واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۴ - ۱۰:۵۳
مبحث حق پخش فوتبال که در کشورهای توسعه یافته سالهاست حل شده در ایران هنوز در چم و خم مناظرههای بیهوده و نظرسنجی باقی مانده است. به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، چندین سال از ظهور پدیده فوتبال به عنوان یک صنعت – ورزش در دنیا میگذرد و باز هم سالهاست که در کشورهای صاحب فوتبال و توسعه یافته بحث پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات فوتبال به نهاد برگزار کننده بازیها امری قطعی و مسالهای حل شده است، اما در ایران این مساله هنوز از سوی خیلی از افراد دخیل و مرتبط با موضوع پذیرفته نشده و حتی جدی گرفته نمیشود. یک قانون پذیرفته شده جهانی میگوید که وقتی جنسی را میخرید یا خدماتی را میگیرید باید پولش را پرداخت کنید، حال اگر این جنس یا خدمات برای شما سود مضاعف یا ارزش افزوده داشته باشد که دیگر پرداخت وجه به تولید کننده آن جنس یا خدمات کاملا الزامی است. نمونه این مساله در بحث رابطه فوتبال و تلویزیون، تولید محتوای پر بیننده و پخش از سیما است؛ وقتی سیما برای نشاندن بیننده پای دستگاههای تلویزیون اقدام به ساخت سریالها و فیلمهای تلویزیونی پر هزینه میکند یعنی میداند که برای داشتن مخاطب باید پول خرج کند. صدا و سیما هزینه ساخت چنین برنامههایی را از طریق فروش تبلیغات قبل، میان و بعد از برنامهها باز دریافت میکند. حال توجه کنید به فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ فوتبال ایران که در سال صدها مسابقه فوتبال را برگزار میکنند و برای برگزاری این مسابقات میلیونها و شاید میلیاردها تومان پول خرج میکنند و اگر هزینه تشکیل، آماده سازی و شرکت تیمها در لیگ را هم حساب کنیم، هزینه برگزاری مسابقات لیگ برتر فوتبال از مرز یکصد و دویست میلیارد تومان هم میگذرد. مساله کاملا روشن است؛ سازمان لیگ و باشگاهها مسابقات فوتبال را با هزینه از جیب برگزار میکنند و سیما با پخش آنها بیننده را پای تلویزیون مینشاند. سیما از طریق پخش مسابقات امکان خوبی برای فروش تبلیغات مییابد و با فروش تبلیغات درآمد خوبی را کسب میکند. همچنین تلویزیون با تولید و پخش برنامههایی مانند "90" که بن مایهشان مسابقات فوتبال و حواشی آنها است نیز درآمد کسب میکند و تمام این درآمدها در حالی به حساب صدا و سیما ریخته میشود که زحمت تولید این محتوای پر بیننده را اهالی فوتبال کشیدهاند. حال بحث اصلی این است که وقتی چنین مسالهای در همه جای دنیا یا دست کم در کشورهای صاحب فوتبال و صنعت، سالها است حل شده چرا در ایران هنوز برخی تلاش میکنند آن را بیجا و ساده جلوه دهند و با برگزاری یک مناظره یا نظرسنجی عادی از کنارش عبور میکنند؟ حق پخش تلویزیونی مسابقات فوتبال یک بحث کارشناسی با ابعاد تجاری و حقوقی است و اگر هم قرار است مناظرهای دربارهاش انجام شود باید در همین ابعاد فنی و کارشناسی باشد نه این که اصل موضوع را مورد مناقشه قرار دهد. این که صدا و سیما تاکید میکند حق پخش، لطفی است که این سازمان در حق فوتبال میکند به هیچ وجه پذیرفتنی نیست. همچنین تصور غلط دیگری که وجود دارد این است که اگر صدا و سیما مسابقات فوتبال را پخش نکند، فوتبال آسیب میبیند و کمیتش لنگ میشود. این گمانه در صورتی درست و منطقی است که در حال حاضر بخش عمده هزینههای فوتبال از طریق حق پخش تامین شود در حالی که میدانیم این گونه نیست. در واقع در صورت پخش نشدن مسابقات از تلویزیون آن که بیشترین ضرر را متحمل میشود سیما است چون دیگر نمیتواند تبلیغات گران قیمت خود را در حین مسابقات فوتبال به فروش برساند. در مجموع به نظر میرسد بحث حق پخش – که برای حل و فصلش مسئولان سازمان لیگ بارها با مدیران صدا و سیما مذاکره کردهاند و حتی چند بار با مقامات مجمع تشخیص مصلحت نیز دیدار و گفتوگو کردهاند – هنوز از سوی بخش بزرگی از نهادهای ذیربط و مدیرانشان جدی گرفته نشده و در حد یک معامله تجاری ساده به آن نگریسته میشود. توافق فوتبال و تلویزیون در مورد حق پخش نه یک معامله تجاری معمولی که یک تجارت پرسود، دو طرفه و به اصطلاح برد – برد است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]