محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830886835
در آینده خبرگان دیگری می آید که باید ببینیم چه کار می کن/ فشار این ها روی من هیچ تأثیر ندارد و مثل کلاغ ها هستند
واضح آرشیو وب فارسی:هشدار نیوز: هشدارنیوز - هاشمی در مصاحبه ای به انتخابات مجلس شورای اسلامی، خبرگان و برنامه های خبرگان بعدی اشاره کرده و پیشاپیش، اهداف خود و حامیانش را در خبرگان بعدی عیان نموده است.هشدارنیوز -هاشمی رفسنجانی که برای انتخابات مجلس خبرگان از چندی پیش اعلام آمادگی کرد، در اظهاراتی جدید، به انتخابات، دولت، مذاکرات هسته ای و نقد دولت سابق، پرداخته است که در زیر مهمترین بخش های مصاحبه با ایلنا را آورده شده است: - در مجلس اول هم که مجلس انقلاب بود و حقیقتاً نیروهای جوان، متدین و انقلابی در میدان بودند، تندروی داشتیم و خیلی تصمیم ها گرفتیم که بعداً نیاز شد که تعدیل کردیم. بعد از آن هم همیشه یک جریان تندرو بوده که گاهی وابسته به راست ها و گاهی وابسته به چپ ها بوده است. اما نهاد ها از تندروی ها دور بودند. تندروی های فعلی و جریان هایی که در دولت قبل به وجود آمدند، ریشه در نهادهای قدرت پیدا می کردند و از آن ها هم استفاده می کنند که تندروی های خیلی مزاحمی هستند. - در همه تاریخ، بدون استثنا همه کشورهای مقتدر مایل هستند در کشورهای دیگر نفوذ پیدا کنند. در گذشته بیشتر دنبال این بودند که دولت های دست نشانده بیاورند که خیلی خطرناک بود. در خیلی از مقاطع تاریخ، دولتی در ایران بود که خودش را قدرقدرت مطلق، مثل رضاخان حساب می کرد، اما می دانستیم و بعد ها در اسناد تاریخی دیدیم چگونه او را آوردند و چگونه او را برداشتند! دولتی نبود که مردم به سراغش بروند یا مردم او را بردارند.وقتی نقش دولتی تمام می شد، از خارج می آمدند و او را بر می داشتند. آن گونه که رضاخان را به جزیره ای آن طرف آفریقا بردند. الان و پس از پیروزی انقلاب این گونه چیز ها در ایران معنا پیدا نمی کند و این نفوذ ها زمینه ای ندارد. ولی دشمنان با نفوذ فرهنگی، نفوذ اطلاعاتی، نفوذ اقتصادی یا نفوذهای دیگر سعی می کنند کسانی را در سطوح مختلف تحت تأثیر قرار بدهند. - الان جریان تندرو هر چه را که دوست نداشته باشد، می گوید: نفوذ است. حتی دامنه برخورد با مخالفان سیاسی خود را به کتاب ها و روزنامه ها هم گسترش دادند که یعنی همه این ها را باید صاف کرد. این حرف یعنی چه؟یعنی تا اینجا هم پیش می روند و اسم هر کار خود را مقابله با نفوذ می گذارند. البته اهداف جناحی ما را از مصالح ملی دور کند که اگر قدرتی بتواند، از روزنامه ها و رادیو و تلویزیون هم استفاده می کند. الان ماهواره، اینترنت و این همه وسایل ارتباطی، با مطالبی که می گویند، خیلی بیشتر از روزنامه های خودمان تأثیر می گذارند. هر کسی که امکانات رسانه ای دارد، می تواند تأثیرگذار باشد. اما باید هوشیار باشیم و متقابلاً کارهای اقناعی برای رشد آگاهی مردم انجام دهیم. - قانون خبرگان با خودش است؛ یعنی تنها نهادی است که قوانین خودش را خودش وضع می کند و هیچکس نمی تواند به او فرمان بدهد. این خواست خودشان بوده و از اول که آمدند، گفتند که چون در اینجا مسئله رهبری است و مهم است، نباید همه حرف های جلسات به صورت علنی گفته شود و محرمانه کردند.البته در مراسم افتتاح هر اجلاس دوره ای٬ خبرنگاران در حد سخنرانی رئیس می آیند و در آخر هم بیانیه ای می دهند که آن موقع هم خبرنگاران می آیند. معمولاً بین این دو فاصله ها سخنرانی هاست. در هر جلسه ای ۴ نفر و هر کدام به مدت یک ربع سخنرانی می کنند. ۱۶ تا ۱۷ سخنرانی است و حرف های دیگر داریم. برای دو موضوع هم مسئولان می آیند و سخنرانی می کنند. دو نفر از مسئولان را دعوت می کنند. علتش این است که کار خاصی ندارند. اصل کار خبرگان تعیین رهبری است که انجام دادند. نظارت بر رهبری است که این کارِ کمیسیون تحقیق است که آنها هم نظارتشان را می کنند و نهادهای زیرنظر رهبری را بررسی می کنند و به رهبری گزارش می دهند. اگر هم لازم باشد که لازم هم است، در هر دوره ای کمیسیون ها گزارششان را به جلسه خبرگان می دهند. کار هایشان همین است. - حالا هر وقتی که بنا شد رهبری عوض شود یا نباشد و کس دیگری بیاید، دوباره باید کار عمده ای انجام دهند. البته دارند آماده می شوند و مطالعه می کنند و گروهی را گذاشتند که دارند افراد را بررسی می کنند تا آنهایی را که صلاحیت دارند که اگر بعداً حوادثی پیش آمد، بتوانند برای رأی گیری مطرح کنند. کار خبرگان عمدتاً همین است. -البته از نظر من نباید این گونه باشد و در خبرگان هم گفتم که اگر بخواهیم وظیفه خود را به خوبی انجام بدهیم، همه کارهای کشور زیرنظر رهبری است و ما نباید از آنها غافل باشیم. رهبری قدرت مطلق کشور هستند، لذا ما باید لااقل نهادهایی را که زیرنظر رهبری هستند، و هر عیبی دارند، با رهبری مطرح و پیگیری کنیم که آن عیب برطرف شود و اگر حسنی هم دارند، آن حسن را بزرگ و تشویق کنیم. این کار تا به حال می شد، اما قوانینی را که خودمان گذراندیم، محدود است. در آینده خبرگان دیگری می آید که باید ببینیم چه کار می کند. - در قانون اساسی، رهبری را از اول شورایی نوشتند. وقتی که امام(ره) رحلت کردند و ما می خواستیم رهبری را انتخاب کنیم، قانون اساسی ما شورایی بود. آن موقع هنوز قانون اساسی را اصلاح نکرده بودیم. خود امام جمله ای گفته بودند که سند شد. ایشان گفته بودند که شورایی خیلی جواب نمی دهد و من فکر می کنم که فرد بهتر و زود تر می تواند تصمیم بگیرد. این در حد صحبت بود و نه در دستور، چون اظهارنظری کرده بودند. - وقتی که بنا شد رهبر جدید انتخاب کنیم، شورا را درنظر گرفتیم و سه نفر را در نظر گرفتیم. یعنی آیات موسوی اردبیلی، مشکینی و خامنه ای را به عنوان شورا به جلسه پیشنهاد دادیم. منتها عده ای هم بودند که آیت الله گلپایگانی را در نظر گرفته بودند که اعضای جامعه مدرسین قم بودند.آن ها می گفتند: باید فرد باشد، چون امام اجازه دادند که فرد باشد. بحثی شروع شد و در این بحث هر کسی صحبت کرد که اکثر وقت جلسه ما را گرفت و خود آیت الله خامنه ای طرفدار شورا و عضو پیشنهادی ما هم بودند. صحبت بسیار مستدلی در طرفداری از شورایی کردند و گفتند که باید شورایی باشد. - بنا بود من هم صحبت کنم که نوبت نرسید و صحبت نکردم. نظر من هم شورایی بود. بعد از صحبت رأی گیری کردیم که ۳۵ نفر به شورا و ۴۵ نفر به فرد دادند و فرد برنده شد. آنها آیت الله گلپایگانی را برای رهبری معرفی کردند و رأی گرفتیم که همان ۱۴ نفر رأی دادند و انتخاب نشد. ما آن موقع آیت الله خامنه ای را پیشنهاد دادیم، ایشان پشت تریبون رفتند و گفتند: من فرد را قبول ندارم، چرا مرا نامزد می کنید؟ قبول نمی کنم. من گفتم: نظر ما هم همین بود. ولی رأی گیری کردیم و الان قانون شد و اگر شما نباشید، فرد دیگری باید بیاید. ایشان جواب مرا ندادند و رفتند در جایشان نشستند. گفتیم که این سکوت را دلیل رضایت تلقی کنیم و برای ایشان رأی گرفتیم که رأی بالایی آوردند. بعداً که قانون اساسی را بازنگری کردیم، به جای شورا، فرد آوردیم. در همان جلسه به آیت الله خامنه ای گفتم: نظر من هم شورایی بود، ولی وقتی خبرگان اینگونه تصویب کرد، تسلیم هستیم. البته الان پشیمان نیستیم، چون شاید اگر در آن موقع و در آن شرایط کشور، شورایی می گذاشتیم، مشکلاتی پیش می آمد. بالاخره تشخیص خبرگان این بود. - لیست نمی دهم. در هیچ انتخاباتی لیست ندادم. مگر زمانی که حزب داشتیم و حزب جمهوری لیست می داد و ما هم لیست می دادیم، چون ما جزو آن بودیم. الان لیست نمی دهیم. ولی از کسانی که نظر داریم، وقتی نامزد شدند و از فیلتر گذشتند، حمایت می کنیم. - آنچه که در حدّ کنونی با آمریکا انجام می شود، کاری است که قبلاً با اذن رهبری شروع شده بود. رهبری پنج، شش ماه قبل از دولت آقای روحانی، در مورد مذاکره با آمریکا و با میانجیگری سلطان قابوس در عمان، موافقت کرده بودند و مذاکره هم شروع شده بود. چند دوره هم در سطح کار شناسی مذاکره کردند که البته نتیجه ای نداد. بنابراین اصل مذاکره، به خصوص در مسایل هسته ای را رهبری هم تأکید کردند و مشکلی ندارد و داریم مذاکره می کنیم. در حواشی این، اتفاقات دیگری هم افتاد. مثلاً در قضیه سوریه اخیراً دو اجلاس در یمن برگزار شد و باز هم ادامه دارد، در آنجا هم مسئولان ما و هم مسئولان آمریکا حضور دارند و درباره همین مسئله صحبت می کنند. سابقه هم داشته است.مثلاً در افغانستان بعد از جنگ طالبان، وقتی مسائل جدیدی پیش آمد، ما و آمریکا همکاری و مذاکره می کردیم. در عراق هم همین طور بود و مذاکره می کردیم. در هر دو جا مذاکرات ما مفید بود و توانستیم برای هر دو کشور قانون های اساسی خوبی بنویسیم و نظرات دو ملت افغانستان و عراق را در قانون اساسی تأمین کنیم. همین الان هم در حاشیه مذاکرات، اتفاقات دیگری می افتد. - بالاخره انسان ها که دیوار نیستند، وقتی با هم می نشینید، حرف های دیگری هم می زنند. در یک جا هم به هم می رسند که به همدیگر دست می دهند. اینها بهانه گیری است و اگر بخواهیم بهانه بگیریم، از این بهانه ها خیلی فراوان است. -اما درباره رابطه با آمریکا، فکر می کنم هنوز همان مطلبی که امام مطرح کردند، برقرار است؛ امام گفته بودند: اگر آمریکا آدم شود، با او همکاری و صحبت می کنیم. در مورد آدم شدن، یک بار از ایشان پرسیدیم و گفتند که بالاخره باید ارتباط مساوی داشته باشیم و اینطور نباشد که آمریکا بخواهد از ابرقدرتی خودش استفاده کند. فکر می کنم که اگر روزی آمریکا دست از خصومت هایش بردارد و خصومت های گذشته اش را جبران کند، می توانیم وارد شویم. یک مقدار به آنها بستگی دارد که اگر آن مسئله حل شود، کسی مخالفتی ندارد که با آمریکا حرف بزنیم. با اسرائیل چون مشروع نیست، حرف نمی زنیم. اما آنها دولت مشروعی هستند و ملیت دارند. - در مورد خودم، فشار این ها روی من هیچ تأثیر ندارد و مثل کلاغ هایی هستند که از روی درخت ها می پرند. برای من این گونه است و کاری با آن ها ندارم. من همیشه فشار داشتم. وقتی که انقلاب پیروز شد، منافقین سخت ترین دشمن بودند، چون پیش از پیروزی انقلاب که مرتد شدند، ما با آن ها مخالفت کردیم و همین طور ادامه داشت.بعد هم تندروهای چپ بودند که در دوره من روزنامه داشتند و آن حرف ها را می زدند. همان زمان، بعضی ها در دولت گلایه می کردند و می گفتند: این روزنامه سلام و این افراد و روحانیون این گونه اذیت می کنند، من گفتم: این ها جرأت نمی کنند به مجلس چیزی بگویند. چون تریبون مجلس به آن ها بد جواب می دهد. به قوه قضائیه هم نمی توانند چیزی بگویند. به رهبری هم نمی توانند چیزی بگویند. لااقل بگذارید ما باشیم و اختلاف نظری در جامعه دیده شود. از این حرف هایی که این ها می زدند، خوشم می آمد و گاهی هم جوابشان را می دادیم. الان هم تا زنده ام برای اعتلای کشور و انقلاب تلاش خواهم کرد. - برنامهٔ آخری هم که این گونه شد و دو برنامهٔ چهارم و پنجم هم در شرایطی تدوین شده بودند که دولت وقت اصلاً برنامه را قبول نداشت. کارهای دولت روزمره بود و تصمیم ها عمدتاً به صورت تقریباً انفرادی و شخصی گرفته می شد. {دولت} نه مجلس، نه مجمع و نه شورا را قبول داشت. حتماً یادتان هست که بیش از ۵۰ شورای عالی و سازمان های تصمیم ساز و تصمیم گیر را یک شبه منحل کرده بودند که نمونه بارز آن سازمان برنامه و بودجه بود. درباره مجلس هم حتماً شنیدید که جمله تاریخی امام (ره) را مقطعی می دانست. خیلی چیز ها را قبول نداشت. - دولت می توانست از پیش برای بعد از توافق برنامه های میان مدت داشته باشد. آنها فکر می کردند مذاکرات ۱+۵ زود تر از این به نتیجه می رسد٬ اما معطل شد. الان هم تلاش های زیادی هست که یک مقدار تأخیر بیاندازند تا انتخابات بگذرد. فرهنگ نیوز
یکشنبه ، ۲۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هشدار نیوز]
[مشاهده در: www.hoshdarnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها