محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830489060
تراریخته؛ شعارهای دیروز، پرسش های امروز/ اگر وزیر بودم، حقیقت را به مردم می گفتم!
واضح آرشیو وب فارسی:ایانا: ایانا: گیاهان تراریخته که زمانی با شعار حل مشکلات کشاورزی و مسائل زیست محیطی ریشه بست و قد کشید، امروزه تبدیل به یکی از بزرگ ترین علامت های پرسش ذهنی مردمی شده است که علاوه بر تأمین غذای روزمره شان، به چگونگی تأمین آن نیز اهمیت می دهند. مردمی که بین دو گروه موافق و مخالف گیر کرده اند، موافقانی که بر گسترش کشت گیاهان تراریخته برای مقابله با بحران های غذایی تأکید می کنند و مخالفانی که ریسک های پیش رو، مخاطرات و نحوه گسترش این فناوری ها را مایه انتقاد قرار می دهند. با این همه، سال 2014 ، نوزدهمین سال تجاری سازی موفق محصولات تراریخته در حالی به پایان رسید که سطح زیر کشت جهانی این محصولات در این سال با 181.5 میلیون هکتار شکسته شد. کشورهای آمریکا، برزیل، آرژانتین، هند و کانادا به ترتیب پنج کشور برتر تولیدکننده محصولات تراریخته در سال 2014 بوده اند. این در حالی است که طبق نظرسنجی های صورت گرفته 72 درصد آمریکایی ها تمایلی به مصرف محصولات دستکاری شده ژنتیکی ندارند و بیش از 90 درصد شهروندان آمریکایی خواهان برچسب گذاری محصولات هستند. شاید روزی محصولات GMO با این وعده به بازارها راه یافتند که بازده تولید را افزایش داده و از میزان مصرف آفت کش های کشاورزی می کاهند، اما مخالفان ترویج محصولات تراریخته مدعی هستند که افزایش تولید و مبارزه با گرسنگی، تنها بهانه ای برای تولید محصولات تراریخته است. به گفته ی آن ها دستکاری ژنتیکی غذا هیچ گاه برای تولید یک محصول عمومی، سیر کردن گرسنگان، حمایت از کشاورزان و یا برای دادن حق انتخاب به مصرف کننده نبوده، بلکه صرفاً برای کنترل انحصاری و گسترده شرکت های بزرگ چندملیتی در سیستم غذایی جهان اعمال می شود. با توجه به وجود دغدغه های فراوان در این رابطه و به منظور تبیین و توضیح برخی پرسش های افکار عمومی درباره کم و کیف محصولات تراریخته، توانستم با مریم رحمانیان، کارشناس ارشد روش های تحقیقات مشارکتی از دانشگاه لنکستر انگلیس که چندی پیش به تهران آمده بود، گپ و گفت صمیمانه ای را درباره گیاهان GMO در ایران و جهان داشته باشم که حاوی اطلاعاتی جالب و خواندنی از پشن پرده های تولید محصولات تراریخته بود. رحمانیان متولد سال 1353 خورشیدی در تهران و خانواده ای عشایری از استان چهارمحال و بختیاری است و 9 سال است که در زمینه اصلاح مشارکتی بذر با موسسه توسعه پایدار و محیط زیست (سنستا) فعالیت می کند. امیدوارم این گفتگو بتواند در جهت پاسخ به برخی پرسش های خوانندگان خبرگزاری کشاورزی ایران (ایانا) راهگشا باشد. ****************** در نخستین پرسش از مریم رحمانیان می خواهم نظرش را درباره گیاهان تراریخته بگوید و اضافه می کنم که جهان به دلیل بحران های پیش روی زیست محیطی و مخاطرات فقر و گرسنگی، ناچار از انتخاب تراریخته نیست؟ وی در ابتدای صحبت های خود مخالفت 100 درصدی خود با کشت گیاهان تراریخته و تولید محصولات آن را اعلام کرد و گفت: به هیچ عنوان این شعار را قبول ندارم که با افزایش عملکرد و تولید، فقر و گرسنگی را از بین می بریم، چون تولید ناپایدار هیچ کمکی به نسل های بعد ما نخواهد کرد. رحمانیان افزود: بحران گرسنگی جهان، بحران کمبود غذا نیست، در همین لحظه نیز غذا به مقدار کافی برای سیر کردن تمامی انسان های کره زمین وجود دارد و به دلایل اقتصادی، سیاسی و جنگ است که غذا به دست مردم نمی رسد و با توجه به آن که اکثر گرسنگی های موجود در مناطق جنگ زده است و قرار نیست غذایی به دست گرسنگان و جنگ زدگان برسد، چه فرقی می کند محصول تولید شده GMO باشد یا نه؟ وی با بیان اینکه هر تکنولوژی جنبه های مختلف سیاسی، حقوقی، اجتماعی و اقتصادی دارد که در زمان استفاده از آن باید در نظر گرفته شود، خاطرنشان کرد: امروزه در دنیا همانند ایران، مخالفان زیادی برای استفاده از تکنولوژی های جدید ازجمله گیاهان GMO وجود دارند. تراریخته بودن برنج طارم مولایی، شعار است کارشناس ارشد روش های تحقیقات مشارکتی مدعی شد: برنج تراریخته طارم مولایی که ادعا شده توسط محققان ایرانی تولید شده است، حاوی ژنی است که به نام شرکت سوئیسی "سینجنتا" ثبت شده و بدون اجازه این شرکت از آن استفاده شده است و ایرانی بودن این برنج تراریخته شعار است. رحمانیان در ادامه با اشاره به این که در حال حاضر چون ایران عضو سازمان تجارت جهانی نیست شرکت سینجنتا نمی تواند کاری کند، تصریح کرد: این شرکت اعلام کرده است روزی که ایران عضو سازمان تجارت جهانی شود، اعلام خسارت خواهد کرد. پول های کثیف در پشت پرده گیاهان تراریخته وی با عنوان اینکه در تولید گیاهان تراریخته پول های هنگفتی مبادله می شود که بسیاری از دولت ها و سیاستمداران قادر نیستند از آن چشم پوشی کنند، به پرداخت هزینه تبلیغات هیلاری کلینتون، نامزد انتخاب ریاست جمهوری آمریکا در سال 2016 توسط شرکت "مونسانتو" (یک شرکت عمومی آمریکایی و چندملیتی صنایع کشاورزی و بیوتکنولوژی، از بزرگ ترین تولیدکنندگان بذر و علف کش در جهان و پیشرو در حوزه مهندسی ژنتیک) اشاره کرد که مطمئناً پس از برنده شدن کلینتون در انتخابات، چند برابر آن به این شرکت بازگردانده می شود و این مسأله یکی از جلوه های سیاسی تولید محصولات تراریخته است. علف کش Roundup سرطان زاست کارشناس ارشد روش های تحقیقات مشارکتی با بیان اینکه صرفه تولید محصولات تراریخته در گیاهان سویا، کلزا، پنبه و ذرت است که کشت صنعتی دارند، یادآور شد: چون هزینه تحقیقات برای تولیدکنندگان گیاهان تراریخته بالا است، روی محصولاتی که صرفه اقتصادی داشته باشد، انجام می گیرد. رحمانیان اساسی ترین نوع بذر و تراریخته را، بذور مقاوم به علف کش Roundup عنوان کرد و اظهار داشت: این علف کش که سازمان بهداشت جهانی (WHO) سرطان زا بودن آن را تأیید کرده است علاوه بر از بین بردن علف های هرز، به دلیل قدرت بالایش گیاه اصلی و در ادامه معده و روده ها را نیز از بین می برد، هم اکنون با استفاده از سویا و ذرت مقاوم به علف کش Roundup، از این علف کش با شدت و سرعت بیشتری و به میزان فراوان در کشت های صنعتی استفاده می شود، به گونه ای که در سفری که به آرژانتین داشتم در عبور از یکی از اصلی ترین کشتزارهای سویای Roundup که به ایران نیز صادر می شود، پسماندهای علف کش Roundup در خاک قابل مشاهده بود و به خاک، رنگی غیرطبیعی و خاکستری داده بود. وی تأکید کرد: گیاهان تراریخته، باعث افزایش استفاده از علف کش ها می شوند و در ادامه با استفاده بیشتر از علف کش ها و مقاومت علف کش ها، باید بیشتر و بیشتر از آنها استفاده کرد. رحمانیان با بیان اینکه هم تولید بذور مقاوم به Roundup و هم تولید علف کش Roundup توسط شرکت مونسانتو صورت می گیرد، گفت: این امر نشان دهنده وابسته بودن منافع اقتصادی است که هرکس خواهان خرید بذور مقاوم به Roundup است، باید علف کش آن را نیز از همان شرکت تهیه کند. وی نوع دیگر بذور تراریخته، بذور حاوی ژن BT’ اعلام کرد که مقاوم به حشرات و آفات هستند و در برنج طارم مولایی نیز از این ژن استفاده شده است و افزود: این ژن نیز در صورت استفاده در سطح زیاد، باعث مقاومت به آفات می شود و شاید در نهایت برای چند سال پاسخ مثبت دهد هرچند ما معتقدیم این برنج عملکرد مثبتی نداشته و به گونه ای می توان گفت جواب نداده است. برنج تراریخته طارم، بدون مجوز تولید شده کارشناس ارشد روش های تحقیقات مشارکتی با اشاره به اینکه در قانون ایمنی زیستی محققان باید پاسخگوی کشت هر محصول تراریخته باشند و تمامی بذور باید نظام حقوقی را طی کنند، خاطرنشان کرد: برنج طارم مولایی علاوه بر آنکه این نظام حقوقی را طی نکرده، آزمایشات قبل از کاشت نیز روی آن صورت نگرفته و بدون مجوز تولید شده است. رحمانیان ادامه داد: تجربه ما انسان ها پس از استفاده از کودها و سموم شیمیایی نشان دهنده آن بود که هر تکنولوژی و ماده ای که بخواهد وارد بازار شود باید چندین سال آزمایش شود و با یک یا دو سال نمی توان نتیجه گرفت، همان طور که 30 سال پیش کسی نمی گفت که سموم شیمیایی سرطان زا هستند. وی از اجرای ضعیف قانون ایمنی زیستی در ایران اظهار نارضایتی کرد و یادآور شد: تکنولوژی های نوین طولانی مدت مورد آزمایش قرار می گیرند تا به مرحله تأیید برسند، اما در ایران نهایتاً پس از یک سال مهر قبولی دریافت می کنند. رحمانیان با اشاره به وجود سم در شیر مادرانی که از محصولات مقاوم به Roundup استفاده کرده اند و خطراتی که پیش روی ما و نسل های بعد از ما است، تصریح کرد: هرچند جلوگیری و مقاومت در برابر هرآنچه منافع اقتصادی زیادی پشت آن است کار سختی است و تبلیغات و تعاملات سیاستمداران قوانین را به سمت آنها برمی گرداند، اما به نوبه خود باید بتواند در این زمینه آگاه سازی انجام دهد. اگر وزیر کشاورزی بودم... وی در پاسخ به این پرسش که اگر وزیر کشاورزی ایران بودید و قادر به تصمیم گیری در برابر چالش های موافقان و مخالفان تولید محصولات تراریخته چه می کردید، تأکید کرد: کار وزارت و تأمینغذای یک کشور، بسیار دشوار است و تصمیم های سختی باید گرفته شود. به همین دلیل ترجیح می دهم در جایگاه خود حرف بزنم، اما اگر وزیر بودم حقیقت را به مردم می گفتم و با اطلاع رسانی، فرهنگ سازی، بحث و تحقیق در این زمینه و دست کم با برچسب گذاری این محصولات، به مردم حق انتخاب می دادم. کشاورز یک محقق است، نه صرفاً مصرف کننده بذر! این کارشناس ارشد روش های تحقیقات مشارکتی در رابطه با همکاری با مؤسسه توسعه پایدار و محیط زیست (سنستا) به کارهای مشارکتی در جوامع روستایی و انجام فعالیت های تحقیقی اشاره کرد و اظهار داشت: فعالیت های انجام گرفته به هیچ عنوان تحمیلی نیست و به نظر ما کشاورز خود یک محقق است نه صرفاً مصرف کننده بذر! رحمانیان با گلایه از عدم همکاری دولت و به ویژه بخش تحقیقات گفت: مؤسسه اصلاح بذر از آنجا که عادت به کار مشارکتی ندارند علاقه ای به این فعالیت ها نشان نمی دهند، آن ها کشاورز را یک مصرف کننده و خود را مغز متفکر می دانند. وی خاطرنشان کرد: طی 9 سال کار تحقیقاتی در زمینه بذر تعداد کمی از بخش تحقیقات دولتی هستند که همکاری می کنند و اکثرا به درجه علمی خود مغرور هستند. رحمانیان منابع تأمین کننده هزینه های تحقیقات را بودجه گذاری سازمان های جهاد کشاورزی استان ها، سازمان ملل و تشکل های بین المللی عنوان کرد و افزود: در بخش بذر یک معاهده بین المللی در رابطه با منابع ژنتیکی گیاهی است بودجه ای را در نظر می گیرند و پرداخت می کنند. وی با بیان اینکه در حال حاضر معنی "پایداری" آن طور که باید در اذهان عمومی و حتی محافل رسمی که هضم نشده است، ادامه داد: پایداری به این معنی است که از امنیت غذایی هفت نسل آینده خود مطمئن باشیم و به این نتیجه برسیم که باید امروز کمتر بخوریم تا نسل های آینده من نیز از امنیت غذایی برخوردار باشند، در حال حاضر در سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) نیز بخشی به دنبال تولید ارگانیک، حفظ پایداری و همکاری با طبیعت و به قولی "اگرواکولوژی" هستند که ما نیز طرفدار این گروه هستیم. رحمانیان در ادامه با عنوان اینکه گروه دوم به دنبال استفاده از تکنولوژی های عجیب و غریب و خیلی پیشرفته برای تأمین غذا هستند، تصریح کرد: گروه سوم نیز حد واسط ها هستند که می گویند اگر لازم باشد از بیوتکنولوژی استفاده شود، اما حتی الامکان باید از تولیدات ارگانیک استفاده شود. فائو، در میانه موافقان و مخالفان کارشناس ارشد روش های تحقیقات مشارکتی با اعلام این که فائو نیز درگیر زد و بندهای سیاسی است و نمی تواند موضع گیری صریح داشته باشد، یادآور شد: سال گذشته فائو یک سمپوزیوم اگرواکولوژی (بوم شناختی ارگانیک) برگزار کرد، اما اجازه برگزاری این سمپوزیوم اگرواکولوژی به شرطی از سوی آمریکا، کانادا و استرالیا صادر شد که یک سمپوزیوم بیوتکنولوژی در سال بعدش برگزار شود و سمپوزیوم بیوتکنولوژی نیز در اوایل سال 2016 برگزار خواهد شد. وی با تأکید بر سیاسی بودن قضایا، اظهار امیدواری کرد که کاش تنها از اگرواکولوژی در دنیا استفاده می شد و تأکید کرد: هرچه وارد رده های قدرت شویم کمتر به جواب می رسیم، شاید یک کشاورز یا یک فرد عادی به راحتی اگرواکولوژی را انتخاب کند، اما وزیران کشورهای مختلف و مدیران فائو سعی بر راضی نگه داشتن دو طرف دارند و سعی بر تعادل سازی این جنگ بزرگ در سطح جهانی دارند. نباید ناامید شد رحمانیان اظهار داشت: با تمام این گفته ها نباید ناامیدی را پذیرفت و هرکس باید در حد توانش و از سفره شخصی خود فعالیتش را آغاز کند. کشاورز در مزرعه، مهندس کشاورزی با فعال کردن چند کشاورز، یک سیاستمدار در سطح کاری خود می توانند از پایین ترین تا بالاترین سطح فعال باشند و با وجود موانع زیاد، ناامید نشوند. وی همچنین گفت: شاید نتوان جلوی تمامی رنجی که همه انسان ها می برند را گرفت و یا خیلی سریع تغییر وضعیت داد و روند بهبودی را طی کرد، اما نباید ناامید شد و باید برای کاهش رنج ها تلاش کنیم. رحمانیان مبحث تغییرات اقلیمی در سطح بین المللی را بسیار تأثیرگذار در افزایش تولیدات کشاورزی و غذا دانست و افزود: بیوتکنولوژیست ها و اگرواکولوژیست ها هرکدام معتقدند خود به تنهایی قادر به حل این بحران هستند. عقیده تکنولوژی، ما را از کار در مزرعه و کنار کشاورز دور کرده است کارشناس ارشد روش های تحقیقات مشارکتی با اظهار تأسف از اینکه در کشور ما عقده تکنولوژی وجود دارد، خاطرنشان کرد: از آنجا که فکر می کنیم از جهان اول عقب هستیم، می خواهیم خود را با استفاده از تکنولوژی جلو ببریم. به عنوان مثال تمامی دانشجویان اصلاح بذر به دنبال کار در زمینه بیوتکنولوژی هستند و به دنبال کار در مزرعه و کنار کشاورز نیستند. قوانین ایمنی زیستی باید سخت تر شود وی ادامه داد: اگر روزی تصمیم گیرنده بودم، قانون ایمنی زیستی سخت تری را نسبت به قانون موجود تصویب می کردم تا هر تکنولوژی پس از سال ها کار و امتحان بتواند وارد عرصه شود و پایداری طولانی شدن تحقیقات را به معنای واقعی قانونی می کرد، همچنین بر اساس آزمایشات طولانی مدت صورت گرفته در جهان، جلوی ورود محصولات تراریخته را به بازار می گرفتم و مهم تر از همه آنکه مردم را از خطراتی که در پیش روی آنها است مطلع و آگاه سازی می کردم. رحمانیان با بیان اینکه با یک تصمیم قاطعانه و محکم برای تغییر کشت طی یک برنامه 10 ساله می توان تولید غذای سالم و کافی داشته باشیم، تصریح کرد: در حال حاضر هرکس به فکر منافع خودش است و باید بتوانیم ابتدا فکر خودمان را اصلاح کنیم. وی در پایان با تأکید بر این که به هیچ عنوان ضد مدرنیته و تکنولوژی نیستم، یادآور شد: معتقدم نباید خودزنی کنیم و احساساتی برخورد کنیم و باید بتوانیم از تکنولوژی در راه درست آن استفاده کنیم و بدانیم که در تمامی دنیا با بیداری مردم و فشار وارد کردن جوامع به دولت ها قوانین قابل توجهی تصویب می شوند. آنچه مسلم است جهان امروز با بحران و امنیت غذایی و فقر درآمدی روبه رو است و تولید غذا در آینده باید افزایش پیدا کند، اما بی شک تولید محصولات تراریخته تنها راه رویارویی با این بحران نیست و تا زمانی که ترس و نگرانی عمومی در رابطه با تولید محصولات تراریخته ادامه دار باشد، تولید این محصولات و پذیرفته شدن آنها در جوامع چالش برانگیز خواهد بود و تنها با ادامه تحقیقات و اطلاع رسانی کافی و درست می توان به موضع گیری صحیح پرداخت./ گفتگو و عکس: افسانه زعیم زاده V-941005-01
شنبه ، ۵دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایانا]
[مشاهده در: www.iana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها