واضح آرشیو وب فارسی:رهیافته: لائیک ها به معنای کسانی که طرفدار هیچ دین خاصی نیستند، اغلب با همه ادیان مخالفند و در تحقیقاتشان نوعی دین ستیزی را می توان مشاهده کرد.به گزارش رهیافتگان (پایگاه جامع مبلغین و تازه مسلمانان ) «یحیی بونو»، اندیشمند، نویسنده و اسلام شناس فرانسوی، طی سخنانی در نشست «بررسی اسلام و شیعه شناسی در مجامع آکادمیک فرانسه» که هفتم آبان ماه، در مرکز مطالعات تطبیقی اسلام معاصر برگزار شد، عنوان کرد: عبارت اسلام شناسی و شرق شناسی در جهان مدرن کاربردی ندارند و این دو واژه به اشتباه در دوره های قبلی مورد استفاده بود چراکه خود واژه «شرق»، مفهومی جغرافیایی نیست بلکه معنایی ایدئولوژیکی است؛ بدین معنی که هر آن چیز که بر خلاف خواسته های برخی کشورهای اروپایی بود، شرق نامیده می شد. همچنین کلمه «اسلام شناس» نیز دیگر نمی تواند مورد استفاده قرار بگیرد چراکه هیچ کس نمی تواند ادعا کند که هم زمان به فرهنگ، تاریخ، سیاست و اقتصاد یک کشور اسلامی یا دوره اسلامی تسلط کامل دارد، بنابراین یک فرد می تواند مطالعات اسلامی در زمینه های مختلف داشته باشد و این به معنای اسلام شناس بودن وی نیست. وی افزود: به همین خاطر باید توجه کنیم که شرق در مقابل غرب، یک بنیان ایدئولوژیکی دارد و برخاسته از تفکری برای ایجاد فاصله بین دو فرهنگ متفاوت است؛ فرهنگ شرقی همان است که ادیان سامی را در خود جای می دهد و فرهنگ غربی، نوعی ستیزه جویی با دین است که در دوره های اولیه مقابله با کلیسا را دربر داشت و بعدها به مبارزه با اسلام تبدیل شد. بر اساس گفته های محققان، غرب تا قرن چهاردهم به صورت سطحی مسیحی بود و اکثریت خداباوران در همان شرق ایدئولوژیکی ساکن بودند. بونو با اشاره به این که دوره رنسانس آغازی برای آشنایی غرب با دانش های عربی بود، توضیح داد: ابتدا باید این نکته را یادآور شوم که منظور از علوم عربی، علومی نیست که از سوی اعراب رواج یافته اند بلکه هر متنی که به زبان عربی نوشته شده، چه نویسنده آن مسلمان، مسیحی یا یهودی باشد، علوم عربی خوانده می شود. در دوره رنسانس توجه به علوم عربی بسیار زیاد شد چراکه بسیاری از کتاب های علمی به زبان عربی نوشته شده بود و غربی ها سعی می کردند تا این کتاب ها را به زبان های مختلف ترجمه کنند. در این دوره مطالعات به صورت سطحی درباره شرق آغاز شد. این محقق شیعه فرانسوی در ادامه سخنانش به تشریح وضعیت دوره بعد از رنسانس پرداخت و بیان کرد: در قرن ۱۸ و قرن استعمار یعنی درست پس از انقلاب فرانسه، شرق شناسی به مفهوم واقعی وارد محافل علمی و دینی شد. البته در این دوره نیز افرادی چون «ولتر» و «دیدرو» با نگرش هایی متفاوت، به بررسی شرق پرداختند. ولتر در بررسی اسلام بیشتر به دنبال مبارزه با کلیساست و از تعالیم اسلامی برای باطل جلوه دادن تعالیم کلیسا بهره می برد وگرنه هدفش به هیچ وجه دفاع از اسلام نیست. وی بیشتر عقل گرا بود و فقط به وجود خدا ایمان داشت ولی تعالیم روحانیت کلیسا را نمی پذیرفت. این درحالی است که «دیدرو» به کل منکر وجود خدا بود. یحیی بونو ادامه داد:در قرن ۱۸ و قرن استعمار یعنی درست پس از انقلاب فرانسه، شرق شناسی به مفهوم واقعی وارد محافل علمی و دینی شد. البته در این دوره نیز افرادی چون «ولتر» و «دیدرو» با نگرش هایی متفاوت، به بررسی شرق پرداختند. ولتر در بررسی اسلام بیشتر به دنبال مبارزه با کلیساست و از تعالیم اسلامی برای باطل جلوه دادن تعالیم کلیسا بهره می برد وگرنه هدفش به هیچ وجه دفاع از اسلام نیست وی اضافه کرد: این دوره بسیار به هم ریخته بود؛ چراکه جهان هزار ساله فرو ریخته بود و اندیشمندان به دنبال جهانی جدید بودند. تئوری های اجتماعی و سیاسی زیادی در کنار هم وجود داشت و باید بین آن ها بهترین روش انتخاب می شد. البته پس از نخستین حمله شبه استعماری فرانسه به مصر، آشنایی با اسلام افزایش یافت. ناپلئون در حمله به مصر، دانشمندان علوم مختلف را نیز با خود همراه داشت و این مسئله به آشنایی غرب با علوم شرقی کمک فراوانی کرد. ناپلئون نیز در این حمله با حقوق اسلامی آشنا و به آن علاقه مند شد؛ اگر امروز حقوق خانواده در فرانسه را بررسی کنید به شباهت های موجود بین آن با حقوق اسلامی پی خواهید برد. بونو در بخش دیگری از سخنانش به مطالعات اسلام شناسی در قرن حاضر نیز اشاره و تاکید کرد: امروز دیگر کسی شرق شناس یا اسلام شناس نیست؛ در عصر مدرن اگرچه مطالعات درباره اسلام و شرق رشد سریعی را در پیش گرفته است ولی بازهم بسیاری از این مطالعات با دیدگاهی ایدئولوژیکی و اسلام ستیزانه صورت می گیرد. اگر بخواهیم گرایش های قرن مدرن در حوزه مطالعات شرقی را مورد مطالعه قرار دهیم باید به سه گروه اصلی اشاره کنیم. وی ادامه داد: گروه نخست لائیک ها و مسیحیان هستند ؛ گروه دوم، یهودیان هستند و گروه سوم نیز نظامیان محقق؛ لائیک ها به معنای کسانی که طرفدار هیچ دین خاصی نیستند، اغلب با همه ادیان مخالفند و در تحقیقاتشان نوعی دین ستیزی را می توان مشاهده کرد. البته در بین حامیان این تفکر نیز کسانی وجود داشته و دارند که تحقیقات خود را بر پایه بی طرفی انجام می دهند ولی اکثریت این افراد مخالف کلیسا، اسلام و ادیان هستند. در بین گروه اول، مسیحیان هم وجود دارند ولی باید اعتراف کرد که مسیحیان جزء آخرین گروهی بودند که تحقیقات درباره شرق و اسلام را آغاز کردند. در بین مسیحیان نیز دو دیدگاه مصالحه جو و مبارزانه وجود دارد؛ برخی سعی دارند واقعا اسلام را بشناسند و برخی می خواهند با رد اسلام، مسیحیت را برترین دین معرفی کنند. در هر حال، این گروه بیشتر در عصر حاضر به سمت آشتی با اسلام گام برمی دارد. بونو توضیح داد: تا قبل از انقلاب فرانسه، یهودیان در بافت جامعه فرانسوی به صورت جداگانه زندگی می کردند و تابع قوانین تورات بودند. اعضای این اقلیت به هیچ وجه غیر از تورات، تفاسیر و ترجمه های آن چیزی نمی خواندند و خاخام ها اداره جامعه را بر عهده داشتند. پس از جنگ جهانی دوم، اقلیت ملی گرای یهودی با نام صهیونیستی کم کم خود را نشان دادند و به صورت کاملا مغرضانه به تحقیقاتی درباره اسلام پرداختند.این اندیشمند تصریح کرد: گروه سوم نیز نظامیانی بودند که به واسطه استعمار وارد کشورهای اسلامی شدند. اغلب این نظامیان چون به دنبال نظم بودند با مشاهده نظم اجتماعی که در کشورهای اسلامی وجود داشت به دنبال منشأ آن رفتند و در نهایت تعالیم دینی را یافتند. این افراد در مطالعات خود غرض ورزی نداشتند و مشاهدات خود را به صورت دقیق به رشته تحریر درمی آوردند. وی در پایان به کتاب های جدیدی که در حوزه اسلام شناسی در فرانسه منتشر شده اند، اشاره و تصریح کرد: متأسفانه آشنایی اغلب محققان با اسلام از طریق کتاب های اهل سنت است و کتب شیعه به عنوان منبع در اختیار پژوهشگران قرار ندارد. برای مثال در کتاب دیکشنری قرآن که به زبان فرانسه تالیف شده، در باب تشیع آمده است که این مذهب اسلامی در ابتدا به هیچ وجه عقل گرا نبوده و از معتزله تاثیر پذیرفته است و سپس وارد مرحله عقل گرایی شده است؛ در حالی که می دانیم این موضوع اصلا واقعیت تاریخی ندارد. منبع: ایکنا کانال رسمی سایت رهیافتگان در تلگرام https://telegram.me/rahyafte_com
شنبه ، ۵دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رهیافته]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]