واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: قزوین- ایرنا- همایش بزرگداشت ملی متاله قرآنی آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی روز چهارشنبه با حضور حجت الاسلام حبیب الله احمدی قزوینی خراسانی فرزند این عالم ربانی، نایب رییس مجلس شورای اسلامی و جمعی از روحانیون استان های خراسان رضوی، قم و تهران در سالن فرهنگیان قزوین برگزار شد.به گزارش ایرنا، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قزوین در این مراسم گفت: شهر قزوین در طول تاریخ شاهد رشد و تربیت شخصیت های برجسته دینی، علمی و هنری بوده که هر یک افتخاری برای این سرزمین محسوب می شوند و یکی از این ستارگان آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی است. دکتر مهدی احمدی افزود: مقام معظم رهبری در بیانات خود در خصوص این عالم بزرگ، حاج شیخ مجتبی قزوینی را دارای قوت شخصیت، عجیب و بی بدیل می دانند و تعبیری دارند با این عنوان که شخصیت وی همه را مقهور می کرد. وی اظهار داشت: بزرگداشت این عالم ربانی جزو مصوبات شورای فرهنگ عمومی استان بود و با پیگیری مسوولان تلاش کردیم تا در حد بضاعت خود بتوانیم بخشی از حق این عالم برجسته را ادا کنیم. دبیر برگزاری این همایش با بیان اینکه آیین بزرگداشت این متاله قرآنی یک برنامه ملی است، تصریح کرد: با توجه به نیاز جوانان امروز به الگوهای رفتاری، شایسته است که عالمان دینی را به نسل جوان امروزی بشناسانیم. نماینده مردم قزوین در مجلس شورای اسلامی نیز در این مراسم با اشاره به جایگاه رفیع عالمان دینی گفت: خداوند متعال را شاکر هستیم در استانی زندگی می کنیم که در جغرافیای آن ظرفیتی برای تربیت مفاخر و مشاهیر علمی بزرگی بوده که هر یک اثرات ارزشمندی برای جهان تشیع داشتند. داوود محمدی افزود: مقام معظم رهبری در سفر خود به قزوین تعبیری چنین دارند که در آن زمانکه خیلی شهرها، روستای کوچکی بودند و یا وجود نداشتند در قزوین رجال و شخصیت های نورانی بودند که سه جلد کتاب التدوین در شرح حال این بزرگان است. وی تصریح کرد: یکی از این چهره ها، آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی است که در استان قزوین به دنیا آمده و تحصیلات مقدماتی را در این شهر سپری کردند و هفت سال در نجف بودند و پس از برگشت به وطن خویش 40 سال به پرورش شاگردانی بزرگ و فضلایی برجسته پرداختند. محمدی با تاکید بر اینکه امروز وظیفه همه ما است تا گوهر وجودی این علما و شخصیت های برجسته را به نسل جوان بشناسانیم تاکید کرد: جامعه باید از زوایای شخصیتی این بزرگان بهره مند شوند و مهمترین چیزی که ایجاب می کند ما این شخصیت ها را تکریم کنیم، نقشی است که در عالم تشیع این مرز و بوم داشتند. وی خاطرنشان کرد: آیت الله شیخ مجتبی قزوینی فقیهی روشن ضمیر و بیدار دل بودند و در بیان مبانی دینی و نکات اخلاقی جایگاه رفیعی داشتند و به مسائل روز آشنا بودند و از افراط و تفریط نیز پرهیز می کردند. محمدی با اشاره به معنویت بالا و اخلاق حسنه در آیت الله شیخ مجتبی قزوینی و اهمیت اخلاق در جامعه امروز گفت: برگزاری این همایش ها تاکیدی بر پیشینه افتخارآمیز و تاریخ استوار این خطه است تا راه پر فراز و نشیب آینده با نورانیت بهتر انتخاب و با تعالیم اسلام آن را طی کنیم و بدانیم هویت و گذشته ما چه بوده است. در این مراسم استاد ابوالفضل دلزنده پیشکسوت هنر نقاشی تصویری از چهره آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی به صورت زنده ترسیم کرد و استاد علی اکبر پگاه پیشکسوت هنر خوشنویسی نیز اثر هنری خود را همزمان با آغاز مراسم نگاشت. آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی فرزند مرحوم شیخ احمد تنکابنی از علمای وارسته و دانشوران بلند پایه قرن چهاردهم هجری و از ارکان اصلی مکتب تفکیک است. وی در سال 1278 شمسی در یکی از روستاهای قزوین بدنیا آمد، دروس مقدماتی و ادبیات را در قزوین فرا گرفت و پس از تکمیل ادبیات عرب، سطوح عالیه فقه و اصول در حوزه های علمیه قزوین و تهران، برای تکمیل تحصیل به همراه پدر عازم نجف اشرف شد و از محضر بزرگانی چون سید محمد کاظم یزدی، میرزا محمد تقی شیرازی، میرزا محمد حسین نایینی بهره جست. پس از بازگشت به وطن، دو سال در قزوین ماند و با افکار مرحوم آیت الله سید موسی زرآبادی قزوینی آشنا شد و به سیر و سلوک روی آورد. مدتی بعد به قم رفت و مدتی از محضر آیت الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی موسس حوزه علمیه قم استفاده برد و سپس به مشهد رفت در محله دریادل جنب تکیه و مسجد علی اکبریها سکونت یافت و ضمن اقامه نماز در مسجد مروی ها از معارف بلند بزرگانی چون آقا بزرگ حکیم، میرزا محمد آقازاده، شیخ اسدالله عارف یزدی، شیخ موسی خوانساری، میرزا مهدی غروی اصفهانی استفاده کرد و شاگردان برجسته ای را در مکتب فکری خود پرورش داد. ایشان معارف قرآنی و دوره سطح و خارج فقه و اصول را برای عموم طلبه ها و متون فلسفی از جمله اشارات و اسفار اربعه را برای خواص به روش اجتهادی و همراه نقد تدریس می کرد. در بین سالهای 1329 تا 1334 شمسی تفسیر 'بیان الفرقان' را در پنج جلد به رشته تحریر در آورد و رساله ای در معرفه النفس، رساله هایی در نقد اصول یازده گانه ملاصدرا شیرازی و آثاری در برخی از علوم غریبه نوشت. او زندگی بسیار ساده ای داشت و نمونه ای مجسم از پرهیزکاری و پارسایی بود و از طلبه های درس خوان به شایستگی حمایت می کرد. این عالم وارسته روز 22 ذی الحجه سال 1386 ه.ق مصادف با 14 فروردین 1346 شمسی چشم از جهان فروبست و به رحمت الهی واصل گردید و در جانب غربی صحن عتیق امام رضا (ع) به خاک سپرده شد. 7389/ 6128
چهارشنبه ، ۲۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]