محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855169331
آشنایی با الفاظ قرآن کریم
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه اعتدال: * دال هشتمین حرف از الفباى عربى و دهمین حرف از الفباى فارسى است و جزء کلمه واقع مى شود، به تنهائى معنائى ندارد و در حساب ابجد چهار است. * دبّ دبّ و دبیب به معنى راه رفتن آرام و حرکت خفیف است در حیوان به کار مى رود و در حشرات بیشتر استعمال مى شود (مفردات) قاموس نیز راه رفتن آرام گفته است در صحاح گوید: هر راه روند بر روى زمین دابّه است. اینکه دابه را جنبنده گفته اند به اعتیار حرکت و راه رفتن است. در قرآن مجید درباره تمام جنبندگان اعمّ از انسان و حیوان و غیره به کار رفته است مثل:[نور:45]. دوّاب جمع دابّة است در بعضى موارد از آن تمام حرکت کنندگان مراد است مثل [انفال:22] یعنى بدترین جنبندگان در نزد خدا این کفّار کرولال اند که نمى فهند و آیه [انفال:55] به طور قطع به انسان شامل است. در بعضى از موارد مراد از آن غیر انسان و غیر چهارپایان سه گانه (بقر و غنم و شتر) است نحو [فاطر:28]. [نمل:82] از این آیه بدست مى آید که در آینده جنبنده اى از زمین خارج شده و با مردم سخن خواهد گفت و کلمه «اَنّ» در آخر آیه به فتح الف است و لام علّت در آن مقدّر مى باشد و بعضى آن را به کسر الف خوانده اند: در آن صورت احتیاج به تقدیر نیست و در هر دو صورت، علّت قبلى است یعنى دابّه را خارج مى کنیم و با ایشان سخن مى گوید زیرا که مردم به آیات ما ایمان نمى آورند و خروج دابّه براى آن است که ایمان بیاورند و حق براى آنها روشن شود (گرچه از عذاب رها نخواهند شد). اگر این دابّه انسان باشد بیرون آمدن او خرق عادت ولى سخن گفتن او قهراً عادى خواهد بود و اگر حیوان باشد کلامش مثل خودش خارق عادت است. درباره این دابّه سخن بسیار گفته اند عدّه اى گویند از شرائط قیامت و از مقدّمات آن است در المیزان مى گوید: در کلام خدا چیزی که بیان و تفسیر این آیه باشد پیدا نیست و آن کدام است و چه صفت دارد و کى خارج مى شود و چه سخن مى گوید؟ بلکه سیاق آیه بهترین دلیل است که قصد از آن مبهم گوئى است و آن کلامى است مرموز. نا گفته نماند در بعضى روایات به على علیه السلام و امام زمان علیه السلام تفسیر شده ولى روایات دیگرى که ضدّ آنهاست نیز نقل شده است. ما بعد آیه فوق در قرآن چنین است «وَ یَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کذلِّ اُمَّةٍ فَوْجاً مِمَّنْ یُکَذِّبُ بِآیاتِنا فَهُمْ یُوزَعُونَ. حَتّى اِذا جاؤُ قالَ اَکَذَّبْتُمْ بِآیاتى وَلَمْ تُحیطُو ابِها عِلْماً اَمّا ذاکُنْتُمْ تَعْمَلُونَ وَ وَقَعَ الْقَوْلْ عَلَیْهِمْ بِما ظَلَمُوا فَهُمْ لا یَنْطِقُونَ». به نظر مى آید که مراد از «وَقَعَ الْقَوْلُ» در اینجا همان «وَقَعَ الْقَوْلُ» در آیه اوّل باشد و این آیات صریح در وقوع قیامت نیستند به نظر مى آیدکه آیات صریح در وقوع قیامت نیستند به نظر مى آید که آیات فوق از یک تحوّل عجیبى در آینده خبر مى دهد و شاید مراد عصر امام زمان علیه السلام باشد: فقرید وجدى در دائرة المعارف مادّه دبب درباره دابّه بعضى از آنچه را که در بالا نقل شد و احتمالات دیگر نیز نقل کرده و آنگاه «تُکَلِّمُهُمْ» را در آیه که به معنى سخن گفتن است با تخفیف به معنی زخم زدن گرفته و احتمال داده که در آینده چنین حشره اى پیدا و تکثیر گشته و مردم را اذیّت خواهد داد و نیز دابّه را اسم جنس گرفته است ولى سخنش با اوّل و آخر آیه چنان که گفته شد جور در نمى آید چنان که گفته شد جور در نمى آید و طبرسی قرائت «تکلّم»زا به فتح تاء و تخفیف لام شاذ دانسته است . [نحل:61] همچنین است [فاطر: 45] . مضمون هر دو آیه آن است که هرگاه خدا مى خواست مردم را با اعمال بد آنها مؤاخذه کند هیچ جنبنده اى در روى زمین نمى ماند. گفته اند: پیامبران و اوصیاء معصوم اند چون آنها ظالم نیستند پس لازم بود آنها به مانند در این صورت به حکم کلّى«ما تَرَکَ عَلَیْها مِنْ دابَّةٍ» خدشه وارد مى شود یعنى اگر خدا مى خواست همه را مؤاخذه کند باز عدّهاى در روى زمین مى ماندند زیرا گناه ندارند. وانگهى اگر دابّه شامل غیر انسان باشد آنها چه تقصیرى دارند تا در اثر عقوبت انسان آنها هم از بین بروند؟. در المیزان مى گوید اگر خدا مؤاخذه مى کرد اکثر مردم در اثر ظلم از بین مى رفتند و معصومین نیز در اثر هلاکت پدرانشان به دنیا نمى آمدند و آنگاه در نقل و ردّ اشکال ها مفصّل بحث کرده است. و نیز گفته بعید نیست که مراد از دابّه انسان باشد. به نظر نگارنده هیچ یک از دو اشکال وارد نیست و آیه شریفه در صدد بیان مهلت خداوند نسبت به مردم است و منظور از دابّه انسان و عموم عقوبت نسبت به گناهکاران است یعنى اگر خدا مى خواست مردم را مهلت ندهد و در اثر گناهان به فوریّت مؤاخذه کند لازم بود احدى از مجرمین را در روى زمین نگذارد و لیکن سنّت خدا بر مهلت جارى است «وَلکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ اِلى اَجَلٍ مُسَمًّى» این است آنکه با ذهن خالى از آیه به دست مى آید. منبع:www.tebyan.net ادامه دارد...
شنبه ، ۵دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه اعتدال]
[مشاهده در: www.etedaldaily.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها