محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829887750
مهدی فخیم زاده: شهرت و پول بازیگری وسوسه انگیز است
واضح آرشیو وب فارسی:نیزو: تقریبا همه مردم او را به واسطه کارهایش در زمینه بازیگری، کارگردانی و فیلم نامه نویسی می شناسند. بیشتر از چهار دهه است که به صورت مداوم در سینما، تلویزیون و تئاتر حضور دارد و فیلم های پرفروشی مانند خواستگاری و همسر را کارگردانی کرده است.به گزارش نیزوا ، تقریبا همه مردم او را به واسطه کارهایش در زمینه بازیگری، کارگردانی و فیلم نامه نویسی می شناسند. بیشتر از چهار دهه است که به صورت مداوم در سینما، تلویزیون و تئاتر حضور دارد و فیلم های پرفروشی مانند خواستگاری و همسر را کارگردانی کرده و با ساخت سریال هایی مانند خواب و بیدار و ولایت عشق بین عموم مردم به شهرت رسیده است. مهدی فخیم زاده در کتابی به نام «سینما و من» همه زندگی خود را نوشته است، اما در گفت وگوی کوتاهی که با او انجام دادیم، به طور مختصر از زندگی شخصی و دیدگاه هایش درباره هنر گفت. در ابتدا کمی از خودتان برایمان بگویید؛ از میزان تحصیلات و خانواده ای که در آن متولد شدید؟ پدر و پدربزرگم متولد تهران هستند، من هم در محله درخونگاه تهران به دنیا آمدم، پنج خواهر و بردار بودیم که من از همه کوچک تر هستم، سه خواهر و دو برادر. پدرم از کارگر بالاتر از کارمند پایین تر بود. سواد داشت، اما تحصیلکرده نبود. برخلاف مادرم که تحصیلکرده بود. مادرم در کودکی معلم سرخانه داشت و تا حدودی با زبان فرانسه آشنا بود و قرآن هم می خواند. به همین دلیل مادرم نقش مهمی در تربیت ما داشت، اما برادرم که هفت سال از من بزرگ تر است نقش مهمی در زندگی، تحصیل و کارم داشت. برای تحصیل در رشته ادبیات به دانشگاه تهران رفتم، اما قبل از این که لیسانس بگیرم، درس را رها کردم و وارد حرفه سینما شدم. با توجه به سطح سواد و تحصیلات مادرتان چنین به نظر می رسد که سهم زیادی در انتخاب های شما داشته است؟ مادرم با حرفه من کاملا مخالف بود. او دوست داشت من پزشک شوم، به همین دلیل هم دو سال درس پزشکی خواندم، اما این رشته را رها کردم. مادرم همیشه شاکی بود که چرا من پزشک نشدم. حتی وقتی که شما معروف شدید، باز هم دوست داشت که شما پزشک شوید؟ بله! چندان به شهرتم کاری نداشت. همیشه می گفت، نمی شود به جای نقش معتاد و عقب افتاده نقش دکتر بازی کنی! نمی توانستم به او بقبولانم که نقش دکتر را معمولا سیاهی لشگرها بازی می کنند! درخونگاه یکی از محلات قدیمی تهران است؛ محله ای که به نوعی مرکز فرهنگ و هنر آن دوره بوده و اسماعیل فصیح هم در داستان هایش همیشه از این محله نوشته است، به نظرتان محله و جغرافیای زیستی آدم ها چقدر در سرنوشت و زندگی آنها موثر است؟ من تا 10 سالگی در محله درخونگاه زندگی کردم. بعد رفتیم به جاده تهران نو، پایین تر از وحیدیه ایستگاه منصورآباد تا 21 سالگی در این محله بودم، البته به دبیرستان رازی می رفتم که در محله شاپور بود. به نظرم محله چندان در تربیت و سرنوشت آدم ها موثر نیست. اسماعیل فصیح در محله درخونگاه بزرگ شده و در رمان «دل کور» به خوبی آنجا را توصیف کرده است، مرحوم سمندریان هم بچه همین محله است و چندتا از هنرمندان معروف دیگر هم بچه درخونگاه هستند، اما این دلیل نمی شود که بگوییم این محله تاثیری در سرنوشت و انتخاب حرفه آنها داشته است. در آن زمان محله های تهران محدود بود؛ سنگلج، درخونگاه، بوذرجمهری، خانی آباد و... معروف ترین محله ها بود. از بچه هایی که با هم بزرگ شدیم، هیچ کدام به سمت هنر نیامدند. وقتی هم که من وارد تئاتر و سینما شدم، هیچ کدام باور نمی کردند، چون خیلی بازیگوش بودم و کسی باور نمی کرد من به سمت هنر گرایش پیدا کنم. شما در دوره سختی وارد سینما شدید؛ دوره ای که یا باید پول می داشتی یا رابطه خیلی قوی! با توجه به تجربه ای که دارید، چطور می شود وارد حرفه هایی مانند سینما که به نظر خیلی ها دست نیافتنی است، شد؟ اصولا هنر مانند کارهای دیگر نیست. مثلا کسی که در رشته پزشکی تحصیل می کند، می داند بعد از اتمام تحصیلاتش می تواند تابلویی بزند و این حرفه را ادامه دهد، اما هنر این گونه نیست. اکنون هم ورود به دنیای سینما سخت است. همیشه هم پول و رابطه بوده و هست، اما اینها نتیجه بخش نیست.کسی که بازیگر نیست، نمی تواند با پول در این حرفه باقی بماند. کسی که می خواهد بازیگر شود، باید پشتکار و صبر داشته باشد. در ابتدای ورود به این حرفه کار و نقش دنبال کسی نمی رود؛ بلکه خود فرد باید به دنبال کار باشد و استعداد و توانایی خود را در یکی از رشته های سینما پیدا کند.. من توانایی ام در زمینه نوشتن بود، همان زمان متوجه شدم که سینما به فیلمنامه نیاز دارد، الان هم نیاز دارد، کارگردان و بازیگر زیاد است، اما فیلمنامه نویس کم است. من از این امتیاز استفاده کردم و وارد سینما شدم. یکی مثل آقای گلزار از چهره اش استفاده می کند و بازیگر می شود، به هر حال باید امتیازی داشته باشی. سینما راه خودش را می رود، من فیلمنامه های زیادی مجانی برای تهیه کننده ها نوشتم که یک نقش دوم و سوم بهم بدهند، اما واقعیت این است که الان جوان ها پرتوقع شده اند و خیال می کنند که سینما منتظر ورود آنهاست، تصور می کنند که خیلی هنرمند برجسته ای هستند، نگاه واقع بینانه به خودشان ندارند. مثلا دختر خانمی چهره ای کاملا معمولی دارد، اما به نظر خودش خیلی زیباست و می تواند به راحتی وارد سینما شود. این روزها جوان ها می خواهند یک شبه ره صدساله بروند و به شهرت و پول زیادی دست پیدا کنند، این خواسته ریشه در مسائل اقتصادی دارد یا توهم و خیال است؟ بیکاری در جامعه ما زیاد است، اما جوان ها به دلیل بیکاری به سمت سینما نمی آیند! این حرفه وسوسه انگیز است، وسوسه اش بیشتر برای رسیدن به شهرت، پول و جنس مخالف است. خیلی ها می گویند من عاشق بازیگری هستم، اما عاشق بازیگری نیستند، عاشق شهرت بازیگر ی اند. در دوره ای که من وارد حرفه بازیگری شدم، اصلا شهرتی در کار نبود، بازیگران تئاتر را کسی نمی شناخت. الان خودم هم نمی دانم چرا به بازیگری علاقه مند شدم، نه پولی داشت و نه شهرتی، اما جوان های امروز می خواهند برای رسیدن به شهرت و پول، میان بُر بزنند، به همین دلیل بعد از مدتی سرخورده می شوند. شما سال هاست که در سینما، تئاتر و تلویزیون فعالیت دارید و مرز شهرت را رد کرده اید و از نظر مالی هم نباید دچار مشکل باشید، فرزندتان درباره حرفه شما چه نظری دارد؟ یک دختر دارم که هیچ علاقه ای به حرفه و شهرت پدرش ندارد! با من کمتر بیرون می آید؛ چون مردم نسبت به من لطف دارند مثلا می خواهند عکس بگیرند و دخترم از این کارها خوشش نمی آید. شما به عنوان چهره ای موفق به جوان ها چه توصیه ای دارید که آنها هم بتوانند در مسیر زندگی موفق عمل کنند؟ بازیگری حرفه دشواری است. به طور عام هر کسی فکر می کند که بالقوه بازیگر است و فقط باید کشف شود. معمولا همه مردم بازیگر هستند و می توانند مثلا عزت الله انتظامی شوند، مگر این که خلافش ثابت شود. این درباره فیلمنامه نویسی هم صدق می کند. به نظر بیشتر مردم نوشتن هر سرنوشت و ماجرایی می تواند سناریوی قابل کار باشد، در حالی که فیلمنامه کاملا با دیگر نوشته ها حتی رمان و داستان فرق می کند. حرفه سینما تقریبا شبیه فوتبال است، بیشتر مردم در خیال خودشان فوتبالیست هستند! علاقه مندان به بازیگری در وهله اول باید قبول کنند که بازیگر نیستند، بعد آموزش ببینند و در مرحله بعد صبر و پشتکار داشته باشند. تمرین کنند تا کارشان تبدیل به مهارت و خلاقیت شود، اما مشکل جوانان امروزی این است که می خواهند کسی بیاید آنها را کشف کند، به همین دلیل به دنبال آموزش و تمرین نمی روند. منبع:جام جم انتهای پیام/ن پایگاه خبری تحلیلی نیزوا شهرستان مهدیشهر
چهارشنبه ، ۲۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیزو]
[مشاهده در: www.neizeva.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها