محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846223811
اولین سفیر زن ایران پس از انقلاب اسلامی به مالزی رفت/ اما و اگرهای انتخاب سفیر زن در جهان
واضح آرشیو وب فارسی:شاخه طوبی: تحلیل پیش رو نگاهی متفاوت به حضور زنان در دستگاه دیپلماسی دیگر کشور ها و فضای بین الملل است که مقدمه ای خواهد بود برای بومی ساختن ارزش ها جهت دست یابی به مدلی استاندارد برای ایران اسلامی.به گزارش شاخه طوبی به نقل از مهرخانه ، قطعاً انتخاب اولین سفیر زن در ایران از میان زنان فعال در دستگاه دیپلماسی می تواند اقدام مبارکی باشد و آغاز راهی محسوب شود که زنان دست اندرکار نظام دیپلماسی را برای رشد در این دستگاه امیدوار کند. قضاوت درباره کارکرد این زنان نیز مانند هر فرد دیگری براساس عملکرد ایشان و البته کمی زیر ذره بین در آینده قابل ارزیابی خواهد بود. تحلیل پیش رو نگاهی متفاوت به حضور زنان در دستگاه دیپلماسی دیگر کشور ها و فضای بین الملل است که مقدمه ای خواهد بود برای بومی ساختن ارزش ها جهت دست یابی به مدلی استاندارد برای ایران اسلامی. زنان دیپلمات امروز نقش عمده ای در انجام مأموریت های سیاسی میان دولی و در سازمان های بین المللی ایفا می کنند. سفارت زنان موضوع جالبی است که می تواند ابعاد گوناگونی داشته باشد، از جمله این که سفارت زنان میراث لیبرایسم غرب نیست، بلکه الکساندرا کولونتای اولین بار از روسیه کومونیست در سال 1923 به نروژ اعزام شد. جالب آن که اولین سفیر دایم در سازمان ملل متحد نیز از سوی آمریکا، به عنوان مؤسس آن، انتخاب نشده است، بلکه النا واکارسیو در سال 1924 از سوی رومانی به این سازمان اعزام ش.. کریستینا ولبرشت (2000: 167) در کتابش "سیاست حقوق زنان: احزاب، مقامات و تغییر" می نویسد که معمولاً سیاست مداران برای جذب آراء زنان، مجبورند تحت گفتمان "حقوق زنان" دست به تبلیغات بزنند تا رأی دهندگان زن را جذب کنند، اما ایده ولبرشت این است که مثلاً در سیستم حزبی آمریکا طی سال های متمادی و حتی همین امروز، دولتمردان "عملکرد سمبلیک" را بیش از "عملکرد واقعی" برای احقاق زنان در دستور کار خود قرار داده اند. "عملکرد سمبلیک" از نظر او مثلاً انتصاب تک وتوک زنان در مناصبی در لایه های میانی حزبی و پس از رأی آوردن، در مناصب میانی دولت ایشان و نه با قدرت تصمیم سازی واقعی است. این انتصابات خرد البته در شکل گیری فضای کلی با موازنه مثبت به نفع زنان، قطعاً به لحاظ تاریخی مؤثر بوده است، اما کندوکاو در فرآیند راه یابی و تثبیت موقعیت زنان در سیستم های دیپلماتیک، نکات قابل توجهی در بر دارد که به برخی از آن ها اشاره خواهیم کرد. نخست آن که، صعود پله های ترقی برای زنان در دستگاه های دیپلماسی در همه جای جهان سخت و دشوار است. این موضوع در کشور های شناخته شده به نهاد های دموکراتیک نیز صادق است. برای مثال، سفیر کانادا در آمریکا سارا استیدل بوئر است. زنی که پس از 23 سال سابقه کار دیپلماتیک، توانسته این مقام را کسب کند. او به سختی کار زنان دیپلمات در کانادا معترف است؛ به نحوی که تا سال 1947 اساساً هیچ زنی حق شرکت در امتحان سرویس خارجی را به عنوان دروازه اخذ مناصب دیپلماتیک در کانادا نداشته است. در فاصله سال های 1947-1971 نیز که زنان اجازه شرکت در این امتحان را یافتند، حتی در صورت قبولی، به محض ازدواج از ایشان خواسته می شد تغییر شغل دهند یا خود را بازنشست کنند. این خانم سفیر مادر دو دختر است. او معتقد است: "بسیار مهم است که یک زن دیپلمات با چه کسی ازدواج می کند." زنان دیپلمات در آمریکا در صورت تولد فرزند می توانند یک سال مرخصی بگیرند و البته شانس مرخصی پدران هم برای آنان کمک بزرگی بوده است. با این شرایط و به نسبت خدمات خوب اجتماعی کانادا، اکنون تنها 35 درصد مناصب سفارتی را در دولت کانادا زنان به عهده دارند که هنوز فاصله ایشان با مردان را نشان می دهد. دوم آن که، عمدتاً پایگاه اجتماعی زنان دیپلمات که در جهان پیشرفت می کنند، خاص و از اقشار ذی نفوذ و اشراف است. پوشکاروا (1997: 105) در کتاب "زنان در تاریخ روسیه" به این نکته صحه می گذارد که این زنان از طبقه اشراف بوده اند که به صورت سنتی برخلاف باور سنتی "جنس ضعیف" خود را وارد سیاست می کردند و سمت های سفیری و دیپلماتیک را اشغال می نمودند. این نوع نگاه البته در اغلب کشور های جهان ریشه دارد. از جمله اولین زن سفیر ایران پیش از انقلاب که اتفاقاً به دانمارک اعزام شد نیز مهرانگیز دولتشاهی؛ خواهرزاده صادق هدایت، دختر محمدعلی میرزا شکو ه الدوله، وزیر پست و تلگراف و تلفن و خواهر مهین دولتشاهی، همسر مظفر فیروز وزیر کار در کابینه احمد قوام و خارج از بدنه دستگاه دیپلماسی کشور بود. سوم آن که، تعداد زنان سفیر یا زنان در مناصب بالای دیپلماتیک لزوماً به معنای توسعه یافتگی به خصوص از نوع پایدار آن نیست. همان گونه که برخی کشور های فقیر و توسعه نیافته به صورت تصنعی سعی می کنند خود را با استاندارد های مدرن و غربی مثلاً در تعیین سهمیه تعداد زنان در پارلمان و وزرا مدرن جلوه دهند، این وضع در اعزام سفرا به دیگر کشور ها و سازمان های بین المللی آن ها نیز به چشم می خورد. در توصیف این روابط کاریکاتوری، ایالات متحده نمونه جالبی است. ایالات متحده به عنوان اولین سفیر زن خود، یوجین اندرسون، را سال در 1949 به دانمارک اعزام کرد و سفیر دوم زن از آمریکا تا سال 1953 انتخاب نشد. همواره کار زنان در سفارت های آمریکا خدماتی و تشریفات بوده و تقریباً حوالی سال 2000 برای اولین بار درصد زنان دیپلمات در وزارت خارجه آمریکا 2 رقمی شده است. طبق آمار وزارت خارجه آمریکا با این همه داعیه در دفاع از حقوق زنان و برابری جنسیتی، 22.8 درصد نیرو های سیاسی زن و در میان آن ها 2.4 درصد سیاه پوست هستند. این در حالی است که نیمی از سفرای حاضر در ایالات متحده اعزامی از آفریقا زن هستند (سفوکل، 2000 :7). چهارم آن که، اعزام سفیر زن به برخی کشور ها از سوی برخی دول که سیاست خارجی در صدر اولویت هایشان است، گاهی گویی نشانی از اهمیت کمتر آن سرزمین در دستور کار روابط خارجی بوده است. برای مثال، ارزیابی تعداد سفرای زن ایالات متحده در برخی کشور های حساس و غیرحساس این امر را نشان می دهد. آمریکا از آغاز روابط دیپلماتیک خود با جهان خارج تا سال 2013 در کشور هایی بدین شرح صفر درصد سفیر زن داشته است: افغانستان، بحرین، بوسنی هرزگوین، کانادا، شیلی، چین، کوبا، قبرس، هنگ کنگ، اندونزی، ایران، عراق، ژاپن، قطر، فیلیپین، روسیه، عربستان و ... حال این گونه کشور ها را می توان در مقابل کشور هایی دید که بالاترین آمار سفیر زن آمریکایی را به خود دیده اند: تیمور، وانواتو، سیرالئون، ساموا، سنت لوسیا، سنت کیتس و نویس، گینه نو، پالائو، نیجر، نامیبیاو .... به گزارش مهرخانه، بدین ترتیب، می توان نتیجه گرفت که نصب زنان سفیر امروز یک الزام بین المللی است که می تواند وجهه بین المللی کشور ها را تحت تأثیر قرار دهد. پیشرفت زنان در دستگاه دیپلماسی و شایسته سالاری نیز یک ایده آل اسلامی- ایرانی است و به خصوص پس از انقلاب با راه یافتن اقشار مختلف و جوانان تحصیل کرده از خانواده ها از قومیت ها و طبقات متفاوت، می توان آن را از دموکراتیک ترین سیستم های دیپلماسی موجود دانست. اما نباید غافل بود که نگاه حمایتی نسبت به زنان دیپلمات مانند تمام زنان از مشاغل دیگر تا حدی می تواند مثبت و پیشروانه باشد، اما این تنها شرط لازم است. باید همواره هوشمندی نسبت به اصل شایسته سالاری و در عین حال عدم افتادن به دام شعارزدگی در این حوزه را در نظر گرفت. توسعه پایدار و بهبود استاندارد های زندگی زنان این سرزمین باید در کنار مردان در ساختاری خانواده محور مدنظر باشد که البته از دل چنین توسعه ای، زنان موفق دیپلمات نیز متولد خواهند شد. ایجاد سیاست های حمایتی برای زنان شاغل به خصوص در حوزه مشاغل خاص نظیر دیپلماسی، برای حفظ کرامت خانواده و رضایت این زنان در زندگی شخصی و شغلی، شاید بزرگ ترین قدمی باشد که موفقیت ایشان را در طولانی مدت تأمین خواهد کرد.
جمعه ، ۲۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شاخه طوبی]
[مشاهده در: www.shakheyetoba.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها