تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837892842
«سد» بیشترین سهم از تخریب میراث فرهنگی را دارد
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری محیط زیست ایران: ایرن - اون پژوهشی مرکز بررسی های استراتژیک نهاد ریاست جمهوری گفت: ساخت هیچ سدی با مخالفت سازمان میراث فرهنگی متوقف نشده است. در واقع بیشترین سهم در تخریب میراث فرهنگی و تاریخی بر عهده سدها بوده است.محمد فاضلی گفت: کل داستان میراث فرهنگی و محیط زیست مانند «چاقو»، دو لبه دارد که باید مراقب نوع استفاده از آن بود. در این میان از سدسازی ها نباید بت ساخت! او با تاکید بر این که تخریب میراث فرهنگی، تصور بی توجهی به هویت ایجاد کرده و به گسترش بی اعتمادی در بخش هایی از جامعه دامن می زند، ادامه داد: تخریب میراث فرهنگی و دارایی فرهنگی مردم، حس انسجام و سلامت اثر را به خطر می اندازد و بر اساس نوشتارهای کمیسیون جهانی سدها، در مردم حس ابهام، گنگی و از خود بیگانگی ایجاد کرده و آنها را از کارکرد انسانی درست بازمی دارد. وی این نوع تخریب ها را مانع آن دانست که مردم به خوبی از اجتماع خود حفاظت و بچه های خود را اجتماعی کنند. او با بیان این که ایران عضو کنوانسیون حمایت میراث فرهنگی و طبیعی جهان است که در سال 1972 میلادی به تصویب یونسکو رسیده و در 27 آبان 53 نیز به تصویب مجلس شورای ملی وقت رسیده است، افزود: بر اساس ماده ی چهار این کنوانسیون، هریک از دولت های عضو کنوانسیون حاضر می پذیرد که تعهد تشخیص، حمایت، حفاظت و شناساندن میراث فرهنگی واقع در قلمرو خود، مذکور در مواد 1 و 2 و انتقال آن به نسل های آینده در وهله ی اول وظیفه همان دولت است و برای نیل به این هدف دولت مذکور با توسل به حداکثرِ امکان موجود خود و نیز در صورت اقتضا از طریق جلب مساعدت و همکاری های بین المللی، به ویژه کمک های مالی، هنری،علمی و فنی، کمک می کند. فاضلی همچنین به این نکته اشاره کرد که قانون تشکیل سازمان میراث فرهنگی در سال1367 و آیین نامه هیات وزیران در سال 1382 انجام مطالعات تاریخی – فرهنگی، رعایت ملاحظات تاریخی –فرهنگی در مرحله مکان یابی و تامین بودجه مطالعات توسط سازمان مدیریت و برنامه ریزی را کرده است. وی در ادامه به یک مورد مطالعه موردی که در قالب کتابی منتشر شده اشاره کرد. براساس صحبت های فاضلی در این مطالعه ی موردی توجه ویژه به مناطق تحت تاثیر احداث سد و ضرورت مستد سازی کلیه آثار و اماکن و نهادهای فرهنگی به صورت تک نگاری ها و تصویربرداری ها اشاره شده است. او ادامه داد: بر این اساس در مجموع 14 مکان جذاب گردشگری در این منطقه ی مورد مطالعه عملکردی شناسایی شده که از هرگونه تاسیسات و تسهیلات گردشگری محرومند، با این وجود در طول سال بیش از 10 هزار نفر به این مکان ها مراجعه کرده و به تفریح و گردش می پردازند. ساخت هیچ سدی با مخالفت میراث فرهنگی متوقف نشده است معاون پژوهشی مرکز بررسی های استراتژیک نهاد ریاست جمهوری این گونه موارد را در سطح کشور زیاد دانست و افزود: اما مساله این است که ساخت هیچ سدی با مخالفت سازمان میراث فرهنگی متوقف نشده، این در حالیست که از 162 پروژه ی عمرانی توسط پژوهشگاه مستندنگاری و مطالعه شده است. به عبارتی بیشترین سهم در تخریب میراث فرهنگی و تاریخی بر عهده سدها بوده است. او همچنین در بخشی از صحبت هایش به برخی موارد ذکر شده در کتاب «سدها و توسعه» که توسط کمیسیون جهانی سدها نگارش شده و دست کم برای سد سازان معتبر است، افزود: سدهای بزرگ تاثیرهای منفی قابل توجهی بر این میراث از طریق از میان بردن منابع محلی فرهنگی و به زیر آب رفتن و خراب شدن آثار باستانی می گذارند. وی ادامه داد: در ترکیه فقط 25 طرح از 298 طرح سدسازی از نظر میراث فرهنگی مورد مطالعه قرار گرفته و از این شمار فقط 5 سد عملیات نجات داشته اند. کمبود زمان و بودجه، مانع نجات آثار باستانی فاضلی در ادامه مسائلی مانند محدودیت زمانی، کمبود بودجه و کمبود کارکنان ماهر را به طور جدی مانع نجات و محافظت جایگاه ها و آثار شگفت آور باستان شناسی و فرهنگی دانست و گفت: در این میان باید این سوال را به صراحت مطرح کرد که بودجه لازم برای نجات بخشی آثار باستانی و کاهش تاثیرات سدها بر میراث فرهنگی در مقابل هزینه ساخت سدها چه اندازه است؟ به علاوه زمان لازم برای انجام مطالعات باستان شناختی و میراث فرهنگی در مقابل زمان ساخت سدها چقدر است؟ وی ادامه داد: سدها بین صدها میلیارد تا چند هزار میلیارد تومان هزینه دارند و قراردادهای کاوش های باستان شناختی به ندرت به یک میلیارد تومان می رسد. همچنین سدها اغلب عمری چند دهه ای دارند و مطالعات شان از سال های دهه های 20 تا 40 شروع شده و در دهه های 70 و 80 نیز ساخت شان آغاز شده است، حال آیا این بازه های زمانی برای انجام مطالعات کفایت نمی کند؟ آیا مطالعات باستان شناختی برای سدی که ساخت آن 17 سال طول کشیده نمی توانست به درستی انجام شود؟ او تاکید کرد: همانطور که محیط زیست در حساب های ملی لحاظ نمی شود، میراث فرهنگی نیز در زمره دارایی های کشور به شمار نمی آید. همچنین مطالعات ارزیابی اقتصادی هیچ سدی، مقوله ای تحت عنوان دارایی های فرهنگی را در معنای دقیق و تخصصی لحاظ نمی کند. بنابراین ذهن ها تقدم توسعه بر فرهنگ و محیط زیست را پذیرفته اند. مدیران شجاع خود را قربانی توسعه و خوشبختی کشور می کنند! معاون پژوهشی مرکز بررسی های استراتژیک نهاد ریاست جمهوری، دستیابی به توسعه را نیازمند مدیران شجاعی دانست که بتوانند دغدغه های مُشتی روشن فکر دغدغه مند میراث فرهنگی، فعال بیکار سمن های فرهنگی و محیط زیستی و شعارهای مندرج در کنوانسیون های بین المللی را نادیده بگیرد و خود را قربانی توسعه و خوشبختی کشور و ملتش کند. بهترین عملکرد در حقوق میراث متعلق به اروپا و آمریکای شمالی فاضلی ادامه داد: گزارش کمیسیون جهانی سدها در سال 2000 درباره ی مدیریت میراث فرهنگی در سدسازی نشان می دهد، بهترین عملکرد در رعایت حقوق میراث فرهنگی متعلق به توسعه یافته ترین کشورها در آمریکای شمالی و اروپاست. بنابراین بهترین عملکردهای توسعه ای از طریق در نظر گرفتن ذی نفعان حاصل شده است. او همچنین درباره ی راهکارها در این زمینه نیز توضیح داد: در سطح عمومی رسانه ها، مجامع تخصصی و مراکز تصمیم گیری باید برای لحاظ شدن میراث فرهنگی و محیط زیست به عنوان دارایی های فرهنگی سخن بگوید و نقد کنند. مصیبت هایی که در گذشته بر میراث رفته است. در سطح قانونگذاری باید بر تکمیل قوانین مربوط به حق نظارت جامعه، سمن ها و سازمان های دولتی مرتبط با پروژه های عمرانی تاکید کرد و اجرای قوانین موجود را خواستار شد. تنها آن چیزی اجرا می شود که برای آن تقاضای اجتماعی وجو د داشته باشد. این تقاضای اجتماعی باید از طریق روشنگری گسترده درباره ی تخریب های میراث فرهنگی گذشته بر اساس طرح های عمرانی با افزایش حساسیت اجتماعی ایجاد شود. باید قوانین به نحوی اصلاح شود که امکان مداخله موثر ذینفعان و سازمان های مردم نهاد در تصمیم گیری درباره ی همه مراحل پروژه های عمرانی فراهم شود. فاضلی با بیان این نکته که وقت آن رسیده تا قانون مسئولیت مدنی اجرایی شود، ادامه داد: می توان ترتیبی داد که دارایی های فرهنگی در محاسبات ملی لحاظ شوند و خسارت به دارایی های فرهنگی در چارچوب قانون مسئولیت مدنی که 55 سال است مغفول مانده رسیده شود.
سه شنبه ، ۱دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری محیط زیست ایران]
[مشاهده در: www.iren.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها