واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: سرور هادیان هنر همچون پنجره است، کنارش که بنشینی، دلت پر می شود از یک دنیا حس خوب و درمی یابی یک دنیا زیبایی ها را.حالا اگر پنجره را باز کنی، نسیمی از عطر گل های زیبای هستی وجودت را پُر می کنند. نوازش نسیم را هم نباید فراموش کرد. یک دنیا خوبی پشت همین دریچه کوچک اتاق های خانه دلمان پنهان است و آثار هنر دریچه ای است بر روی نور، آغازی برای یافتن همه حس های خوب دنیا که می توان آن را تجربه کرد. گفت و گو با «مهناز کمالیان» یکی از نقاش های شهرمان همه این حس های خوب را یک بار دیگر به من یادآوری کرد که می خوانیم. از شروع نقاشی و ورود به دنیای حرفه ای آن برایمان بگویید. - از کودکی به تشویق پدر و مادرم قلم را به دست گرفتم و از سال 80 به صورت حرفه ای آن را ادامه دادم. طراحی را نزد استاد منوچهر اسپهبدی و سپس از استادانی چون سیران و معتمدی و شاکری در زمینه رنگ و روغن و نگارگری بهره بردم، در سال 84 همزمان به عنوان مدرس هم کار آموزش را آغاز کردم. موفقیتم را مدیون تشویق والدین و حمایت های همسر و دو دخترم هستم. پس از آن احساس کردم بهتر است به صورت آکادمیک نقاشی را همزمان با تجربه دنبال کنم و در رشته کارشناسی نقاشی ایرانی مشغول به تحصیل شدم. به نظر شما تحصیلات آکادمیک چقدر در کار حرفه ای یک نقاش مؤثر است؟ - به اعتقاد من، داشتن سواد آکادمیک همراه با تجربه می تواند شرایط خوبی را برای یک هنرمند به همراه داشته باشد، من سال ها به طراحی و نقاشی با رنگ و روغن مسلط بودم، اما همیشه به کارهای استاد فرشچیان علاقه داشتم.از این رو در تحصیلات آکادمیک، نقاشی ایرانی را برگزیدم. اگرچه همه سبک ها در نقاشی به نوعی با هم مرتبطند، اما پس از آموزش نقاشی ایرانی دیدگاه و نوع کار من در سبک رئالیست هم قوت بیشتری پیدا کرد. اردیبهشت را دوست دارم، کشیدن گل زیباست و پرتره و فیگور هم یک مقدار مهارت دست را نشان می دهد. نقاشی هم یکی از راه های رسیدن به خداست، در واقع نقاشی این راه را خیلی کوتاه می کند. هر زمان به زیبایی های نقاشی هایم نگاه می کنم، حس می کنم دست خدا همراه من بوده است و اگر بتوان این حس و روح درونی را به مخاطب در یک اثر انتقال داد، آن زمان اثر تأثیرگذار و هنرمند رسالتش را خوب انجام داده است. شما به عنوان یکی از مدرسان نقاشی چقدر به استعداد نقاشی در افراد معتقدید و آیا امکان یادگیری نقاشی در سنین بزرگسالی هم میسر است؟ - به نظر من استعداد حرف دوم را می زند، حرف اول علاقه است که پشتکار و تلاش را می آورد. خیلی ها را می شناسم که استعداد خوبی در این هنر دارند، اما علاقه مند نیستند و پیشرفت هم نمی کنند. هرچه تمرین در نقاشی بیشتر باشد، به همان نسبت مهارت در فرد بیشتر خواهد شد. اگرچه آموزش دیدن از کودکی بسیار مفید است، اما من هنرجویانی دارم که در سنین بالا نقاشی را شروع کردند و موفق هم هستند. حتی هنرجویی داشتم که در 74 سالگی نقاشی را شروع کرد. 10 سال از آن زمان می گذرد و هنوز هم با علاقه و عشق تابلو می کشد. سن یک عدد است و تا زنده هستیم می توانیم یاد بگیریم، دنبال علاقه مان برویم. حتی دیدن آموزش گاهی اوقات در سنین بالا به دلیل درک بهتر از زمان و موقعیت سبب می شود فرد تلاش مضاعفی انجام دهد، اما به هر حال به طور قطع آموزش در سنین پایین و تلاش مداوم را هم نمی توان در موفقیت ها نادیده گرفت. تو قع بسیاری از هنرجویان در ابتدای راه از نقاشی کشیدن تابلویی زیبا و نصب آن روی دیوارهای خانه شان است، عده ای کپی را در گام اول برمی گزینند. شما به عنوان مدرس و نقاش در این خصوص چه نظری دارید؟ - به نظر من در گام نخست کپی می تواند مهارت قلم و دست را بالا ببرد و به فرد جسارت و جرأت بدهد و بعد از کشیدن یک اثر حس خوب به تو هدیه دهد، مگر نه آنکه نقاشی هدفش القای حس خوب ابتدا به خود فرد و سپس به مخاطب است؟ گاهی هم هدفش ارایه یک پیام است، اما نباید از خاطر برد که نقاشی حسی کاملاً درونی است. گاهی هم علت کپی می تواند در دسترس نبودن آثار هنرمندان معروف باشد، برای مثال چند نفر امکان دیدار از آثار نقاشان معروف جهان را در کشورهای دیگر دارند؛ مثلاً تابلو «مونالیزا» اما کم کم پس از یادگیری و مهارت، هنرمند دست به خلق اثر درونی خودش می زند. هنرمند همه سبک ها را تجربه می کند، درست مثل یک شاعر که با کلمات شعرهای با سبک های گوناگون می سراید، نقاشی هم با سبک های اکسپرسیونیست، امپرسیونیسم، سورئالیسم و حتی سبک های مدرن و فلسفی حس خود را بیان می کند. وضعیت هنر نقاشی در مشهد را چگونه ارزیابی می کنید؟ - هنوز در مشهد هنر نقاشی جایگاه خودش را پیدا نکرده است. امیدوارم با فرهنگ سازی مناسب به جایگاهی برسیم که بدانیم هنر رسالتش ارایه و القای یک حس خوب است. متأسفانه گاه حاضریم هزینه زیادی برای پرداخت یک ظرف به عنوان هدیه یا دکور منزلمان بپردازیم، اما همان هزینه را برای خرید یک تابلو اثر دست یک هنرمند گران می دانیم، در حالی که شاید بارها نگران افتادن و شکستن آن ظرف هم باشیم. به هر حال باید با تبلیغات مؤثر فرهنگی ارزش کار هنری را نشان داد.
شنبه ، ۲۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]