محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829871241
شما چقدر نئاندرتال هستید؟
واضح آرشیو وب فارسی:داغ نیوز: من ۲٫۵ درصد نئاندرتال هستم. این نتیجۀ آنالیز ژنتیک نمونۀ دی ان اِی من است و قدری از میانگین ۲٫۷ درصدی اروپا پایین تر است. وب سایت فرادید: من طبیعت تا حدی نئاندرتال خودم را مدیون تصادفی در تاریخ هستم. هزاران سال پیش، انسانهای مدرن، جایی در آسیا یا اروپا با نئاندرتالها برخورد کردند. دقیقاً نمی دانیم چه اتفاقی افتاده است، اما به هر ترتیب نیاکان ما با اعضای گونۀ دیگر رابطۀ جنسی برقرار کرده بودند. به احتمال زیاد، نیاکان شما هم همینطور. می توان ردپای این روابط جنسی را در دی ان ای هر کسی خارج از آفریقا دید؛ این موضوع حتی تا حدی در برخی از آفریقایی ها نیز دیده می شود. ما حالا کم وبیش می دانیم که کدام ژن های ما از نئاندرتالها آمده است. این امر نتایج غافلگیرکننده ای از اینکه دی ان ای نئاندرتال چه فایده، یا بعضاً ضرری، برای ما داشته را نمایان می کند. اعلام این موضوع که بسیاری از ما اجداد نئاندرتال داشته ایم، در سال ۲۰۱۰ وارد سرخط اخبار شد. این کشف بسیاری از دانشمندان را غافلگیر کرد. سوانته پابو از موسسۀ مردم شناسی تکاملی مکس پلاک در لایپزیک آلمان، می گوید: “من از احتمال اختلاط نئاندرتالها با انسانهای مدرن مطلع بودم، اما شدیداً نسبت آن موضع داشتم. اما وقتی که با داده های محکم حاصل از نتایج تحقیق مواجه می شوید، مجبورید این موضوع را بپذیرید.” پابو و همکارانش با در پیش گرفتن روشی تازه، نمونۀ دی ان ای باستانی را از بقایای سه نئاندرتال پیدا شده در غار ویندیا در کرواسی استخراج کردند. این نئاندرتال ها بین ۳۸۰۰۰ تا ۴۴۰۰۰ سال پیش زندگی می کرده اند. این تیم سپس دی ان ای نئاندرتالها را با دی ان ای انسانهای مدرن مقایسه کردند. این اولین باری بودی که توالی ژنتیکی نئاندرتالها تهیه می شد و در آن شواهد قوی ای مبنی بر سهم نئاندرتالها در ژنهای اوراسیایی های مدرن یافت شد. به بیان دیگر، یکی از نیاکان من نه تنها با گونه ای متفاوت رابطۀ جنسی داشته، بلکه این دو فرزندی که قابلیت تولید مثل داشته نیز تولید کرده اند. ما می دانیم که این اتفاق بارها افتاده است. از طرفی، میزان دی ان ای نئاندرتال در ژنهای اوراسیایی ها زا ۱ تا ۴ درصد متغیر است. این به این معنی است که آن بخشی که از دی ان ای نئاندرتالها که در ژن من است، ممکن است با آن بخشی که شما حامل آن هستید یکی نباشد. در سال ۲۰۱۳، دانشمندان توالی اولین ژنوم با کیفیت نئاندرتال را مشخص کردند. این ژنوم از بقایای زن نئاندرتالی که در غاری در سیبری، معروف به نئاندرتال آتلای، کشف شد، بدست آمد. این ژنوم کامل به ما امکان داد تا مقایسه های بسیار دقیقتری انجام دهیم. پژوهشگران با استفاده از این موضوع دریافتند که ۲۰ درصد از ژنوم نئاندرتالها در انسانهای امروزی قابل مشاهده است. هیچ کس این ۲۰ درصد را یکجا ندارد و این میزان در بین جمعیت های گوناگون پخش شده است. البته ممکن است که این میزان در دیگر جمعیت هایی که تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته اند، بیشتر هم باشد. جاشوا آکی از دانشگاه واشنگتن و از نگارندگان این تحقیق، می گوید که اگر امکان تعیین توالی ژنتیکی همۀ انسانهای زنده وجود داشت، شاید می توانستیم ۳۰ تا ۴۰ درصد از ژنوم نئاندرتالها را بازیابی کنیم. او می گوید: “نکتۀ اصلی این است که مطالعۀ ما فقط یک جد نئاندرتال منفرد را در نظر نمی گیرد. ما توالی های مربوط به کل تاریخ تعامل میان انسانهای مدرن و نئاندرتالها را بازیابی کردیم.” از آنجایی که دی ان ای نئاندرتالها پراکنده شده است، چیز زیادی از اینکه این دی ان ای در هر فردی چه تاثیری دارد نمی دانیم. بنابراین ۲٫۵ درصد دی ان ای نئاندرتالی من، معنای خاصی برای من ندارد. اما اگر بقایای ژنوم نئاندرتالها که تک تک ما وجود دارد را کنار هم بگذاریم، می توانیم الگوهایی را ببینیم و بفهمیم که چه چیزهایی را مدیون نیاکان نئاندرتالمان هستیم. دی ان ای نئاندرتالها از فسیلهای به جا مانده از این گونه استخراج شد اول این که برخی از ویژگی های چهرۀ ما به روابط جنسی میان گونه ای مرتبط است. وقتی که پژوهشگران در ژنوم آتلای کندوکاش می کردند و آن را با ژنهای بیش از هزار انسان مدرن مقایسه می کردند، متوجه شدند که برخی از توالی های ژنتیکی مرتباً مشاهده می شوند. یعنی اینکه دی ان ای نئاندرتال در ژنوم ما پخش نشده، بلکه در برخی از مقاطع مشخص ژنوم ما حضور پررنگتری دارد. برای مثال، آنطور که پابو می گوید، تقریباً ۸۰ درصد اوراسیایی ها نسخه های نئاندرتالی ژنی را دارند که مسئول تولید رشته های کراتینی است. کراتین پروتئینی است که در تقویت پوست، مو، و ناخنهای ما کاربرد دارد. ما احتمالاً این ژن را به ارث برده ایم، چرا که به ما کمک می کرده تا پوستمان کلفت تر شود و بتوانیم با محیط سردتر اروپا سازگار شویم. آکی می گوید که همچنین این امر احتمالاً به ما کم کمک کرده تا میزان رطوبتی را که از طریق تعریق از دست می دادیم کنترل کنیم. مشکل این است که پوست، بزرگترین ارگان بدن ماست و عملکردهای بسیاری دارد، و بنابراین سخت است که دقیقاً بگوییم که این ژن های کراتین اضافی دقیقاً چه مزایایی برای ما داشته اند. پابو فکر می کند که این جنبه از میراث اما شاید یکی از جوانب “کم اهمیت” میراث نئاندرتالی ما باشد. پژوهشهای مشابه، جنبه های دیگری که ژنهای نئاندرتالها نقش مهمتری در آن ایفا می کنند، برملا می کند. برخی از گونه های نئاندرتالی ژنهای ما می تواند ما را در معرض ابتلا به دسته ای از بیماری ها و رفتارها قرار دهد. لوپوس، بیماری کروهن، دیابت نوع ۲ و افسردگی از آن جمله اند. جالب اینجاست که برخی از ما ژنی به ارث برده ایم که با میزان شدت اعتیادمان به سیگار مرتبط است. من سیگار نمی کشم، اما تست ژنتیکی من نشان می دهد که برمبنای ژنوتایپی که دارم، اگر سیگاری بودم، بیش از میانگین اروپایی ها سیگار می کشیدم. استعداد اعتیاد شدید به سیگار ممکن است از نئاندرتالها به من رسیده باشد و این موضوع کاملاً امکانپذیر است. اما ما به اندازۀ کافی جزییات در اختیار نداریم تا از این موضوع اطمینان داشته باشیم. در مورد بقیۀ ارتباطاتی که گمان می شود میان ژنهای نئاندرتالی با بیماری ها وجود دارد نیز همین قضیه وجود دارد. برای مثال، جهشهای ژنتیکی بسیای با خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط هستند و ما تنها یکی از این جهش ها را از نئاندرتالها به ارث برده ایم. آکی می گوید: “ما نسبت به معماری ژنتیکی اغلب بیماری ها درک ناکاملی داریم. درصد پایین ژن های نئاندرتالی ای که در هر فردی وجود دارد، تاثیر فوق العاده خفیفی بر میزان خطر ابتلا به بیماری های گوناگون دارد.” در نتیجه اغلب ما نمی توانیم تقصیر بیماری هایی را که بهشان مبتلا می شویم، به گردن اجداد نئاندرتالمان بیاندازیم. اگر همۀ ژنهای نئاندرتالها که در انسانهای جهان باقی مانده را کنار هم جمع کنید، ممکن است دریابید که دستۀ بزرگی از این ژنها بر بیماری ها اثر می گذارند. اما حتی اگر این ژنهای ریسکی را در خود داشته باشید نیز به این معنی نیست که بیماری مرتبط با آن را خواهید گرفت. پابو می گوید: “این موضوع به شاکلۀ ژنتیک شما و محیط زیستتان بستگی دارد.” اینکه ما ژن های بیماری زا را به ارث برده ایم به نوبۀ خود عجیب است. هر چه باشد، تنها ژنهای مفید هستند که در نهایت باید باقی بمانند، و بنابراین بعد از صدها نسل تاکنون حتماً بایستی از شر این میراثهای نامطلوب رها شده بودیم. اما لزوماً اینطور نیست. اولاً، شاید این ژنها زمانی مفید بوده اند. مثلاً گونه های ژنی که زمینۀ شیوع دیابت نوع ۲ در جوامع غربی، که مردم به ندرت در آن گرسنه می ماند، را رقم می زنند، در نظر بگیرید. پابو می گوید که این گونه های ژنی همانهایی هستند که در زمانهای گرسنگی به کار می آیند. پابو می گوید: “این ژن ممکن است به سازگاری نئاندرتالها به گرسنگی کمک می کرده و سپس انسانهای مدرن هم از آن بهره گرفته اند.” زمانی که انسانها شکارچی-گردآورنده بودند، این که فرد روزها بدون غذا بماند مورد غیرمعمولی نبود. کارلس لالوئزا-فوکس از داشنگاه پومئو فابرای بارسلونا، در این رابطه می گوید: “وقتی که ناگهان موفق به گرفتن شکار می شدید، می نشستید آنجا و روزها می خوردید تا اینکه تمام شود و فقط استخوانهای شکار باقی می ماند.” این یعنی ژنهای ما باید به ترتیبی تکامل پیدا کرده باشند که بتوانند با روزهای مدید گرسنگی شدید و روزهای معدودی که غذای فراوان بود کنار بیایند. اگر این فرضیه درست باشد، عجیب نیست که ژنهای نئاندرتالی حالا جنبۀ منفی پیدا کرده باشند. ما به گونه ای تکامل پیدا نکرده ایم که هر روز غذا به میزان دلخواه در دسترسمان باشد و به همین خاطر است که این ژنها حالا برایمان اسباب زحمت شده اند. توضیح دادن ژنی که ما را در برابر اعتیاد به توتون آسیب پذیر می کند، دشوارتر است. در آن زمان نه تنها سیگاری وجود نداشت، بلکه توتون نیز گیاهی بود که فقط در آمریکای شمالی یافت می شد و در زمان نئاندرتالها هیچ کسی آنجا زندگی نمی کرد. با این وجود، این جهش ممکن است که در گذشته عملکرد دیگری داشته و شاید کارکردِ آن به گیرنده های مغزی ای که نیکوتین را حس می کنند مربوط می شده است. شاید هم این ژن تنها محصول یک اتفاق بوده باشد. آکی می گوید: “تکامل پدیده ای بسیار زمانبر است.” رابطۀ جنسی میان نئاندرتالها و انسان کمی بیش از ۱۰۰۰ نسل پیش اتفاق افتاده و این زمان در مباحث تکاملی بسیار ناچیز است و به زحمت به حساب می آید. “بعضی وقتها اتفاقاتی در دی ان ای می افتد و تغییری رخ نمی دهد. شاید ۱ میلیون سال دیگر شاهد تغییراتی که این اتفاق ایجاد خواهد کرد باشیم.” خوشبختانه، خبر خوب هم داریم. علاوه بر توالی های غنی از کراتینی که از نئاندرتالها به ارث برده ایم، ظاهراً نئاندرتالها ژنهای دیگری نیز برایمان به ارث گذاشته اند که دستگاه ایمنی بدن ما را تقویت می کند. وقتی که انسانهای مدرن آفریقا را ترک کردند و به اروپا آمدند، با انواع و اقسام بیماری های ناآشنایی که هیچ نوع ایمنی ای در برابرشان نداشتند، مواجه شدند. از طرفی، نئاندرتالها بیش از صدهزار سال بود که در اروپا زندگی می کردند و احتمالاً با بیماری های بومی این قاره سازگار شده بودند. فرزندی که محصول رابطۀ جنسی انسان با نئاندرتال بود، برخی از این سازگاری ها را به ارث می برد که به او در بقا کمک می کرد. در حال حاضر، مشخص کردن این که ۲٫۵ درصد دی ان ای نئاندرتال در من چه می کند، دشوار است. دلیل آن واضح است: درک ما از ژنتیک همچنان محدود است. انسانها بیش از ۲۵۰۰۰ ژن دارند و ما در مورد کارکرد اغلب آنها چیزی نمی دانیم. اینکه افراد مختلف تکه های مختلفی از دی ان ای نئاندرتال را در دی ان ای خود دارند، مشکل را پیچیده تر می کند. ژان ژاک هابلین، از موسسه مردمشناسی تکاملی مک پلانک، می گوید: “ممکن است که هیچ موردی پیدا نشود که تاثیر یک تک ژن نئاندرتال آنقدر عظیم بوده باشد که همۀ انسانهای مدرن امروز حامل آن باشد.” هابلین معتقد است که “ژنهای نئاندرتال بزرگ” وجود ندارد و سهم آنها در ژنوم ما ناچیز است. در مقابل، ژنهای انسان مدرن به طول کامل ژنهای آنها را در خود غرق کرده است. “مثل این است که یک لکه ریز روی پیراهنتان پیدا کنید که بتوانید با توجه به آن چیزی دربارۀ ۵۰۰۰۰ سال پیش بفهمید.” آکی مخالف است. او می گوید، وقتی که به میزان دی ان ای نئاندرتال موجود در جهان نگاه می کنیم، مشخص می شود که آنها سهم کوچک ولی مهمی در “خزانۀ ژنی ای که بر بیماری اثرگذار است” داشته اند. دی ان ای نئاندرتال همچنین برای فهمیدن اینکه چه چیز گونۀ ما را از سایر گونه ها متمایز و منحصر به فرد می کند، اهمیت دارد. آکی می گوید که با شناخت بخشهایی که دی ان ای نئاندرتال در آن حضور ندارد، می توانیم ژن هایی را که تنها در گونۀ ما شکل گرفته است را شناسایی کنیم. این ژنها می تواند به ما به درک اینکه چگونه و در حالیکه نئاندرتالها و سایر گونه های هومینین منقرض شدند، گونۀ انسان توانست به بقای خود ادامه دهد. همین الان که من این مقاله را می نویسم، چندین آزمایشگاه مشغول تلاش برای یافتن میزان تاثیرگذاری واقعی دی ان ای نئاندرتال هستند. من امیدوارم که به زودی چیزهای بیشتری راجع به اینکه ۲٫۵ درصد از “دی ان ای”ام چه می کند و چگونه بر زندگیم تاثیر می گذارد بفهمم.
دوشنبه ، ۲۳آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: داغ نیوز]
[مشاهده در: www.daghnewz.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها