واضح آرشیو وب فارسی:عیارآنلاین: مدل جدید قراردادهای نفتی در مهرماه سال ٩٢ با دستور وزیر نفت در دستور کار قرار گرفت. به این منظور با تشکیل کمیته ای، بازنگری قراردادهای بیع متقابل کار خود را آغاز کرد. این گروه طی دو سال فرم جدید قراردادهای IPC را تعریف و پس از چندین نشست کارشناسی و تخصصی با هدف رفع مشکلات احتمالی، نتایج آن را در کنفرانس تهران ارایه کرد. این کمیته سه هدف اصلی را در نظر داشت: اول: انتقال تکنولوژی به روز در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی؛ دوم: تامین و آوردن سرمایه به داخل کشور و بالاخره سوم: انتقال مدیریت کارا و به روز شده جهانی دربه گزارش عیارآنلاین ، مهم ترین ویژگی قراردادهای جدید عبارتند از: – برای ایجاد جذابیت و تعادل در ریسک و مسوولیت بین طرفین حاضر در قرارداد و مشخصا با هدف ورود و اعمال تصدی گری شرکت ملی نفت ایران در مقابل شرکت ها و پیمانکاران بین المللی، سه مدل قرارداد تعریف شده است. پیمانکاران IOC بین المللی بسته به توان و ظرفیت خود می توانند در هر یک از سه مدل و با انعطاف لازم پیشنهادی حضور یابند. قطعا پیمانکاران بزرگ بین المللی همچون شل و توتال توان حضور در همه انواع را دارند. ولی پیمانکاران بین المللی با توانمندی های کمتر نیز می توانند با یکی از این سه مدل حضور یابند که این موضوع از مزیت های فرم جدید IPC نسبت به قراردادهای بیع متقابل است. – IPC در مدل های خود در دسته اول به دنبال ورود پیمانکاران قراردادهای اکتشاف و کشف میدان، در دسته دوم قراردادهای توسعه میدان در مخازن کشف شده و بالاخره در دسته سوم و به عنوان یکی از بخش های مهم IPC قراردادهای انجام عملیات بهبود یا انجام عملیات بازیافت (EOR /IOR) در میدان ها و مخازن در حال بهره برداری است. – در فرم جدید IPC توجه به این نکته مهم توسط نگارندگان به عمل آمده که شرکت های نفتی بین المللی در فاز تولید حتی تا ٢۵ سال با حضور خود در قالب یک شرکت مشترک عملیاتی با NIOC از پروژه صیانت نمایند. این یکی از نقاط قوتIPC است چنین شرایطی در قراردادهای بیع متقابل دیده نمی شد. – در IPC پیمانکاران بین المللی می دانند که دارای منافع بیشتری هستند ولی متقابلا باید پاسخگوی نیازهای دولت ایران در طول و مدت بهره برداری از مخزن نیز باشند. -IPC به درستی روش سرمایه گذاری در پروژه را به نحوی طراحی کرده که شامل دوره بازپرداخت معقول و البته با توجیه اقتصادی در بازار بین المللی برای طرفین باشد ضمن اینکه سرمایه گذاری کافی برای دولت ایران را تضمین کند. مهم تر اینکه پیمانکاران بین المللی در صورت انجام تعهدات قراردادی خود مطمئن باشند که در زمان معقول بازگشت هزینه های سرمایه گذاری ایشان میسر است. – در IPC به درستی شروع بازپرداخت هزینه ها از زمان شروع تولید اولیه و البته از محل درآمد حاصل از میدان و تا پنج الی هفت سال باید صورت گیرد. – اتفاق بسیار مهمی که در مدل IPC می افتد این است که رابطه دستمزد و هزینه قطع شده و رابطه معقول با تولید ملاک قرار می گیرد. این بدان معنی است که مسوولیت پیمانکاران بین المللی بسیار بیشتر از روش های حاضر بیع متقابل خواهد بود. – اتفاق بزرگ دیگری که در بحث مدیریت اجرای پروژه در چارچوب پیشنهادی فرم IPC افتاده است؛ ایجاد کمیته مشترک مدیریتی (ESC) متشکل از شرکت های بین المللی و شرکت ملی نفت ایران به عنوان طرف های قرارداد برای نظارت کلان بر پروژه است. این مدل فرصتی را برای بخش خصوصی فراهم می کند تا خود را در سطح شرکت های بین المللی ببیند و توان خود را برای حضور در بازارهای منطقه ای و جهانی افزایش دهد. بخش خصوصی با توجه به تجربیات به دست آمده در فضای اجرای پروژه های بالادستی و پایین دستی در طول دو دهه گذشته می تواند در کنار پیمانکاران بین المللی قرار گیرد. پیمانکاران حاضر با فرهنگ مذاکره و تعامل در اجرای مشترک با پیمانکاران بین المللی آشنایی کامل دارند. بخش خصوصی ایران هم اکنون تجربه های بسیار ارزنده ای در امر مهندسی پروژه (E)، روش ها و متدلوژی تامین کالا و تجهیزات پروژه ها (P) به شرط حذف کامل تحریم ها و حمایت های مالی بانکی به دست آورده و علاوه بر آن در بخش اجرای پروژه ها (C) کاملا خودکفا است. کارنامه مقایسه ای در پروژه های انجام شده در عسلویه به ویژه در شرایط تحریم که کاملا در دست بخش خصوصی بوده، توانمندی این بخش را در مقایسه با سایر پروژه هایی که در دست بخش دولتی عمل شده است، نشان می دهد. پیمانکاران ایرانی در شرایط بسیار سخت تحریم و عدم تبادلات مالی توانستند پروژه فاز ١٢ پارس جنوبی را با موفقیت به پیش ببرند که مورد تقدیر و تشکر مسوولان کارفرمایی در صنعت نفت قرار گرفته است. در این نقطه زمانی خاص در صنعت نفت کشور چنانچه دولت و وزارت نفت به درستی جایگاه بخش خصوصی را با پیمانکاران خارجی تعریف کند می توان امیدوار بود در آینده نه چندان دور ما شاهد بروز و ایجاد پیمانکاران ایرانی در حد و قواره IOC های بین المللی برای ورود به پروژه های داخلی و بین المللی باشیم و این دغدغه را که نزدیک به ١١٠ سال از اکتشاف نفت ما در خاورمیانه گذشته است و ما هنوز نتوانسته ایم یک IOC در صحنه اجرای پروژه های نفتی عرضه کنیم و از کشورهایی مثل مالزی، کویت و حتی ویتنام عقب مانده ایم را پاسخ دهیم. منبع: اعتماد
سه شنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عیارآنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]