محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845567295
چرا محیط زیست، زنانه نیست؟!
واضح آرشیو وب فارسی:پژوهان: مردان این سرزمین، مهربان بودن با محیط زیست را اگر آموختند از زنان آموختند. از مادرانی که همیشه برای کبوترها و گربه ها غذا کنار گذاشتند، از خواهرانی که از گل های باغچه مانند چشمانشان مراقبت کرده اند، از همسرانشان که تا به باغچه آب نداده اند خود آبی ننوشیده اند و از دخترانی که پیش چشمان پدر برای مردن ماهی قرمز کوچولوی سفره هفت سین خون گریه کرده اند.رخی از خبرها هستند که به خودی خود خاطر آدمی را آزرده می سازد. با این حال، از بد روزگار، همزمانی این خبرها با اتفاقاتی که در پیرامون ما رخ می دهد، چه بسا تلخی اش نیز دو چندان شود ، به زبان عامیانه این همزمانی بدجوری تو [از] ذوق آدم می زند! در ادامه به هر دو خواهیم پرداخت. یعنی اینکه ۱- خبر چه بود؟ و ۲- پیرامون ما چه می گذرد؟ ۱- خبر چه بود؟ خبر این بود: “ محمدعلی اینانلو کارشناس محیط زیست خطاب به ابتکار گفت: محیط زیست تنها سازمانی است که باید مدیریتش با یک مرد باشد زیرا این سازمان جای سوسول بازی(!) نیست، زیرا طبیعت خشن است. “ فرم و محتوای این خبر را اینگونه می توان تحلیل کرد: فرم خبر به خوبی نشان می دهد که برخی از رسانه های اصولگرا در سوءگیری نسبت به معصومه ابتکار برای پیشی گرفتن از هم، از تمام ظرفیت های موجود استفاده می کنند. از خلاقیت در انتخاب عکس های خاص از ابتکار گرفته تا انتخاب نوع واژگان و ادبیات حاکم در تنظیم خبر. در خبر مزبور، برای اعلام نظر اینانلو نسبت به حضور ابتکار در پست ریاست سازمان محیط زیست از واژه “ خطاب ” استفاده شده است. حال آنکه در تنظیم یک خبر معمولا برای اشاره به جمله یک فرد غیر مسول نسبت به فردی که دارای مسولیت است از این واژه استفاده نمی شود و بیشتر از واژه هایی مانند “ گفت “ ، “افزود” و “اشاره کرد” استفاده می کنند. بیشتر در مورد جملات مسئولین کشور در پاسخ به مسولان کشورهای دیگر و کمتر در مورد سخنان مسولان کشور نسبت به یکدیگر از واژه “ خطاب “ استفاده می کنند. این خبر در بعدازظهر ۲۳ آذر به روی شبکه رفت و در تمامی اجزای آن، از جمله روتیتر، تیتر، لید و دنباله خبر، همه و همه یک مفهوم را می رساند و آن اینکه یک کارشناس محیط زیست، معصومه ابتکار را مناسب سازمان محیط زیست ایران نمی داند. همین! جالب تر اینکه در پایان این خبر اشاره شده که این خبر از دل گفت وگوی تفصیلی با اینانلو در مورد مسائل گوناگون از جمله مدیریت سازمان محیط زیست، گردشگری، شرایط پساتحریم و وضعیت والیبال ایران بوده که در روزهای آینده منتشر می شود. در حالی که در این خبر به هیچ یک از سایر بخش ها حتی اشاره کوچکی هم نشده است. این یا بدین معناست که سایر مباحث از نظر آن ها خیلی مهم نبوده یا اینکه انقدر از نقد کردن ابتکار ذوق زده شدند که ذکر آن را در چند پاراگراف پشت سر هم مهم تر از آن دیدند که به بخش هایی از سایر موارد هم اشاره ای شود. پس اگر در روزهای آینده که اخبار مربوط به انتخابات داغ می شود دیدیم خبری آمده که تیتر آن معصومه ابتکار را هدف گرفته ولی تنها در انتهای خبر به اعلام کاندیداتوری یک فرد مهم اشاره شده است از خودمان نپرسیم که چرا تیتر به جای اعلام کاندیداتوری فلان شخص، در مورد شخص ابتکار بود که فقط یک جمله در نقد او گفته شده بود! محتوای خبر اما، از نگاه نامساعد به زنان در جامعه حکایت می کند. نگاهی که متاسفانه هر از چندگاهی به اشکال مختلف نیمی از جامعه، که مادران این سرزمین را هم در دل خود دارد دلخور می کند. این در حالیست که پس از انقلاب دلسوزان کشور همواره به نقش پویای زنان در انقلاب و کشور اشاره کرده اند و منعی برای حضور زنان در عرصه های اجتماع ندیده اند. در مجلس خبرگان رهبری در ۱۹ آبان ۱۳۵۸ نماینده ای در نطقش بیان کرد: زنان فاقد مهارت برای مناصب سیاسی و اجرایی هستند. علی رغم اینکه در آن مجلس یک زن(منیره گرجی) وجود داشت، دو مرد بودند که در نطقشان از زنان حمایت جدی کردند. علی اکبر پرورش گفت: این سخن بر زنانی که این همه نقش در انقلاب اسلامی داشته اند مناسب نیست و اثر منفی می گذارد. رئیس مجلس، آیت الله منتظری هم گفت: اصلا اگر زنان نبودند مردی هم نبود! به واقع اگر زنان نبودند مردان هم نبودند. پس چرا با چنین سخنانی دل های زنان کشور که مادران و خواهران ما را هم شامل می شود آزرده خاطر کنیم؟! ۲- پیرامون ما چه می گذرد؟ بسیاری از منتقدان جهان غرب بیان می کنند که حتی در غرب هم زنان به میزان متناسب با مردان ، در تمام عرصه های اجتماعی حضور ندارند اما حداقل برای ما ایرانیها که در یک دهه اخیر پرونده هسته ای ایران با نام یک زن به نام کاترین اشتون و پس از او، زنی دیگر به نام فدریکا موگرینی گره خورده ، این گزاره خیلی نمی تواند مورد قبول واقع شود. این که امروز در ایران یک نفر بگوید زنان توانایی قرار گرفتن در مقام های سیاسی به دلیل سختی های این مشاغل را ندارند، با واقعیت های جهان امروز بدجوری ناسازگار است. برای اثبات این گزاره از زنی می توانیم سخن بگوییم که بیش از ده سال صدر اعظم آلمان، چهارمین اقتصاد بزرگ جهان بوده است که بسیاری از ناظران علاوه بر اینکه به نقش مثبت وی در سروسامان دادن به اقتصاد آلمان اشاره می کنند، به تاثیر او در پایان دادن به بحران های اتحادیه اروپا هم اذعان می کنند. از زنی دیگر به نام کاندولیزا رایس می توانیم نام ببریم که ۴ سال سیاست خارجی کشوری که را اداره کرده که در هر گوشه جهان یا در حال جنگ است یا دیپلماسی! از این زنان در عرصه های مهم جهان بسیاراند ولی از آنجا که اشتون ، موگرینی ، مرکل و سایر این زنان تنها تبلیغات شبکه های استکباری برای از هم پاشیدن بنیان خانواده در ایران است از ادامه آن صرف نظر می کنیم! اما خبر حضور زنان در عربستان را کجای دلمان جای دهیم؟! اینکه بالاخره در عربستان هم، زنان توانستند هم انتخاب کنند و هم انتخاب شوند. رعایت انصاف ایجاب می کند نقش زن در کشوری مانند عربستان را به هیچ وجه با کشور خودمان مقایسه نکنیم. اما از این هم نمی توانیم به سادگی عبور کنیم که درست در زمانی که می شنویم این کشور پادشاهی که کسانی که تصاویر زنانش را در جهان دیده اند از عدد خود آنها هم کمتر است در حال تغییر نگرش به زنان است ، و یک نفر در ایران سخن از این می گوید که فلان عرصه، جای زن نیست چون سوسول بازی نیست! یعنی هر جا سوسول بازی بود فقط زن باید باشد! باورش تلخ و البته بسیار سخت است، سخت تر از اینکه همین فردا که از خواب بیدار شدیم بشنویم یک زن وزیر کشور عربستان شده است! و اما در آخر سخنی هم با آقای اینانلو و هم با صاحبان تفکری مشابه ایشان: در پیشکسوت بودن شما در عرصه فعالیت های زیست محیطی شکی نیست و بدین سبب صاحب این قلم در برابر شما قامت خم می کند. ولی هر کاری می کنم تعریف من از محیط زیست با تعریف شما کمترین نقطه اشتراکی پیدا نمی کند. شما می گویید طبیعت خشن است. شاید به همین خاطر است که در مستندتان که در مورد صعود ایران به جام جهانی ۹۸ بود، درست در لحظه به ثمر رسیدن گل خداداد عزیزی، صحنه هایی از شکار یک یوزپلنگ را نیز نمایش دادید و چند سال بعد باز هم در آستانه جام جهانی [ادعا کردید] برای نجات نسل یوزپلنگ ایرانی شما ایده نقش زدن طرح یوزپلنگ ایرانی بر روی پیراهن تیم ملی ایران را دادید. منظورتان از خشن بودن طبیعت این است؟! یعنی هم می شود پیروزی و حماسه ملی را با شکار یوزپلنگ نشان داد و هم می شود برای جلوگیری از انقراض همان یوزپلنگ، نقاشی های قشنگ روی پیراهن ملی پوشان کشید! شما گفته اید: محیط زیست مردانه است و جای سوسول بازی نیست! یعنی زن ها فقط در جاهایی شاغل باشند که در آنجا سوسول بازی هست؟! زنان این سرزمین با این تفکر زن ستیزانه عمریست که می سازند و می سوزند اما تاسف زمانیست که چنین سخنانی را یک محیط زیستی بر زبان جاری کند. محمدباقر صدوق، که سالیان سال در حوزه محیط زیست کشور حضور داشته هم چندی پیش در سخنی مشابه به سخن شما، بیان داشت: زن به درد سازمان محیط زیست نمی خورد! ایشان علت را مشکلات فرهنگی و محدودیت زنان عنوان می کند و شما هم که دلیلتان خشن بودن طبیعت است. ولی ای کاش هر دو بزرگوار در این مورد می توانستید بیشتر توضیح دهید. عالیجنابان! باور بفرمایید نه تنها این گونه که شما می فرمایید نیست بلکه اگر تنها و تنها یک عرصه، احتیاج به حضور زن ها داشته باشد آن عرصه بدون شک محیط زیست ایران است. چه آن زن معصومه ابتکار نزدیک به اصلاح طلبان باشد و چه مرضیه وحید دستجردی اصولگرا! کمی انصاف داشته باشیم و بنگریم که سازمان محیط زیست باید با بودجه بسیار محدود ۱۷۴ میلیارد تومانی ، هم به مشکلات ریز و درشتی که گریبانگیر محیط زیست تخریب شده ایران است بپردازد و هم یک سازمان عریض و طویل با بیش از شش هزار نفر پرسنل، که از قضا نیمی از آن ها هم زنان هستند را مدیریت کند. اصلا می گوییم بودجه سازمان کافی، هماهنگی سایر دستگاه ها در بالاترین حد ممکن، اصلا معصومه ابتکار بد ، مدیریتش هم بد! مگر نه اینکه محیط زیست امروز ایران را تنها روحیه ای زنانه به گستره مهربانی دل های مادران این سرزمین علاج است؟! مردان این سرزمین، مهربان بودن با محیط زیست را اگر آموختند از زنان آموختند. از مادرانی که همیشه برای کبوترها و گربه ها غذا کنار گذاشتند، از خواهرانی که از گل های باغچه مانند چشمانشان مراقبت کرده اند، از همسرانشان که تا به باغچه آب نداده اند خود آبی ننوشیده اند و از دخترانی که پیش چشمان پدر برای مردن ماهی قرمز کوچولوی سفره هفت سین خون گریه کرده اند. محیط زیست امروزمان بیش و پیش از هر زمانی به روحیه زنانه، مادرانه، خواهرانه، دخترانه و البته که مهربانانه محتاج است. با زنان و محیط زیست این سرزمین مهربان باشیم… منبع: تدبر ۲۴
شنبه ، ۲۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پژوهان]
[مشاهده در: www.edepajoohan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها