تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848105423
پوتین؛ پرزیدنت غیرقابل پیش بینی
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: این به استراتژی آشکار انتقام گیری پسا دهه ۹۰ می مانست: مسکو کنترل خود بر «خارج نزدیک» را – همچون مورد گرجستان- توسعه داد و بر بیشتر سرزمین های شوروی سابق مسلط شد (اگر نگوییم کنترل خود بر آن سرزمین ها را از نو تجدید کرد). اما پس از حضور نظامی در سوریه از خود پرسیدیم: پوتین […]این به استراتژی آشکار انتقام گیری پسا دهه ۹۰ می مانست: مسکو کنترل خود بر «خارج نزدیک» را – همچون مورد گرجستان- توسعه داد و بر بیشتر سرزمین های شوروی سابق مسلط شد (اگر نگوییم کنترل خود بر آن سرزمین ها را از نو تجدید کرد). اما پس از حضور نظامی در سوریه از خود پرسیدیم: پوتین چه فکری می کند؟ او چه می خواهد؟ هیچ کس پوتین را اقتصاددان نمی داند اما ترکیب نفت بشکه ای ۴۰ دلار در کنار تحریم های غرب، اقتصاد از پیش نحیف شده روسیه را نحیف تر کرده است. انتظار این است که اقتصاد این کشور متحمل تورمی ۱۵ درصدی، رشد اقتصادی ۴ درصدی در کنار روبلی باشد که تضعیف شده است. برای تمام اینها هیچ پایانی در افق نمایان نیست. در سوریه که کاملا متفاوت از تجربه شوروی در افغانستان است، عمده حملات از طریق هوا صورت می گیرد. با گذشت سه ماه و صدها حمله هوایی پوتین به تنها چیزی که دست یافته، مدیریت بیشتر بحران است. براساس بسیاری از گزارش ها، مسکو پیشرفت ظاهرا اندکی در جنگ داخلی سوریه داشته؛ جنگی که با وجود داشتن چند طرف خارجی همچون نسخه قرن بیست و یکمی جنگ داخلی اسپانیا به نظر می رسد. این ممکن است توضیح دهد که چرا و چگونه پوتین با جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا، در مورد «دیپلماسی سوریه» گفت وگو کرد. آنها سوریه را «قبرستان» امپراتوری ها نمی نامند. پس از سقوط جنگنده روسی از سوی ترکیه- که اخطارهای این کشور را نادیده گرفته و نه تنها داعش بلکه شورشی های ترکمن ضداسد را هم هدف گرفته بود- پوتین هم پاسخ داد. اما پاسخ چه بود؟ پوتین با تحریم ترکیه، لغو ساخت نیروگاه هسته ای و ترک استریم و تعلیق خط لوله گاز که در حال ساخت است، میلیاردها دلار پروژه ای که اقتصاد روسیه به آن نیاز دارد را قربانی کرد. پوتین به گازپروم هم لطمه زد چرا که این شرکت در حال ساخت خط لوله ای بود که گاز این کشور را به بازار اروپا می رساند. فراتر از آسیب های اقتصادی وارد شده، پوتین بار دیگر مساله امنیت اروپا را روی میز آورد؛ مساله ای که اروپا و آمریکا تصور می کردند در سال ۱۹۹۱ بسته شده است. همه چیز به ضرر روسیه تمام شد: تحریک هوایی و دریایی پوتین باعث شد سوئد به عضویت ناتو در آید، کشورهای حوزه بالتیک مصرانه خواستار استقرار دائم نیروهای ناتو شوند و ناتو با احساس تازه ای از داشتن هدف خود را بازسازی و جوان تر کرده و هزینه های دفاعی اروپا که یک دهه بود روندی رو به کاهش داشت صعودی شود. در خاورمیانه این کشور در حال رقابت با آمریکاست و در نزد کشورهای عربی جایگاه «دشمن» را از آمریکا گرفته است. اکنون او نزد جهادگرایان اهل سنت به یک روزنه (نه فقط برای مسلمانان چچن و داغستان که در حال پیوستن به داعش هستند) تبدیل شده که به بهانه و به نام او می توانند حملات خود را بیشتر کنند. چطور تمام اینها در راستای منافع روسیه تحلیل می شود؟ طنز ماجرا اینجاست که پوتین می تواند مسیر این قطار را که در انتظار خارج شدن از مسیر است تغییر داده و پیروزی را با یک تماس تلفنی تحکیم بخشد. چگونه؟ او مثلا می تواند به آنگلا مرکل در آلمان زنگ زده و پشت خط چیزی مثل این بگوید: «بیایید مساله اوکراین را حل کنیم؛ شما عمل انجام شده در کریمه را بپذیرید؛ یک اوکراین بی طرف که عضو ناتو نباشد را تضمین کنید؛ بگذارید روسیه و اوکراین تعاملی تجاری با اروپا داشته باشند اما بگذارید اوکراین در اتحادیه اوراسیا بماند؛ اجازه حداکثر خودمختاری را به دونباس بدهید و شرق اوکراین را با وام مشترک روسی و بانک مرکزی اروپا بازسازی کنید؛ تمام تحریم ها را بردارید و به مناسبات ماقبل اوکراین بازگردید و من تمام نیروهای نظامی را عقب خواهم کشید؛ کمک به شورشیان را متوقف می سازم و هیچ گونه استفاده ای از زور برای تغییر مرزها به خرج نمی دهم.» در حالی که آمریکا ممکن است جلوی چنین توافقی را بگیرد اما اروپایی ها خوشحال می شدند تا اپیزود بی ارزش اوکراین را پشت سر بگذارند. در مجموع، اوکراین و به ویژه شرق این کشور با اقتصاد روسیه ادغام می شد. یک «اوکراین» در حال فروپاشی و یک «شرق اوکراین» ویران شده به نظر نمی رسد به نفع منافع روسیه باشد. برای درک رفتار پوتین باید میان منافع سیاسی پوتین و منافع ملی روسیه تمایز قائل شویم. در حالی که سناریوی بالا به یقین به نفع روسیه است اما پوتین معتقد است که یک اوکراین دموکراتیک و موفق در کنار لهستان نمونه ای است که مشروعیت الگوی سیاست ورزی پوتین و نخبگان الیگارشی را با نزدیک شدنش به انتخابات ۲۰۱۸ تهدید خواهد کرد. مشاهده حوادث بیرونی به عنوان حوادثی که آمریکا برای توطئه جهت تضعیف روسیه سازمان داده، دشمنی را می سازد که به مشروعیت بخشیدن به پوتین به عنوان ناجی مام وطن کمک می کند. از این رو، توصیف تغییرات غربگرایانه در اوکراین به عنوان توطئه آمریکا برای تضعیف روسیه با انقلاب های رنگی، بخشی از همان الگو است. در خاورمیانه، پوتین می تواند به راستی یک ائتلاف متحد علیه داعش تشکیل دهد و از اهرم نفوذ برای حمایت از جایگاه اسد استفاده کند- دست کم در کوتاه مدت، اما این کشور با ایران متحد شده که دستور کاری مشابه در سوریه دارد. پوتین به راستی به دنبال دستیابی به چیست؟ او یک فرد «تاکتیکی» است نه یک «استراتژیست.» یک دلیل این است که محرک پوتین حس غیرسازنده انتقام جویی برای فروپاشی شوروی و توسعه ناتو است. او احترام به قدرت خود را می طلبد. پوتین می داند که آمریکا بر سر گرجستان یا اوکراین وارد نبرد هسته ای نخواهد شد؛ مناطقی که مسکو آنها را برای خود حیاتی می داند. خاورمیانه، آمریکایی عقب نشسته را می بیند که بیشتر نگران هزینه های مربوط به تداوم مشارکتش است تا هزینه های بی عملی. با وجود روابطی ۵۰ ساله با خانواده اسد و پایگاه های دریایی در طرطوس اما حدس این است که پوتین می خواهد: ۱- به دنیا نشان دهد که روسیه یک قدرت جهانی است، ۲- علیه تغییر رژیم از سوی آمریکا بیانیه دهد و۳- نشان دهد که روسیه- بر خلاف آمریکا- در پشت دوستانش می ایستد. افزون بر این، مسکو مایل به تقویت حضور خود در شرق مدیترانه است؛ جایی که کشفیات جدید نشان از منابع فراوان گازی می دهد. با تمام این تفاصیل، اینها پوتین را به کجا می برد؟ به گزارش دنیای اقتصاد ، این رفتار روسیه به ویژه نگران کننده است چرا که تشخیص انگیزه ها دشوار است. ما نمی توانیم فرض های یک بازیگر منطقی در مورد پوتین را داشته باشیم. این باعث می شود تدوین سیاست ها مشکل تر بشود. تنها چیزی که به یقین می دانیم این است که پوتین قصد دارد به جهانیان نشان دهد که روسیه یک قدرت بزرگ است و برای او قدرت امری محترم است. او از ضعف ها بهره برداری می کند و تا جایی پیش می رود که «زوری» قوی تر او را به عقب پس زند. این البته، داستان ۴۰۰ سال گذشته تاریخ روسیه بوده است.
چهارشنبه ، ۲دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.deznews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها