واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه شهروند: سوشیانس شجاعی فرد طنزنویس [email protected] خانمها، آقایان، سردبیر محترم! مدیرمسئول عزیز، بولتن ساز گرامی! سایبری ارجمند، برادران ارشاد، هیأت محترم منصفه، آقای قاضی، حضار گرامی... ای بابا برای یک تیتر باید به چند نفر جواب پس بدهیم! آقا منظورمان از تیتر وام جنسی ازدواج، اشاره به خبر ارایه اجناس و کالا به جای پول به متقاضیان وام ازدواج است! بر ندارید داستان درست کنید برای ما! خدمت همکاران محترم صفحه بندی هم عرض خسته نباشید داریم و همان طور که در تیتر مشخص کرده ام، لطفا اندازه فونت تیتر 18+ باشد! یعنی درشتتر از 18! ممنون! و اما ادامه مطلب: - خسته ام، چونان جوانی که ماه ها از این شعبه به آن شعبه و از این اداره به آن اداره می رود تا دو زار وام ازدواج بگیرد و شب که خانه می آید نا ندارد، چه برسد به میل! (منظور نای شام خوردن و میل به شام خوردن است!) حالا هم که اعلام شده که هفت خوان وام ازدواج به پول منجر نمی شود و قرار است جنسی حساب کنند! انگار تا حالا چه جور حساب می کردند! بگذریم! بالاخره با هزار بدبختی و مشکلات، قرار شد برویم مغازه و اقلام ضروری خانه را بگیریم. دست همسر آینده... ئه ... نه... چیز... دست برادر همسر آینده را گرفتیم، چون سالهاست ما هر جا بخواهیم برویم این داداش همسر را می فرستادند که بین من و ایشان قرار بگیرد و مواظب باشد ما حرف هایی 18+ نزنیم! یعنی همان حرف های با فونت درشت تر از 18، درواقع حرف های بزرگتر از دهانمان! خلاصه دست برادر همسر را گرفتیم و رفتیم سه راه امین حضور، بورس لوازم خانگی و یکی یکی لوازم خانه را از زیر نظر می گذراندیم. یک ماشین لباسشویی دیدم و گفتم: بهروووووز! گفت: جااااان دلم آرش جان! گفتم: این لباسشوییه خوبه؟ برادر همسرم؟! جواب داد: آرش دلبندم، تو که سلیقه ات عالیه، ولی یه کم حجمش برای ما زیاد نیست؟! ئه یعنی برای خونه تون؟! گفتم: درست میگی برادر همسر عزیزم! به خاطر همین درایتت بوده که اومدم خواهرتو گرفتم! خلاصه همسر آینده که نبود، من سعی کردم انتقامم را از برادر همسر بگیرم و همینجور دل می دادم و خب این بامرام هم سعی می کرد ما این عدم همراهی همسر را حس نکنیم و قلوه می داد که دیدیم چهار پنج تا سیبیل کلفت شلوار پاچه گشاد دنبالمان افتاده اند! متوجه شدیم که کمی زیادی لوس بازی در آورده ایم و این محلات جای این سوسول بازیها نیست! سریع داخل یک پاساژ و یک مغازه چپیدیم و برای محکم کاری گفتم: سام علیک داداش، من بهروزم، وثوق! اینم داش فرمونمونه، ما اومدیم جهاز آبجیمونو کامل کنیم! مغازه دار با لبخندی ملیح جواب داد: ببم جان، شما که ما رو هم کشتید! چی چی می خوای؟! یه کم خودم را جمع و جور کردم و گفتم: راستش ما...نه... من و ایشون نه... یعنی من و همسرم وام ازدواج جنسی گرفتیم... یعنی کالایی! یه ماشین لباسشویی و تلویزیون و یخچال می خوایم! نگاهی به ما کرد و از روی میز یک جعبه به ما تعارف کرد و گفت: به به، شادوماد! یکم از این قوتو بخور، وام کالایی هم بهت میدم! بشینید اینجا... ببین جوان... تو اول زندگیته... باید چشمت باز باشه... حرف من رو گوش بده... تو الان تلویزیون می خوای چیکار؟ قبلا تلویزیون می گرفتند، چهار تا سریال خوب داشت، آدم از اخبار مطلع می شد، یک گلدانی، قاب عکسی روی آن می گذاشتند، الان که نه سریال درست و حسابی داره، نه اخبار درست و راستی داره، نه از بس که این تلویزیون ها باریک شدند، نمی شه گلدون روشون گذاشت! در ثانی، این آقا برادر زنته درسته؟! شوهرت که نیست، قیافه اش هم که نمی خوره برادرت باشه، خب لابد برادر زنته دیگه، اگر تلویزیون بگیری لابد میخواد دوشنبه شب، یکشنبه شب، جمعه و حتی شب جمعه خونه تون پلاس بشه فوتبال ببینه! نخر برادر من، تلویزیون نخر! ماشین لباسشویی هم به دردت نمی خوره، زنی که چهار تا تیکه لباس شوهرش رو بو نکشه و با دست نشوره، زن زندگی نیست! گفتم: 7 ماه واسه این وام ازدواج زحمت کشیدم، تا رسید به ما شد کالا، حالا هم که شما اینجوری میگید! من چیکار کنم پس؟! گفت: بیا... بیا این ماشین چمن زنی رو بگیر! اینم بذر چمن... کود هم... حالا اونم جور میشه، خدا روزی رسونه! اول زندگیتون، رنگ و بوی طبیعت رو بده به زندگیت! تلویزیون می خوای چیکار!؟ با زنت بشین روی این چمن ها، آش بخور! ماشین لباسشویی به چه کارت میاد؟!
سه شنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه شهروند]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]