واضح آرشیو وب فارسی:متا ورزش:
متاورزش- ساده نبود بیرون کشیدن این پرسپولیس از دلِ آن تیم بیبنیه و بیانگیزه. پروفسور اما از پساش برآمد؛ با ابزار صبر و اعتماد و چاشنی «حمایت» که البته مدیران باشگاه از سر ناچاری و نداری به آن تن دادند. هر چه بود اما موثر افتاد. آنقدر که دیگر حتی نیازی نیست آن همه موقعیت از دست رفته در دربی و بازیهای بعد از آن را حسرت بخوریم و از اشتباههاتی بگوییم که قرمزپوشان هم همپای داوران در هر بازی تکرارش کردند تا امروز سهم پرسپولیس از شانسهای قهرمانی، کمترین باشد. همین «کمترین» اما پر است از شانس، پر از امید به تیمی که حتی خودش هم خودش را باور نکرده بود. حالا اما سنگرِ مقابل این تیم خالی است از هر چه مخالف و منتقد. مخالفان چادر سکوت به سر کشیدهاند و بر زبان منتقدان هم چیزی جز تحسین و تمجید جاری نیست. تحسین هم میخواهد این تیم. تیمی که در آن دو هفته قعرنشینی همه سقوطش را در ذهن تصویر کردند؛ همه جز یک نفر. تنها برانکو ایوانکوویچ بود که در آن روزهای سیاه لحنش عوض نشد و متوجه نشدیم که امید افتاده باشد از چشمش. او بود که دست پرسپولیس را گرفت، از زمین بلندش کرد و قدم به قدم پیش برد تا رساندش به رتبه چهارم. بیآنکه تقصیر ناکامیها را به گردن بازیکنان بیندازد؛ رفتاری که برای دایی و درخشان عادت شده بود. مرد کروات حتی تمرینهای تیمش را از کسی مخفی نکرد تا رشد پرسپولیس را به چشم ببینیم، و دیدیم. دیدیم که بازیکنان پرسپولیس حالا دیگر حتی لحظهای از تمرین را به غفلت از دست نمیدهند که چطور از اشتباههای خودی درس گرفتند و مهمتر از همه اینکه شدند یک «تیم» واقعی. تیمی که بیانصافی است اگر آن را جز به پروفسور نسبت بدهیم. به مردی که با اندک داشتههایش بر نداشتههای پرسپولیس سایه انداخت- بدون غرولند و بر خلاف مربیان پیش از خود- و خودش شد تکیهگاه این تیم. تکیهگاه بازیکنانی که انتقادها و نکوهشها اعتماد به نفس برایشان نگذاشته بود. بازیکنانی که «نتوانستن» به سادگی در باورشان نشست و همه هدفشان شده بود پاسخ دادن به منتقدان؛ آن هم نه در زمین فوتبال. همین بازیکنان- که منتقدان آنها را حتی در اندازه لیگ برتر نمیدانستند- اما حالا برای پرسپولیس جان میدهند و برای برانکو که تمام قد پشتشان ایستاد و همه اعتماد خود را به آنها پیشکش کرد تا باور کنیم که اگر روانشناس هم بود، به همین اندازه او را موفق میدیدیم. بهترین دفاع برانکو از خودش اما شیوه استفاده او از بازیکنان بود. به این توانایی او وقتی ایمان آوردیم که کمبود یک طراح در خط هافبک تیمش را با اصرار بر توپگیری جبران کرد و حالا همان هافبکهای جوانی که هنوز معتقدیم از مجموعشان یک بازیساز در نمیآید و در تغذیه مهاجمان ناتواناند، در توپگیری و تخریب حملهها و ضدحملههای حریفان بیرقیب مینمایند. وحدت تاکتیکی را هم باید دیگر دستاورد برانکو برای پرسپولیس بشماریم. پرسپولیسی که حالا به جای دل بستن به جرقههای شانس، با مغزش فوتبال بازی میکند که حملهها و ضدحملههایش برنامهریزی شده است و پاسهای پرتعداد اما تکضرب و کوتاهش، هدفمند. تیم برانکو نه با شانسهای گذرا بلکه با دوندگی بالا و انگیزه خود موقعیت میسازد و در لحظه لحظه بازیهایش همدلی و رفاقت درونیاش- که در سالهای پیش از آن بینصیب بود- را به رخ میکشد. برای پرسپولیس، صبوری برانکو به همان اندازه لازم بود که دانش فنی و تجربه این مربی که بدون ستاره، از آن همه بیانگیزگی و بیتجربگی تیمی باتجربه ساخت. تیمی که بزرگترین داشتهاش، تفکرات پروفسور کروات است و آن را و موفقیتهایش را به هیچکس نمیتوانیم نسبت بدهیم؛ به هیچ کس جز پروفسور کروات که با صعود آهسته و پیوستهاش و بدون داد و فریاد، بهترین پاسخ را به منتقدانی داد که او را ترسو میخواندند و تفکراتش را تدافعی. غافل از اینکه تیمِ دستساز و تحت اختیار همین مربی در همه بازیهای لیگ برتریاش گل زده و به هیچ تیمی فرصت کلینشیت نداده است. برای پرسپولیس، شکست 2- یک برابر سایپا همان پلی شد که ناکامها را به موفقیت میرساند. بعد از آن شکست، همه از پرسپولیس امید بریدند جز برانکو که باز هم خوشبینانه، مدعی شدن تیمش را وعده میداد و از آن پس ندیدیم شکست بخورد. آغازگر 9 هفته بیشکستی پرسپولیس، پیروزی یک گله برابر تراکتورسازی بود. بعد از آن، این تیم بازیاش با صبا را یک- یک به آخر رساند، سیاهجامگان را 2- یک برد و ملوان را هم با دو گل. از دربی اما که بهترین نمایشش بود، تنها یک امتیاز گرفت. در بازی بعدی یک – صفر برنده شد و با نفت هم یک- یک مساوی کرد که البته آن بازی را هم میبرد اگر به اندازه یک گل بیشتر، موقعیتشناس بود. تیم برانکو در دو بازی اخیرش هم گسترش فولاد و راهآهن را شکست داد؛ تیم تبریزی را با یک گل و راهآهن را 2- صفر. پرسپولیس نه تنها در 9 بازی اخیرش به هیچ تیمی نباخته و 12 گل زده، بلکه با 4 گل خورده آمار دفاعی فوقالعادهای هم داشته است. حاصل این آمار امیدوارکننده، 20 امتیازی است که پرسپولیس از 9 بازی اخیرش گرفته و این تیم را به نزدیکیهای صدر رسانده است. برانکو و تیمش حالا با 26 امتیاز و در فاصله 7 امتیازی صدر، روی پله چهارم جدول لیگ برتر ایستادهاند و سیر صعودیشان زنگ خطری است برای بالانشینهای آبیپوش. منبع: ایران ورزشی
29 آذر 1394 - 09:20
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: متا ورزش]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]