور ادبیاتی خاص و غیراصولی در برخی رسانه نماها را برآمده از نوعی بی ادبی و بداخلاقی و همچنین خشونت طلبی می دانند که متاسفانه و به ویژه طی سال های گذشته از کانون های خاص در فضای جامعه ی سیاسی کشور گسترش یافته است.
این در حالی است که برای انتقاد کردن باید از ادبیات خاص سیاسی و رسانه ای و استدلالی منطقی بهره برد. در زمان حاضر رسانه های وزین بسیاری فعالیت دارند که به رغم انتقاد پیاپی از جناح حریف، به دلیل پیروی و پایبندی به اصول اخلاق انسانی و حرفه ای روزنامه نگاری، نه تنها موجب وازدگی مخاطب و بی اعتمادی او نمی شوند، بلکه زمینه های تفکر منطقی، بسیج افکار عمومی و اصلاح رفتار و کنش طرف مقابل را فراهم می آورند. انتقاد فحاشی نیست و رسانه را هم نمی توان به تریبونی برای درشت گویی تبدیل کرد. گروه هایی که به بهانه انتقاد در رسانه ها زبان به فحاشی می گشایند، اطلاع درستی از کارویژه های رسانه ندارند و انتظار دارند رسانه کارکردی نظیر «قمه» در چاله میدان ها پیدا کند.
کسانی که دستاندرکار انتشار دشنامنامه هستند، به نوعی منش و ادبیات خود را در قالب فعالیت رسانه ای جاری و نمایان می سازند. استفاده از خشونت کلامی که هر روز چهره مخالفی را در رسانه ها می خراشد، نشان دهنده ماهیت اقلیتی است که نه تنها منافع ملی را قربانی منافع جناحی می کند، بلکه به ابتداییترین اصول اخلاقی، انسانی و اسلامی هم پایبند نیست.
3- برخی از رسانههای تندرو در غیاب نظارت های کارآمد و موثر و در سایه حمایت گروه های خاص با جسارت از تریبون رسانه برای اهانت به افرادی استفاده می کنند که نگرش و کنشی متفاوت از آنها دارند. این در حالی است که تفسیر به رای های چندگانه از قانون مطبوعات در بسیاری از موارد فعالیت رسانه هایی را متوقف کرده که در رعایت اصول حرفه ای کار مطبوعاتی کوتاهی نکرده اند.
نظارت و ارزیابی عملکرد رسانهها با معیارهای کار حرفهای، اخلاقی و اسلامی و قانونگرایی در زمینه فعالیت های رسانه ای بدون توجه به وابستگی آنها به جریانهای سیاسی مختلف، میتواند شاخص سلامت فضای رسانهای کشور را ارتقا دهد و رسانه را از آسیب سوءاستفاده فرصتطلبان و بداخلاقان برهاند.
جوابیه مولاوردی به این نشریه مبنی بر اینکه «در دفاع از حیثیت یک انسان در وهله اول و سپس حیثیت زنان سرزمینم و نیز جایگاه حقوقی و حقیقی خود حق پیگیری و شکایت از این نشریه را بر خود محفوظ داشته و تا حصول نتیجه نهایی از مراجع قضایی و نظارتی از پای نخواهم نشست.» امید را در دل آزاد اندیشان زنده نگه می دارد که شاید پیگیری جدی این مساله و مجازات مسوولان این نشریه افساری باشد بر هجوگویی غیرمسوولانه این رسانه نماهای افراطی.
تاریخ انتشار: ۰۷ دی ۱۳۹۴ - ۱۶:۰۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایگاه خبری آفتاب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]