محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828681608
مشایخی : ارکستر سمفونیک نیازمند حمایت دولت است
واضح آرشیو وب فارسی:موسیقی ایرانی: نادر مشایخی معتقد است:از نظر من خلاقیت یعنی تنها برای قشر خاصی کار نکنیم و به نیاز آنها پاسخ ندهیم، بلکه برای مردم نیاز درست کنیم. طوری که مردم احساس کنند باید این موسیقی را بشنوند و به آن احتیاج پیدا کنند. متأسفم که در این سال ها مدام از روی دست اروپایی ها تقلید کردیم و از آن چیزی که می توانستیم به نام ایرانی در هنرمان به خصوص موسیقی عرضه کنیم غافل شدیم. حقیقتا نیاز است به خودباوری برسیم. داشتن تنها یک ارکستر سمفونیک ایده مناسبی برای کشوری مثل ایران با این همه تنوع سلیقه نیست؛ ایده ای که نادر مشایخی، آهنگ ساز و رهبر ارکستر نام آشنای ایرانی، به آن قائل است و در صحبت هایش توجه به سلیقه های متفاوت در موسیقی را اولویت می داند. مشایخی در آثارش همواره به دنبال ایده هایی برای ارائه آثار موسیقی ایرانی در بیرون از مرزها به گونه ای است که برای مخاطبان جهانی اش قابل درک و فهم باشد. شاید به این دلیل است که در تازه ترین فعالیت هنری اش به سراغ نوحه و مرثیه دوره قاجار رفته است تا اجرائی متفاوت از آن داشته باشد. با نادر مشایخی درباره شرایط حال حاضر ارکستر سمفونیک تهران و توجه دولت به این بخش صحبت کردیم: شما سال ها پیش تجربه رهبری ارکستر سمفونیک تهران را برعهده داشتید و در تمام این سال ها مشکلات بسیاری پیش ِرو داشته اید که یکی از آنها مشکلات مالی است. فکر می کنید تا چه حد فعالیت ارکستر سمفونیک نیازمند حمایت های دولت است؟ اساسا سهم بیشتر کار ارکستر سمفونیک هنری است و بخش اندکی از آن درگیر مسائل مالی است. اما از سوی دیگر چه بخواهیم و چه نخواهیم، ارکستر سمفونیک بدون حمایت مالی بلااستفاده خواهد بود. با وجود دست کم ١٢٠ هنرمند که باید از طریق حضور در ارکستر سمفونیک زندگی کنند و حداقل ١۵ نفر که افراد حاضر در ارکستر را مدیریت می کنند و این تعداد منهای مخارج دیگری است که باید برای ارکستر هزینه شود، حداقل سالانه شش میلیاردتومان هزینه دارد و طبعا برای ارکستر سمفونیک یک کشور هزینه زیادی نیست. خوشحالم که امروز جوان های بسیاری در اکستر سمفونیک فعالیت می کنند. ولی باید طوری با آنها رفتار شود که شغلشان حضور در اکستر سمفونیک باشد و از آن ارتزاق کنند و جزئی از زندگی شان شود. در این صورت است که در کارشان پیشرفت خواهند کرد و حرفه ای خواهند شد. از نظر من آدم حرفه ای در این کار شخصی است که نباید اشتباه کند و در صورت اشتباهات مکرر به سرعت شخص دیگری جایگزینش می شود. بنابراین کیفیت هنری یک ارکستر سمفونیک نیازمند حمایت دولت است. و این کمک از سمت دولت در تمام دنیا متداول است؟ حداقل ارکستر سمفونیک هایی که من می شناسم بودجه شان را از دولت تأمین می کنند. ارکستر سمفونیک موسیقی جدی اجرا می کند و اساسا نمی توان به دید تفریح و سرگرمی به آن نگاه کرد. این نوع موسیقی معمولا از سمت دولت حمایت می شود اما در مورد چرایی این حمایت هم باید بگویم مثلا در وین (ارکستراپرا) از طرف دولت حمایت می شود و در سال چیزی حدود ٢٠٠ میلیون یورو برای آن هزینه می شود. البته این تنها ارکستر فیلارمونیک وین نیست و دولت به ارکسترها و آنسامبل های دیگر هم کمک می کند. مخارج دولت به این ارکسترها طبعا منافعی در پی دارد از این جهت که تنها متمرکز بر استقبال افراد کشور و شهروندانش نیست، بلکه نقطه اتکای اجرای هر شب ارکستر اپرا وابسته به توریست است و از این منظر برای دولت درآمدزایی دارد. به هرحال حمایت مالی نقشی تعیین کننده در کیفیت موسیقی دارد، اما فکر می کنید نبوغ و خلاقیت چه نقشی در این میان ایفا می کند؟ از نظر من خلاقیت یعنی تنها برای قشر خاصی کار نکنیم و به نیاز آنها پاسخ ندهیم، بلکه برای مردم نیاز درست کنیم. طوری که مردم احساس کنند باید این موسیقی را بشنوند و به آن احتیاج پیدا کنند. متأسفم که در این سال ها مدام از روی دست اروپایی ها تقلید کردیم و از آن چیزی که می توانستیم به نام ایرانی در هنرمان به خصوص موسیقی عرضه کنیم غافل شدیم. حقیقتا نیاز است به خودباوری برسیم. باید به این فکر کنیم که اساسا ما ایرانی ها به چه چیزهایی علاقه مندیم و عواطف ما چطور درگیر می شود و چطور می توانیم محصولات هنری مان را به خارج از این مرزها عرضه کنیم؟ در این صورت به زعم من همه چیز بهتر خواهد شد. پس شما معتقدید در این زمینه تلاش های کمی صورت گرفته است. بله، بسیار کم بوده است. در این سال ها دائما درصدد تلفیق موسیقی ایرانی با ابزار موسیقی تونال بودیم! با این کار تمامی زیبایی و ظرافت موسیقی ایرانی را از آن گرفتیم. شاید بهتر است در این مقطع به تعریف بهتری درباره ارکستر سمفونیک کشورمان برسیم. طبعا هیچ هنرمند یا آدمی دوست ندارد صرفا شخصی را ببیند که شبیه خودش فکر می کند. بلکه این تفاوت هاست که دنیای آدم ها را وسیع تر می کند. بنابراین اگر بتوانیم فرهنگ خودمان را به دنیا عرضه کنیم، موفق تر خواهیم بود. در کنسرت هایی که برگزار کرده ام بارها این را به چشم دیده ام که توانستم نشان بدهم که من به عنوان یک ایرانی چطور فکر می کنم. تجربه شخصی به من نشان داده است اجرای ارکستر سنتی ایرانی در خارج از کشور مخاطبان خارجی زیادی ندارد. چراکه موسیقی اصیل ایرانی را نمی شناسند و شاید برای آنها کسل کننده باشد. حقیقتا با این کار نمی توان فرهنگ ایرانی را نشان داد این دقیقا شبیه این است که ما به دیدن کنسرت ژاپنی برویم. موسیقی ایرانی را باید طوری عرضه کرد که مخاطبان خارجی نیز آن را حس کنند و با آن ارتباط بگیرند. آقای رهبری از جمله کسانی است که از زمان عهده دارشدن رهبری ارکستر سمفونیک تهران تلاش های بسیاری برای بهبود شرایط ارکستر انجام دادند و در تازه ترین صحبت هایشان از انجام پروژه های مشترک با شهرداری صحبت کردند و به نظر می رسد شرایط ارکستر سمفونیک تهران به سامان تر خواهد شد. فکرکردن به مسائل مالی کاملا ضروری است. اما از نظر من مسیر را اشتباه می رود. البته تأمین بودجه از شهرداری، برای ارکستر دولتی راهی است سنگلاخ. داشتن تنها یک ارکستر سمفونیک ایده مناسبی برای کشوری مثل ایران با این همه تنوع سلیقه نیست. یعنی فکر می کنید ادغام ارکستر سمفونیک تهران و ارکسترهای تحت نظر شهرداری کار درستی نیست؟ به نظر من خیلی عملی نیست. چراکه نیرو و قدرتی که در یک نهاد است، تنها برای خودش کافی است. تصور نمی کنم این اتفاق شدنی باشد. البته بد نیست در اینجا به نکته ای اشاره کنم و آن فرهنگ شنیداری ایرانیان است که باعث می شود خیلی پیشرفت نکنیم. اساسا ما آدم هایی هستیم که برایمان مشاهده شنیداری تعیین کننده نیست و در مقابل آن مشاهده دیداری بسیار خوبی داریم. ممکن است برای یک تابلو که قابل دیدن و لمس کردن است هزینه بسیار زیادی کنیم، اما حاضر نیستیم این هزینه را صرف موسیقی کنیم. حالا جسمیت دادن به موسیقی از طریق دی وی دی و امثال اینها چیزهایی است که معمولا انجام می شود. نقطه نظرم درباره شرایط حال حاضر ارکستر سمفونیک این است که نشان دهیم موسیقی ایرانی به شکلی که در اغلب موارد درباره استفاده از ارکستر سمفونیک انجام می شود کشتی به خشکی راندن است. فواصلی را از گوش اروپایی که موسیقی ایرانی را شنیده می گیریم و به عنوان فواصل خودمان تحویلش می دهیم. این یک نوع غرب زدگی است. اینجا فاصله خودباوری و خودباختگی فقط چنددهم میلی متر روی سیم ویلن اتفاق می افتد. یعنی به طورمثال به جای می کرن، می بمل را بنوازیم. آیا تا به امروز قصد انجام کاری را داشته اید که کمبود بودجه مانع آن شده باشد؟ حقیقتش این است که من هیچ وقت به دنبال بودجه دولتی نبوده ام. مثلا انجام موسیقی فاخر که معمولا بودجه دولتی زیادی طلب می کند جزء علایق من نیست. کاری که من در تمام این سال ها خصوصا سال های اخیر انجام داده ام بیشتر از مشارکت با جوان ها شکل گرفته است. این نوع موسیقی را جوان ها بهتر درک می کنند. متأسفانه ایران یک جامعه طبقاتی است. در این جامعه طبقاتی برخی به دنبال پول، یا مقام یا هر عنوان دیگری هستند که به این واسطه خودشان را بالا بکشند. چیزی که به ما به عنوان ایرانی کمک می کند این است که نقایص فرهنگی مان را بشناسیم و تلاش ما در جهت رفع این نواقص باشد. مثل شعاری که من همیشه در زندگی انتخاب کرده ام؛ که تا زمانی یک ایرانی گرسنه است، ایران گرسنه است. حقیقت این است که وقتی به این نواقص فکر شود راه حل هم پیدا می شود. موسیقی مهم ترین موضوع در فرهنگ ایرانی است که باید به آن پرداخته شود. موسیقی ما در جایگاهی است که بیش از پیش باید هنرمندانش را تأمین کند. توجه به قانون کپی رایت امکانی به هنرمندان خواهد داد تا خلاقیت بیشتری از آنها ببینیم که امیدوارم به موضوع کپی رایت در ایران پرداخته شود. باید این را متوجه شویم که موسیقی سرگرمی نیست، یک نیاز است. باور کنید که موسیقی زندگی بسیاری را متحول کرده است از جمله خود من. شاید باور نکنید اما زندگی من با شنیدن آثار کیج و موتسارت تغییر کرد و می توان نشان داد که می توان موسیقی را طور دیگری شنید. آقای مشایخی تلاش های شما برای خلق موسیقی کلاسیک با آیتم های شرقی تا چه حد بوده است؟ اتفاقا بحث جالبی است. اینکهاساسا درک کنیم که «آیتم شرقی چیست؟» موضوع مهمی است. از نظر من موسیقی ایرانی از صمیمیتی برخوردار است که در موسیقی دنیا نظیرش را نمی توان پیدا کرد طبعا در موسیقی اروپایی ها نمی توان این صمیمیت را پیدا کرد. اما در جهت خلق موسیقی سمفونیک با آیتم های شرقی نباید به دنبال شباهت ها باشیم. باور کنید اگر به دنبال شباهتی میان آنها باشیم این دو مدام از هم دور می شنود. دقیقا مثل قطب های مثبت و منفی آهنربا. بنابراین باید آنها را کنار هم گذاشت. هم جواری بهترین اتفاق ممکن است. فکر می کنم تا حد زیادی قطعه «فیه مافیه» نشان از این تلاش بود. در این اثر از نظر من فرهنگ ایرانی حفظ شده است. ظاهرا درحال حاضر مشغول کار بر روی نوحه و مرثیه های دوره قاجار هستید. بله، نکته مهم اینجا است که طبعا کاری که انجام می شود تنها متعلق به مخاطب ایرانی نیست. بلکه به منظور اجرا در خارج از کشور برنامه ریزی هایی انجام می شود. این موضوع هم تنها به دلیل عرضه فرهنگمان به خارج از کشور و شنیدن نوع دیگری از موسیقی در خارج از مرزها است. نوحه خوانی اصیل اتفاقی است که از نظر من قابلیت های بسیاری دارد و تا به امروز توجه بسیار کمی به آن شده است. چه چیزی توجه شما را به نوحه خوانی جلب کرد؟ نوحه خوانی اتفاقی است که در موسیقی باروک و دوره کلاسیک هم وجود داشته است و قدمت بسیاری دارد اما در طولانی مدت کلاسه بندی شده است و گاهی حتی از چشم برخی از موسیقی دان ها پنهان بود. مدت ها پیش با آقای سبزعلی (نوحه خوان) آشنا شدم. چیزهایی در ارتباط با نوحه خوانی از او شنیدم که کاملا غافلگیر شدم. در ارتباط با نوحه خوانی با هم گفت وگو های بسیاری داشتیم البته نوحه خوانی های قدیم با امروز تفاوت های بسیاری دارد. مثل امروز نیست که معمولا با استفاده از آهنگ پاپ نوحه خوانی می کنند! مثلا من نمی دانستم که نوحه هر کدام از معصومین گوشه مخصوص خودش را دارد یعنی حتی اگر تکست هم وجود نداشته باشد به محض نواختن گوشه ای خاص به یاد یکی از معصومین می افتیم و این چیزی است که در موسیقی باروک هم وجود دارد. بنابراین برنامه ریزی من درحال حاضر تمرکز روی نوحه و مرثیه هاست و البته برای یک سال آینده برنامه ای هم برای کار با برخی از آهنگسازان بنام ایرانی ازجمله آقایان صبوحی، کیهانی و خیام دارم. طبعا تلاش های من برای تنوع و تفاوت در چیزی است که به گوش مخاطب می رسد. بدون شک یک ارکستر باید سلیقه های مختلف را در نظر بگیرد و برای ادامه راه چاره ای جز این ندارد. اصلا زیبایی کشور ما این است که بی شمار سلیقه مختلف در آن دیده می شود و درحال حاضر ما در دوره ای زندگی می کنیم که باید برای تمامی این سلایق کار کنیم و این انکار ناشدنی است. از همین جهت است که تأکید می کنم چند ارکستری بهتر از یک ارکستر است و نمی توان به دلیل منافع مالی سلیقه های مختلف را در نظر نگرفت. اما نکته ای که بد نیست در پایان صحبت هایم به آن اشاره کنم این است که باور کنیم جامعه ما جامعه جوان گرایی است خصوصا در موسیقی کشورمان تصور می کنم این اتفاق چشمگیر تر است. برخی از استادان موسیقی باید باور کنند که از سنی به بعد دیگر نمی توان کار کرد و بهتر است برای آنها انجمن فرهیختگانی بازگشایی شود و هر دو ماه یک بار از آنها تقدیر شود و دیگر وارد تصمیم گیری مسائل حساس و مختلف نشوند. منبع :شرق
سه شنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: موسیقی ایرانی]
[مشاهده در: www.musiciran.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
گوناگون
پربازدیدترینها