محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830417854
هالیوود چگونه مسلمانان را با تکنیک «معرفی کلیشه ای» بدنام می کند
واضح آرشیو وب فارسی:آرماگدون: در سریال "lost" سعید جراح به عنوان تنها شخصیت اصلی مسلمان، قبلاً برای گارد جمهوری خواه عراق کار می کرده و بارها در حال شکنجه و اعتراف گرفتن از زندانیان نشان داده می شود.امروزه اسلام هراسی در هالیوود و صنعت تلویزیون آمریکا بسیار عادی و رایج است. اگرچه نزدیک به یک چهارم از جمعیت جهان مسلمان است، اما هالیوود اسلام و مسلمان ها را با تکنیک "معرفی کلیشه ای" بدنام می کند. در طول سال ها، فیلم های هالیوودی در روح و روان آمریکایی ها ترس از اسلام را نهادینه و واژه "اسلام" را معادل تروریسم معرفی کرده اند. مسلمانان از نظر فرهنگی، "دیگر" نشان داده می شوند که برگرفته از ویژگی های بیگانه هراسانه آمریکایی هاست. در این گزارش به ابعاد گسترده تر اسلام هراسی در صنعت فیلم سازی آمریکا بیش تر پی خواهیم برد. در آمریکا، ارتباط مستقیمی میان سیاست و فیلم های هالیوودی وجود دارد. این دو یک دیگر را تقویت می کنند. سیاست های دولت، تصاویر افسانه ای را تثبیت می کند و این تصاویر هم به تدوین سیاست های هم جهت کمک می کنند. از اوایل دهه ۱۹۰۰، زمانی که "ادیسون" در آمریکا و "پاتی" در فرانسه فیلم می ساختند، یک داستان سنتی در این صنعت وجود داشته است: مسلمانان در سرزمینی مرموز زندگی می کنند که ویژگی اش زمین های سخت، آبادی های استوایی، جن، قالیچه های پرنده، باندهای سرقت و سلطان های رو به افول است. ادیسون سال ۱۸۹۷ برای ثبت پروانه کینتوسکوپ (جنبش نما و به نوعی پدربزرگ فیلم های متحرک امروزی) خود، فیلم کوتاهی ساخت که در آن زنان عرب، با لباس های جذاب، می رقصند تا عده ای از مردان را راضی کنند. بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم بود که تصویر مسلمان ها در رسانه های آمریکایی تغییر کرد. سه عامل روی این تغییر، تأثیرگذار بودند: درگیری اسرائیل و فلسطین که آمریکا در آن صراحتاً از اسرائیل دفاع می کرد، تحریم های نفتی اعراب در دهه ۱۹۷۰ که موجب افزایش قیمت نفت و عصبانیت آمریکایی ها شد، و انقلاب اسلامی ایران که موجب افزایش تنش ها میان اسلام و آمریکا شد. این سه باعث شد جهان اسلام و خاورمیانه وارد اتاق های نشیمن آمریکایی ها شود و از طرف دیگر، موجب شد تا تصویرسازی فیلم ها از مسلمان ها سمت و سوی دیگری بگیرد. افزایش اسلام هراسی، موجب شد تا رسانه ها هم اخبار مربوط به مسلمان ها را به گونه ای جهت دار منعکس کنند. اگرچه برخی، پوشش های طراحی شده خبری را با هدف مقابله با اسلام هراسی افشا کردند، اما اکثر پوشش های خبری درباره مسلمان ها به شکل گرفتن یک کلیشه ضداسلامی منجر شدند. "پاریس مارکس" از فعالان آمریکایی حوزه رسانه در این خصوص می گوید: "اخیراً اظهارات ضداسلامی زیادی در رسانه ها مطرح می شود و من می خواهم به برخی از آن ها بپردازم، به ویژه آن هایی که توسط "بیل مار" مطرح شده است، کسی که من قبلاً او را بسیار قبول داشتم. این شخص اظهارات نفرت آوری درباره اسلام و مسلمان ها داشته است؛ اظهاراتی که هیچ ارتباطی هم با واقعیت ندارند. "مار" دقیقاً به همان شخصیت هایی تبدیل شده که آن ها را تمسخر می کند. در استودیویش زیر کولر می نشیند و کارشناسانی را دعوت می کند که به او دقیقاً همان حرف هایی را می زنند که می خواهد بشنود. همان رسانه هایی را هم رصد می کند که مانند خودش علیه مسلمان ها تعصب دارند." صنعت سرگرمی به طور کلی و هالیوود به طور خاص، هم از همین روند تبعیت می کنند. در بسیاری از فیلم های هالیوودی، عبارت "الله اکبر" به تروریست هایی نسبت داده می شود که در آستانه منفجر کردن خود در میان مردم هستند. یکی از عواملی که می تواند در تعصب ضداسلامی هالیوود تأثیر بگذارد، "دیده شدن" است. مسلمان ها در فیلم ها و مباحث مربوط به تروریسم به شکل بارزی نشان داده می شوند، در حالی که در زندگی عادی به روایت هالیوود اثری از آن ها نمی بینید. در اکثر فیلم های هالیوودی مسلمان ها را انسان های عادی نمی بینید. "آرزو مرالی" عضو "کمیسیون حقوق بشر اسلامی" در خصوص شیوه تصویرسازی هالیوود از مسلمانان توضیح می دهد: "مسلمان ها مانند اقلیت های دیگر به خصوص سیاه پوست ها، رنگین پوست ها و حتی زنان، در فیلم های هالیوودی بسیار بد نشان داده می شوند. عموماً خشونت طلب و دارای ارزش های فرهنگی معرفی می شوند که ضدغربی هستند. زنان هم در این فیلم ها اغلب شخصیتی پس زمینه ای دارند، مگر وقتی که قربانی خشونت و تسلط مردها روی آن ها می شوند. وقتی هم که زنان در نقش های فعال حضور پیدا می کنند، اغلب تروریست هستند. مانند فیلم های "استیون سیگال" که در بسیاری از آن ها می بینیم زنان چچنی، تروریست هستند. هیچ وقت توصیف دقیقی از اقلیت ها در هالیوود ارائه نمی شود." مرالی ادامه می دهد: "این مسئله منحصر به مسلمان ها هم نیست، بلکه گروه های دیگر را هم شامل می شود، از لاتینوها گرفته تا روس ها و غیره. نتیجه کلی، این شیوه توصیف، ناانسان معرفی کردن بخشی از مردم است. وقتی یک ایدئولوژی این چنینی در افراد جامعه نهادینه شد، مردم زندگی آن عده خاص را پایین تر از زندگی قشر عادی جامعه می دانند، قشری که قهرمان، دارای احساسات و ارزش مدار معرفی می شوند یعنی عمدتاً نژاد سفیدپوست و اروپایی." رایج ترین حالت معرفی مسلمان ها در هالیوود، معرفی آن ها به عنوان شورشیان افراطی است که جنگ مقدس یا همان "جهاد" علیه غرب را واجب می دانند. بنابراین، خشونت بخش غیرقابل تفکیکی از مسلمان بودن معرفی می شود. نمونه ای از این شکل تصویرسازی، شخصیت "سعید جراح" در سریال "گمشدگان" شبکه ای بی سی است. جراح به عنوان تنها شخصیت اصلی مسلمان در این سریال، قبلاً برای گارد جمهوری خواه عراق کار می کرده و بارها در حال شکنجه و اعتراف گرفتن از زندانیان نشان داده می شود. با این حال تمام تلاش تهیه کنندگان این بوده که نشان دهند، او اکنون به یک جوخه مبارزه با تروریسم پیوسته و بنابراین خودش دیگر تروریست نیست. این در حالی است که اقدامات او ذاتاً خشونت آمیز نشان داده می شود. جراح حتی برای دریافت اطلاعات از افراد دیگری که همراه او گیر افتاده اند هم از شکنجه استفاده می کند. طی شش فصل این سریال، همین تم های ضداسلامی بارها و بارها تکرار می شود. حتی خود او هم هویتش را در قسمتی از سریال این گونه معرفی می کند: "نام من سعید جراح است... من یک شکنجه گر هستم." در هالیوود، مسلمان ها اگر تروریست و خشونت طلب هم نباشند، دست کم وحشی و غیرمتمدن هستند. بسیاری از آمریکایی هایی که امروز بزرگسال محسوب می شوند، مطمئناً سال ۱۹۹۲ فیلم پرفروش و مشهور "علاءالدین" محصول دیزنی را دیده اند. در همان دقیقه اول از این فیلم، این ترانه در معرفی علاءالدین خوانده می شود: "من از سرزمینی می آیم، از مکانی دور؛ جایی که شترهای کاروان راه می روند. جایی که اگر از چهره ات خوششان نیاید، گوشت را می برند؛ این وحشی گری است، اما خب خانه من است." این شعر را بعد از اعتراض فعالان حقوق اقلیت ها، برای نسخه های نمایش خانگی تغییر دادند. با این حال، این فیلم که میلیون ها کودک در سراسر دنیا آن ها تماشا کردند، یکی از بزرگ ترین دستاوردها و موفقیت های دیزنی محسوب می شود. آرزو مرالی با اشاره به این که اغلب توجهی نمی شود که تصویرسازی و ذهنیت سازی در هالیوود، از چه سنین پایینی آغاز می شود، تصریح می کند: "رایج ترین برند در این زمینه مسلماً دیزنی است که سابقه طولانی در تولید فیلم های هدف دار و ضداسلامی و ضد سایر اقشار و اقلیت ها دارد. ما باید بتوانیم فرهنگ فرزندان خود را بسازیم و نگذاریم صرفاً تحت تأثیر هالیوود و فیلم های آن بزرگ شوند. علاءالدین تنها نمونه ای از فیلم های هالیوود است که با شعری درباره وحشی بودن اعراب آغاز می شود. در این فیلم، شخصیت های خوب، لهجه آمریکایی و چهره ای کاملاً اروپایی دارند. شخصیت های بد لهجه خاورمیانه ای دارند و حتی شکل نقاشی شده آن ها هم مختل است." سریال "میهن" داستان "نیک برودی" را روایت می کند؛ یک سرباز نیروی دریایی آمریکا که توسط تروریست های رده بالای القاعده که اتفاقاً فلسطینی است، اسیر می شود. برودی که تحت شکنجه های شدید قرار می گیرد، نهایتاً مسلمان می شود و در نتیجه تروریست. همه شخصیت های عرب و مسلمان در این سریال، هر چه قدر هم که موفق و برجسته باشند، باز هم به نوعی با شبکه جهانی تروریسم در ارتباط هستند. داستان این سریال هم شبیه به سریال ۲۴ است که در دوران ریاست جمهوری جورج بوش پخش شد و موضوع آن توطئه تروریسم بین المللی برای نابودی آمریکا بود. در این فیلم، یکی از شخصیت های اصلی، زنی باهوش و پیچیده است و به جای مشت، از مغزش استفاده می کند. سریال "میهن" به مخاطبان القا می کند که بی شک در کنار عدالت خواهی و شستشوی مغزی، صرف مسلمان بودن است که یک نفر را خطرناک می کند. برودی هم به عنوان شخصیت اصلی، گاهی می تواند تروریسم را از وجود خود خارج کند و بر خلاف آن تصمیم بگیرد، اما هیچ چیز نمی تواند مسلمان بودن او را از بین ببرد. آرزو مرالی در توضیح مدل "نفرت تسلط" در زمینه روابط میان فرهنگی که پروفسور "سعیدرضا عاملی" استاد دانشگاه تهران آن را مطرح کرده، می گوید: "روایت های مسلط در جامعه، نفرت را ترویج می کنند. در خصوص مسلمان ها در غرب این فضای نفرت توسط هالیوود، قوانین، سیاست گذاری ها، آموزش و پروش و رسانه ها ایجاد می شود. در صنعت سرگرمی، این معرفی مسلمان ها به عنوان افرادی که کم تر انسان هستند و عقاید خاص مذهبی دارند، فریاد می زنند "الله اکبر"، و همین طور معرفی ایرانی ها، پاکستانی ها و غیره با روش های کلیشه ای تقریباً از زمانی که صنعت فیلم ایجاد شد، وجود داشته است؛ اگر نگوییم هم زمان با ایجاد صنعت فیلم بوده است." وی ادامه می دهد: "آن چه اکنون اتفاق افتاده این است که از تصویرسازی به عنوان "کم تر انسان" عبور کرده ایم و به جای آن که نشان دهیم یک نفر در انتهای فیلم می میرد و همه از مردن او خوشحال می شوند، اکنون فرهنگ خشونت علیه یک قشر خاص را ترویج می کنیم. شاید وقتی فیلم "تک تیرانداز آمریکایی" عرضه شد، کسی نمی گفت هدف فیلم سازها تشویق مردم به کشتن مسلمان ها باشد، اما اکنون می بینیم که بعد از عرضه این فیلم، دست کم در آمریکا و کانادا مواردی گزارش شد که مردم در خیابان ها به مسلمانان شلیک می کردند و دقیقاً مانند یک تک تیرانداز، مسلمان ها را اعدام می کردند. تک تیرانداز آمریکایی نبود که این اقدامات را آغاز کرد، بلکه ده ها سال زمینه سازی و معرفی مسلمان ها به عنوان غیرانسان این پروژه را کلید زد؛ پروژه ای که اکنون وارد مرحله جدید و بسیار خطرناکی شده است." مرجع : مشرق
جمعه ، ۴دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آرماگدون]
[مشاهده در: www.armageddon.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها