واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: نقش پدر در تربیت فرزندان جامعه امروز مملو از خطراتی است که پیرامون خانواده ها جمع شده اند. این خطرات از ماهواره گرفته تا بازی های کامپیوتری، کانون خانواده ها را نشانه گرفته اند و قصد تخریب اولین کلونی اجتماع، یعنی خانواده را دارند.
۱۳۹۴ يکشنبه ۲۲ آذر ساعت 13:36

به گزارش پانا از زنجان، برای مصون بودن از این خطرات، پدر و مادر باید هشیار باشند و سعی کنند تا جایی که ممکن است کانون خانواده را گرم نگه داشته و از رها کردن کودکان در جامعه پرهیز کنند. نقش پدر هم کمتر از مادر در تربیت کودکان نیست و کودک اولین مرد زندگیش را به عنوان الگو انتخاب می کند. پدر به عنوان ستون زندگی و تکیه گاه فرزند مطرح است و کودک در روابط اجتماعی از پدرش الگو برداری می کند. اگر فرزند خانواده پسر باشد، این نقش پررنگ تر می شود؛ چرا که قطعا فرزند ذکور سعی خواهد کرد مانند پدرش رفتار کند و از او الگو بگیرد. از آنجایی که زنجیره عاطفی خانواده که بر اثر تعامل اعضای خانواده باید ایجاد شود، با غیبت های مکرر پدر دچار نقص می شود و بحران فاصله بین نسل ها بر اثر نبود گفتمان مناسب و مداوم بین والدین و فرزندان روی می دهد. جهت پیشگیری از آسیبهایی ناشی از عدم مشارکت پدردر تربیت فرزندان مواردی در ذیل اشاره می شود که پدران بهتر است در رعایت آن بکوشند: در جریان رشد فرزندانتان باشید: بررسیهای انجام شده درباره مادران شاغل نشان داده كه كیفیت رابطه مادر فرزند تاثیر بیشتری بر كودك دارد تا مقدار زمانی را كه مادر و فرزند در كنار یكدیگر میگذرانند، منطقی به نظر میرسد كه همین وضعیت درخصوص پدران هم صدق میكند. اگر پدران آگاهانه تلاش نكنند كه بخشی از زندگی روزانه فرزندانشان باشند بتدریج از آنان دور خواهند شد. پدرها باید به این مهم توجه داشته باشند كه زندگی خانوادگی فقط برآورده كردن نیازهای مادی خانواده نیست، بلكه حضور هر روز و برآورده ساختن نیازهای عاطفی و جسمانی به طور همزمان در تربیت فرزند نقش بسزایی دارد. درحالیكه كودكان بزرگ میشوند و در فعالیتهای بیشتری در خارج از خانه شركت میكنند، شاید برای پدرها دشوار شود كه فرصتی را بیابند تا با فرزندانشان تنها باشند، به پدران توصیه میشود به گونهای برنامهریزی كنند كه بتوانند با فرزند خود اوقاتی را به تنهایی بگذرانند. مثلا سعی کنید با آدمهایی كه در زندگی روزانه فرزندتان نقش دارند، آشنا شوید از جمله دوستان و والدین دوستان او، در خانهتان را روی همكلاسیهای فرزندتان بگشایید، داوطلب رساندن فرزندتان به مهمانیها و زمین ورزش آنان شوید. به علاقهمندیها و نگرانیهایشان گوش كنید و با آنها هماهنگ شوید. سرانجام اینكه درك كنید هر زمان در كنار خانوادهتان هستید، بارها و بارها فرصت دارید كه با فرزندتان ارتباط برقرار كنید یا از آنها فاصله بگیرید و در اینجا شمایید كه انتخابكننده هستید. از نشان دادن احساس محبت آمیز خود نهراسید: ادای كلمات محبت آمیز و ابراز احساسات اهمیت بسزایی دارند. مطالعات نشان داده كه وقتی كودكان این محبت را تجربه نكنند، با روش های مخرب و آسیب رسان به دنبال این حلقه گمشده می گردند. هر انسانی نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن دارد که این نیاز در دوران کودکی و نوجوانی ارزش و اهمیتی خاص خود را دارد بنابراین اگر این نیاز در خانواده برآورده نشود فرزندان آن را در جاهایی جستجو خواهند کرد که مسلما آسیبهایی را به دنبال خواهد داشت. پس بهتر است پدرها بیشتر اوقات خود را با فرزندانشان بگذرانند تا این كه هرگز زمانی نیاید كه آرزو كنند «كاش زمان بیشتری را با آنها صرف كرده بودم یا به آنها می گفتم كه چقدر دوستشان دارم»! میان زندگی شغلی و زندگی خانوادگی تعادل ایجاد کنید: برای بسیاری از مردان، یافتن وقت و انرژی كافی برای فرزندان به این معناست كه كمتر در اختیار شغلشان باشند، چرا كه برای اغلب پدران شاید دشوار و ناممكن باشد كه با ساعات زیاد كاری در هر هفته و فشارهای شدید شغلی، از لحاظ عاطفی و جسمی در كنار فرزندان نیز باشند. در واقع حل این تضاد برای مرد كه هویت اصلی او نانآور بودن خانواده است، كار سادهای نیست. مردان معتقدند سختكوشی و ساعتهای طولانی كاركردن نشانه تعهد به خانواده است، اما اكنون باید بدانندكه اگر تغییر نكنند، باید خطر دور افتادن از خانواده خود را یعنی همان افرادی كه به خاطرشان كار معنا پیدا میكند را بپذیرند و گاهی لازم میشود كه آنان دستاوردهای مالی و شغلی خود را فدا كنند تا به تعادل بهتری بین كار و زندگی خانوادگی برسند. از آنجایی که پدر به عنوان واسطه بین دنیای بیرون و خانواده، نقش اصلی در شکل گیری ارزش های اخلاقی و وجدانیات کودک دارد.بی توجهی به کودکان و مشغله زیاد پدر و مادر سبب می شود کودکان بدون توجه به ارزش های اجتماعی و اخلاقی بزرگ شوند.لذا بهتر است والدین زندگی شغلی و خانوادگی خود را مدیریت کرده بتوانند نقش و وظایف خود را در محیط کار یا خانواده به بهترین نحو ایفا کنند. به خاطر خشم خود، فرزندانتان را تنبیه نكنید: به خودتان زمان بدهید تا آرام و خونسرد شوید. فرزندتان باید مشاهده كند كه ادب كردن و دوست داشتن دو چیز ضد و مخالف هم نیست. تربیت كردن، تنبیه نیست.، هدف آن تصحیح كردار ناپسند و رشد و تكامل شخصیت است و اقتدار پدری لازمه تربیت کودک و نوجوان است; این اقتدار در سایه مهربانی، دوستی و قاطعیت شکل می گیرد نه در برخورد خشن، ناسزاگویی و احتمالا کتک زدن. سخن آخر: مدیری که سخن از مدیریت اوست دو شأن دارد، شأن مردانگی که به او اقتدار، قاطعیت و صلابت می بخشد و شأن پدری که وی را سرشار از مهر و شفقت نسبت به فرزند می نماید و پدر در مسیر تربیت به هر دو این امر نیازمند است. محبتی که او را به سهل گیری و آزاد و رها گذاشتن کودک ترغیب می نماید و قاطعیتی برخواسته از دوراندیشی و ژرف نگری که او را معتقد به استحکام و سختگیری می کند. تربیت کودک باید حول دو محور متفاوت و در عین حال متجانس شکل گیرد. یکی سهل گیری و واگذاری و دیگری سختگیری و کنترل، ضمن رعایت حد اعتدال در این دو شیوه ی متضاد. رمز بزرگ و هنر ظریف تربیت متعادل برای پرورش شخصیت متعالی کودک توسعه یافتگی این دو محور متضاد است. براین اساس مدیریت پدر باید بر پایه این دو اصل کلی بنا شود و پدر وظایف خود را در حیطه تربیت با رعایت اعتدال و بکارگیری درست و منطقی این دو اصل مهم انجام دهد. انتهای پیام/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]