واضح آرشیو وب فارسی:تحلیل ایران: نسل جدید قراردادهای نفتی ایران به تصویب هیئت دولت رسید؛ رونمایی شد و طرح هایی که باید در این قالب اجرا شوند معرفی شد؛ اما همچنان این مدل قراردادهای نفتی کشور برای کارشناسان این صنعت مبهم است و ایراداتی به آن وارد می شود. به گزارش تحلیل ایران ، بعد از اینکه اوایل مهرماه، شرایط عمومی نسل جدید قراردادهای نفتی ایران موسوم به آی.پی.سی. به تصویب هیئت دولت رسیده بود و در اختیار کارشناسان قرار گرفت، اخیراً با برگزاری اجلاسی در تهران هم از این مدل قراردادی رونمایی شد و هم فرصت های سرمایه گذاری در صنعت نفت و گاز ایران به شرکت های خارجی معرفی شد. در این یادداشت قصد داریم بر اساس محتویات اجلاس تهران و مصوبه هیئت دولت سه سؤال از جناب وزیر، آقای مهندس بیژن زنگنه داشته باشیم. 1. تصویب اساسنامه شرکت ملی نفت ایران در کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی هفته گذشته به پایان رسید. در این اساسنامه، شرکت ملی نفت ایران به عنوان یک شرکت نفتی تجاری دیده شده و نقش تصدیگری به آن سپرده شده است. این در حالی است که در آی.پی.سی. حضور شرکت های تابعه شرکت ملی نفت ایران در کنسرسیوم منع شده و اجازه شراکت در کنسرسیوم تنها به بخش خصوصی داده شده است که امتیاز بزرگی برای این بخش محسوب می شود و باعث مهاجرت نیروهای توانمند شرکت ملی نفت ایران به شرکت های فعال بخش خصوصی خواهد شد. آقای وزیر! به چه حقی تنها شرکت نفتی بخش حاکمیت را از حضور در کنسرسیوم در قراردادهای آی.پی.سی. منع کردید و این رانت بزرگ را برای بخش خصوصی در نظر گرفتید؟ 2. با توجه به اینکه ایران در تولید نفت و گاز از اکثر میدان های مشترک از جمله میدان گازی پارس جنوبی و لایه نفتی این میدان و میدان های غرب کارون از کشورهای همسایه عقب تر است، ضروری به نظر می رسد از تمامی ظرفیت قراردادهای آی.پی.سی. تنها برای این میدان ها استفاده شود. ضمن اینکه باید توجه داشت افزایش تولید از محل میدان های مستقل «خام فروشی» محسوب شده و با اقتصاد مقاومتی منافات دارد و کشور الزامی برای افزایش تولید از این مخازن ندارد. آقای زنگنه! علت معرفی میدان های مستقل گازی و نفتی نظیر میدان نفتی دارخوین، میدان گازی کیش یا بنگستان اهواز در اجلاس تهران چیست؟ توجه به این نکته نیز ضروری است که قرارداد آی.پی.سی. قراردادی گران برای کشور محسوب می شود و می توان نیازمندی های کشور در حوزه های مختلف نظیر میدان های مستقل را به روش های مناسب و کم هزینه توسعه داد. 3. برای اولین بار در طول تاریخ جمهوری اسلامی، حاکمیت تولید نفت و گاز از میدان هایی که در قالب مدل جدید قراردادهای نفتی توسعه می یابند، از کنترل کامل دولت خارج می شود. بر اساس قرارداد آی.پی.سی. حقی برای شرکت بین المللی نفتی نسبت به کاهش یا افزایش تولید نفت از این میدان های نفت و گاز در نظر گرفته می شود و حاکمیت نمی تواند به صورت یک طرفه و به دلایل غیرفنی میزان تولید این میدان ها را تغییر دهد. در صورت اعمال این حق، طبق قرارداد هیچ یک از بازپرداخت ها و پاداش پیمانکار تحت تأثیر قرار نمی گیرد و این بدان معناست که باید برای تولید صورت نگرفته، هزینه ها را به پیمانکار بپردازیم. آقای وزیر! به استناد کدام قانون یا مجوزی، حاکمیت تولید نفت و گاز کشور در این میدان ها را با اجرای این قراردادها نقض کرده اید و شرکت های بین المللی نفتی را در این موضوع با حاکمیت کشور شریک کردید؟ سه سؤال مورد نظر تنها بخشی از ابهامات موجود درباره آی.پی.سی. است و پاسخ شفاف وزارت نفت به این سؤال ها می تواند تا حدود زیادی از این ابهامات بکاهد و قضاوت درباره این مدل قراردادی را آسان تر کند. منبع: تسنیم
شنبه ، ۲۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تحلیل ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]