محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846053114
تعبیر «دستگاه شوالیه سازی» را درک نمی کنم
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: داریوش مودبیان می گوید، هرگز نه به دنبال ستایش بود و نه منتظر جایزه و خلعت اما به گفته سعدی «متکلم را تا کسی عیب نگیرد سخنش صلاح نپذیرد.» او همچنین عنوان کرد، مفهوم تعبیر "دستگاه شوالیه سازی" را درک نمی کند و باید از افرادی که آن را به سفارت فرانسه نسبت داده اند پرسید که چه منظوری داشته اند. به گزارش ایسنا، این کارگردان باسابقه تئاتر ٢٦ آذر در مراسمی در سفارت فرانسه در تهران نشان شوالیه فرهنگ و ادب را دریافت کرد. در این مراسم که با حضور چهره های مطرح فرهنگی فرانسه و ایران برگزار شد، مؤدبیان پس از اجرای نمایشی بر اساس گلستان سعدی و سخنرانی، این نشان درجه یک هنری از کشور فرانسه را دریافت کرد. در این مراسم علی نصیریان، بازیگر پیش کسوت سینما و تئاتر، نشان شوالیه فرهنگ و ادب را به مؤدبیان اهدا کرد. این کارگردان پیش کسوت تئاتر در این مراسم در سخنانی اشاره کرد: «باور کنید، هرگز نه به دنبال ستایش بودم و نه منتظر جایزه و خلعت اما همیشه چشم انتظار آن چه بودم و هستم که حضرت سرورم سعدی در گلستان به آن اشاره کرده: «متکلم را تا کسی عیب نگیرد سخنش صلاح نپذیرد». اما امشب نمی توانم شادی خود را از دریافت نشان شوالیه هنر و ادب فرانسه، پنهان دارم؛ نشانی که نشانگر کوشش های من در زمینه هنر نمایش می تواند باشد.» مودبیان یک هفته پس از این رخداد در گفت وگو با شرق شرکت کرد که متن آن در زیر می آید: حدودا یک هفته پس از دریافت نشان شوالیه خبر آن را رسانه ای کردید. این سکوت خبری دلیل خاصی داشت؟ من سکوت خبری عامدانه ای نداشتم. تصورم بر این بود که اطلاع رسانی این ماجرا بر عهده سفارت است و نه من. در ضمن بی این که بخواهم تواضع به خرج بدهم، باید بگویم دریافت این نشان در نهایت یک مسئله شخصی است. تقدیری است که از طرف وزارت فرهنگ فرانسه صورت می گیرد؛ بر حسب گزینش های خودشان. به کسانی اعطا می شود که به نوعی با فرهنگ فرانسه ارتباط دارند. مثلا من شخصا سال ها در فرانسه کار کردم، تحصیل کردم، تدریس داشتم و آثار نویسندگان این کشور را به فارسی ترجمه کردم. بسیاری از کارهایی که روی صحنه برده ام، کار نویسندگان فرانسوی بوده است. اعطای این نشان ابدا در سکوت خبری نبوده، چون خبری هم نیست که ارزش زمانی داشته باشد. اخبار فرهنگی مثل مسائل سیاسی و... خبر روز و داغ نیستند که تاریخ مصرف داشته باشند. همیشه می توانند تازه باشند. اخبار این حوزه مثل اخبار یک رویداد ورزشی نیستند که همه منتظر دقیقه گل و پیروزی باشند. این نشان به چه عنوان به شما تعلق گرفت؟ این نشان، یکی از نشان های فرهنگی فرانسه است. فرانسه چهار نشان دارد. نشان های نظامی و کشاورزی این کشور، مختص اهالی این کشور است. نشان علمی و شوالیه هنر و ادب هم در فرانسه اعطا می شود. در این نشان شوالیه ای که من دریافت کردم، در حکم آمده بود: «به خاطر کوشش در راه گسترش فرهنگ و ادب فرانسه و مستحکم کردن پیوندهای فرهنگی میان دو کشور» این نشان به من داده شد. رسانه ای پس از انتشار خبر اعطای نشان شوالیه به شما به طور طعنه آمیزی، از سفارت فرانسه به عنوان دستگاه شوالیه سازی یاد کرد. واکنش شما به این تعبیر چیست؟ راستش من مفهوم این تعبیر را درک نمی کنم. باید از افرادی که آن را به سفارت فرانسه نسبت داده اند، پرسید که چه منظوری داشته اند. آیا خواسته اند کم انگاری کنند؟ ببینید در موارد دیگر مثلا در ورزش، وقتی یک فوتبالیست ایرانی به یک باشگاه درجه چندم فراخوانده می شود یا حتی نیمکت نشین یک باشگاه خارجی می شود، در رأس اخبار قرار می گیرد و تشویق می شود و این اتفاق افتخارآفرینی برای او تلقی می شود. چطور می شود وقتی در مسائل فرهنگی فردی به جایی رسیده که بالاترین نشان فرهنگی هنری کشور فرانسه را دریافت می کند، با او چنین برخوردی می شود؟ این را که می گویم به آن معنا نیست که بخواهم ادعا کنم من افتخاری آفریده ام. واقعیت این است که من هرگز منتظر تقدیر و تمجید نبودم. دنبال خلعت و جایزه نبودم. کار خودم را تاکنون کردم. بعد از این هم همین کار را خواهم کرد؛ بدون جاروجنجال. چون کار فرهنگی جاروجنجال ندارد اما وقتی می گویند سفارت فرانسه دستگاه شوالیه سازی دارد، باید خودشان بگویند این حرف چه معنا دارد؟ اگر با چنین نوع برخوردی، قصد کم انگاری داشته باشیم یا تلقی دیگری از این نشان ها داشته باشیم، چندان جالب نیست. عموما تلقی این را داریم که این نشان ها شائبه سیاسی و اقتصادی دارند؛ درحالی که نشان شوالیه نشانی نیست که جنبه مادی یا سیاسی داشته باشد. به تفصیل پروتکل هایش در سایت اینترنتی این نشان آورده شده و فهرست کامل افرادی که از کشورهای مختلف تاکنون موفق به دریافت این نشان شده اند. چون این نشان شوالیه، یک نشان رسمی است حتی در مجلس فرانسه رفته و تصویب شده و پروتکل های مشخصی دارد. امروزه پیوند فرهنگی بین کشورها به نوعی پیوند دانشگاهی هم هست و نهایتا به تبادل فرهنگی کمک می کند. اگر می خواهیم این نشان ها را کم بینگاریم، مسئله ای نیست. من هم می گویم این نشان ها هیچ چیز نیست؛ چون سهم فرهنگ و هنر ما بیش از اینهاست. منتها نباید منکر این شد که در عرصه جهانی باید فرهنگ ما بدرخشد. با این توصیفات اگر نهادی در عرصه بین الملل از هنرمندان ما تقدیر می کند، نباید این تقدیر این گونه تعبیر شود. امیدوارم با چنین واژه سازی هایی تلقی غلط نزد مردم به وجود نیاورند و دریافت آن به وسیله هنرمندان ایرانی را زمینه ای بدانند برای بهبود ارتباطات فرهنگی بهتر است. همین طور که تیم های ورزشی به کشورهای مختلف می روند و مایه افتخار هستند، درباره هنرمندان و افراد فرهنگی هم همین نگرش را داشته باشیم.
شنبه ، ۵دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها