واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: اینکه امام به بستگانشان فرموده اند در هیچ منصبی قرار نگیرند،واقعیت دارد یا جعل است؟ سیاست > احزاب و شخصیتها - هفته نامه طلوع صبح در سرمقاله خود نوشت: پس از مسجل شدن کاندیداتوری «سید حسن» ،عده ای در تازه ترین سناریوی خود - که البته هر از چند گاهی بر آن می دمند - مدعی وصیتی متفاوت و ناشنیده از امام (ره) هستند که بزرگان و شاگردان امام (ره) را به حیرت واداشته است.
می گویند «امام (ره) بر عدم ورود و دخالت فرزندان خود و خانواده ی خود، در عرصه سیاست و فضای اجرایی تاکید داشتند»!! این وصیت مجعولِ دستپختِ امپراطوریِ رسانه ای، اینک، آنچنان «مشهور» و «باور پذیر» شده که برخی، چنین ادعای کذبی را جزئی از وصیت امام (ره) می پندارند! با این اوصاف، اگر بگذریم از اشتباهِ احتمالاً سهویِ این جماعت، در جا به جایی گزاره ی مشهور «عدم دخالت در سیاست» - که بیان مشهور امام (ره) در مورد نظامیان است - چند نکته گفتنی است:
الف) حجت الاسلام والمسلمین مرحوم حاج احمد خمینی فرزند حضرت امام (ره) و پدر حاج سید حسن، پس از درگذشت امام (ره) و در انتخابات خبرگان دوم، از تهران کاندیدا و موفق شد با رای بالایی نفر دوم شده و به مجلس خبرگان راه یابد. این سئوال خطاب به جاعلان وصیت امام (ره) مطرح است که آیا معتقدند، حاج احمد آقا تنها چند ماه پس از درگذشت امام (ره) ، وصیت ایشان را بر طاقچه نهاده و راهی مجلس خبرگان شدند؟! اگر چنین بوده ، چرا آن ایام کسی از ادعای پوچ و وصیت ساختگی «عدم دخالت فرزندان امام در سیاست»، سخنی نگفت؟! این تاخیر 24 ساله برای چیست؟! و چه شده یکباره، یاد این وصیت!! افتاده اند؟!
ب) رهبر معظم انقلاب نیز در ایام پس از رحلت امام (ره)، حاج احمد آقا را به عضویت در سه شورای حساس و مهم مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای عالی امنیت ملی و شورای عالی انقلاب فرهنگی منصوب کردند
ج) نکته ی مهمتر اما، تهور و بی پروایی غیرعادی این جماعت در دستبردن در وصیت رهبر کبیر انقلاب است ؛ اینان با چه پشتوانه ای دست بر وصیتی برده اند که واژه به واژه ی آن، به جز انکه در همه کتابخوانه های کوچگ و بزرگ موجود است، در اذهان ملت ایران نقش بسته است؟!
البته آیت الله سید حسن خمینی نیز، خود یکبار تلویحاً نسبت به پخش چنین شایعه ی کذبی واکنش نشان داد و چنین گفت: امام به ابوی ما وصیت کردند که «نمی گویم در جمهوری اسلامی کاری را قبول نکن، اگر لازم شد همه کار بکن و هر مسئولیتی را قبول کن؛ اما اگر دیگران هستند بگذار آنها انجام دهند». بنابراین، اگر روزی لازم شد که من کاری را انجام دهم در اینجا شانه خالی کردن کار غلطی است، زیرا مصلحت سنجی شخصى و عافیت طلبی با اندیشه امام و آرمانهای ما سازگار نیست
د) حال اما سخن در این است، اگر این جماعت همچنان بر ادعای خود استوارند و مدعی اند چنین وصیتی عین صواب است و بنا به مصلحت و مقتضیات خودساخته، آن را از نظر ملت، من جمله محققان و پژوهشگران و البته بزرگان نظام و بیت امام (ره) و موسسه تنظیم و نشر آثار امام (ره) پنهان کرده اند تا در وقت مقتضی، این سند تکاندهنده، نادیده و ناشنیده را رو کنند، مرد است و حرفش! مردانه و مستند، قدمی فراپیش نهند و این بخش از وصیت رهبر کبیر انقلاب را منتشر کنند تا سید حسن نیز، به وصیت مذکور عمل کند! ورنه سکوت پیشه کنند و یا اگر اندک فتوت و جوانمردی در «ته دیگِ شخصیتی» آنان مانده ، بر اشتباه بزرگ خویش صحه بگذارند و از بیت امام (ره) ، رهبر معظم انقلاب و ملت ایران، تقاضای بخشش کنند.
1717
کلید واژه ها: سید احمد خمینی - سید حسن خمینی - امام خمینی(ره) -
یکشنبه 22 آذر 1394 - 12:11:25
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]