واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: اسماعیل امینی با اشاره به نگاه طنزنویسان به مشکلات انتخابات می گوید: در طنز سیاسی، پرداختن به مجادلات، ارزش ادبی ندارد و طنزپردازان حرفه ای به دور از عصبیت های جناحی با نگاه هنری به موضوعات سیاسی می پردازند. این طنزپرداز در گفت وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره وضعیت طنز سیاسی گفت: این سال ها در ایران دو نوع طنز سیاسی وجود دارد؛ یک نوع آن گرایش به بیان اختلافات و تسویه حساب های سیاسی دارد. این نوع بسیار عصبانی است و از ارزش ادبی لازم برخوردار نیست. این سبک بیش تر به مجادلات سیاسی می پردازد و آن را با تکنیک طنز بیان می کند. این سبک ارزش ادبی لازم را ندارد، اما متأسفانه امروزه در رسانه های مختلف بسیار رایج شده است. او درباره نوع دوم طنز سیاسی بیان کرد: نوع دیگر طنز که طنزپردازان حرفه ای بیش تر به آن می پردازند، سبکی است که عصبیت های جناحی سیاسی را ندارد و با نگاه هنری به موضوعات سیاسی می پردازد. این سبک ادبی تر است و ماندگارتر خواهد شد. امینی با بیان این که نگاه هنری به اتفاقات سیاسی را کیومرث صابری فومنی (گل آقا) باب کرد، گفت: پس از او افرادی که طرفدار جنبه فرهنگی اتفاقات سیاسی هستند، این راه را دنبال کردند. افرادی همچون ناصر فیض، امید مهدی نژاد و افراد جوان تری مثل صادق مهدوی و صابر قدیمی همین راه را می روند و طنز را هوشمندانه دنبال می کنند. افرادی همچون رضا ساکی و جلال سمیعی هم از بهترین طنزپردازان حال حاضر هستند. نگاه فرهنگی طنزپردازان به سیاست به دور از هیجان است و به همین دلیل بهتر می توانند اتفاقات را کندوکاو کنند. این طنزپرداز درباره ملزومات نوشتن طنز خوب گفت: در ابتدا باید خود طنزپرداز زیاد مطالعه کرده باشد و آثار بزرگان پیش از خود را به خوبی خوانده باشد. زمینه های عمومی جامعه نیز باید برای طنزنویس فراهم شود. همچنین کسانی که قدرت را در دست دارند نباید به طنز بدبین باشند. او کار صدا و سیما در حوزه طنز را غیرقابل قبول دانست و افزود: مسئولان که خود جزو افراد سیاسی هستند هر نوشته طنزی را جدال سیاسی می دانند؛ در حالی که نقش فرهنگی طنز بر جنبه های مختلف جامعه بسیار موثر است. از دیگر سو رسانه های قدرتمندی همچون رادیو و تلویزیون از نزدیک شدن به طنز می ترسند و بیش تر به انتشار فکاهه می پردازند. امینی درباره تاثیر منفی عملکرد صدا و سیما در حوزه طنز گفت: زمانی که جای خالی تلویزیون و رادیو در طنز سیاسی وجود داشته باشد دیگر رسانه ها در سایر کشورها طنزهایی را تولید می کنند که از نظر ادبی و محتوایی مناسب نیستند. در چنین حالتی مردم به سمت این کارها کشیده می شوند. این آثار از نظر تکنیکی در جایگاه خوبی قرار ندارند و ما به راحتی می توانیم طنز سالم را جایگزین این آثار کنیم. او درباره تأثیر طنز انتخاباتی بیان کرد: کسانی که طنز را تنها معطوف به سیاه نمایی سیاسی می دانند، اشتباه می کنند. طنز می تواند مشکلات جامعه و نمایندگان را توضیح دهد. متأسفانه نمی دانم در این میان چه اتفاقی می افتد که سهم اخلاق و فرهنگ در طنزهای سیاسی کم می شود. این استاد دانشگاه درباره نکاتی که تاثیر طنزپردازان را نمایان می کند، اظهار کرد: طنزپرداز با نگاه فاخر و نافذ به جامعه می تواند مشکلات را پیدا کند و با بزرگ نمایی، آن ها را به جامعه بشناساند. طی این سال ها به این نتیجه رسیده ایم که مشکلات جامعه با انتقال قدرت حل نمی شود. هر کسی در هر پستی ملزم به رعایت قانون است. همچنین افراد باید بدانند منافع ملی از منافع شخصی شان مهم تر است و طنزپرداز باید به این نکات توجه می کند. او ادامه داد: یکی از اتفاقاتی که طنزپردازان به آن توجه می کنند این است که مسائل بدی را که طبیعی جلوه می کنند افشا می کنند. برخی اتفاقات در حالت معمول طبیعی به نظر می آید اما درونی غیراخلاقی دارد. مثلا ناهار و شام هایی که ستادهای انتخاباتی برای جمع کردن رأی می دهند و اسراف هایی که در این زمینه اتفاق می افتد. از سری موضوعاتی است که طنزپردازان به آن ها توجه می کنند. این طنزپرداز درباره نگاه طنزنویسان به مشکلات انتخابات تشریح کرد: یکی دیگر از مشکلاتی که در حالت نرمال جامعه به آن توجه نمی کند، شعارهای انتخاباتی و برنامه های کاندیداهاست. کسی توجه نمی کند این برنامه ها چقدر به حل مشکلات مردم و کشور کمک می کند و هیچ کس تحلیلی نمی کند که این برنامه ها چقدر اجرایی و عملی هستند. اما طنزپردازان به خوبی به این موضوع توجه می کنند. به طور معمول مردم و رسانه ها به اسم اشخاص و جناح آن ها توجه می کنند و بیش تر مباحث و دعواها با توجه به اشخاص و جناح شان رخ می دهد نه برنامه آن ها. او همچنین درباره خط قرمزهای طنزنویسان گفت: خط قرمزهایی که طنزنویسان باید رعایت کنند از نظر من خیلی مهم نیست. تنها چیزی که طنزپردازان باید به آن نگاه کنند حریم است که مهم ترین حریم ها حریم انسانی، قانونی و اعتقادی است. این خط قرمزها در مقابل این حریم ها اهمیت خودشان را از دست می دهند زیرا حریم ها پایدارترند. تنها زمانی که خط قرمزها پررنگ می شوند حریم ها شکسته می شوند. با توجه به این که خط قرمز های زیادی وجود دارد، اما کرامت انسانی، اخلاقی و قانونی گاهی رعایت نمی شود. اسماعیل امینی در پایان متذکر شد: در تمام حوزه ها و به خصوص طنز باید فرهنگ و اعتقادات رعایت و جلو بی پروایی ها گرفته شود. طنز نیامده تا همه چیز را مسخره و ویران کند. از دیگر سو باید توجه داشته باشیم وسایل ارتباطاتی جدید زیاد شده است. افرادی که نام ها را ممنوع می کنند و می گویند اسم فلانی را نیاورید در کدام دوره و روزگار زندگی می کنند؟ سال 1394 یا 1294؟ این افراد تصمیم گیرنده که به خاطر یک ستون طنز روزنامه ای را تعطیل می کنند آیا به این وسایل ارتباطاتی جدید توجه دارند؟
جمعه ، ۲۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]