محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845992448
نامه امام خمینی به گورباچف باید در دستور کار پوتین قرار گیرد/ دنیا باید به سوی «تئوری چهارم سیاست» برود
واضح آرشیو وب فارسی:گفتمان نیوز: دوگین بر این باور است که روسیه به لحاظ فرهنگی به شرق تعلق دارد و باید در برابر غرب بایستد. می گوید: «باید در مقابل دنیای تک قطبی غربی-آمریکایی ایستاد.» وی رهبر این مواجهه را روسیه می داند و برای روسیه متحدانی از جمله ایران را تعریف می کند.به گزارش گفتمان ، «آلکساندر گلییویچ دوگین» فیلسوف و متفکر سیاسی روس، ژانویه ۱۹۶۲ در خانواده ای نظامی متولد شد. پدرش افسر عالی رتبه اطلاعات ارتش شوروی و مادرش پزشک بود. به توصیه پدر، در قسمت اسناد کاگ ب به کار مشغول شد. دوگین در این جایگاه، علایق اصلی خود را یافت. با مطالعه اسنادی که برای خیلی ها قابل دسترسی نبود، به تحقیقاتی درباره فاشیسم، اوراسیاگرایی و ادیان پرداخت. «آلکساندر دوگین» فیلسوف و متفکر سیاسی روس پشت چهره به ظاهر آرام وی که بیش تر یادآور شخصیت های با نفوذ رمان های کلاسیک روسی است، مردی پنهان شده که یکی از مؤثرترین افراد پشت پرده در سیاست های امروز روسیه به حساب می آید. دوگین را پدر نظریه «اروپا-آسیای نو» یا جنبش اوراسیاگرایی می دانند؛ نظریه ای که بعد از فروپاشی شوروی در روسیه شکل گرفت. از آلکساندر دوگین که موافقان و مخالفان بسیاری دارد، هم چنین با عناوینی چون «عقل منفصل ولادیمیر پوتین» و «فلسفه ساز دربار» نیز یاد شده است. رسانه های جریان اصلی در غرب و به خصوص آمریکا، همیشه سعی می کنند چهره ای مخوف از دوگین نشان دهند و او را وابسته به کانون های مافیایی قدرت در روسیه معرفی کنند. دوگین بر این باور است که روسیه به لحاظ فرهنگی به شرق تعلق دارد و باید در برابر غرب بایستد. می گوید: «باید در مقابل دنیای تک قطبی غربی-آمریکایی ایستاد.» وی رهبر این مواجهه را روسیه می داند و برای روسیه متحدانی از جمله ایران را تعریف می کند. نظریه های دوگین اگرچه تا همین چند سال پیش، دست نیافتنی و بسیار رادیکال توصیف می شد، اما طی یکی دو سال گذشته، اتفاقاتی رخ داده که تفکرات این فیلسوف روس را تأمل برانگیزتر می کند. مصاحبه «نادر طالب زاده» با آلکساندر دوگین در برنامه «عصر» فرصت نابی است که از طریق آن می توان نگاه روسیه جدید به جهان امروز را بررسی و تحلیل کرد. متن مصاحبه طالب زاده با دوگین به شرح زیر است. سؤال:: لطفاً درباره کتاب خود توضیح بدهید و این که چرا این کتاب را نوشتید؟ کتاب «تئوری چهارم سیاست» چند سال پیش در تهران چاپ شد. من در این کتاب توضیح داده ام که باید نوع جدیدی از گفتمان ایدئولوژیک را به وجود بیاوریم که فراتر از لیبرالیسم، کمونیسم و ناسیونالیسم باشد. باید روی کرد ایدئولوژیک جدیدی را تصور کنیم. من به تناسب زمینه کاری ام یعنی علوم سیاسی، ایدئولوژی های سیاسی را مطالعه کرده ام و به این نتیجه رسیده ام که هیچ یک از سه ایدئولوژی اصلی کلاسیک در فضای مدرن، ارضاکننده آینده بشر و خواسته های واقعی او نیست. نمی توان به تاریخ، انسان، اقتصاد سیاسی، ژئوپلتیک و روابط بین الملل از منظر این سه ایدئولوژی کلاسیک قدیمی نگریست. هیچ یک از این سه ایدئولوژی که در جوامع غربی، پذیرفته شده اند، دیگر با واقعیت های موجود در دنیا انطباقی ندارند. برای درک واقعیت، تاریخ و جامعه لازم است از محدودیت های لیبرالیسم، کمونیسم و ناسیونالیسم یا فاشیسم خارج شویم. من هم در کتابم تلاش کرده ام از این سه تئوری سیاسی فراتر بروم. نقاط ضعف لیبرالیسم را نشان داده ام؛ نقدهای کمونیسم را بیان کرده ام؛ انتقادهای وارد به ناسیونالیسم را هم معرفی نموده ام. یک نکته را هم حتماً باید بگویم. کتاب تئوری چهارم سیاست به زبان های بسیاری ترجمه شده است، از جمله همه زبان های اروپایی. با این حال، برای خود من این مسئله اهمیت نمادین بسیاری دارد که کتاب، به زبان فارسی یعنی زبان ایرانی ها ترجمه شده و در تهران به چاپ رسیده است. دوگین فقط به ارائه تئوری بسنده نکرده، بلکه در جنگ هم حضور یافته است فکر می کنم روسیه الآن به دنبال این تئوری چهارم سیاست است. رئیس جمهور ما و جامعه ما لیبرال نیستند. در عین حال، دیگر کمونیست هم نیستند. ما ملی گرا یا فاشیست هم نیستیم. روسیه به دنبال روی کردی مطابق با وضع موجود در دنیا بوده و بخشی از این روی کرد در تئوری چهارم سیاست نهفته است. درباره جامعه ایران هم باید بگویم که وضع شما کمابیش شبیه ما است. جهان بینی شما نیز مسلماً لیبرالیستی نیست. این جهان بینی را کمونیستی هم نمی توان توصیف کرد. در عین حال، نگرش ایران، جهان بینی محدود، ملی گرایانه و فرصت طلبانه ناسیونالیسم هم نیست. بنابراین از این منظر می توان گفت مردم ایران همین حالا هم بر اساس تئوری چهارم سیاسی زندگی می کنند، بدون آن که نام آن را ذکر کنند. روسیه هم به عقیده من باید راه ایران را برود. من می خواهم با چاپ کتابم در ایران بحث هایی درباره این موضوع شروع شود، زیرا جریان هایی وجود داشته است که می خواسته اند ایده های آیت الله خمینی و انقلاب ایران را با ایده های لیبرال و فلسفه آن قاطی کنند. به نظر من این مسئله بسیار خطرناک است، زیرا این کار سبب تحریف اساسی ماهیت انقلاب ایران می شود. «علی شریعتی» اندیشمند ایرانی، تلاش می کرد گرایش های چپ را وارد کند که اصلاً درست نبود. این نگرش ها درباره انقلاب ایران، نگرش های ساده انگارانه هستند. نگاه ملی گرایانه نیز همین طور است. به نظر من، اگر می خواهیم ماهیت واقعی انقلاب ایران را درک کنیم، باید از منظر تئوری چهارم سیاست به آن نگاه کنیم تا بتوانیم هسته اصلی سنت ایران، هویت تاریخی این کشور و احیای تاریخ آن را درک کنیم. این روند دقیقاً با روسیه امروزی نیز منطبق است. زیرا ما روس ها نیز همانند شما ایرانی ها نیازمند احیای هویت اصیل گذشته خود هستیم. سؤال:: حدود یک سال و نیم قبل از فوت امام خمینی، ایشان نامه ای برای «گورباچف» فرستادند و به وی درباره از هم پاشیده شدن کمونیسم هشدار دادند. رهبر انقلاب ایران به رئیس جمهور شوروی هشدار داد که در دام غربی-آمریکایی نیفتد و به اسلام نگاه کند. وقتی هم «شواردنادزه» وزیر خارجه شوروی به تهران آمد تا با امام دیدار کند، امام او را به حضور پذیرفتند، اما پیام وی را قبول نکردند و به زبان ساده گفتند که شما پیام مرا درک نکردید؛ و از اتاق خارج شدند. شما درباره این دو اتفاق چه اطلاعاتی و چه نظری دارید؟ نامه آیت الله خمینی به گورباچف، نامه ای بسیار مهم بود. من این نامه را نوعی پیش بینی یا حتی پیش گویی می دانم. آیت الله خمینی با نگاه آینده نگرانه این نامه را منتقل کردند. گورباچف نهایتاً در دام غرب افتاد. او یک ایدئولوژی ماتریالیستی و مادی را با یک ایدئولوژی دیگر مبادله کرد و ما به دام تفکر ماتریالیست غربی افتادیم. در واقع ما دومین تئوری سیاسی یعنی کمونیسم را با اولی یعنی لیبرالیسم معاوضه کردیم. اما این مسیر، بن بست بود. نباید در این مسیر حرکت می کردیم. امام خمینی پیش از فروپاشی شوروی، نامه ای به گورباچف نوشت و درباره این اتفاق به رئیس جمهور شوروی هشدار داد کاملاً حق با آیت الله خمینی بود که به ما هشدار بدهند و مانع از حرکت ما در این مسیر شوند. خود من شخصاً دشمن کمونیسم بودم. البته در عین حال دشمن لیبرالیسم هم بودم. به نظر من این نامه امام خمینی، توصیه ای معنوی و بسیار حائز اهمیت بود. به احتمال بسیار زیاد، گورباچف هرگز چیزی شبیه به این نامه را دریافت نکرده بود. اگر او پیام این نامه را درک می کرد و می پذیرفت، احتمالاً ما تاریخی متفاوت می داشتیم و وضع ما بسیار بهتر می شد. باید به این سخن امام خمینی گوش می کرد. باید به نکته بسیار ارزشمند دیگری در این نامه هم اشاره کنم. نامه امام خمینی بسیار اندیشمندانه بود. آیت الله خمینی در این نامه به دو اندیشمند اسلامی اشاره کرده که به نظر من بزرگ ترین اندیشمندان تاریخ جهان هستند: شیخ شهاب الدین یحیی سهروردی و ابن عربی. این دو متفکر، نابغه واقعی بودند. باید آن ها را مهم ترین متفکران جهان تلقی کرد. اهمیت آن ها فقط محدود به جهان اسلام نیست، زیرا نظرات آن ها برای همه بشریت ارزشمند است. من نوشته های سهروردی و ابن عربی را خوانده ام. فکر می کنم آن ها همانند آینه هستند. با نگاه عرفانی و معنوی به خدا، خلقت، کائنات، جهان، مردم و جامعه، بنیادهای ایجاد نوع جدیدی از جامعه عادلانه را بنا نهاده اند که مبتنی بر عدالت و عشق و خردورزی است و نه بر رقابت، جنگ، یا هوس های ماتریالیستی فردمحور. فکر می کنم نامه مذکور باید بار دیگر منتشر شود تا آن ها اصل پیام این نامه را دریافت کنند. دیگر فردی همانند آیت الله خمینی با آن عظمت سیاسی، معنوی و اجتماعی وجود ندارد. عالمان و عقلای ایرانی باید بار دیگر روی این نامه کار کنند، آن را بازآفرینی کنند، و به «پوتین» بفرستند. احتمال این که وی پیام این نامه را دریافت کند بسیار بیش تر است، زیرا این نامه با چالش هایی که در حال حاضر با آن مواجه هستیم بسیار منطبق و مرتبط است. ما باید به این نامه بازگردیم و پوتین باید این نامه را در دستور کار خود قرار دهد. این نامه محدود به زمان خودش نیست، بلکه ابدی است. فکر می کنم این نامه می تواند توجه بیش تر و بیش تری را به خود جلب کند. محتوای این سند بسیار ارزشمند است. سؤال:: شما به عنوان یک متفکر سیاسی چرا به ایران و استان های مختلف آن نرفته اید تا با جوانان صحبت کنید و دیدگاه های خودتان را مطرح نمایید؟ ایران و روسیه فاصله بسیار کمی با هم دارند: به اندازه یک پرواز. ما همسایه یک دیگر هستیم. با این حال، من نگران فاصله و شکاف فکری میان دو کشور هستم . کاملاً حق با شماست. من ایران و فرهنگ و مردم آن را بسیار دوست دارم. حتی درباره هویت ایرانی و هویت تاریخی ایران و فلسفه ایرانی کتاب هم نوشته ام. البته باید بگویم تا کنون چند بار هم به ایران سفر کرده ام، با دانشگاه تهران ارتباط هایی داشته ام و سخنرانی هایی هم برای جوانان و دانش جویان ایرانی انجام داده ام. با این حال، شکافی که شما از آن صحبت کردید، واقعاً وجود دارد. فاصله جغرافیایی دو کشور بسیار کم است، اما فاصله های فرهنگی و تاریخی و اجتماعی وجود دارد که بسیار زیاد است. دوگین می گوید به فرهنگ و مردم ایران علاقه زیادی دارد متأسفم بگویم که نخبگان ایرانی و نخبگان روس هم دیگر را نمی شناسند. در جامعه روسیه از جمله در میان نخبگان این کشور علاقه ای به آشنایی با معنویت ایرانی وجود ندارد. باید صادقانه بگویم که جوانان ایرانی نیز علاقه و اشتیاق چندانی به آشنا شدن با روسیه ندارند. مرزهای عمیقی وجود دارد که ما را از هم جدا کرده است. من تلاش کرده ام که این فاصله ها را از بین ببرم. در بیش از بیست سال گذشته، روابط بسیار خوبی با شماری از اندیشمندان ایرانی داشته ام. ملاقات های ما بسیار نتیجه بخش بوده است، اما هنوز هم دوستی میان دو کشور آن گونه که باید، وجود ندارد. این وضع تعجب آور است. شاید مشکل ناشی از مسائل هویتی باشد. شاید هم بتوان علت های دیگری برای این مسئله متصور شد. خود من هم نمی توانم این مسئله را درک کنم. ما به فرهنگ ایرانی بسیار احترام می گذاریم. کاری که من در بیست سال گذشته انجام داده ام، دفاع کردن از ایران در داخل روسیه بوده است. من حامی بی قید و شرط مواضع سیاسی ایران هستم به این علت که ایران کشوری بسیار مهم و شریکی بااهمیت ژئوپلتیک برای روسیه است. با وجود این مشترکات فراوان، ارتباط بین مردم دو کشور چندان زیاد نیست. باید بگویم که من در ایرانی ها هم نگرش مثبتی درباره روسیه مشاهده نکرده ام. البته علایقی وجود دارد، مثلاً این که کتاب مرا چاپ می کنند و هرازگاهی از من دعوت می کنند به ایران بروم، اما هیچ روابط پایداری وجود ندارد. نمی دانم علت این مسئله چیست. روحیات ما بسیار به روحیات ایرانی ها نزدیک است. ذهن ایرانی ها بر تدبر در خود متمرکز است. این مسئله یکی از ویژگی های فرهنگ ایرانی است. آن چه برای آن ها مهم است، نگاه به درون است. نوعی افق درون نگرانه در آن ها وجود دارد. اگر این برداشت من درست باشد، وضع موجود، تقصیر ما روس هاست زیرا ما افق بازتری داریم و باید به سمت ایرانی ها بیاییم. ما روابط بازتری با ترک های ترکیه داریم. تمرکز بر خود در ترک های ترکیه، کم تر از ایرانی هاست. من ایرانی ها را تحسین می کنم، اما به هرحال، علاقه چندانی در ایرانی ها درباره روسیه وجود ندارد. ما بحث ها و مناظره های بسیار جالبی با ایرانی ها داشته ایم، اما حلقه های مفقوده ای در این زمینه وجود دارد. شاید لازم باشد به دنبال کلیدی باشیم که این در را میان دو کشور باز کند. با باز شدن این در، جریان های متعدد بسیار مهمی به راه خواهد افتاد که می تواند بسیار تأثیرگذار باشد. من تلاش های زیادی برای این منظور صورت داده ام. این تلاش ها نیز تازگی ندارد. بیست سال در این زمینه تلاش کرده ام، اما متأسفانه باید اعتراف کنم به موفقیت چندانی دست نیافته ام. منبع:مشرق
جمعه ، ۴دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گفتمان نیوز]
[مشاهده در: www.goftemannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها