محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829721348
تکاپوی همه جانبه یاران هاشمی برای غلبه بر اصلاح طلبان
واضح آرشیو وب فارسی:رهیاب: کارگزارانی ها با پیروی از سیاست گذاری پدر معنوی خود، گام اول و دوم را با موفقیت سپری کرده اند و حالا با همه توان چه نیروهای سیاسی و چه فضاسازی رسانه خود را برای اجرایی ساختن گام سوم مهیا می کنند؛ شمشیر داموکلس کارگزاران نزدیک رگ گردن اصلاحات قرار گرفته است.به گزارش رهیاب: کارگزارانی ها برای بقا آمده اند؛ آنان که هشت سال در سخت ترین وضعیت به سر می بردند، با محافظه کاری که خصلت تکنوکرات هاست در دوران پس از فتنه 88 «سکوت» را بر رفتارهای آشوب گرایانه احزاب منحله ترجیح دادند و سرانجام در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم خود را به پاستور رساندند و یکی از مهم ترین اعضای آنان بر کرسی معاونت اول تکیه زدند؛ با نزدیک شدن انتخابات مجلس شورای اسلامی فصل جدیدی از سیاست ورزی تکنوکرات های کارگزارانی آغاز شده است و آنان همه نیروهای سیاسی و منابع مالی وسیع خود را برای پیروزی در کارزار بهارستان بسیج کردند. · استیلا بر اصلاحات کارگزارانی ها خود را نقطه عزیمت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم می دانند؛ آن هنگامی که «پدرمعنوی» حزب رییس دولت اصلاحات را اقناع کرد در نامه ٔ تلخ به معاون اول خود دستور انصراف بدهد تا عیار اصلاح طلبی برای همیشه در برابر کسب صندلی قدرت ذبح شود و از آنجا دوگانه قدرت خواهی/اصلاح خواهی در میان اصلاحات شکل بگیرد. کارگزارانی ها خود را معبر قدرت خواهی اصلاح طلبان می دانند بنابراین خواهان استیلا بر تصمیمات اصلاح طلبان هستند. این تصمیم بسیار زودتر از آنچه که فکر می شود از سوی اسحاق جهانگیری، معاون اول رییس جمهور و رییس شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی در کاخ سعدآباد بیان گردید؛ وی در این دیدار حزبی اظهار داشت «کارگزاران دارای دو ویژگی مثبت است؛ نخستین ویژگی آن کار حزبی قوی است. این حزب در این امر تجربیات خوبی دارد. دومین ویژگی هم ارتباط و نزدیکی آن به دولت است. کارگزاران تا پیش از این تلاش می کرد که نقش میانجی را در معادلات سیاسی ایفا کند. به نظر می رسد کارگزاران امسال باید این نقش را بیش از پیش ایفا کند. زیرا امسال سال انتخابات است. اگر مجلس خوبی شکل نگیرد کار دولت ناتمام خواهد بود.» [1] · ریاست مجلس ناطق نوری؛ باید عارف بازهم انصراف بدهد؟ کارگزارانی ها زودتر از اصلاح طلبان کلید آغاز فعالیت حزبی برای کسب کرسی های سبز بهارستان را زده بودند و با آگاهی از خبرهای مبنی بر تشکیل شورای عالی سیاست گذاری و تقلیل سطح اثرگذاری آنان در نهادهای تصمیم گیر اصلاحات، اولین گام پیش دستانه را برداشتند. هفته نامه صدا، ارگان نزدیک به حزب کارگزان سازندگی، بهترین گزینه برای شرایط فعلی را حجت الاسلام ناطق نوری معرفی کرد و در همین راستا محمد قوچانی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی نوشت: « اخبار موثق و گمانه زنی های دقیق حاکی از آن است که بزرگان جبهه اصلاحات آقایان اکبر هاشمی رفسنجانی، سید محمد خاتمی و سید حسن خمینی همگی از این راه حل استقبال می کنند و معتقدند که باید ناطق نوری را به نامزدی تشویق کرد و از او خواست که به عنوان یکی از 10 چهره ملی کشور که به حفظ ارزش های انقلاب و جمهوری اسلامی متعهد است، وارد صحنه انتخابات شود و از ظرفیت خود به عنوان فردی که مورد اعتماد مقام رهبری و ریاست جمهوری است برای بازسازی اتحاد ملی در کشور استفاده کند؛ بدون شک این نقش ناطق نوری با مخالفت آقایان لاریجانی و عارف هم مواجه نمی شود که آنان خود از علاقمندان ناطق اند. دکتر محمدرضا عارف یکی از گزینه های پیشنهادی ناطق نوری در کابینه فرضی سال 76 بود و بخش مهمی از نقش نوین دکتر لاریجانی در بازسازی اصولگرایی اعتدالی و نیز تثبیت در مقام ریاست مجالس هشتم و نهم مرهون حمایت های ناطق نوری از لاریجانی است. نامزدی و ریاست ناطق نوری در مجلس دهم فاز دوم پروژه ٔ اعتدال است و پس از ریاست جمهوری روحانی، این مسیر را تثبیت خواهد کرد و به خصوص در دهه آینده بر ظرفیت حرکت اعتدال در حاکمیت خواهد افزود و بر اساس شواهد خبری و تحلیلی، رئیس جمهور هم از این راهبرد استقبال خواهد کرد.» [2] و این «نه» قاطعانه به پیشنهاد سرلیستی و ریاست مجلس محمدرضا عارف از سوی کارگزارانی ها بود. · پیش شرط برای شورای عالی سیاست گذاری اصلاحات کارگزارانی ها تکنوکرات در برابر رفتار هم گرایانه رییس دولت اصلاحات ابتدا محوریت شورای عالی سیاست گذاری اصلاحات را نشانه رفتند؛ آنان برای محمدرضا عارف «شرط گذاری» کردند و فضای مانور سیاسی وی را مشخص کردند؛ در همین راستا نشریه صدا ارگان حزب کارگزاران سازندگی به عارف خاطر نشان می کند که باید ابتدا جایگاه خود را بشناسید و بداند جایگاه وی «موقتی» است و رهبری اصلاحات بر عهده فردی دیگر است و همچنین باید در گام دوم «توجه به روند چارچوب ها و مناسبات درون جبهه ای است. عارف در این مرحله کار دشوارتری نسبت به مرحله اول دارد. چرا که او برخلاف اکثریت قریب به اتفاق اعضای شورایعالی اصلاح طلبان جایگاه دبیرکلی یا عضویت ارشد در یکی از احزاب و گروه های سیاسی اصلاح طلب را ندارد و انتخاب او به عضویت هیئت رئیسه شورای عالی هم، مبتنی بر جایگاه و موقعیت شخصی او و احترام ناشی از فداکاری در انتخابات ریاست جمهوری بوده است.» [3] که این مناسبات درون جبهه ای کنایه بر برتری حزب کارگزاران سازندگی بر دیگر احزاب است و پس از آن نوبت به تقلیل رفتار عارف از عامل «پیروزی» حجت الاسلام روحانی به یک «عقلانیت» تشکیلاتی بود تا از این طریق بهانه سهم خواهی و جبران ایثار گذشته از سوی یاران عارف منتفی شود . در همین راستا عطریانفر در گفت وگو با هفته نامه مثلث می گوید: « چیزی که از اردوگاه اصلاح طلبی و مشخصاً در جریان کارگزاران مورد تاکید قرار داشت این بود که سرنوشت و سرشت انتخابات پارلمانی با آنچه درگذشته پیرامون انتخابات ریاست جمهوری سال 92 رخ داد دو ماهیت جداگانه دارد و از یک جنس نیست . سخن این بود که به حساب اینکه درگذشته عقلانیت جناب آقای عارف به موفقیت آقای روحانی کمک کرد آیا این گام عقلانی جناب آقای عارف امتیاز، مزیت و یک حق اولویتی برای آن عزیزان در انتخابات مجلس شورای اسلامی فراهم می کند؟ ما صحبتمان این بود که خیر، آن پدیده و پرونده تمام شد و در پرونده جدید باید از نو و متناسب با اقتضائات دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی برنامه ریزی کرد.» [4] · گام اول برای عبور از اصلاحات؛ انتشار لیست پیشنهادی اولین گام حزب کارگزاران برای جلوگیری از محوریت محمدرضا عارف، انتشار زودهنگام لیست پیشنهادی خود برای کارزار انتخابات 94 بود؛ هفته نامه صدا، ارگان حزب کارگزاران سازندگی در هفته های گذشته از لیستی 50 نفری که اکثریت حاضرین از عناصر نزدیک به حزب کارگزاران بودند به عنوان اصلی ترین گزینه های چینش لیست اصلی این جریان یاد کرد که در این لیست اسامی مانند محسن هاشمی، فانزه هاشمی، شهربانو امانی، رضا امراللهی و ... دیده می شود. هفته نامه صدا با وجود فشارهای اصلاح طلبان در شماره هفته قبل خود نیز بر این لیست پافشاری کرد و نوشت: «فهرستی که اخیراً به عنوان نامزدهای پیشنهادی اصلاح طلبان برای شهر تهران در رسانه های منتشر شد، فهرست پیشنهادی جمع هایی از اصلاح طلبان بود که در محافل و مجالس اصلاح طلب طرح و بحث بر سر آن ها اغاز شده است و در واقع معیارها و ملاک های انتخاب نامزدهای اصلاح طلب را نشان می دهد» [5] و حتی رضا امراللهی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران نیز لیست پیشنهادی را تأیید کرد و اظهار داشت: «گزینه های کارگزاران برای ورود به مجلس همان چهره هایی هستند که هفته گذشته معرفی کرد.» [6] در واکنش نسبت به این رفتار پیش دستانه حزب کارگزاران سازندگی برای سهم خواهی از لیست نهایی، روزنامه آرمان امروز این اقدام را «خلاف رقابت عادلانه درون گروهی» دانست و در همین راستا نوشت: « انتشار لیست های گمانه زنانه درباره نامزدهای اصلاح طلبان باعث انشقاق و لطمه به وحدت اصلاح طلبان خواهد شد. باید همه چیز را به مکانیسم در نظر گرفته شده توسط شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان واگذار و از شتاب به خرج دادن در معرفی افراد پرهیز کرد» [7] · گام دوم برای عبور از اصلاحات؛ یارگیری از اصولگرایان در گام بعدی کارگزارانی ها فشار را بر اصلاح طلبان افزایش دادند. تک دوم کارگزارانی ها در سردگمی تکذیب لیست پیشنهادی حزب حامی هاشمی رفسنجانی رخ داد؛ آنان بار دیگر پراگماتیسم را بر عیار اصلاح طلبی ترجیح دادند و برای نزدیکی بیشتر به پیروزی در اسفند ماه پیشنهاد یارگیری از اصول گرایان را مطرح کردند؛ غلامحسین کرباسچی از اعضای برجسته شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی اظهار داشت: «کار ما باید این باشد که در جهت پیشبرد سیاست های اصلاح طلبانه از همه نیروهایی که به فکر منافع ملی و کشور هستند، یارگیری کنیم و برای ما مهم نباشد که اگر کسی در گذشته هر اشکالی داشته یا هر موضعی در برابر ما داشته، از او استفاده نکنیم. اگر بعضی از آن ها الان به فکر منافع ملی هستند، ما حمایت می کنیم؛ یعنی اگر ما برای منافع ملی از همه افرادی که در جناح مقابل هستند، یارگیری کنیم؛ به موفقیت می رسیم. اگر از همه نیروهای طرف مقابل یارگیری کنیم، ضرر نمی کنیم. در انتخابات ۹۲ و سیاست خارجی ما همین کار را انجام دادیم. این سیاست درست است به نظر من . [8] » این تصمیم به معنا خدشه به هویت سیاسی اصلاح طلبان است و عیار اصلاح طلبی که روزگار سنگ محک و معیار سنجش برای حضور در مناصب حکومتی بود، به فراموش سپرده می شود و در لایه های زیرین زمینه را برای هویت یابی دولت مهیا می سازد. · گام سوم؛ سهم خواهی و بازگشت محوریت به کارگزاران سازندگی گام بعدی کارگزاران که در مرحله عملیاتی شدن است؛ بازگشت محوریت و استیلا این حزب بر جریان اصلاحات است. تاکید اعضای حزب کارگزاران سازندگی بر استمرار پروژه 92 به دلیل همگرایی و پیروزی این جریان نیست بلکه به منزله بسترسازی برای کنار گذاشتن عیار اصلاح طلبی و پذیرش چتر حمایتی هاشمی و محوریت کارگزاران است ، به نحوی که محمد عطریانفر از اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی پس از تشکیل شورای عالی سیاست گذاری اصلاحات بار دیگر بر ادعای محوریت کارگزاران در بین اصلاح طلبان تاکید کرد و اظهار داشت: «حتماً اصلاح طلبان و در دل اصلاح طلبان محوری ترین گروه شاید بتوانم اشاره کنم کارگزاران، حتماً به یک قدرت پاک و مهذب می اندیشد. [9] » هرچند اعتراض اصلاح طلبان به خودمحورپنداری حزب کارگزاران سازندگی در انتخابات آتی با اظهاراتی مانند سخنان داریوش قنبری مبنی بر اینکه «ممکن است انگیزه برخی ایجاد حق برای خود و متعاقب آن سهم خواهی باشد تا برای حضور خود یا افراد موردنظرشان در لیست فشار بیاورند. حتماً کسانی هستند که دنبال سهم خواهی هستند اما در مجموع سازوکاری که شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان اندیشیده است برای موفقیت جریان اصلاح طلب است، نه افراد.» [10] صورت گرفته است اما عطش قدرت برای کارگزارانی ها فقط با کرسی سبز رنگ بهارستان اتمام می یابد و نه اعتراض اصلاح طلبان مبنی بر این که خردجمعی در این جریان سیاسی نادیده گرفته شده است. کارگزارانی ها با پیروی از سیاست گذاری پدر معنوی خود، گام اول و دوم را با موفقیت سپری کرده اند و حالا با همه توان چه نیروهای سیاسی و چه فضاسازی رسانه خود را برای اجرایی ساختن گام سوم مهیا می کنند؛ شمشیر داموکلس کارگزاران نزدیک رگ گردن اصلاحات قرار گرفته است. [1] http://etemadnewspaper.ir/Default.aspx?NPN_Id=127&pageno=7 [2] هفته نامه صدا، محمد قوچانی، «ناطق نوری بیاید یا نیاید؟»، 4 مهر 1394، صفحه 6 [3] محمد جواد روح، هفته نامه صدا، شماره 56، 25 مهر 1394، صفحه 39 [4] http://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/09/07/929266 [5] هفته نامه صدا، شماره 63، 14 آذر 1394، صفحه 14 [6] هفته نامه صدا، شماره 63، 14 آذر 1394، 16 [7] روزنامه آرمان امروز، محمد علی مشفق، 9 آذر 1394 [8] http://www.sharghdaily.ir/News/79763 [9] http://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/09/07/929266 [10] http://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/09/09/930933
پنجشنبه ، ۲۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رهیاب]
[مشاهده در: www.rahyabnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها