واضح آرشیو وب فارسی:پارس فوتبال: به گزارش خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام ؛«دیروز در حالی که ما هم مثل هموطنان مان در تدارک شب یلدا بودیم، اتفاقی افتاد که شب و روزمان را خراب کرد... حوالی ساعت 15:30 دیروز منوچهر شفقتیان بازیکن اسبق تیم ملی و پرسپولیس در حالی که با نخ و سوزن لب و دهان خود را دوخته بود، به دفتر روزنامه خبرورزشی آمد و ملاقات با او که نای راه رفتن نداشت و نمی توانست حرف بزند، حال مان را گرفت. قبل از آنکه موفق به تماس با اورژانس شویم، منوچهر شفقتیان دو نامه به دست ما داد و چند سطری روی کاغذ نوشت و رفت. منوچهر شفقتیان نوشت: «48 ساعت است چیزی نخورده ام، فردا یا پس فردا خونریزی معده می کنم و بیمارستان هم نمی روم. این قدر اعتصاب غذا می کنم تا خونریزی معده کنم و بمیرم. طرف حساب من باند مافیای ورزش است و با این ها می جنگم.» این پیشکسوت تیم ملی و پرسپولیس که متأسفانه چند سالی است گرفتار مشکلات مالی شده، دو نامه در اختیار خبرورزشی گذاشت که یکی نامه سرگشاده ای بود به وزیر ورزش و دیگری درددلی بود با اهالی فوتبال... شفقتیان در نامه اول نوشته: «در حمایت از پیشکسوتان و افتخارآفرینان فوتبال ایران که توسط مافیای ورزش به انباری فوتبال سپرده شده اند و در اعتراض به سفره های پهن شده برای دلالان، واسطه ها، رشوه بگیرها و... لب های خود را با سوزن و نخ دوخته و در منزل مادری ام اعتصاب غذا کرده ام، اصلاً برایم مهم نیست باور کنید یا باور نکنید، دلم می خواهد اولین کسی باشم که در راه مبارزه با فساد در ورزش جان خود را تقدیم می کنم.» در نامه دوم این پیشکسوت فوتبال هم آمده: «هرکس من را دید، راه رفتنم را مسخره کرد اما هیچ کس برای یک بار هم که شده، کفش های من را نپوشید تا بفهمد چرا شفقتیان این گونه راه می رود... هرکس من را دید، گفت طرف... ولی برای یک بار هم که شده کسی قرص های اعصاب من را نخورد تا بفهمد چرا شفقتیان این شکلی شده... هرکس من را دید، با خودش گفت این بابا چرا آن قدر التماس می کند و گریه می کند اما برای یک بار هم که شده، کسی سر سفره من ننشست تا ببیند کاسه ای از خون توی سفره گذاشتم و نان فرو می کنم و به دهان می گذارم... هرکس من را دید از خودش پرسید این چرا همیشه با نوه اش می رود بیمارستان ولی فقط با عروسک برمی گردد و برای یک بار هم که شده کسی نیامد بیمارستان که ببیند بچه 5 ساله چطوری ورم کرده و شکمش آب آورده و نمی شود به خانه آوردش... هرکس من را دید گفت این چرا گاهی اوقات می رود مسجد محل و موقع برگشتن روغن و ماکارونی و رب و نخود و لوبیا دستش است اما کسی من را در صف اهدای خیرین ندید که با گدایی آذوقه برای خانواده ام می بردم... به خاطر همه پیشکسوتان که مثل من هستند و سفره شان فقط از فقر باز و بسته می شود، لب های خود را دوختم و اعتصاب غذا کردم تا شاید با مرگ من مسئولان به خودشان بیایند.» امیدواریم به مشکلات این پیشکسوت گرفتار فوتبال رسیدگی شود. برای فوتبال ایران بد است که بازیکن اسبق تیم ملی اش اعتصاب غذا کند... واقعاً سهم این فوتبالیست های قدیمی باید همین باشد که شرمنده خانواده خود شوند و به التماس بیفتند؟!».
سه شنبه ، ۱دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارس فوتبال]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]