محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855667774
داود سلیمانی:اصلاح‌طلبان ترسناک نیستند
واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:
داود سلیمانی:اصلاح‌طلبان ترسناک نیستند
روز نو : دو ماه تا انتخابات مجلس شورای اسلامی باقی مانده است. بیش از 12هزار نفر نامزد انتخابات مجلس شده‌اند؛ اتفاقی که در طول تاریخ شکل‌گیری پارلمان در ایران بی‌سابقه است. این اشتیاق برای فتح کرسی‌های بهارستان، می‌تواند نشان‌دهنده نوعی آگاهی سیاسی و تلاش برای مشارکت در سرنوشت باشد و هم می‌تواند بیانگر پایین‌آمدن سطح نمایندگی و ارزش پارلمان ارزیابی شود. داود سلیمانی فعال سیاسی اصلاح‌طلب معتقد است بعد از انتخابات سال 88، آرایش نیروهای سیاسی در ایران تغییر کرده و دیگر دو قطب اصلاح‌طلب و اصول‌گرا تعریف سابق خود را ندارند. به باور این فعال سیاسی، درادامه تغییرات ساختاری در ساحت سیاسی ایران، آن‌طور که در ثبت‌نام انتخاباتی اتفاق افتاد، علی لاریجانی و ناطق نوری به ائتلاف اصول‌گرایی نپیوستند و حتی با میانه‌روها و تا حدودی اصلاح‌طلبان همراهی عملی و ضمنی داشته‌اند. او در گفت‌وگو با روزنامه «وقایع اتفاقیه» با بیان اینکه «مردم» مرکز گفتمان سیاسی اصلاح‌طلبان هستند، نسبت به وضعیت اصلاح‌طلبان و آینده مجلس شورای اسلامی اظهار نظر کرده است. مشروح این گفت‌وگو را بخوانید.
آقای سلیمانی! برآورد شما از حال و روز جریان اصلاح‌طلبی در شرایط فعلی چیست؟ وضعیت این جریان سیاسی را چه طور می‌بینید؟
ما یک تجربه مهم در انتخابات سال 92 داشتیم که نشان داد اگر انسجام و وحدتی بین نیروهای معتدل و اصلاح‌طلب به وجود بیاید، با داشتن یک رقابت چندقطبی در جامعه، بهتر می‌توانیم نتیجه بگیریم. اصلاح‌طلبان در سال 84 تجربه خوبی نداشتند. تعدد کاندیداها در جبهه اصلاحات موجب شکست ما شد. این را امروز همه گرایش‌ها و فراکسیون‌های موجود در جبهه اصلاح‌طلبی اذعان می‌کنند. ما نباید کاری می‌کردیم که آقای کروبی، آقای هاشمی، آقای معین و دیگر کاندیداهای اصلاح‌طلب روبهروی هم بایستند. باید این افراد در یک جبهه می‌بودند، ولی شاهد بودیم همه روبهروی احمدی‌نژاد بودند و همین موجب شکست شد. ما دیدیم که با توجه به آرایی که به دست آمد، آقای هاشمی شکست خورد و آقای احمدی‌نژاد توانست قدرت را به دست گیرد و با آن زمینه‌هایی که در جامعه فراهم شده بود، رقیب ما پیروز شد و آن هشت سال عجیب به وجود آمد. تجربه سال92 تکیه روی تجربه سال84، 88 و بعد از آن داشت. این حالت رخوت در حقیقت تبدیل به نیمچه نشاطی بین اصلاح‌طلبان شد و توانست پیروزی را رقم بزند. این تجربه را رئیس دولت اصلاحات در شورای مشورتی به بحث گذاشت که ما چه کنیم تا بتوانیم این روند را تقویت کنیم و به انسجام بیشتر نیروهای اصلاح‌طلب برسیم و با ورود آقای روحانی و جریان اعتدال در این مجموعه، بتوانیم این موضوع را منسجم‌تر پیش ببریم. جلسات متعددی برگزار شد و کمیته‌هایی تشکیل داد و حاصل آن قصه این بود که ما بتوانیم نیروهایی که در گروه‌ها و تشکیلات و احزاب اصلاح‌طلب هستند، به این جمع شورای مشورتی اضافه کنیم.
ارزیابی شما از شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان چیست و چقدر می‌تواند در انتخابات آتی مجلس تأثیرگذار باشد؟
همیشه یک سؤال مطرح بود که متولی بحث انتخابات به لحاظ کاندیدا و به لحاظ سنجش یا ارزیابی برای رأی‌آوری و بستن فهرست‌ها در جریان اصلاحات، چه مرجعی می‌تواند باشد؟ یک پاسخ این بود که ما یک کمیته انتخابات زیر نظر شورا تشکیل دهیم که آن کمیته انتخابات بدون اینکه در مسائل اجرائی تشکیلات دخالت کند، حکم ریش‌سفیدی داشته باشد و بتواند سیاست‌های کلی را ارائه بدهد؛ اما تشکل‌های 18گانه احساس کردند این نمی‌تواند کامل باشد، چون در شهرستان‌ها با شکل‌گیری کمیته انتخابات شورای مشورتی این تلقی به وجود آمده بود که یک رقیب یا نیروی دیگری که در کنار اصلاح‌طلب‌ها می‌خواهد کار کند وجود دارد و برخی تشکل‌ها هم احیانا نمی‌پذیرفتند. نهایتا این ایده به تدریج شکل گرفت که ما باید یک شورایی داشته باشیم که هم درون احزاب و هم درون تشکل‌ها و هم میان افراد و چهره‌های مؤثر نقش داشته باشند. این افراد و چهره‌های مؤثر در استان‌ها می‌توانست متنوع و متفاوت باشند، از استاندارهای سابق، نمایندگان ادوار مجلس، نمایندگان اصلاح‌طلب مجلس، شخصیت‌های فرهنگی هنرمندان و...، لذا ایده شورای‌عالی انتخابات اصلاح‌طلب شکل گرفت و پیشنهادش از خود شورای هماهنگی اصلاحات و در پی رایزنی‌ها با رئیس شورای مشورتی بود. این امر در شورای مشورتی به بحث گذاشته شد و پذیرفته شد که علاوه بر اعضای متشکل در جبهه اصلاحات، احزاب دیگری هم که جزء احزاب اصلاح‌طلب هستند و هنوز عضویت آنها بررسی نشده، مثل حزب اتحاد که تازه مجوز گرفته بود یا حزب ندا و مجمع ایثارگران که داخل شورای هماهنگی اصلاحات نبودند، دعوت شوند. از این گروه‌ها هم در این مجموعه دعوت شد. همچنین از حزب اعتدال هم دعوت شد و بعد برخی از اشخاص هم دعوت شدند و نهایتا قرار بر این شد که اینها به عنوان آن مرجع عالی شیخوخیت یا داوری تعیین شوند و در شهرستان‌ها و استان‌ها، همین نیروها بتوانند چنین جلساتی را برگزار کنند. ما الان مجموعه‌ای خارج از اصلاحات یعنی خارج از این شورا نداریم، یعنی نیرویی نیست که معترض باشد و بگوید من اینجا نیستم.
مهم‌ترین دلیل منیت‌خواهی که در میان اصلاح‌طلبان در سال 84 به وجود آمد، چه بود که باعث شد میدان را به دست رقیب بدهد؟
در آن شرایط شاید احساس مجموعه اصلاح‌طلبان این بود که روند اصلاحات امری بازگشت‌ناپذیر است و این جریان در جامعه و حکومت رو به پیش است. لذا رقابت‌ها برای گزینه‌های بهتر، لطمه‌ای به کلیت جهت‌گیری اصلاحات نمی‌زند، مثلا عدم پیش‌بینی فردی مثل احمدی‌نژاد در دولت، علتش این بود که برخلاف انتظار، شاید نهادهایی که در جامعه شکل گرفته بود یا داشت در جامعه شکل می‌گرفت، آن نقش تعیین‌کننده را نداشتند؛ احزاب و سازمان‌های مردم‌نهاد دوران نوپایی را سپری می‌کردند؛ چراکه این نهادها را ما فقط به لحاظ ساختار حقیقی دیده بودیم، نه ساختار حقوقی و نقش قانونی و تأثیرگذار آن که متأسفانه فاقد آن بودند و این یک آسیب جدی بود.
مردم‌ســالاری دینــی و مناســبات دموکراتیک یعنی نسبت حزب با پارلمان، دولت، رئیس‌جمهوری و مجلس خبرگان - که آن هم یک نهاد انتخابی است که متأسفانه این در قوانین عادی تعریف نشده است و اساسا چنین نگرشی وجود ندارد، بنابراین اگر با وضعیت فعلی شما حرفه‌ای‌ترین و گسترده‌ترین حزب سیاسی را در کشور داشته باشید و بنا به هر دلیلی آن حزب تعطیل یا فعالیتش ممنوع اعلام شود، در ساختار حقیقی قدرت و نهادهای خاصی که به واسطه انتخاب مردم صاحب قدرت شده‌اند، نظیر مجلس، دولت و امثال آن، خلأیی احساس نمی‌شود و این نشان می‌دهدکه رکن جمهوریت نظام و دموکراتیک‌بودن آن نیاز به تقویت دارد که این نیازمند اصلاح در نگرش‌ها و بازنویسی قانون احزاب متناسب با رکن مردم‌سالاری و جمهوریت نظام اسلامی است.
خیلی‌ها بر این باور هستند که ترکیب دهمین دوره از انتخابات مجلس سه‌قطبی میشود، ارزیابی شما از این موضوع چیست؟
قطعا بعد از سال 88 آرایش نیروها تغییر کرده است. ما دیگر دوقطبی اصلاح‌طلب و اصول‌گرا را نداریم.
بعد از 88 یا بعد از 92؟
بعد از سال 88 آن دو قطبی به هم خورد و سال 92 ما را به این آرایش نزدیک کرد. اعتدالیون را به اصلاح‌طلب‌ها یا اصلاح‌طلب‌ها را به اعتدالیون. بنابراین ما از سال 88 تا 92 این همگرایی را در زمینه‌های اجتماعی و سیاسی تجربه کردیم و این هم نه حاصل یک تفاهم‌نامه یا منشور خاصی، بلکه در جریان عمل و با مشاهده عملکرد دولت آقای احمدی‌نژاد بود که این همگرایی بین اعتدال‌گراها و اصلاحات رقم می‌خورد که تجلی‌اش در 92 است. بعد از 88 جریان اصول‌گرا هم به دو جریان تقسیم شدند، یک جریان افراطی اصول‌گرایی که آنها اصلا اصول‌گرایان معتدل و اصلاح‌طلبان را برنمی‌تابند. این جریان تندرو مورد انتقاد اصول‌گرایان میانه هستند و خود به احتمال زیاد لیستی جداگانه خواهند داشت که بیانگر نبود ائتلاف آنها با معتدلین است.
جریان اصلاحات چه طور، آیا لیست واحدی ارائه خواهند داد؟
اصلاحات اینک نزدیک به فضایی میشود که به قول آقای حجاریان، نورمالیزیشن نام دارد. اول جامعه باید به حالت تعادل درآید و در گام بعدی اهداف اصلاحات محقق شود، اما تا این اعتدال شکل نگیرد، اصلاحی نمی‌تواند شکل بگیرد. برای همین در این انتخابات، اعتدال و اصلاح یکی میشود، حتی اگر حزب اعتدال و جریان آقای روحانی لیست واحد با اصلاحات ندهند، به احتمال خیلی زیاد با لیست مجموعه اصلاح‌طلب‌ها مشترکات بسیاری خواهد داشت. بنابراین تقریبا یک جریان اصول‌گرایی سنتی و معتدل هستند که به اصلاحات به لحاظ تاکتیک و نه استراتژی، نزدیک هستند، ولی به لحاظ تشکیلاتی جداگانه هستند و ائتلافی هم قاعدتا با اصلاح‌طلب‌ها در انتخابات پیشرو صورت نمی‌گیرد. یعنی آقای لاریجانی، آقای ناطق و امثال این افراد با اصلاح‌طلبان همراهی عملی و ضمنی خواهند داشت؛ ضمن حفظ رقابت در حوزه‌هایی که رقابت‌ها باعث راهیابی تندروها نشود؛ لذا همکاری تشکیلاتی نه امکان‌پذیر است و نه امری سازگار با تئوری اصلاح‌طلبی.
شما اشاره کردید که اصول‌گرایان میانه‌رو، هیچ‌وقت طرف اصلاح‌طلب نمی‌آیند، پس چرا اصلاح‌طلب‌ها دست نیاز به سوی آنها دراز می‌کنند؟
این یعنی عقلانیت بر محور منافع ملی است. ما یک موقع منافع صرفا حزبی و یک موقع منافع ملی داریم. مراد این است که نیروی ما و مجموعه تشکیلات ما بتوانند قدرت و دولت را تصاحب کنند، البته احزاب هم در سطح خرد منافع ملی را در نظر می‌گیرند. این را درعین‌حال چون تحقق اهداف حزب را پیگیری می‌کند، منفعت حزبی می‌گوییم، اما یک موقع است، شما می‌گویید اگر من بیایم وارد این کارزار انتخاباتی یا رقابت انتخاباتی شوم، صرفا برای اینکه حزب خودم پیروز شود و منافع کلان ملت ذیل آن قرار گیرد، در این برهه که اهداف کلان‌تر باید مد نظر احزاب و گروه‌ها باشد، اولا این موجب ریزش بسیاری از نیروهای حزب میشود. ثانیا نمی‌توان به آن هدف حزبی هم که خاص است و زمینه پذیرش آن احتمالا در بین مردم گسترده‌تر نیست، برسم.
بنابراین من نباید منافع ملت و منافع کلان‌تر را که برای ملت واجب‌تر است در رده‌های بعدی قرار دهم، زیرا توجه به آنها بدون عزم ملی و بدون کمک تمام جریان‌های سیاسی درون نظام، امکان‌پذیر نیست و مشکلات مردم را در تمام حوزه‌های سیاسی اجتماعی و بالاخص اقتصادی، تشدید می‌کند. این درست است که باید دغدغه حزبی باشد اما قبل از اینکه دغدغه حزبی باشد، دغدغه ملی است.
شما براین باور هستید که درخواست از اصول‌گرایان میانه‌رو برای انتخابات دلسوزی برای منافع ملی است؟
آقای ناطق الان به این دلیل محور است که نخواست در جریان افراطی راست حل شود و درعین‌حال نخواست به برخی از جریانات اصول‌گرایی با ساز آنها وارد گود شود. ایشان یک منش دارند و بیشتر سعی می‌کند مروت را در نظر بگیرد. آقای ناطق در حقیقت نمی‌خواهد دنباله‌رو چیزی شود که آن را قبول ندارد. اگر بخواهم کمی راحت‌تر صحبت کنم، آقای ناطق برخی حرکت‌های اصول‌گراها را که بوی افراطی می‌دهند قبول ندارد و لذا ورود نمی‌کند.
بازی جبهه پایداری را چطور می‌بینید؟
قبل از اینکه پاسخ شما را بدهم، این موضوع را مطرح کنم که در اردوگاه اصول‌گرایی دو گرایش افراطی و سنتی جدا شوند. از همین الان مشخص است که جبهه پایداری بازی خودشان را انجام می‌دهد و البته آقای ناطق نوری هرگز زیر پرچم مصباح یزدی نمی‌رود.
احمدی‌نژاد کجای بازی اصول‌گراهاست؟
احمدی‌نژاد اتفاقا یکی از نیروها و جریاناتی است که کمتر دیده میشود، اما بیشتر مؤثر است. تأثیرش روی شهرستان‌ها و روستاها است.
یعنی فکر می‌کنید جامعه ما هنوز به احمدی‌نژاد رجوع می‌کنند؟
این یک تحلیل جامعه‌شناختی می‌خواهد. من بر این باور هستم که احمدی‌نژاد آن پایگاه نسبی را در شهرهای کوچک دارد.
با توجه به عقبه‌ای که دارد، آیا موفق میشود ورود پیدا کند؟
بله یک عده‌ای را می‌توانند وارد مجلس کنند، اما اکثریت مجلس قطعا دست آنها نخواهد بود. آنها می‌توانند از برخی حوزه‌های انتخاباتی نیروهای خودشان را وارد مجلس کنند.
به نظر می‌رسد انشقاقی بین کارگزاران بر سر ریاست آقای عارف به وجود آمده است، ارزیابی شما از این موضوع چیست؟
یک اصول و چارچوب و مرام‌نامه در شورای اصلاح‌طلبان تصویب شده است و تصمیم هر چه باشد، همه گروه‌ها ملزم به پذیرفتن آن هستند. درست است که یک نوع سانترالیزم و سانترال‌دموکراتیزم آنجا حاکم است، اما این اصلا به این معنا نیست که حالا یک تشکلی احساس کند که فهرست او اکثریت را ندارد. بنابراین من فکر می‌کنم تا قبل از اینکه فهرستی بسته شود، همه حق دارند کاندیداها و سر فهرست‌هایشان را بگویند.
آیا شما قبول دارید بین کارگزاران انشقاق به وجود آمده است؟
نه انشقاقی نیست، اختلاف است
شما اختلاف را در چه چیزی می‌بینید؟
اختلاف‌ها؛ گرایشی، بینشی و هم عملکردی هستند.
دلیل عده‌ای که مخالف حضور آقای عارف بودند چیست؟
آنها در قدرت نگاه می‌کنند، می‌گویند نسبتی که رئیس مجلس با جناح‌های قدرت یا مجموعه حاکمیت باید داشته باشد، باید این نسبت تأثیرگذاری باشد؛ یعنی درعین‌حال که حرف گوش می‌دهند، حرفش را هم قبول می‌کنند و یک وزنی به آن می‌دهند که آن وضع درحقیقت می‌تواند کمک کار برای پیشبرد باشد. برخی معتقد هستند این در ناطق بیشتر است تا مثلا کارگزاران.
مهم‌ترین واهمه اصول‌گراها برای ورود اصلاح‌طلب‌ها به انتخابات چیست؟
اولا باید از خودشان بپرسید، ما که ترسناک نیستیم. آنها باید بگویند چرا واهمه دارند اما حدس من این است که دچار توهم توطئه، انحراف و فتنه هستند. مجموعه اصلاح‌طلب‌ها را من در چارچوب انقلاب، نظام و اسلام تعریف می‌کنم؛ ولی این افراد در این چارچوب تعریف نمی‌کنند و چون در این چارچوب تعریف نمی‌کنند، لذا اینها را غیرخودی می‌دانند.
من مجموعه اصلاح‌طلبان، اعتدالیون و اصول‌گرایان را در خانواده انقلاب می‌دانم، ولی آنها نمی‌دانند. ما همه در خانواده انقلاب هستیم. خانواده مردم، اما خوب گفتمان ما گفتمان جدیدی است، یک گفتمانی اصلاح‌طلبان دارند که این گفتمان در پارادایم‌هایی تعریف شده است. ریشه در یک تئوری‌هایی دارد که ما این تئوری‌ها را هم‌ساز با دین می‌بینیم، اما آنها ناساز می‌دانند. نقطه مرکزی گفتمان اصلاح‌طلبی، مردم است، ولی این افراد چنین گفتمانی را متضاد با گفتمان امام (ره) ، رهبری و ولایت فقیه می‌دانند.
تاریخ انتشار: ۰۷ دی ۱۳۹۴ - ۱۲:۰۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روز نو]
[مشاهده در: www.roozno.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها