تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835357202
با اصلاح تغذیه، 60تا 80درصد بار بیماری ها کم می شود
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>سلامت> تغذیه> نقش انجمن های صنفی در کنار سازمان های دولتی یکی از آن موضوعات انکار ناپذیر در همه جهان است.به گزارش شفا آنلاین به نقل از سپید ،چرا که انجمن های صنفی اصولا وابستگی های دولتی ندارند و در نتیجه به نقاط ضعف و قوت بدون جانبداری و به صورت ویژه ای نگاه می کنند و البته باید به این نکته اشاره کرد که ابایی از بیان نقطه ضعف ها هم ندارند. هرچند نمی شود نقش انجمن ها را فقط در بیان کاستی ها و نقاط ضعف دانست. چرا که در همه جهان از وجود این انجمن ها به شکل اتاق های فکر بهره برده می شود و سازمان های نظارتی دولتی نه تنها وجود این انجمن ها را تحمل می کنند، بلکه به نقطه نظرات شان هم توجه کرده و اتفاقا حمایت هم می کنند. وجود این انجمن های غیردولتی در ایران هم منشا خیر است و حضورشان در کنار سازمان های نظارتی و معاونت های مختلف به خصوص در بدنه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی می تواند نتایج مثبتی را به ارمغان بیاورد. یکی از این انجمن ها، انجمن تغذیه ایران است که حالا حدود 30 سال از قدمت آن می گذرد. انجمنی که به شکلی تنگاتنگ با انستیتو تغذیه و دانشکده علوم تغذیه و صنایع غذایی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در ارتباط است و به تازگی جلال الدین میرزای رزاز، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، پزشک و متخصص تغذیه را بر مسند ریاست خود می بیند. پیشگیری و مراقبت های تغذیه ای چطور می توانند از شدت بیماری ها بکاهد و طرح تحول نظام سلامت چه نقشی در این موضوع دارد؟ انجمن تغذیه حدود 30 سال است که در ایران راه اندازی شده، اما علم تغذیه حدود 100 سال است که در دنیا فعالیت می کند. در اروپا نقش تغذیه در توسعه ملی کشورها را با 60 سال تاخیر فهمیدند. یعنی طی 40 سال اخیر است که در اروپا به نقش تغذیه در برنامه های توسعه ملی پی بردند. این تاخیر به ایران هم منتقل شد و ما با یک تاخیر 15 تا 20 ساله این فعالیت را وارد جامعه کردیم. اتفاقی که به واسطه طرح تحول نظام سلامت در کشور افتاده این است که دولت به عنوان یکی از اولویت ها به بحث درمان پرداخت. یکی از دلایل بار بیماردهی فعلی به همین بحث تغذیه مربوط می شود. یک گروه از بیماری ها که بیماری های غیرواگیر هستند طی 2 دهه اخیر مورد توجه مجامع جهانی قرار گرفتند. حالا اتفاقی که در طرح تحول نظام سلامت افتاده، این است که بیماری های غیرواگیر دیده نشدند و فقط به بحث درمان می پردازیم. فرض کنید یک بیمار با گرفتگی عروق کرونر قلب به ما مراجعه می کند، در یک بیمارستان دولتی او را رایگان درمان و مرخص می کنیم. ولی از این زاویه نگاه کنید که می شد طی دهه های گذشته از این اتفاق جلوگیری شود و اصلا این بیمار به گرفتگی عروق کرونر قلب دچار نشود. این موضوع در بیماری های دیابت، فشارخون، سرطان ها و بسیاری دیگر از بیماری ها نیز وجود دارد که باعث ایجاد هزینه های زیادی می شود. به نظر می رسد بحث تغذیه و پیشگیری در طرح تحول نظام سلامت که فقط به درمان می پردازد، مغفول مانده است. به طور متوسط حدود 60 تا 80 درصد آمارهای بار بیماردهی بیمارستان ها در دنیا به بیماری های غیرواگیر مربوط می شود. یعنی اگر به سطوح اولیه پیشگیری وارد شویم، این بار بیماردهی به شدت کم خواهد شد. انجمن تغذیه تاکنون چه اقدامات عملی را انجام داده است؟ ما به عنوان اولین و مهمترین کار، یک نقشه راه برای خود در نظر گرفتیم تا بر اساس آن بتوانیم هدف گذاری کنیم و با توجه به نقاط قوت و ضعف به آنها دست پیدا کنیم. متاسفانه تاکنون مواضع انجمن تغذیه ایران، انفعالی بود و به جز اعتراض و شکایت کتبی به اتفاقات، اقدام دیگری صورت نگرفته است. هرچند برخی اقدامات از طرف کارشناسان و متخصصان تغذیه به صورت انفرادی انجام می گرفت که چون هدفمند نبود، انجمن را در موضع ضعف قرار می داد. ولی یکی از اولین برنامه های انجمن در مدیریت جدید این بود که به وزارت بهداشت اعلام کردیم ما با حدود 8000 نفر فارغ التحصیل تغذیه آمادگی داریم تا در سطوح برنامه های پیشگیری آن وزارتخانه مشارکت فعالی داشته باشیم. چه مطالعاتی در خصوص نیازهای تغذیه ای جامعه انجام شده است؟ در مرحله اول باید شناسایی شود تا ببینیم چه مشکلاتی وجود دارد. در حال حاضر بانک اطلاعات جامعی وجود ندارد تا نسبت به بررسی مشکل اقدام کنیم و داریم از مطالعات گذشته استفاده می کنیم. نیاز است که مطالعاتی انجام شود تا بتوان مداخلات تغذیه ای را هم انجام داد. به طور مثال طرح مکمل یاری با نمک یددار که از سال ها پیش شروع شد و توانست به طور جدی مسئله کمبود ید را در بیماری تیروئید حل کند. آیا در خصوص انجام مطالعات احساس نیاز می شود؟ قطعا همینطور است. چرا که آخرین مطالعات مدون و علمی کشور در خصوص تغذیه مربوط به سال 1383 و طرح سرانه مصرف است. یعنی 10 سال است که آمار جدیدی نداریم. انستیتو طی سال های گذشته تلاش کرد تا این کار را انجام دهد، اما بودجه ای حدود 6 تا 7 میلیارد تومان برای انجام این کار نیاز است. البته رایزنی هایی با سازمان برنامه و بودجه و معاونت بهداشت وزارت بهداشت انجام دادیم. بیشتر چه مشکلات تغذیه ای در جامعه دیده می شود؟ به صورت کلی می دانیم که موضوع فقر آهن به خصوص در خانم ها و کودکان وجود دارد که البته به نوع تغذیه و فرهنگ باز می گردد. عموما خانم ها از کم خونی هم رنج می برند و حتی موضوع مکمل یاری با روی را هم از طریق انستیتو در مدارس شهر ورامین و پیشوا پیگیری می کنیم و این مکمل یاری با شربت روی در آنجا اتفاق می افتد که طی 1 تا 2 ماه آینده نتایج مطالعات آن اعلام خواهد شد. این برنامه حدود 4 تا 5 ماه می شود که در حال انجام است. موضوع ویتامین D هم یکی دیگر از مشکلات است که در برنامه های ما وجود دارد و به خصوص با کاهش مصرف شیر، به صورت مشهودتری خود را نشان می دهد. کمبود ریزمغذی ها بیشتر در مناطقی وجود دارد که وضعیت امنیت غذایی در خطر است. چرا که در وضعیت اقتصادی متوسط رو به بالای برخی خانواده ها، مصرف هیچ مکملی نیاز نیست. البته تبلیغات زیادی توسط شرکت های دارویی انجام می شود که همه به مکمل ها نیاز دارند، اما این واقعیت ندارد. شاید 90 تا 95 درصد مکمل هایی که مردم استفاده می کنند، دلیلی برای آن وجود ندارد. یعنی برخی مردم بیشتر از نیاز از این مکمل ها استفاده می کنند که آن هم دفع می شود. چرا که بیش از حد مجاز خوردن، اثرات سوء ایجاد می کند و حتی ممکن است در کبد رسوب کند و مشکلات گوارشی و اشکالاتی در سیستم ایمنی بدن ایجاد شود. مصرف شیر در کشور چطور است؟ مصرف سرانه شیر کشور بین 80 تا 100 لیتر است. البته لازم به ذکر است که این آمار مربوط به قبل از اتفاقات سال 93 و 94 به واسطه انتشار اطلاعات وزارت بهداشت مبنی بر وجود روغن پالم در شیر است. بعد از آن حدود 14 تا 20 درصد، مصرف سرانه شیر به دلیل نگرانی های مردم کم شد. مصرف کشور ما حدود 60 تا 70 لیتر در مقابل 300 تا 350 لیتر مصرف سرانه شیر در کشورهای توسعه یافته است. این برای ما یک آمار اختلافی وحشتناک است و با نقطه هدف فاصله زیادی دارد. برای حل این وضعیت چه باید کرد؟ نقطه شروع و آغاز، سنین کودکی و ورود به مدارس است. ما از طریق انجمن تلاش کردیم تا با آموزش و پرورش تعاملی انجام دهیم و در حال کار روی طرحی به نام همیار سلامت هستیم. می خواهیم تعاملی انجام شود که یک نفر کارشناس تغذیه در کنار سایر پرسنل مدرسه به کار گرفته شود. مقدمات این کار فراهم شده و به نظر می رسد حضور یک کارشناس تغذیه در مدارس می تواند سودمند باشد. از طرف دیگر اگر خود دانش آموزان همانند طرح همیار پلیس با ما تعامل داشته باشند، بسیار سودمندتر از برگزاری کلاس است. نقش سیستم های نظارتی در تغذیه جامعه چیست؟ دو محور اساسی در تغذیه وجود دارد؛ یکی امنیت غذایی و دیگری ایمنی غذایی است. در بحث امنیت غذایی، 4 مولفه اساسی وجود دارد. اولین پارامتر در دسترس بودن غذای کافی در همه فصول سال، پارامتر دوم داشتن وضعیت اقتصادی مناسب برای تهیه غذا، سوم دانش کافی و چهارم سلامت جسمانی برای مصرف غذا است. در طرف دیگر بحث ایمنی غذا است. یعنی یک شهروند پیش خودش فکر می کند که با توجه به داشتن آن 4 مولفه و اعتمادی که به سیستم های نظارتی دارد، می تواند غذای ایمنی را تهیه و مصرف کند. در این قسمت شهروندان نقشی ندارند و نقش سیستم های نظارتی و وزارت بهداشت پررنگ تر می شود. ماجرای روغن پالم یکی از اتفاقات خوبی بود که به واسطه دقت همین سیستم های نظارتی افتاد و موفق شدیم طی سال های 93 و 94 حدود 12 درصد مصرف روغن پالم در صنایع لبنی را کاهش دهیم. حدود 14 درصد در صنایع لبنی به خصوص شیرهای پرچرب از روغن گیاهی پالم استفاده می شد که بعد از این اتفاقات کاهش پیدا کرد. از نیمه دوم سال 93 تاکنون حدود 300 هزار تن کاهش واردات روغن پالم داشتیم. این موضوع نشان می دهد که اگر سازمان ها و ارگان های نظارتی بخواهند دخالت کنند، می توانند در بحث تغذیه وارد و موثر واقع شوند. پس ماجرای خمیرمرغ و تقلب هایی که در تولید آن صورت گرفت را چطور بررسی می کنید؟خمیر مرغ محصول رایجی است که سال هاست در ایران مصرف می شود. این محصول از تخمیر اسکلت مرغ که قسمتی از باقی مانده مرغ را نیز دارد تهیه می شود. اسکلت ها از مراکز فروش مرغ تهیه می شوند و در دستگاه مخصوصی به نام بادِر به خمیر تبدیل می شوند، اما موضوع این است که 2 نوع خمیر مرغ داریم؛ یکی خمیری است که مجوز دارد و دیگری خمیری است که در کارخانه های متفرقه و از ضایعات مرغ تهیه می شود. مجوز سلامت خمیرمرغ را سازمان دامپزشکی صادر می کند، اما در حال حاضر خمیرمرغ هایی عرضه می شود که ضایعات، پوست و دورریزهای مرغ را نیز در آن چرخ می کنند. به دلیل همین تقلب، وزارت بهداشت به موضوع ورود کرد. کارخانه های سوسیس و کالباس تنها مجاز به استفاده از خمیرمرغ هایی هستند که مجوز سازمان دامپزشکی را داشته باشند و از آغاز مرحله تولید سوسیس و کالباس به بعد به وزارت بهداشت مربوط می شود. سپید: با توجه به اینکه برخی از مسئولان می گویند برای خمیرمرغ باید از مرغ کامل استفاده شود و وجود اختلاف بین سازمان های نظارتی مختلف، آیا تعریف استانداردی برای آن وجود دارد؟ برای خمیرمرغ، میزان گوشت باقی مانده به اسکلت ملاک نیست و بر خلاف آنچه گفتند که باید از مرغ کامل استفاده شود، ملاک ضایعات دیگر و پا و پوست است که به خمیر اضافه می کنند. با توجه به این اختلاف نظرها، به نظر می رسد که تعامل بین سازمان ها از مشکلاتی است که در کشور داریم و اقدامات موازی که چندین مسئول انجام می دهند و هر کسی منتظر دیگری است و پاس کاری ها در این میان انجام می شود و این عدم انسجام قانونی بین سازمان های ذیربط وجود دارد. سپید: مصرف آنتی بیوتیک ها در مرغداری ها را چطور ارزیابی می کنید؟ عده ای معتقدند که این آنتی بیوتیک ها به چرخه تغذیه مردم بر می گردد و دلیل بخشی از مقاومت آنتی بیوتیکی همین است. مصرف آنتی بیوتیک ها در 2 مورد مد نظر است؛ یکی در پروش مرغ و دیگری پرورش ماهی. در استخرهای پرورش ماهی طبق قانونی که وجود دارد باید 20 روز قبل از بهره برداری، مصرف آنتی بیوتیک را قطع کنند، اما از آنجا که این موضوع باعث مرگ و میر ماهی ها می شود، این مصرف را تا روز آخر ادامه می دهند. در مرغداری هم همین طور است. برخلاف اینکه می گویند هورمون استفاده می شود، هورمون خیلی مصرف و کارایی ندارد و مصرف آنتی بیوتیک ها نگران کننده است. این محصولات باید توسط آزمایشگاه های مرجع غذا دارو، بعد از ورود به بازار کنترل و نمونه برداری شوند. متاسفانه یکی از علل مقاومت آنتی بیوتیکی به همین دلیل است. مصرف سرانه ماهی در کشور چطور است؟ سرانه مصرف ماهی و آبزیان در کشور به طور متوسط و سالیانه بین 5/7 تا 8 کیلوگرم است. این در حالی است که سرانه مصرف ماهی در کشورهای توسعه یافته از 22 کیلوگرم در اروپا شروع می شود و در برخی کشورها تا 90 کیلوگرم در سال می رسد. دلیل این کمبود مصرف، یکی عدم اطلاع رسانی مناسب و دیگری فرهنگ سازی کم است. هرچند دسترسی ما به آبزیان خوب است، اما بیشتر این آبزیان به دلیل عدم مصرف داخلی، صادر می شوند. سرانه مصرف ماهی در سلامت نقش مهمی دارد و این نیازمند فرهنگ سازی و البته فراوری است. در راستای فرهنگ سازی این موضوع چه اقداماتی از سوی انجمن صورت گرفته است؟ رایزنی هایی را با صداوسیما شروع کردیم و الان یکی از ایرادات این است که پای بسیاری از غیرمتخصصان در عرصه تغذیه به این کار باز شده و رسانه ها از آنها استقبال می کنند. کسانی که از نظر ما صلاحیت کافی ندارند و برداشت های شخصی خود را در رسانه مطرح می کنند. یکی دیگر از کارهای ما این است که تعاملی را با سازمان زیباسازی شهرداری شروع کردیم و قول هایی برای اطلاع رسانی از طریق بیلبوردها و فضای مترو و اتوبوس های بی آر تی گرفتیم. همراهی چاقی و سو تغذیه در جامعه ما چگونه است؟ سوء تغذیه به هر دو حالت اضافه وزن و کم وزنی اطلاق می شود. آمار چاقی ما شانه به شانه اروپا و بین 17 تا 19 درصد است. در جامعه شهری این مورد بیشتر است و بحث های زیرساختی و فرهنگ سازی را می طلبد و بحث های مداخله ای می خواهد. در بحث بیماری های غیرواگیر، یکی از بخش هایی که می تواند باعث بروز بیماری ها باشد، بحث عدم تحرک و اضافه وزن است که اگر این موضوع اصلاح شود، می تواند در جلوگیری از بسیاری از بیماری هایی که بر مبنای اضافه وزن شکل می گیرد موثر باشد. آیا انجمن در خصوص سوءتغذیه، برنامه ریزی خاصی برای سایر نقاط کشور هم انجام داده یا فقط مختص به پایتخت است؟ این انجمن فقط اختصاص به تهران ندارد و در 11 مرکز استان تشکیلاتی داریم که دارای بافت سازمانی انجمن است و طی یک سال آینده در تمام مراکز استان ها، مراکزی به نام «تاش» یا تشکیلات انجمن در شهرستان ها را سازمان دهی خواهیم کرد. اگر از این ابزار استفاده کنیم، می توانیم در سطح کشور اقدام کنیم و همکارانی که در استان ها حضور دارند می توانند وضعیت استانی خود را ارائه دهند که هر کدام مداخله خاص خود را خواهند داشت.
سه شنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]
-
گوناگون
پربازدیدترینها