واضح آرشیو وب فارسی:جنوب نیوز: با یک حساب سر انگشتی، آن ها نزدیک 1000 میلیارد تومان در سال هزینه برای لباس هایشان می دهند. اشتباه نکنید، این زنان از شهرهای پر درآمد ایران نیستند. آنان از خطه سیستان و بلوچستان هستند.باورش سخت است اما لباس سنتی پوشیدن، گاهی برای زنان سیستان و بلوچستان از نان شب واجب تر می شود. آن ها در هر شرایطی مالی که باشند، سعی می کنند که بهترین لباس ها را بخرند و بپوشاند. آن ها به شدت پایبند لباس های هستند که مادربزرگ هایشان زمانی می پوشیدند و قبل از آن ها مادربزرگ مادربزرگ هایشان. جمعیت کل استان سیستان و بلوچستان بیش از دو میلیون و پانصد هزار نفر ( بر اساس سرشماری سال 90 ) است، که حدود 60 درصد آن ها را بلوچ ها تشکیل می دهند.و بیش از نیمی از این جمعیت یک میلیون و پانصد هزار نفری را زنان و دختران بلوچ هستند ،یعنی بیش از 700 هزار نفر، سالانه متوسط 1 تا 2 میلیون تومان هزینه سوزن دوزی لباس هایشان را می دهند. بنابراین در سال زنان بلوچ نزدیک یک هزارمیلیارد تومان هزینه لباس هایشان می شود. نگاهی به تاریخچه سیستان و بلوچستان نشان می دهد که لباس زنان بلوچ، زمانی برگرفته از طرح های اصیل ایرانی بوده است. طرح هایی که در هم می آمیختند و حس شاعرانه ای به این زنان زحمتکش می دادند. اما این روزها شواهد حاکی از آن است که طرح های اصیل ایرانی جایشان را به طرح های وارد شده از پاکستان و افغانستان داده اند. لباس هایی که دیگر حتی در ایران هم دوخته نمی شوند. برخی معتقدند که گردش مالی این یک هزار میلیارد دیگر برای ایرانی ها نیست و این پول سرازیر به سوی کشورهای همسایه و جیب دلال ها می شود. لباس تنها خواسته زن بلوچ حکایت لباس زنان سیستان و بلوچستان گاهی چنان با تار و پود فرهنگی مردم آمیخته می شود که گاهی برخی شنیده ها را عجیب می کند. پای صحبت مردان بلوچ که بنشینی، بحث پوشش زنان چرخش 180 درجه ای از فرهنگ به سوی اقتصاد دارد. بیشتر وقت ها مردان بلوچستان چندان از این روند راضی نیستند. هرچند به نظر می رسد که « لباس » تنها خواسته ای است که زنان بلوچ از شوهرانشان دارند.سیستان و بلوچستان سال هاست که در ردیف شهرهای کم درآمد به شمار می رود. از سوی دیگر زنان بلوچ هم در ردیف زنانی قرار می گیرند که همواره بهره کمی از حقوق شهروندی برده اند.زنان بلوچ طبق یک رسم قدیمی دوست دارند که در عیدهای مهم مانند عید فطر، عید قربان، عید نوروز و عروسی ها لباس نو بپوشند. آیا باید آن ها را از علاقه ای که دارند محروم کرد. علاقه ای که طی سال های طولانی باعث پابرجایی لباس سنتی بلوچ و سوزن دوزی شده است. زنان بلوچ می گویند که لباس های سنتی بخشی از هویت آن هاست. آن ها دوست دارند که در روزهای مهم سال لباس های زیبا با طرح های اصیل سنتی بر تن کنند. یکی از این زنان می گوید که من لباس سنتی خودم را دوست دارم. طرح های اصیل اما با پارچه های متفاوت و جدید. اما به خاطر گران بودن این لباس باید مرتب خواسته ام را تکرار کنم. لباس تنها چیزی است که واقعا برای خودم خواستم. همیشه تمام خواسته ام برای خانواده و بچه هایم بوده است. مسئله دیگر این است که این روزها اما بیشتر سوزن دوزی های موجود در بازار بلوچستان، افغان دوز هستند. لباس هایی که ماشینی شدند و از پاکستان روانه بازارهای سیستان و بلوچستان می شوند. سود اصلی این معامله هم به جیب دلال های افغانی و پاکستانی می رود.زنانی هم که هنوز سوزن دوزی می کنند، بیشترشان باقی مانده نسل قدیم هستند و چون حمایتی از سوزن دوزی نمی شود دیگر تمایل چندانی هم برای سوزن دوزی بین این زنان باقی نمی ماند. آن ها ترجیح می دهند که از کارهای ارزانی که در بازار است حتی اگر از پاکستان و افغانستان آمده خریداری کنند. این روند باعث از دست رفتن نقوش اصیل و سوزن دوزهای بلوچ هم کار و کاسبیشان کساد شده است. با این وجود به نظر نمی رسد که برای مسئولان چندان این مسئله مهمی باشد. آنچه مسلم است این که در فرهنگ مردم بلوچ، پوشش زنان بلوچ از ارزش بالایی برخوردار است. با اینکه در سال های اخیر بیشتر زنان موفق شدند به کارهای اداری رو بیاورند و در این محیط ها لباس فرم بپوشند، به محض اینکه وارد محیط خانوادگی می شوند، لباس های سنتی می پوشند. برند سوزن دوزی به نام مردم بلوچستان است. همه جهان سوزن دوزی را به نام زنان این خطه می شناسد. حالا زنان سیستان و بلوچستان، میلیاردی پوش های ایران به شمار می روند. یک حساب سرانگشتی کافی است تا این رقم به اثبات برسد. لباس مورد علاقه زنان سیستان و بلوچستان، لباسی است که سوزن دوزی داشته باشد. لباس های سوزن دوزی در حال حاضر در بازارهای این شهر با قیمت 100 تا یک میلیون و نیم حتی دو میلیون تومان به فروش می رسد.
دوشنبه ، ۲۳آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جنوب نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]