واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: به گزارش شفا آنلاین ، این نقش بر عهده «گروه کاری خدمات پیشگیرانه ایالات متحده» است که همواره بحث و جدل های فراوانی در اطراف توصیه هایش وجود دارد، نه به دلیل تصمیمات هدایت کننده اش، بلکه به خاطر اینکه می گوید باید تشویق به انجام آزمایش های گران قیمت و گسترده غربالگری را کاهش داد و از انجام بی مورد آنها جلوگیری کرد و البته مانند بسیاری چیزهای دیگر که به عالم پزشکی مربوط می شود، مردم ترجیح می دهند پزشکان را مشغول کاری ببینند تا اینکه از آنها «نه» بشنوند. وظایف «گروه کاری خدمات پیشگیرانه ایالات متحده» وظیفه این گروه که در سال 1984 به دستور کنگره ایجاد شد، ارائه توصیه هایی درباره خدمات بالینی است، خدماتی مانند آزمایش های غربالگری بیماری های معمول که همواره از عوامل مهم پیشگیری دانسته می شوند. این گروه کاری درواقع، مجمعی است داوطلبانه از متخصصان طیف گسترده ای از شاخه های مختلف طب پیشگیرانه، شامل متخصصان اطفال، پزشکان خانواده و پزشکان داخلی و نیز ماماها و متخصصان زنان و پرستاران و کارشناسان سلامت رفتاری که توسط نهادهای دولتی گرد آمده اند تا بر اساس شواهدی که در دست دارند تعیین کنند که فلان خدمات بالینی بهتر است اعمال شود یا نوع دیگری از آن، چه مشکل مربوط به کرم خوردگی دندان کودکان باشد و چه سرطان. مثلا آنها تصمیم می گیرند که پزشکان به طور معمول باید دستور آزمایش پروستات بدهند یا ماموگرافی یا آزمایش غربالگری برای اوتیسم. رتبه بندی یعنی چه؟ این گروه هر کدام از اقدامات بالینی را ارزش گذاری می کنند. رتبه «آ» یعنی اینکه تمام کلینیک ها باید این اقدام بالینی را ارائه کنند یا تدارک ببینند، مانند برخی آزمایش های غربالگری زیرا این نوع اقدامات قطعا فواید زیادی را به دنبال دارد. رتبه «سی» به معنای آن است که لازم نیست همه پزشکان به طور سراسری این کار را انجام دهند و انجام آن بستگی به نظر بیمار و تصمیم پزشک دارد. نمره «دی» یعنی آن اقدام پزشکی نباید انجام گیرد، زیرا ممکن است فایده خاصی نداشته باشد یا ضررهای آن بر فوایدش بچربد. رتبه بندی های «آ» و «بی»، مجانی لایحه درمان پرداخت پذیر (اوباماکر) برای تشویق استفاده از خدمات پیشگیرانه مفید و بر مبنای شواهد، دستور داده است که تمام اقدامات درمانی با ارزش گذاری «آ» و «بی» باید تحت پوشش کامل بیمه قرار گیرند و بیمار نباید هزینه ای برای آنها پرداخت کند. به بیان دیگر، این خدمات صرفنظر از نوع پوشش بیمه باید مجانی باشند. البته این به معنای آن نیست که خدمات نوع «سی» یا «دی» تحت پوشش بیمه نیستند، اما باتوجه به نوع بیمه، میزان مشارکت بیمار و شرکت بیمه در پرداخت آنها تفاوت می کند. نمره گذاری «آی» هم به این معنی است که هنوز شواهد کافی برای فواید و ضررهای آن اقدام خاص درمانی موجود نیست و باید تحقیقات بیشتری صورت گیرد، مانند آنچه امروز درباره آزمایش های غربالگری اوتیسم مطرح است. قبلا هم نوشته بودم که انجام آزمایش های غربالگری ماموگرافی سراسری هر دو سال یک بار برای زنان 50-74 ساله که رتبه بندی «بی» دارد، فواید متوسطی را نشان داده است و رتبه «سی» برای انجام همین آزمایش برای زنان کمتر از 50 سال نشان می دهد که تصمیم دراین باره منوط به نظر پزشک و بیمار است. از سویی دیگر، دادن رتبه «دی» به آزمایش غربالگری سرطان پروستات با استفاده از آزمایش پی.اس.آ حاکی از آن است که استفاده از این روش بیشتر ضرر می رساند تا اینکه فایده ای داشته باشد. گروه کاری به این نتیجه رسیده اند که انجام آزمایش غربالگری پروستات به صورت گسترده نتوانسته است از میزان مرگ و میر ناشی از بیماری کم کند و اینکه درمان های دیگر غربالگری مشکلات عدیده ای را از جمله، موارد نادر مرگ ممکن است به بار آورد. نتایج توصیه ها این توصیه نتایجی را به دنبال داشت: استفاده از آزمایش های غربالگری پروستات در ایالات متحده کم شد. مطالعه ای که نتایج آن در نشریه انجمن پزشکی آمریکا (جاما) منتشر شده است، نشان می دهد پیش از این رتبه بندی در سال 2010، 35درصد از مردان آمریکایی تحت آزمایش غربالگری قرار گرفته بودند، اما بعد از رتبه بندی در سال 2013، این میزان به 30درصد رسیده است. مطالعه دیگری در همین نشریه میزان وقوع سرطان پروستات و نیز مرحله سرطان در هنگام تشخیص را قبل و بعد از این رتبه بندی بررسی کرده است. در سال 2008، به ازای هر 100هزار مرد، 541 مورد سرطان پروستات تشخیص داده شده بود، در حالی که این تعداد در 2012 به 416 نفر رسید. کارشناسان عقیده دارند، در فاصله سال های 2011-2012 حدود 33هزار مورد کمتر سرطان تشخیص داده شده است. مشکل بتوان نظر صریحی درباره این ارقام گفت. بی شک، بسیاری از موارد تشخیص داده نشده مشکلی ایجاد نکرده و منجر به فوت بیمار نشده اند، اما ممکن است درباره بقیه اینطور نباشد. دیوید پنسون، متخصص اورولوگ از مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت، عقیده دارد باید روش های بهتری را در پیش گرفت. شاید بتوان فاصله آزمایش ها را طولانی تر کرد یا فقط برای آنهایی دستور آزمایش داد که جزو گروه های پرخطر هستند. توصیه درباره آزمایش های غربالگری ماموگرافی که محدودیت های کمتری دارد هم این روزها بحث آفرین شده است، هرچند که این گفت وگوها هنوز به نتیجه ای نرسیده است. در سال 2009، رتبه بندی «سی» برای ماموگرافی غربالگری بسیاری از مردم را آزرده کرد. در لایحه درمان قابل خرید اما ذکر شد که ملاک پوشش بیمه برای این آزمایش رتبه بندی «بی» سال 2002 است نه رتبه بندی «سی» سال 2009. به این ترتیب، اوباماکر رتبه بندی سال 2009 را نادیده گرفت و تا ارائه توصیه های جدید، کار را بر روال قبلی سال 2002 ادامه داد و همین امر باز هم به گفت وگوها دامن زد. سیاستمداران دخالت می کنند لوایح برای ابلاغ به گروه کاری به مجلس نمایندگان و سنا می رود. لایحه دیگری هم کارها و عملکرد گروه کاری را تا حد زیادی تغییر می دهد. نمی توان منکر شد که این اقدامات هجمه ای علیه این گروه به شمار می روند. برخی عقیده دارند که سیاستمدارن و نفوذ شرکت های بیمه در تصمیمات کلان سبب شده است گروه از مجموعه اقدامات حیات بخش ضروری پزشکی کنار گذاشته شود. موضوع فقط این نیست. در تصویب لایحه درمان قابل خرید، کنگره همواره تمایل داشته است که توصیه های گروه کاری یا سایر نهادهای مشابه مانند کمیته مشورتی درباره اقدامات ایمن سازی، آینده درخشان و کمیته خدمات پیشگیرانه بالینی زنان درواقع کف ماجرای تصمیم گیری باشند و نه سقف آن. آنها فقط آن دسته از خدمات درمانی را برای همه مجانی تصویب کردند که فواید آشکار و چشمگیر بالینی داشته اند. وقتی گروه کاری رتبه «آ» یا «بی» به یک اقدام بالینی ندهد، این دیگر برعهده بیمار است که ببیند می تواند از عهده پرداخت هزینه آن بربیاید یا خیر و این درواقع بیمه ها هستند که تکلیف بقیه خدمات پزشکی را معلوم می کنند. درواقع، نمی توان تقصیر را به گردن گروه کاری انداخت. از این گذشته، اگر قانونگذاران نحوه پرداخت را نپسندند، می توانند با وضع قانون اعمال نظر کنند، مانند همان کاری که با آزمایش های غربالگری ماموگرافی کردند. تبعات مداخله سیاستمداران در پزشکی این موضوع تبعاتی دارد، اول، این نوع تصمیم گیری ها مردم را تحت فشار می گذارد و دیگر اینکه می توان گفت اصولا یک سیاست مدار چه تخصصی دارد که درباره خطرات و فواید اقدامات و آزمایش های پیچیده پزشکی تصمیم بگیرد. متاسفانه، بازیگر دیگر این میدان شرکت های بیمه هستند که آشکارا برای انواع پوشش های بیمه ای به نفع خودشان می جنگند و بسیاری از آمریکایی ها موافق نیستند که مهار تصمیم گیری در دست های این شرکت ها باشد. اگر هم بخواهیم که هر کس برای آنکه کدام آزمایش غربالگری اش مشمول پوشش بیمه باشد، خود راسا با شرکت بیمه وارد مذاکره برای نوع بسته بیمه شود، درواقع به همان دوران ارزیابی های فردی و نظام بیمه ای ورشکسته پیش از اوباماکر رجعت کرده ایم. اگر بخواهیم موضوع را به قانونگذاران یا شرکت های بیمه واگذار نکنیم، یکی از گزینه های محدود آن است که متخصصان بی طرف را تعریف کنیم و اجازه دهیم آنها درباره امور تخصصی توصیه کنند.New York Times
چهارشنبه ، ۲دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]