واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه اعتدال: ربیع همان بهار است و امام زمان(ع)، همان ربیع، بهار مردمان و خرّمی دوران. آن روز که متولد شد با خود برکت آورد و آن روز که با ظهورش رخ می نماید، اوج روئیدن است به گستره تمام عالم. . . ربیع همان بهار است، آغاز روئیدن و پایان زمستان. بهار که می رسد شادابی و نشاط و طراوت همه جا را فرا می گیرد، باد بهاری آدمی و طبیعت را سرزنده و استعدادهای خفته را شکوفا می کند. گفت پیغمبر به اصحاب کبار تن مپوشانید از باد بهار (1) ربیع همان بهار است و پیامبر هم، رحمت بر عباد، بهار بر بلاد و مردمان(2). بهار که آمد، ربیع الأول که آمد و پیامبر(ص) متولد شد، کنگره های کاخ سرد کسری شکست و آتش کده فارس خاموش شد. هر پیامبری که آمد برکت را به منزلگاه خود آورد (حضرت عیسی در گهواره فرمود: وَجَعَلَنِی مُبَارَکًا أَینَ مَا کُنتُ(3)، خدا مرا هر جا که باشم مایه برکت قرار داد.) اما وقتی خاتم پیامبران و اشرف مخلوقات به زمین قدم نهاد، برکت همه جای عالم را فراگرفت. بهار عالمیان که مبعوث شد، آغاز روئیدن شد «رُشداً»(4) و پایان زمستان گمراهی ها «وَکُنتُمْ عَلَی شَفَا حُفْرَه مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَکُم مِّنْهَا» (5)؛ بر لبه پرتگاه آتش بودید، خدا شما را به وسیله دین نجات داد. پیامبران مظاهر اسماء الهی اند و پیامبر خاتم، برترین مخلوق خدا و برترین مظهر اسم خدا است که «رَحْمَه لِّلْعَالَمِینَ» (6) است. پیامبر(ص) با نسیم های خوش دعوت خویش، آمد تا به آدمی حیات بخشد «دَعَاکُم لِمَا یحْییکُمْ» (7) و استعدادهای خفته را شکوفا سازد؛ آدمی را از حضیض ذلت به اوج عزت برساند و او را از خشونت، بیابان گردی و وحشی گری، به سلوک و ایثار و عبودیت و عرفان رساند. ربیع همان بهار است و امام زمان(عج)، همان ربیع و بهار مردمان و خرّمی دوران. آن روز که متولد شد با خود برکت آورد و آن روز که با ظهورش رخ می نماید، اوج روئیدن است به گستره تمام عالم؛ هم او که با عدالت و مهربانی اش، ظلم و بیداد بر باد می رود و حقیقت رحمةٌ للعالمینِ نبوی به وسیله حضرت مهدی(عج) عالم گیر می شود، اینجاست که مهدی(عج) را رحمت پر وسعت خدایی (رَحمةُ الله الواسعه) گویند، چون اوست که آرزوها و اهداف تمام پیامبران و اولیاء را با تمام ابعادش در جهان به ظهور می رساند. با آمدن نهم ربیع الأول، اگرچه حزن شهادت پدر، امام یازدهم رنج کمی نبود و درد و اندوه مظلومیت او جانکاه، اما چون آخرین وصی به امامت رسید، ولایت جدیدی رخ نمود و امامت آخرین وصی که مژده آمدن و ظهورش، بارها بر زبان مقدس پیامبر(ص) و یکا یک ائمه مطرح شده بود، بر شادمانی ملائک و اهل معرفت فزود. اینجاست که اهل زمین و زمان و آنان که از معرفت بهره ای برده اند؛ به قدر بهره خود با او عهد می بندند و با جانان به جان بیعت می کنند. شیرینی عدالت علوی، به وسیله او چون نسیمی به درون خانه ها ره می یابد و طراوت علم پیامبر(ص) و علی(ع) و یکا یک ائمه چون صادق آل محمد و عالم آل محمد و بیست و هفت شعبه علم، به وسیله او رخ می نماید. ربیع همان بهار است که حتماً خواهد آمد؛ سردی زمستان، هیچ وقت ترا از آمدن بهار مهدی نا امید نکند زیرا فقط نادانان با دیدن برف و سرما می پندارند که بهار نمی آید، آنان که به خاطر لجبازی با پرستوها و چلچله ها، تمام وعده های الهی را انکار می کنند و خود را نسبت به وعده الهی(8) به غفلت می زنند.(9) برای آمدن بهار باید مهیا بود. بهار را شما نمی آورید ولی تسلط و سلطه حضرت مهدی(عج)، زمینه ساز می طلبد: «یخرج ناس من المشرق فیوطئون للمهدی سلطانه.»(10) برای آنکه حضرت بتواند بهاری بودن را به عالم عرضه کند و جهان را پر از عدالت و خوبی کند، بایستی یارانی در همین فصل زمستان، خود را برای همراهی و مبارزه با بدی ها و سردی ها مهیّا کنند. پی نوشت ها: 1- مولوی. 2- نهج البلاغه، خطبه 11. 3- مریم/31. 4- کهف/66. 5- آل عمران/103. 6- انبیاء/ 107. 7- انفال/ 24. 8- آیات متعددی که وعده ظهور حضرت مهدی(عج)، را داده اند؛ نظیر، انبیاء/105، قصص/5، نور/55 و ... . 9- در طول تاریخ همیشه افرادی بوده اند که حق را نادیده گرفته و خود را به نادانی می زدند، نظیر اکبر گنجی که با لجاجت با انقلاب و ولایت فقیه، اصل مهدویت را انکار می کند. گرچه سخنان واهی او نظیر سخنان دیگر مغرضان، همیشه توسط عالمان و آگاهان پاسخ داده شده است و نیازی به تکرار دوباره آن نیست. 10- سنن ابن ماجة، ج9، ص519. محمدصابر جعفری ـ دوماهنامه امان شماره 22
سه شنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه اعتدال]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]